Ο κυβερνητικός βίος και το επικείμενο… “πραξικόπημα”!

Του Δημήτρη Τσιμούρα

    

Στην καταγγελία που έκανε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, περί σχεδίου ανατροπής της κυβέρνησης από ευρωπαϊκούς κύκλους, σε συνεργασία με εγχώριες δυνάμεις, με πρόθεση την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης τύπου Λουκά Παπαδήμου, αφήνονται αναπάντητα σοβαρά ερωτήματα όσο αφορά...

στη στόχευση αυτών των καταγγελιών.

   

Ποια κέντρα εξουσίας θα είχαν λόγο αυτήν τη στιγμή να ανατρέψουν την νεοεκλεγμένη κυβέρνηση; Και ποιο θα ήταν το όφελός τους από ένα τέτοιο εγχείρημα; Γιατί τα κέντρα εξουσίας γνωρίζουν ότι αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση αφενός απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μεγάλου μέρους της λαϊκής βάσης, κι ένα τέτοιο εγχείρημα θα απόβαινε εις βάρος τους, κι αφ’ ετέρου, πέρα την μεγαλοστομία και την κυβερνητική ρητορική, επί της ουσίας η ίδια έχει ευθυγραμμιστεί στο ακέραιο με τις επιταγές τους. 

   

Μέχρι στιγμής οι κυβερνητικές τοποθετήσεις είχαν και έχουν διπλή ανάγνωση. Μια για το ρημαγμένο λαό σε μια προσπάθεια να κρατήσει μια ψεύτικη ελπίδα ζωντανή για την επίλυση των προβλημάτων του στο… μέλλον όμως, και μια για τους δανειστές, δηλώνοντας προς αυτούς πλήρη συμμόρφωση και υποταγή!

   

Στον μέχρι στιγμής μικρό κυβερνητικό βίο και πολιτεία είχαμε:

   

Αναγνώριση του χρέους και ανάληψη ευθυνών για την αποπληρωμή του. Με τον λογαριασμό όμως να στέλνεται σ’ αυτούς που δεν έχουν ευθύνη και που δεν τους αφορά. Ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση απαλλάσσει τους τραπεζίτες από την υποχρέωση τους να επιστρέψουν τα κλεμμένα στην ουσία χρήματα στον ελληνικό λαό, στον οποίο και ανήκουν. Είναι γνωστό ότι πάνω από 260 δις ευρώ τούς δόθηκαν την τελευταία πενταετία, στο όνομα της λεγόμενης “ρευστότητας”.

   

Αναγγελία, στις προγραμματικές δηλώσεις, συγκρότησης εξεταστικής επιτροπής για τη ληστεία των χρημάτων των ταμείων, μέσω PSA, ταυτόχρονα όμως και δήλωση ότι τα χρήματα αυτά δεν γυρίζουν πίσω.

   

Πρόταση για Πρόεδρο Δημοκρατίας -απ’ ότι αποδείχτηκε σε συνεννόηση με τους “εταίρους”- σε άτομο που έχει σοβαρότατη προσωπική ευθύνη για τα δεινά που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός. Ο Προκόπης Παυλόπουλος ψήφισε όλα τα μνημόνια και όλους τους νόμους, που οδήγησαν στην εξαθλίωση και την ακραία φτώχεια τους περισσότερους Έλληνες, αλλά και στην αυτοκτονία πολλές χιλιάδες επίσης. Είναι συνεργός στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των υποδομών της πατρίδας μας. Είναι ένας απ’ αυτούς που καταδικάστηκαν με την ψήφο του ελληνικού λαού και όμως παρά την βαριά αυτή καταδίκη η… “αριστερή” κυβέρνηση τον εξέλεξε πρόεδρο!

   

Και βέβαια, τα μηνύματα μιας τέτοιας εκλογή σ’ αυτούς που κινούν τα νήματα της εξουσίας είναι πολλά. Μεταξύ αυτών, δήλωση συναίνεσης στη θέληση των δανειστών, δήλωση ότι δεν υπάρχει θέμα ή σκέψη για ρήξη, παρα μόνο υπακοή. Ταυτόχρονα, αποδείχθηκε ότι υπάρχει μεγάλο εύρος ελαστικότητας στους κυβερνητικούς βουλευτές, οι οποίοι δέχτηκαν αναντίρρητα την από του… άμβωνος ανακοίνωση, από τον πρωθυπουργό, του ονόματος του εκλεκτού για την προεδρία. Δέχτηκαν οι βουλευτές όχι μόνο το καπέλωμα από τον αρχηγό τους αλλά και να κάνουν στροφή 180ο σε σχέση μ’ αυτά που έλεγαν στους ψηφοφόρους τους, πριν καλά καλά ξεκινήσει η κοινοβουλευτικής τους θητεία!

   

Ακόμη, στην πολιτεία της νεαρής κυβέρνησης, η οποία για απλή κατανάλωση έδειχνε ότι… “διαπραγματεύεται”, ενώ είχε καταθέσει κάθε διαπραγματευτικό της χαρτί, χρεώνεται η συμφωνία υποτέλειας με τους “εταίρους”. Το αποτέλεσμα της εν λόγω “διαπραγμάτευσης” αποτυπώθηκε στην επιστολή Βαρουφάκη σ’ αυτούς. Ένα μνημείο δήλωσης υποταγής, οσφυοκαμψίας αλλά και ασάφειας, αφήνοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερα περιθώρια “δράσης” στους δανειστές τοκογλύφους!

    

Από τη ΝΔ η εν λόγω επιστολή χαρακτηρίστηκε σαν “ακριβής αντιγραφή των υποχρεώσεων του Μνημονίου”, δηλαδή ότι είναι στο πνεύμα της δικής τους, καταδικασμένης, πολιτικής και δηλώθηκε πως αν έρθει στη βουλή θα την ψηφίσει!

   

Ενώ εκ των έσω, ο Μανώλης Γλέζος, για το συγκεκριμένο θέμα, με δήλωσή του ζήτησε “συγγνώμη από τον Ελληνικό Λαό διότι συνέργησε, όπως είπε, σ΄ αυτή την ψευδαίσθηση”. Γιατί, όπως ο ίδιος δηλώνει… “με το να μετονομάζεις την Τρόικα σε Θεσμούς, το Μνημόνιο σε Συμφωνία και τους Δανειστές σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.”

  
Και… “ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.
Αλλά κι αν δεχτούμε αυτόν τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης”.

  
Δήλωση, η οποία μάλιστα λοιδορήθηκε από κυβερνητικά στελέχη, δείχνοντας εξ αρχής το ύφος και το ήθος της νέας κυβερνητικής εξουσίας.

   

Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο να μην υπάρχουν επί της ουσίας σημεία άμεσης ανακούφισης των πολιτών, που ήδη έχουν εξαντλήσει τα όριά τους. Αυτήν τη στιγμή ισχύουν και λειτουργούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι που ψηφίστηκαν από τις προηγούμενες υποτελείς κυβερνήσεις, και η αφαίμαξη του λαού θα συνεχίζεται εις δόξαν μιας χούφτας ολίγων! Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, ψήφισε πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων και των νόμων που απορρέουν απ’ αυτά, τώρα που έχει επανακατατεθεί, ως κυβέρνηση, προκαταβολικά την καταψήφισε.

   

Και αν η εκτίμηση της κυβέρνησης δια του υπουργού των οικονομικών είναι ότι οι Έλληνες ζητούν αξιοπρέπεια και όχι λεφτά ή δουλειά, ας γνωρίζουν οι της… “αριστεράς” ότι αξιοπρέπεια και μνημονιακό καθεστώς της φτώχειας και υποδούλωσης που συνεχίζει άτρωτο να ζει και να βασιλεύει στην πατρίδα μας, είναι έννοιες μη συμβατές!

   

Αν οι της κυβέρνησης νομίζουν ότι με ένα πιάτο φαγητό που πρόκειται να δοθεί σ’ αυτούς που ζουν σε καθεστώς ακραίας φτώχειας και με δωρεάν ρεύμα για κάποιες χιλιάδες οικογένειες, εφόσον αυτά γίνουν δεκτά από τους… “θεσμούς”, θα κατασιγάσουν την οργή του κόσμου και θα αποτρέψουν ένα γενικό ξεσηκωμό, μάλλον είναι γελασμένοι!

   

Όπως ούτε αρκεί από μόνη της η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, εφόσον βέβαια αυτό συμβεί. Στη συμφωνία με τους… “θεσμούς” προβλέπεται ότι καμιά απόφαση από μόνη της δεν μπορεί να πάρει η ελληνική κυβέρνηση. Οι μονομερείς ενέργειες απαγορεύονται. Για οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να υπάρξει σύμφωνη γνώμη των δανειστών, δηλαδή χρειάζεται η άδειά τους! Εννοείται ότι και οι προγραμματικές της δηλώσεις στο σύνολό τους είναι έωλες!

   

Βέβαια, η συνέχιση της λειτουργίας των μνημονιακών νόμων, και η φιλική προτροπή προς το λαό να συνεχίσει να πληρώνει, γιατί πρόκειται για πατριωτικό καθήκον, όπως είπε υπουργός, επιταχύνει το ρυθμό εξαθλίωσης των πολιτών και διευκολύνει ακόμη περισσότερο αυτούς που πατούν επί πτωμάτων, για να αυξήσουν κι άλλο τις ήδη μυθικές περιουσίες τους.

   

Αλλά και η παραμονή προσώπων σε θέσεις κλειδιά, όπως ο τραπεζίτης Στουρνάρας, δείχνει ότι η κυβέρνηση ακόμη και να ήθελε, δεν έχει τη δυνατότητα, μιας και οι δανειστές αποφασίζουν για όλα!

Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης και της υποτέλειας, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν 550 άνθρωποι που κερδίζουν ένα δις ευρώ τον μήνα και μάλιστα τη στιγμή που τα χρέη των εξαθλιωμένων αυξάνουν ακριβώς με τον ίδιο ρυθμό. Και φυσικά αυτοί από… “πατριωτικά” καθήκοντα δεν ξέρουν!

O  μηχανοδηγός άλλαξε! H αμαξοστοιχία όμως κινείται πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, η οποία είναι αντίθετη με τη θέληση και τις ελπίδες του λαού.

  
Είναι αυταπόδεικτο ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμιά πρόθεση να θίξει δανειστές, να θίξει τραπεζίτες, να θίξει αυτούς που εκμεταλλεύτηκαν την κρίση και πλούτισαν, να θίξει αυτούς που τα συμφέροντά τους βρίσκονται στην αντίπερα όχθη αυτών που υποφέρουν. Προσπαθεί με κάθε μέσο να αποδείξει στους “εταίρους” ότι μπορεί να παίξει το ρόλο του διαχειριστή πολύ καλλίτερα από τους προηγούμενους, τιθασεύοντας ταυτόχρονα και τη λαϊκή οργή.

    

Κι όλα αυτά πιστεύοντας ότι μπορεί να εξασφαλίσει ένα μακρύ κυβερνητικό βίο, έχοντας πάντα με το μέρος της τους επικυρίαρχους.

  
Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Κι αυτοί που δίνουν μια παράταση ανοχής στην κυβερνητική πολιτική, προσπαθώντας να κρατήσουν την ελπίδα, επειδή πίστεψαν στις προεκλογικές υποσχέσεις, σύντομα θα πάψουν να το κάνουν. Η λαϊκή οργή και η αγανάκτηση και προς την “αριστερή” κυβέρνηση θα φουντώσει.

   

Τότε, θα έχουν κάθε λόγο τα κέντρα εξουσίας να αλλάξουν μηχανοδηγό, δημιουργώντας τεχνίτη ισχυρές πλειοψηφίες στη Βουλή, ώστε το τραίνο της εξαθλίωσης να συνεχίσει απρόσκοπτα το δρόμο του.

   

Άρα, η δήλωση για επικείμενο πραξικόπημα μάλλον έχει σαν στόχο να περιορίσει τις αντιδράσεις, να καλλιεργήσει και να πετύχει παράταση της λαϊκής ανοχής και έκπτωση των λαϊκών απαιτήσεων, πιστεύοντας ότι στο μέλλον θα μπορέσει να πάρει η κυβέρνηση κάποια θετικά μέτρα, ώστε να πάρει παράταση ο βίος της.

    

Όμως, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Τα κέντρα εξουσίας όχι μόνο είναι αδίστακτα αλλά είναι και αχάριστα. Τους υποτελείς τους κρατούν στην εξουσία όσο τους χρειάζονται. Μετά τους αλλάζουν. Κι αν χρειαστεί τους προφυλακίζουν, τους τιμωρούν, για να ικανοποιηθεί τουλάχιστον το αίσθημα δίκαιου των εξαθλιωμένων!

   

Ας θυμηθούμε ότι τα πέντε τελευταία χρόνια είχαμε τέσσερεις εκλογικές αναμετρήσεις, είχαμε τρεις κυβερνήσεις και μια υπηρεσιακή. Όλες εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό και ο βίος τους ήταν σύντομος.

  

Έτσι, όταν η κυβέρνηση ολοκληρώσει το έργο των δανειστών κι ενώ θα έχει χάσει τη λαϊκή στήριξη, τότε θα είναι η ώρα του “πραξικοπήματος”. Τότε θα αλλάξει και πάλι ο μηχανοδηγός, για να συνεχίσει το τραίνο την ίδια πορεία. Τότε, ένας τύπου Παπαδήμου εκπρόσωπος των τραπεζιτών θα τοποθετηθεί σ’ αυτήν τη θέση. Και θα ήταν αφελείς κάποιοι αν πίστευαν ότι δεν τον έχουν έτοιμο από τώρα. Τότε, οι όποιες φωνές για πραξικόπημα θα πέφτουν στο κενό και αυτοί που εξαπάτησαν για μια ακόμη φορά το λαό, όπως έγινε και με τους προηγούμενους, θα πεταχτούν στα άχρηστα. Το σύστημα έχει έτοιμες και τις επόμενες εφεδρείες!

   

Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η ελπίδα, η πραγματική ελπίδα, βρίσκεται μόνο στη δική μας δύναμη. Ένας γενικός ξεσηκωμός -κάτι που όλοι αυτοί φοβούνται- όπου δεν θα αναγνωρίζονται χρέη και δανειστές, που θα διώξει όλους αυτούς που σήμερα κάνουν κουμάντο στη χώρα μας, όπου όλοι οι αδικημένοι θα απαιτήσουν και θα επιβάλουν το δίκιο τους, μπορεί να αποτελέσει ελπίδα για τη λύση του προβλήματος της άγριας εκμετάλλευσης, που σήμερα βιώνουμε.

Από  faretra