Ούτε “δημιουργική”, ούτε “ασάφεια”

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος 

Τι κείμενο είναι αυτό που έστειλε η κυβέρνηση με τις «μεταρρυθμίσεις» της στις Βρυξέλλες, το οποίο έγινε δεκτό μετ’ επαίνων από τους «εταίρους»; Είναι ένα κείμενο… «δημιουργικής ασάφειας» απαντούν τα κυβερνητικά στελέχη και ταυτόχρονα κλείνουν πονηρά το μάτι υπονοώντας ότι μέσω αυτής της…  «δημιουργικής ασάφειας» θα πετύχουν εκείνες τις θεαματικές ντρίμπλες που θα ζαλίσουν την «θεσμοτρόικα» και έτσι θα εφαρμόσουν...

φιλολαϊκή πολιτική…

    

Ας αφήσουμε κατά μέρος αν η επίκληση στις επίδοξες μελλοντικές ντρίμπλες γίνεται για να ξεγελαστεί η «θεσμοτρόικα» ή για να «αποκοιμηθεί» ο ελληνικός λαός, και πάμε να δούμε το κείμενο αυτό καθ’ αυτό ώστε να διαπιστώσουμε, τελικά, πόσο «δημιουργικό» και πόσο «ασαφές» είναι.

     

Διαβάζουμε στο (και αποκαλούμενο) «μέιλ Βαρουφάκη»:

     

α) «Η πολιτική ΦΠΑ θα εξορθολογιστεί σε σχέση με τους συντελεστές οι οποίοι θα εξομαλυνθούν (…) με σκοπό να περιοριστούν οι εξαιρέσεις, εξαλείφοντας ταυτόχρονα τις παράλογες εκπτώσεις». Αλήθεια, από αυτή την δήλωση εκείνο που καταλαβαίνει κανείς είναι ότι ο ΦΠΑ θα μειωθεί; Η’ ότι πολύ περισσότερο θα καταργηθεί στα είδης πρώτης ανάγκης; Αλήθεια, ποιος δεν καταλαβαίνει ότι εδώ η κυβέρνηση δεσμεύεται για αύξηση του ΦΠΑ και εκείνο που μένει είναι δούμε το πού, το πώς, το πότε και το πόσο;    

   

 β) «Η Ελλάδα δεσμεύεται να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος». Αλήθεια, αυτό που συμβαίνει στο συνταξιοδοτικό για δεκαετίες ολόκληρες– και με απίστευτη ένταση επί Μνημονίων - είναι «εκσυγχρονισμός» ή καταστροφή; Είναι «εκσυγχρονισμός» ή διάλυση; Είναι «εκσυγχρονισμός» ή κατεδάφιση;  Αυτά που έκαναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι… «εκσυγχρονισμός» (!) μας λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Που μάλιστα «δεσμεύεται να (τα) συνεχίσει»! Αλήθεια, τι το «ασαφές και τι το «δημιουργικό» υπάρχει σε μια τέτοια δέσμευση;

     

γ) «Η Ελλάδα θα (…) αναμορφώσει το δίκτυο των μισθών στον δημόσιο τομέα με σκοπό να αποσυμπιεστεί η κατανομή αμοιβών μέσω αύξησης της παραγωγικότητας…». Μάλιστα. Ωραία πρόταση. Και πόσο θυμίζει εκείνο το παλιότερο: «Σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα». Το οποίο χρησιμοποιείται (από το 1985 αδιαλείπτως) σαν δικαιολογητική βάση της λιτότητας. Τώρα λέτε να αξιοποιηθεί για να αυξηθούν και όχι για να μειωθούν οι μισθοί; Τι να σας πούμε κι εμείς. Πάντως ας δεχτούμε ότι όντως εδώ υπάρχει «ασάφεια». Αλλά τι είδους «ασάφεια»; «Δημιουργική» ή «ύποπτη»; Διαλέξτε…

    

