Λέξεις, σκέψεις στριμώχνονται στην άκρη του μυαλού μου, σαν να ‘ταν επιβάτες που όλοι μαζί σπρώχνονται να ανέβουν στο αστικό, δημιουργώντας το απόλυτο χάος μπροστά στις εισόδους… Μα ανακατεμένες έρχονται, ανακατεμένες θα σας τις πω…
Ο Αντωνάκης με τη γραβάτα του, που δεν παρέδωσε το Μαξίμου στον Αλέξη, ως είθισται, που δεν σηκώθηκε να τον χαιρετήσει, ως είθισται, σέβεται τους θεσμούς περισσότερο από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς που δεν φοράνε; Ή πιστεύει ότι η γραβάτα είναι από μόνη της ένδειξη καλών τρόπων οπότε δεν χρειάζεται...
να συνοδεύεται από τίποτα άλλο και εξαφανίζει και κάθε αγενή συμπεριφορά με την ύπαρξη της;
Δεν είναι ειρωνικό που εκπλησσόμαστε επειδή η νέα κυβέρνηση λέει μετεκλογικά τα ίδια που έλεγε προεκλογικά; Το αντίθετο δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει και να το σχολιάζουμε; Επιτέλους, μια καλή έκπληξη!
Δεν είναι τραγικό να υπάρχουν άνθρωποι που εύχονται να αποτύχει η νέα κυβέρνηση στα σχέδια της, μόνο και μόνο για να μπορούν να πουν «σας τα έλεγα εγώ»;
Δεν ξέρω αν όντως θα πάνε τόσο καλά τα πράγματα όσο ελπίζω… Και με πιάνω πολλές φορές να συγκρατώ τον εαυτό μου και να λέω «κράτα και μια πισινή, καλύτερα να περιμένεις λιγότερα και να γίνουν περισσότερα, οπότε θα χαρείς παρά να περιμένεις περισσότερα και να απογοητευτείς»¨-συμβουλή φίλων αυτή! Όμως η αλήθεια είναι ότι δεν έχασα ποτέ την αισιοδοξία μου για να την χάσω τότε οπότε ελπίζω κι εύχομαι-και εσείς, και οι περισσότεροι νομίζω- να μην απογοητευτούμε για άλλη μια φορά -γιατί αν συμβεί αυτό ούτε θέλω να φανταστώ τι θα ακολουθήσει- και να χαμογελάσουμε επιτέλους-μας αξίζει!
Από f-eri-tales
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου