Χούντα ή δημοκρατία;

"Συνελήφθη και παρεπέμφθη εις τον Βασιλικόν Επίτροπον του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών η Αθανασία Π. Παναγοπούλου, ετών 23. Εις την οικίαν της, επί της οδού Ευελπίδων 37, είχεν τοποθετήσει εις το πικ απ της δίσκους τού κομμουνιστού συνθέτου Μίκη Θεοδωράκη και μετέδιδεν αυτούς εις μεγάλην έντασιν. Εις χείρας της κατεσχέθησαν 12 δίσκοι" (Δημοσίευμα της ακραιφνώς φιλοδικτατορικής εφημερίδας "Ελεύθερος Κόσμος", 12/9/1967).

Κατά την διάρκεια της χούντας, πολίτης βαδίζει αμέριμνος σιγοτραγουδώντας τραγούδια τού Μίκη. Άλλος πολίτης τον ακούει και αρχίζει να τον παρακολουθεί με σκοπό να τον καταδώσει μόλις συναντήσουν αστυνομικό. Δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ, καθώς εκείνη την εποχή οι αστυνομικοί αποτελούσαν είδος εν επαρκεία. Πριν προλάβει όμως να ανοίξει το στόμα του, ακούει τον προπορευόμενο να απευθύνεται στον αστυνομικό: "Συλλάβετε αυτόν που με ακολουθεί, κύριε αστυφύλαξ. Ακούει Θεοδωράκη." (Ανέκδοτο της πρώιμης μεταπολιτευτικής περιόδου).

Τα παραπάνω, τόσο η είδηση όσο και το ανέκδοτο, είναι πολύ δύσκολο να τα καταλάβει κανείς σήμερα. Βλέπετε, όποιος είναι κάτω από 50 ετών δεν ξέρει τι σημαίνει να ζει κανείς σε καθεστώς δικτατορίας. Γι' αυτό, άλλωστε, οι πολιτικοί μας δεν παύουν να μας υπενθυμίζουν ότι ναι μεν ορισμένα μέτρα...

είναι σκληρά αλλά δεν έχουμε δα και χούντα. Ορισμένοι, μάλιστα (π.χ. ο άσχετος με τον σοσιαλισμό πρόεδρος του ΠαΣοΚ), δεν διστάζουν να κατακεραυνώσουν όποιον τολμήσει να υπαινιχθεί κάτι τέτοιο, υποστηρίζοντας ότι ο ισχυρισμός πως σήμερα έχουμε χούντα είναι ύβρις. Μέχρι και ο Άδωνις εξεμάνη χτες στην βουλή, ωρυόμενος κατά των βουλευτών τού ΣυΡιζΑ επειδή τάχα χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση ως χούντα.

Όμως, έστω κι αν υποθέσουμε ότι μπορούμε να καταλάβουμε τον Βαγγέλα και τον Άδωνι, είναι όντως ακατανόητη η σπουδή με την οποία πολλοί άνθρωποι του -υποτίθεται- πνεύματος σπεύδουν να υπερθεματίσουν ακριβώς την ίδια άποψη. Δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες... όλοι στον ίδιο παρονομαστή: ναι στον διάλογο, όχι στις άναρθρες κραυγές και στους αφορισμούς. Κι όπως είπε κάποιος απ' αυτούς, "σήμερα κανένας δεν απαγορεύει τον Ρίτσο".

Κατά κάποιον τρόπο, όλοι αυτοί έχουν ένα δίκιο. Όντως η χρήση τής λέξης "χούντα" είναι αδόκιμη για την σημερινή πραγματικότητα. Επειδή:

- Χούντα σημαίνει απαγόρευση της μουσικής τού Μίκη, όχι απαξίωση εκείνων για τα οποία πάλεψε ο Μίκης.

- Χούντα σημαίνει να βγαίνουν τανκς στους δρόμους, όχι να πλακώνουν οι αστυνομικοί τους διαδηλωτές ή τους απεργούς με ρόπαλα και χημικά.

- Χούντα σημαίνει στο Πολυτεχνείο να μπαίνει το τανκ, όχι οι πεζές διμοιρίες των ΜΑΤ.

- Χούντα σημαίνει ελληνορθόδοξη παράδοση, όχι νεοφιλεύθερη ηθική.

- Χούντα σημαίνει να γ@μ€ίς τον λαό βάζοντας την δημοκρατία στον γύψο και όχι εμφανιζόμενος ως υπερασπιστής της.

- Χούντα σημαίνει να στέλνεις τον αντιφρονούντα εξορία, όχι να του λες "δεν σε κοιτάζω για να μη γελάσω".

- Χούντα σημαίνει κατάργηση των εκλογών, όχι χαρακτηρισμός τους ως επικίνδυνων για τον τόπο και την οικονομία.

- Χούντα σημαίνει τσάκισμα των κομμουνιστών, όχι τσάκισμα των συνδικαλιστικών και των λοιπών λαϊκών διεκδικήσεων.

- Χούντα σημαίνει να κάνουν κάποιοι δικτάτορες ό,τι γουστάρουν ερήμην του λαού, όχι να κάνουν κάποιοι εκλεγμένοι ό,τι γουστάρουν ερήμην του λαού.

- Χούντα σημαίνει να διδάσκεται η ιστορία όπως βολεύει κάποιους, όχι να διδάσκεται όπως βολεύει κάποιους άλλους.

- Χούντα σημαίνει να καταργούνται οι φοιτητικοί σύλλογοι, όχι να κλείνουν τα πανεπιστήμια.

- Χούντα σημαίνει να μη μπορείς να μιλήσεις, όχι να μη μπορείς να φας.

- Χούντα σημαίνει να μη βρίσκουν δουλειά οι αριστεροί και τα παιδιά τους, όχι να μη βρίσκουν δουλειά οι πάντες και τα παιδιά τους.

- Χούντα σημαίνει να κυβερνιέται η χώρα κατά πως θέλουν οι ΗΠΑ, όχι κατά πως θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

- Χούντα σημαίνει να πληρώνεις επειδή μιλάς, όχι να πληρώνεις δίχως να μιλάς.

- Χούντα σημαίνει Παπαδόπουλος και Ιωαννίδης, όχι Σαμαράς και Βενιζέλος.

- Χούντα σημαίνει να διαγουμίζεις την χώρα κλείνοντας την βουλή, όχι χρησιμοποιώντας την ως άλλοθι.

- Χούντα σημαίνει να ξεστομίζουν μ@λακίες οι δικτάτορες, όχι οι πρωθυπουργοί και οι υπουργοί.

   

Όντως, σήμερα στον τόπο δεν υπάρχει "χούντα". Σήμερα υπάρχει η "δημοκρατία ΤΟΥΣ". Αλλά εμείς εξακολουθούμε να ελπίζουμε. "Δημοκρατία" είναι, θα περάσει.

     

Από Cogito ergo sum, μοντάζ Γρέκι