δ) «Η Ελλάδα δεσμεύεται (…) θα συνεργαστεί με τις διοικήσεις των τραπεζών και των ιδρυμάτων για την αποφυγή, την ερχόμενη περίοδο, πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας…». Μπα! Να «αποφευχθούν»; Και γιατί όχι να «καταργηθούν»; Γιατί όχι να «απαγορευτούν» ρητώς και κατηγορηματικώς, όπως ακούγαμε προεκλογικά; Και πώς θα «αποφευχθούν»; Σε συνεργασία με τις τράπεζες - και με τους «θεσμούς» προφανώς - λέει η κυβέρνηση. Δηλαδή, με αυτούς που απαιτούν τους πλειστηριασμούς!  Κι εδώ «δημιουργικότητα»; Και εδώ «ασάφεια»;

     

ε) Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται «να μην οπισθογυρίσουν ιδιωτικοποιήσεις που έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Όπου έχει ξεκινήσει η διαδικασία υποβολής προσφορών, η κυβέρνηση θα σεβαστεί τη διαδικασία σύμφωνα με το νόμο». Και παρακάτω: Η κυβέρνηση θα «ενοποιήσει το ΤΑΙΠΕΔ με διάφορους οργανισμούς διαχείρισης των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων…». Τόμπολα! Υπάρχει, αλήθεια, κάτι το «δημιουργικά ασαφές» εδώ για την υπόθεση COSCO, την υπόθεση ΟΠΑΠ, την υπόθεση ΔΕΠΑ, την υπόθεση Ελληνικό, την υπόθεση των αεροδρομίων κλπ; Υπάρχει μήπως κάποια «ασάφεια» ότι το ΤΑΙΠΕΔ, το «ταμείο ξεπουλήματος» δηλαδή, όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά παραμένει, διατηρείται και μάλιστα «ενοποιημένο» με άλλους δημόσιους οργανισμούς;

     

στ) «Η Ελλάδα δεσμεύεται να υιοθετήσει τη βέλτιστη πρακτική της ΕΕ σε όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας (…). Αυτό περιλαμβάνει τη φιλοδοξία για εξορθολογισμό και σε βάθος χρόνου την αύξηση του κατώτατου μισθού…»! Ώστε η  επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ από «άμεση απόφαση» υποβιβάστηκε σε ευγενική πλην δειλή «φιλοδοξία» που κι αυτή παραπέμπεται σε βάθος χρόνου! Όσο για «όλο το εύρος της νομοθεσίας που αφορά την αγορά εργασίας» εντός της ΕΕ προφανώς περιλαμβάνει τις ευρωενωσιακές εργασιακές «Βίβλους» βάσει των οποίων έχει επιβληθεί το καθεστώς της περίφημης «απασχολησιμότητας». Κι εδώ «δημιουργική ασάφεια»;

     

Αυτά είναι μερικά χαρακτηριστικά σημεία του «δημιουργικά ασαφούς» κειμένου της κυβέρνησης  - χωρίς μάλιστα να αναφερόμαστε στην («δημιουργική»;) ανυπαρξία συγκεκριμένων αναφορών για τον ΕΝΦΙΑ, την επαναπρόσληψη απολυμένων, τα «κόκκινα δάνεια» κλπ.

    

Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι όλο αυτό είναι «δημιουργική ασάφεια» και όχι «καταδυναστευτική σαφήνεια», ρωτάμε:  Αν η «δημιουργική ασάφεια» είναι  το περισσότερο που μπορεί να περιμένει κανείς ακόμα και για τα «ψίχουλα», ακόμα για τις «πρώτες βοήθειες» που συνθέτουν το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, τότε για τα άλλα, για την ουσιαστική ανακούφιση του λαού και την αποκατάσταση των απωλειών που έχει υποστεί όλα αυτά τα χρόνια, για την  πλήρη ανατροπή των Μνημονίων, τι έχει να περιμένει;… 

***

Υστερόγραφο: Χτες ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ζητά «να υποστηριχθεί με σθεναρότητα» η κυβέρνηση και «η μεταρρυθμιστική ατζέντα της». «Πρώτη φορά Αριστέρα», λοιπόν (σ.σ. : και για τον ΣΕΒ)…

Από enikos