Ο διάλογος στην αρένα

Όχι μόνον στην τελευταία προεκλογική περίοδο, αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια ο δημόσιος λόγος και, κυρίως, ο δημόσιος διάλογος στη χώρα μας κακοποιούνται. Είναι οξύμωρο, αλλά και ο λόγος και ο διάλογος δολοφονούνται απ’ τις λέξεις που μετέρχονται. Διότι οι λέξεις, ορισμένες λέξεις, είναι κυνηγοί κεφαλών, σηματοδοτούν φορμαλιστικές και προκατασκευασμένες αντιδράσεις. Πρόκειται για μια σημειολογία του λόγου αποκρουστική και ευνουχιστική. Από την άλλη, υπάρχουν άλλες λέξεις, επικηρυγμένες. Που κρέμονται στα μανταλάκια σαν σφαχτάρια κι εξετάζονται...

από μια (δυστυχώς ευρείας αποδοχής) Ιερά Εξέταση η οποία, μετερχόμενη δικά της στερεότυπα και αφορισμούς, αποφαίνεται κάθε φορά τι εστί βερίκοκο.

Στα πάνελ, μέσα σε μια οχλαγωγία διακοπών, αγένειας, πονηρίας, αλλά και «γνώσης των κανόνων του παιχνιδιού», ο διάλογος δεινοπαθεί, γίνεται α-νόητος και ο λόγος  εκτελείται συνοπτικώς από τα έξι βήματα με έξι γκαρίσματα. Οι λέξεις σε αυτόν τον «λόγο»-«διάλογο» δεν μπορούν παρά να είναι μαύρες ή άσπρες. Αν επίσης είναι λέξεις προγραμμένες ή ύποπτες, οι κήνσορες τους κρεμάνε κουδούνια. Ο λόγος και ο διάλογος μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη και βιάζονται αδίστακτα από την προπαγάνδα, την ιδεολογική τρομοκρατία και τον από καθέδρας λόγο των οφικιάλιων. Μια κανονική δικτατορία των εγκάθετων.

Σε αυτήν την προεκλογική περίοδο το πράγμα παράγινε. Ηταν σαν οι μισθοφόροι της υπαγωγής σε αναγκαστική αποβλάκωση να την είχαν στήσει καραούλι στις δημοσιές, τα γεφύρια και τους αγρούς πυροβολώντας με δίκαννα και καλάσνικωφ όποια λέξη μιλούσε,

Ιίίίίίί! Είπες «Θανάσης», άρα θέλεις να επιστρέψουμε στη δραχμή! - μπαμ και κάτω! Βούλτεψη στο μυαλό σου και στην πυρά της Σπυράκη η λαλιά σου! Πήραν φωτιά οι μονταζιέρες, ένας ιερός σχολαστικισμός του συρμού σάρωσε την επικράτεια - μόνον μάγισσες στα πάνελ δεν εκάησαν.

Αυτός ο μανιχαϊσμός, αυτή η ανακριτική ασυδοσία, αυτή η τυραννία πρέπει να τελειώνει. Για παράδειγμα, ο πολιτικός όρκος του κ. Τσίπρα. Ακούσθηκαν επ’ αυτού τέρατα! Κι όμως ο ίδιος ο Χριστός στην επί του όρους ομιλία είναι κατηγορηματικός: «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως» (Ματθ. ε’ 34-37). Χρειάζεται μετάφραση;

Το Ευαγγέλιο λοιπόν είναι κατά του όρκου που δίνουν στο Ευαγγέλιο οι πιστοί του. Είναι μια ακόμα απ’ τις αντιφάσεις των ανθρώπινων ή, για να το πούμε αλλιώς, ένας απ’ τους «τρόπους» μιας επανάστασης (λόγου χάριν χριστιανικής) όταν γίνεται εξουσία (λόγου χάριν χριστιανική). Αντε όμως να γίνει συζήτηση για κάτι τέτοιο σε ένα πάνελ, στη Βουλή ή όπου αλλού στο φόρουμ. Θα σου φέρει το ΑΤΜ στο κεφάλι ο κυρ Ντινόπουλος και θα φτύνει τα σπόρια στο νερό σου ο κ. Γιακουμάτος.

Λέγεται ότι «δεν υπάρχουν αισχρές λέξεις, αλλά αισχροί άνθρωποι». Σωστόν. Διότι οι αισχροί άνθρωποι πρώτα απ’ όλα χρησιμοποιούν αισχρά τις λέξεις.

Αυτή η ποινικοποίηση όπως και η διαπόμπευση του λόγου, του διαλόγου, της συζήτησης, της αναζήτησης και της καλλιέπειας πρέπει να τελειώνει. Και προς τούτον τον καλόν αγώνα πρώτοι οι άνθρωποι της Αριστεράς πρέπει να προσέλθουν.

Οι καιροί που έρχονται είναι δύσκολοι. Πρέπει να επανεκπαιδευθούμε στο ομιλείν και στο διαλέγεσθαι. Είναι αναγκαίο εν όψει μιας πολύπλοκης πολιτικής κατάστασης. Αυτοί που θα τη φωτίζουν κι όχι αυτοί που θα τη συσκοτίζουν είναι εκείνοι που θα πρέπει να κατισχύσουν, αυτό θα είναι το χρήσιμο για τον λαό. 

Οχι πως η κινδυνολογία, ο στρεβλός λόγος, η προπαγάνδα και ο σκοταδισμός θα αποσυρθούν εύκολα από τη σκηνή, αλλά όσον τα πράγματα θα βελτιώνονται, τόσο λιγότερο έδαφος θα βρίσκουν να ανθούν τα άνθη του κακού. Ηδη ο κακός και άδικος λόγος έχει χάσει τον στόμφο του.

Ο καλός λόγος δεν σκοτώνει απαραιτήτως τον κακό λόγο. Το καλό έργο όμως τον αφανίζει...

 Του Στάθη από enikos