Το «όλον ΠΑΣΟΚ» σε... σκοτοδίνη

Σύγχυση, αμηχανία και έντονο προβληματισμό για την επόμενη μέρα προκαλεί στα κόμματα που κινούνται στον χώρο της Κεντροαριστεράς η έκρηξη δημοτικότητας της κυβέρνησης. Το μεγάλο στοίχημα είναι αν η κυβέρνηση θα έχει αποτελέσματα στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και θα ικανοποιήσει την κοινή γνώμη.

Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο το ΠΑΣΟΚ, ως κύριος εκφραστής της Κεντροαριστεράς, αντιλαμβάνεται ότι ο ζωτικός χώρος που του μένει, περιορίζεται και θα πρέπει να αναμένει και...

να ανασυντάσσεται για πολύ καιρό αν θέλει να αξιοποιήσει ενδεχόμενη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, Τα στελέχη του ωστόσο προσδοκούν μια άμεση αποτυχία, που θα σημάνει τον κυβερνητικό κλυδωνισμό και θα επιβεβαιώσει την προεκλογική τους ρητορική περί μονόδρομου.

Στο πλαίσιο αυτό ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνιστά σε επίδοξους διαδόχους ψυχραιμία δίνοντας ραντεβού για την ανασυγκρότηση τον Μάιο προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να είναι σε ετοιμότητα, αν ανακληθεί από την εφεδρεία στον κυβερνητικό πάγκο τους επόμενους μήνες.

Με την προεκλογική επωδό «προέχει η χώρα» και με την επανάληψη του κλασικού αλλά άτυχου – εκλογικά – σλόγκαν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα ευθύνης, στην παρούσα φάση η προοπτική μιας ανατροπής μπορεί να συγκρατήσει το κόμμα σε μια συντεταγμένη διαδικασία.

Τα στελέχη

Ωστόσο έχουν αρχίσει οι παρασκηνιακές διεργασίες για τη διαδοχή, με τους επίδοξους ηγέτες να «ξεπετιούνται» κάθε μέρα. Η Φώφη Γεννηματά είναι αυτή που πίεσε τον Βενιζέλο να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του στην τελευταία κοινή συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής με την Κοινοβουλευτική Ομάδα και επιχειρεί να χτίσει πάνω στο προφίλ της ήρεμης δύναμης, του στελέχους με τη μεγαλύτερη δημοτικότητα και τη δυνατότητα να λειτουργήσει συσπειρωτικά στις διάσπαρτες πια ΠΑΣΟΚικές δυνάμεις.

Ο Κώστας Σκανδαλίδης, παρά την εκλογή του στην Α’ Αθήνας και το γεγονός ότι παραμένει το μόνο στέλεχος που χρημάτισε υπουργός τη δεκαετία του 1990 και είναι ακόμα ενεργός, δεν έχει ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του. Από την πλήρη ταύτισή του με τον Βενιζέλο το τελευταίο εξάμηνο μοιάζει να έχει εγκαταλείψει πλήρως την ιδέα ενός ηγετικού ρόλου αρκούμενος σ’ αυτόν του ιδεολογικού καθοδηγητή της Κεντροαριστεράς, αφού αυτός καλείται να συγγράψει προγράμματα και ιδεολογικές κατευθύνσεις σε κάθε εγχείρημα διεύρυνσης και ενσωμάτωσης στο ΠΑΣΟΚ διαφόρων τάσεων και μορφωμάτων.

Προσεκτικά κινείται και ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος κατόρθωσε να εκλεγεί στη Β’ Αθήνας, αφήνοντας εκτός τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τον λαοφιλή Πύρρο Δήμα. Τα εντός - εκτός ΠΑΣΟΚ της τελευταίας διετίας φαίνεται να έχουν αποδυναμώσει τη σχέση του με το στελεχικό δυναμικό του κόμματος, αλλά ο ίδιος δεν δείχνει να έχει εγκαταλείψει τις ηγετικές του βλέψεις.

Από το πουθενά προέκυψε διεκδικητής της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ και ο Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος βρέθηκε εγκαίρως από το παπανδρεϊκό στο βενιζελικό στρατόπεδο και μάλιστα έφτασε να έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Χαμηλών τόνων και χωρίς υψηλή εμβέλεια στον πολιτικό του λόγο, πλάσαρε μόνος τον εαυτό του για την αρχηγία του κόμματος και εσωκομματικά θεωρείται πιο πολύ ως μια κίνηση διατήρησης ηγετικών προνομίων παρά ως σοβαρή διεκδίκηση της πρώτης θέσης.

Φιλοδοξίες μοιάζει να έχουν και μια σειρά από στελέχη της νεότερης γενιάς. Εκτιμώντας ότι και ο ίδιος ο Βενιζέλος θα άνοιγε πιο ευχάριστα τον δρόμο σε ένα στέλεχος της νεότερης γενιάς, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Κυριάκος Πιερρακάκης και η Εύα Καϊλή εκτιμούν ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποκτήσει συνομήλικο με τον Τσίπρα ηγέτη, μακριά από στελέχη που άσκησαν εξουσία επί μνημονίων ή παλαιότερα. Μάλιστα, πιστεύουν ότι αυτή είναι η καλύτερη διαδικασία πολιτικής αποτοξίνωσης του ΠΑΣΟΚ στο μέλλον.

Ιδιαίτερα ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, που είναι ο πιο κινητικός απ’ όλους, φέρεται να θέλει επαφές με τους νεότερους δελφίνους προκειμένου να συγκροτηθεί ένα μέτωπο των 35άρηδων (πάνω - κάτω) προκειμένου να μην αλληλοεξουδετερωθούν στη μάχη για τη διαδοχή.

Ο Κωνσταντινόπουλος επιχειρεί να επαναλάβει το εγχείρημα του δείπνου των «4», όπου Σημίτης, Αυγερινός, Πάγκαλος και Βάσω συνασπίστηκαν για να επιβάλουν τον πρώτο στην εξουσία του κόμματος.

Η λύση

Επ’ αυτών ο Βενιζέλος παρακολουθεί, καταγράφει, αλλά δεν εκφράζεται. Το βασικό ζήτημα των συνεργατών του είναι να βρουν τρόπο να ξεπεράσουν την καταστατική πρόβλεψη της εκλογής προέδρου του κόμματος από τη βάση πριν από τη διενέργεια Συνεδρίου. Προφανώς η λύση είναι να προκηρυχθεί καταστατικό συνέδριο, που θα μεριμνήσει την κατάργηση ή τροποποίηση της συγκεκριμένης διάταξης.

Ο ίδιος διαβεβαιώνει σε όλους τους τόνους ότι ο κύκλος του στην προεδρία του κόμματος έκλεισε και στην επόμενη φάση αναμένεται να λάμψει με την κοινοβουλευτική του παρουσία. Στο πλαίσιο αυτό θα προτιμούσε ένα στέλεχος της νεότερης γενιάς που δεν θα έχει βουλευτική παρουσία προκειμένου ο ίδιος να πετύχει διπλό στόχο: από τη μια να ελέγχει το κόμμα και τη διατήρηση των ιδεολογικών και πολιτικών του παρακαταθηκών ανοίγοντας δρόμο στη νέα γενιά και από την άλλη να πρωταγωνιστεί στη Βουλή, στις πολιτικές μάχες της επόμενης περιόδου.

Στο πλαίσιο αυτό όλοι περιμένουν την τελευταία στιγμή να «πολεμήσει» τη Φώφη και να στηρίξει κάποιον νέο, και μάλιστα εκτός Βουλής, για την ηγεσία του κόμματος.

Ο ίδιος άλλωστε έχει ορίσει τον εαυτό του ως θεματοφύλακα του κόμματος από την ενδεχόμενη επιστροφή Παπανδρέου και παπανδρεϊκών. Θεωρώντας ότι το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών έδωσε τη χαριστική βολή για την τελευταία θέση στην πολιτική κατάταξη του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, είναι αποφασισμένος να μπλοκάρει οποιουδήποτε τύπου επάνοδό τους στο κόμμα.

Επ’ αυτού βέβαια το νεοσυσταθέν και ατυχές στην εκλογική αναμέτρηση Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών έσπευσε να «επιβεβαιώσει» τη θέλησή του για συνέχιση της προσπάθειας με την αναγγελία της διενέργειας, το Σάββατο, της πρώτης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Συνεργάτες του Γιώργου επισημαίνουν ότι δεν θα αργήσει το Συνέδριο του κόμματος, το οποίο θα καθορίσει θέσεις και οργανωτική δομή. Το Κίνημα επιχειρεί αυτήν την περίοδο να διευρύνει – παρά τη μη κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση – τη συνεργασία του με στελέχη που έχουν εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στελέχη της ΔΗΜΑΡ που αγωνιούν για τη διατήρηση μιας σοσιαλιστικής συνιστώσας απέναντι στην πολιτική και ιδεολογική επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Θεωρούν δε στο Κίνημα ότι το ΠΑΣΟΚ, αν δεν περάσει στην ηγεσία η Φώφη, θα κινηθεί σε ένα άνευρο κεντρώο εκσυγχρονιστικό επίπεδο, ενώ το κόμμα του Παπανδρέου θα μπορέσει να εκφράσει μια πιο ριζοσπαστική - μεταρρυθμιστική πορεία της χώρας απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα υφίσταται φθορά λόγω της κυβερνητικής τριβής.

Τέλος, ο Παπανδρέου ετοιμάζεται να εγκατασταθεί στη Βουλή προκειμένου να παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τα δρώμενα και να παρεμβαίνει πιο πυκνά απ’ όσο στο παρελθόν στην επικαιρότητα.

Από το Ποντίκι