Οι Αγραβάτωτοι, οι Sans Cravates

Του Νίκου Θεοτοκά
  
 Mετά τις πρόσφατες εκλογές, η χώρα μας απέκτησε την καλύτερη, την ευρωπαϊκότερη και την πιο αδιάφθορη κυβέρνηση που είχε ποτέ. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πλέον την καλύτερη και την ευρωπαϊκότερη Κοινοβουλευτική Ομάδα που βρέθηκε ως πλειοψηφία στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων. Με ελάχιστες εξαιρέσεις φυσικά που, διά των ιδιαιτεροτήτων τους, επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Νιώθω, λοιπόν, χαρούμενος και πρωτόγνωρα αισιόδοξος για τα εσόμενα.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες...

της νέας διακυβέρνησης διακρίνονται με αρκετή σαφήνεια τα μεγάλα μέτωπα που ανοίγονται μπροστά μας. Ενάντια στα ειωθότα της μιντιακής ατάκας, η παρουσία των Αγραβάτωτων, των Sans Cravates, στην ευρωπαϊκή σκηνή ανασύνταξε τις προτεραιότητες και τους τρόπους των συζητήσεων. Με επεξεργασμένες προτάσεις και εναλλακτικούς δρόμους, ακριβολογώντας και τεκμηριώνοντας, αφήνουν να φανεί η διαφορά από τους πλαστικούς γραφειοκράτες που τιποτολογούν, μέσα από τα κουστουμάκια τους, σε μια διάλεκτο που θυμίζει πρώτο έτος επαρχιακού φροντιστηρίου Αγγλικής. Αφήνουν να φανεί η διαφορά τους από τα επηρμένα ξόανα που στοχάζονται, υποτίθεται, το ευρωπαϊκό μέλλον και, στ' αλήθεια, το μόνο που κάνουν είναι να ακολουθούν τα σουσούμια του υποτιθέμενου κλαμπ των ευρωπαϊκών ελίτ, ανταλλάσσοντας γελοία αστειάκια, σφαλιαρίτσες και χειρονομίες. Οι Αγραβάτωτοι, σοβαροί και μελετημένοι, καθημερινοί άνθρωποι σαν τους κανονικούς λαούς της Ευρώπης, γίνονται πλέον αφορμές συζητήσεων για το ενδεχόμενο μιας πολιτικής πέρα από την καταστροφή που έχουν επιβάλει οι "καθώς πρέπει" ευρωπαϊκές πολιτικές αυθεντίες. Βλέπω, λοιπόν, να ξεδιπλώνονται μπροστά μας οι όροι μιας ειρηνικής ανατροπής, μιας ρηξικέλευθης ριζοσπαστικής ευρωπαϊκής δύναμης, που διεκδικεί να πείσει τους Ευρωπαίους πολίτες, να συμπορευτεί με τα όνειρα αλλά και με τον λογισμό τους.

Με αναφορά τον ορθό λόγο, με επιχειρήματα και ρητές επικλήσεις στις λησμονημένες καταστατικές αρχές της ενωμένης Ευρώπης, χαλάνε την ατμόσφαιρα στο μεγάλο φαγοπότι. Οι Αγραβάτωτοι, οι Sans Cravates, ήρθαν στο ευρωπαϊκό προσκήνιο για να εγκατασταθούν στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ήδη στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία ηχούν τα πρελούδια της μεγάλης αλλαγής. Μιας ανατροπής που συνοδεύεται από την είσοδο των μαζών στο προσκήνιο. Μιας ανατροπής που θα ξαναφέρει την Ευρώπη στις παραδόσεις και στις κοινωνικές της κατακτήσεις.

Αυτές οι νέες δυνάμεις, οι ριζοσπαστικές και ανατρεπτικές παραδόσεις των οποίων έρχονται από πολύ παλιά κι ανοίγονται στο μέλλον, απειλούν το παλαιό καθεστώς, αμφισβητούν το ηθικό δικαίωμα των κερδοσκόπων να καταβροχθίζουν την κοινωνία και τη φύση, προσβάλλουν την αναπαραγωγή της διαφθοράς και των αναπτυγμένων πελατειακών δομών που ριζώνουν στα απάστρευτα κατώφλια των ηγεμόνων.

Μπροστά στις αλλαγές που έρχονται, τίθεται ξανά στην Ευρώπη και στη χώρα μας το ζήτημα της δημοκρατίας, των δικαιωμάτων, της ενεργητικής συμμετοχής των πολιτών στα τεκταινόμενα. Τίθεται ξανά το ζήτημα της αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου, της δικαιοσύνης, του κοινωνικού κράτους. Με ρήξεις, φυσικά, αλλά και με μεταρρυθμιστικές προσαρμογές. Κι η Αριστερά, μπροστά σε νέα δεδομένα που αλλάζουν ακατάπαυστα, απέναντι σε αστάθμητους και πολύπλοκους καθορισμούς των πραγμάτων, χρειάζεται ίσως να ανανεώσει τους τρόπους που κληρονόμησε για να μαθαίνει και να κατανοεί.

Καθώς σκέφτομαι το ευρωπαϊκό μέλλον που ανοίγεται μπροστά μας, μου έρχονται διαρκώς στον νου οι Αβράκωτοι, οι Sans Culottes της Γαλλικής Επανάστασης. Το γιατί μου δημιουργεί τέτοιους συνειρμούς η θέα των Αγραβάτωτων, δεν ξέρω να το πω. Θα απαντήσουν, ελπίζω, οι στιγμές που το μέλλον έχει ήδη ξεκινήσει να φέρνει.

* Ο Νίκος Θεοτοκάς διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Από avgi