Ρε άι... αποπροσανατολίσου!

Η θεωρία του αποπροσανατολισμού είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στις μέρες μας και αναμασάται από τους πάντες.
Και κάθε φορά που συμβαίνει κάτι που δε μας αγγίζει, την ώρα που συμβαίνει και κάτι άλλο που μας αγγίζει, αμέσως κατατρέχουμε στη θεωρία του αποπροσανατολισμού.

Και κατηγορούμε φυσικά όποιον...

κάνει κάτι, την ώρα που μας καίει κάτι άλλο, πως "αποσπά τον λαό από τα πραγματικά του προβλήματα".

Βέβαια υπάρχει το εξής πρόβλημα: αν προσθέσει κανείς τί προβλήματα έχουμε θεωρήσει κατά καιρούς ότι δεν είναι πραγματικά, αλλά στοχεύουν απλώς να αποπροσανατολίσουν από τ' άλλα τα σοβαρά, θα δει ότι τελικά κατά περιόδους όλα τα είδη των προβλημάτων τα έχουμε κατά καιρούς θεωρήσει... μη σοβαρά!

Αυτή είναι μια κομμουνιστογενής θεωρία, η οποία όμως λόγω της διείσδυσής της στον καθημερινό καφενειακό πολιτικό λόγο, άρχισε να χρησιμοποιείται και από όλους τους υπόλοιπους.
(ναι, το ΚΚΕ λέει και πετυχημένα, πού και πού)

Βασίζεται στη στρατηγική του αντιπερισπασμού, στη διάρκεια ενός πολέμου, όπου γίνεται από τον έναν ένα χτύπημα στον άλλον αντιμαχόμενο σε κάποιο σημείο, έτσι ώστε να στραφεί η άμυνα του δεύτερου προς εκείνο το σημείο και να αφήσει κάποια άλλα σημεία της άμυνάς του αφύλαχτα, όπου και θα χτυπήσει μετά ο πρώτος, προκειμένου να νικήσει τη μάχη.
Αυτό πράγματι συμβαίνει κάποιες φορές.

Αλλά όταν έτσι κι αλλιώς ο πρώτος επιτίθεται στο δεύτερο στη μετωπική του γραμμή, το να αποκρούσει ο δεύτερος και κάποιες επιθέσεις που δέχεται στα νώτα του, αυτό δε σημαίνει πως αποσπάται από το κύριο μέρος της μάχης. Είναι μάλλον αυτονόητο.
Διότι αν πει "εδώ έχουμε μάχη στο μέτωπο, θα ασχοληθούμε με τις νάρκες στα μετόπισθεν;", τότε είναι δεδομένο πως μπορεί να κρατήσει γερά στο μέτωπο και να διαλυθεί από μερικές νάρκες.
Όταν έχεις πόλεμο λοιπόν, υπερασπίζεσαι κάθε πτυχή της άμυνάς σου και όχι μόνο το μέτωπο.
Εξάλλου καμιά φορά μπορεί το ίδιο το μέτωπο να λειτουργεί ως αντιπερισπασμός για την επίθεση στα μετόπισθεν, που αρχικώς φαίνετια πιο ακίνδυνη, μα μπορεί να αποβεί και καθοριστική.

Και, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, όπου "μετωπική γραμμή" βάλτε νέα μέτρα και όπου "νώτα" βάλτε αντιδημοκρατικές εκτροπές και άλλα συναφή ζητήματα.

Έτσι, όταν π.χ. συζητιέται ένας καινούριος φόρος και σκάει μια απεργία π.χ. λιμενεργατών, τότε πολλοί κατηγορούν τους διαμορφωτές της πολιτικής ατζέντας (κυβέρνηση, ΜΜΕ) πως κάνουν πως δε βλέπουν την απεργία των εργατών και αποπροσανατολίζουν την κουβέντα με ατέρμονη παπαρολογία περί νέων φόρων.
Όταν πάλι έρθει το πλήρωμα του χρόνου να επέμβει με τους γνωστούς της τρόπους η κυβέρνηση για να σπάσει την απεργία (ΜΑΤ, επιστρατεύσεις κλπ), τότε κατηγορείται πάλι απ' τους ίδιους πως δημιουργεί τεχνητή ένταση εκεί στην απεργία, για να... αποπροσανατολίσει από τους νέους φόρους!

Άλλες φορές, πάλι, συζητιούνται νέα μέτρα (όπως πάντα) και την ίδια στιγμή κάνει κάποια καφρίλα η Χρυσή Αυγή.
Κι εκεί που πολλοί φώναζαν πως "δεν πάει άλλο με τη Χρυσή Αυγή, έχει γίνει επικίνδυνη και πρέπει να αντιμετωπιστεί παντοιοτρόπως", μόλις έρθουν στο προσκήνιο της επικαιρότητας οι χρυσαυγίτικες καφρίλες, οι ίδιοι που πριν διαμαρτύρονταν πως δε γίνεται κάτι με τη ΧΑ, τώρα θεωρούν πως ο στόχος είναι να αποσπαστεί η προσοχή του λαού από τα νέα μέτρα!
Και μάλιστα εγκαλούν και τους υπόλοιπους που τυχόν ασχολούνται με το θέμα της ΧΑ "να μην είναι πρόβατα και να μην καθορίζεται η σκέψη τους από την ατζέντα των ΜΜΕ!"

Τόσο καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, πολλοί εξ αριστερών τον εγκαλούσαν διότι δεν αξιοποιούσε ένα ισχυρό κοινοβουλευτικό όπλο που 'χει στα χέρια του.
Μόλις το χρησιμοποίησε τώρα, με αφορμή τα νέα μέτρα και τις αντιδημοκρατικές μεθόδους που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση σε διάφορα ζητήματα, άρχισαν τα δημοσιεύματα εξ αριστερών κυρίως πως "η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης στοχεύει στον αποπροσανατολισμό του λαού από τα νέα μέτρα και τους νέους φόρους"!
Και φυσικά στην ίδια γραμμή κινείται και το ΚΚΕ και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά!
Μέχρι και κυβερνητικοί βουλευτές κατηγόρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ πως θέλει να αποπροσανατολίσει τον λαό από την αίσθηση του... success story!

Σκίτσο υποστηρικτών της θεωρίας του αποπροσανατολισμού.
Το να παρακολουθήσεις αγώνες, το να είναι Χριστούγεννα, καλοκαίρι, Πάσχα
και να ασχοληθείς με κάτι άλλο είναι φυσικά... "αποπροσανατολισμός"!

Με λίγα λόγια, ό,τι και να κάνει κανείς σ' αυτόν τον τόπο, θα θεωρηθεί πως αποπροσανατολίζει τον λαό από τα πραγματικά του προβλήματα.
Κι αν ακόμη κανείς ανέβει στην ταράτσα και πέσει, θα σταθούν κάποιοι πάνω απ' το νεκρό του σώμα, για να τον κατηγορήσουν πως με την κίνησή του... αποπροσανατόλισε το λαό από τα πραγματικά του προβλήματα!

Είναι, άλλωστε, η αγαπημένη θεωρία του εκάστοτε εξυπνάκια, που θεωρεί πως τα ξέρει όλα και πως "δεν τον πιάνουν κορόιδο τα ΜΜΕ, όπως τους άλλους, τα πρόβατα".
Αυτός ξέρει καλύτερα πάντα τα προβλήματα όλων και είναι σε θέση να ξεχωρίζει πότε μας ταΐζουν σανό και πότε όχι. Προφανώς, διότι ο ίδιος δεν ταΐζεται, όπως εμείς οι κοινοί θνητοί.

Μέχρι και η... Τζούλια κατηγορήθηκε γιατί έβγαλε τσόντα το 2010! Διότι την ίδια εποχή υπογράφηκε το... Μνημόνιο! (μα μιλάμε πράγματι για φοβερή σύμπτωση)
Και μάλιστα πολλοί υπονόησαν πως τη χρηματοδότησε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ για να ασχοληθεί ο κόσμος με τίποτα άλλο!
Λες και τα μεσημεριανάδικα, αν δεν υπήρχε η τσόντα της Τζούλιας, θα ασχολούνταν με τα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού, για να εντρυφήσουμε στο πρόβλημα...
Μιλάμε για παράνοια, παίδες!
Φαντάζομαι πως η Ντούβλη χρηματοδοτήθηκε κι αυτή για να περάσει αναίμακτα το Μεσοπρόθεσμο...

Ε τελοσπάντων, βαρέθηκα αυτή τη θεωρία των αποπροσανατολισμών.
Όταν η κοιλιά είναι άδεια, όταν το νοίκι είναι απλήρωτο, όταν τα γόνατα υποφέρουν από την πολύωρη αναμονή στις ουρές του ΟΑΕΔ, όταν το τηλέφωνο χτυπάει κάθε δυο και τόσο και στην άλλη άκρη της γραμμής είναι η εισπρακτική εταιρεία που απειλεί με κατάσχεση του σπιτιού, όταν οι απλήρωτοι λογαριασμοί μοιάζουν βουνό... τότε ποιος αποπροσανατολισμός μπορεί να αποσπάσει κάποιον από τα προβλήματά του;

Ας τελειώνουμε με αυτήν την καραμέλα.
Όχι πως δεν υπάρχει ποτέ τέτοιου είδους προσπάθεια από κυβέρνηση και ΜΜΕ, αλλά είναι φανερό πως αυτή η λέξη έχει γίνει η εύκολη πρώτη αντίδραση ("καραμέλα") όταν συμβαίνει οτιδήποτε.
(λες και όσες φορές δεν είμαστε αποπροσανατολισμένοι, εμποδίζουμε με τις μεγαλειώδεις μας κινητοποιήσεις τα νέα μέτρα να περάσουν...)
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες περίοδοι που χρειάζεται αποπροσανατολισμός από τα νέα μέτρα, για τον απλούστατο λόγο ότι εδώ και τέσσερα χρόνια τα νέα μέτρα είναι έτσι κι αλλιώς στην καθημερινή ατζέντα.
Και επομένως, ακόμη κι αν... "αποπροσανατολιστούμε" για μερικές μέρες ασχολούμενοι με κάτι άλλο, σε τρεις-τέσσερις μέρες πάλι θα ασχολούμαστε με τα νέα μέτρα.
Οπότε δώρον άδωρον.
Όλο το χρόνο, κάθε μέρα νέα μέτρα υπάρχουν.
Να μην ασχοληθούμε λοιπόν με τίποτα άλλο (όπως π.χ. η αντιδημοκρατική εκτροπή της κυβέρνησης), μην τυχόν και "αποπροσανατολιστούμε";
Ρε άι... αποπροσανατολίσου!

Από τοίχο-τοίχο...