Γερμανία: Ραγισμένη Δημοκρατία

Στιγμιότυπο από διαδήλωση στο Βερολίνο κατά του
ξεπουλήματος της Treuhand, 1994. Το πανό γράφει:
«Από εργαζόμενος λαός, [γίναμε] λαός χωρίς δουλειά»...

Tην ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι δύο «μονομάχοι» των ημερών -ο «Δαβίδ» Βαρουφάκης και ο «Γολιάθ» Σόιμπλε- συναντιούνται στα μαρμαρένια (σ)αλώνια των Βρυξελλών, σε μια από τις κρισιμότερες συναντήσεις για το μέλλον της χώρας μας αλλά και της ευρωζώνης – τουλάχιστον μέχρι την... επόμενη. Την ίδια στιγμή ο γερμανικός Τύπος, από την «κίτρινη» Bild μέχρι τη «σοβαρή» Die Welt και το «προοδευτικό» Spiegel, επιδίδονται σε ένα νέο γύρο συλλήβδην δαιμονοποίησης του ελληνικού λαού, που τόλμησε -ακούς εκεί!- να σηκώσει κεφάλι και να βάλει το εθνικό του χρέος πάνω από το δημόσιο και τα ευρωπαϊκά ιδανικά πάνω από τα δανεικά.
   
Ειδικά η άθλια Bild, η εφημερίδα που ξεφτίλισε...
για πάντα ο μέγας Χάινριχ Μπελ στη «Χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ», έχει ξεσαλώσει εναντίον μας: αναφερόμενος στο έγγραφο της γερμανικής κυβέρνησης προς το Eurogroup ο συντάκτης κάνει λόγο για «ένα τεράστιο χαστούκι για τους Ελληνες φαταούλες» και προσθέτει: «Επιτέλους, κάποιος λέει «όχι» στους χρεοκοπημένους Ελληνες. Δώρα δισεκατομμυρίων για τον ελληνικό λαό – και να τα πληρώσουμε εμείς αυτά. Σε αυτό ο Σόιμπλε δεν συμμετέχει πια. Και για αυτό όλη η Γερμανία λέει: Ευχαριστώ, κύριε υπουργέ».
   
Μέσα σε ένα τέτοιο ανοίκειο, πολεμικό κλίμα, με τον Σόιμπλε να φέρνει άθελά του (;) στη μνήμη τον καθηλωμένο σε αναπηρικό καρότσι χαρακτήρα του αμετανόητου ναζιστή «τεχνοκράτη του ολέθρου» Dr. Strangelove από το αθάνατο φιλμ του Κιούμπρικ «SOS Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα», είναι εύκολο να δαιμονοποιήσει κανείς ολόκληρο τον γερμανικό λαό – να θυμηθεί Ολοκαυτώματα και Αουσβιτς και Αδόλφους.
   
Ομως κάτι τέτοιο είναι άδικο για τους Γερμανούς, όσο άδικο είναι να αποκαλούν εκείνοι όλους τους Ελληνες «τεμπέληδες» και «φαταούλες»: γιατί ο Σόιμπλε και η γερμανική επιχειρηματική και τραπεζική ελίτ, που αυτός εδώ και παραπάνω από δύο δεκαετίες επάξια εκπροσωπεί σε ρόλο πολιτικού... οικονομισάριου, έχει φροντίσει να φτωχοποιήσει και να μετατρέψει σε μοντέρνους δουλοπάροικους εκατομμύρια δικούς της πολίτες, πριν καταπιαστεί τα τελευταία χρόνια με τη μετατροπή της χώρας μας και των άλλων «χοιριδίων» της ευρω-περιφέρειας σε νέου τύπου αποικίες χρέους.
   
Σύμφωνα με τη συγκλονιστική έκθεση με τίτλο «Ραγισμένη Δημοκρατία», -η οποία δημοσιεύτηκε την Πέμπτη από την οργάνωση-ομπρέλα «Paritätische Wohlfahrtverband», που μεταφράζεται «Σύνδεσμος για την Ισότιμη Ευημερία» και στην οποία συμμετέχουν περίπου 10.000 οργανώσεις κοινωνικής αρωγής και αλληλεγγύης και του κλάδου περίθαλψης με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και εθελοντές- όλος αυτός ο τεράστιος πλούτος που έχει συγκεντρωθεί σήμερα στη Γερμανία χάρη στην απομύζηση των εργαζομένων και των εταίρων της, καταλήγει σε όλο και λιγότερες τσέπες, παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά της απασχόλησης αυξάνονται συνεχώς και ο συνολικός αριθμός των ανέργων παραμένει μικρότερος από τρία εκατομμύρια.
   
Ο επικεφαλής της γερμανικής «Αλληλεγγύης» Ούλριχ Σνάιντερ ήταν σαφέστατος: εν μέσω πρωτοφανούς «ευημερίας» τα ποσοστά της φτώχειας έχουν ανέλθει στο υψηλότερο επίπεδο μετά την επανένωση της χώρας το 1990. Για την ακρίβεια καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990, καθώς αυξήθηκε από το 15% το 2012 στο 15,5% το 2013. Μιλάμε για πολύ κόσμο, πάνω από 12,5 εκατομμύρια φτωχούς Γερμανούς πολίτες σε σύνολο 80 εκατομμυρίων κατοίκων.
   
Και βέβαια αυτοί που πλήττονται, στο πλαίσιο του νέου μισάνθρωπου κοινωνικού δαρβινισμού των homo economicus σαν τον Σόιμπλε, είναι οι πλέον αδύναμοι: οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι συνταξιούχοι και φυσικά τα παιδιά των φτωχών οικογενειών. Στην έκθεση υπογραμμίζεται πως το 43% των μονογονεϊκών οικογενειών και σχεδόν το 60% των ανέργων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με συνεχείς αυξητικές τάσεις από το 2006 και μετά, ενώ τονίζεται η «πλήρης αποσύνδεση» μεταξύ των θετικών αποτελεσμάτων που καταγράφει η γερμανική οικονομία και της καλπάζουσας ανόδου της φτώχειας στη χώρα.
   
Ταυτόχρονα, μια που μιλάμε για τον Σόιμπλε, στην έκθεση καταγράφεται με μελανά χρώματα πως «το χάσμα μεταξύ των πιο πλούσιων κρατιδίων με τα φτωχότερα κρατίδια μεγεθύνεται όλο και περισσότερο». Το λέμε αυτό γιατί ο σημερινός αγαπημένος όλων των Ελλήνων υπήρξε -ως υφυπουργός Οικονομικών και «δεξί χέρι» του Χελμουτ Κολ- ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της συστηματικής καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου της Ανατολικής Γερμανίας μετά την ενοποίηση μέσω των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων της περιβόητης Treuhand.
   
Συγκεκριμένα η Treuhand μεταξύ 1990 και 1994 ξεπούλησε αντί πινακίου φακής 8.500 δημόσιες επιχειρήσεις, -από χαλυβουργίες μέχρι ορυχεία, δάση, εργατικές πολυκατοικίες και πυρηνικά εργοστάσια(!)- με περισσότερους από 4.000.000 εργαζόμενους, εκ των οποίων τα δυόμισι εκατομμύρια κατέληξαν στην ανεργία...
   
Η Treuhand, το πρότυπο για το δικό μας μνημονιακό ΤΑΙΠΕΔ, τελικά κατέρρευσε εν μέσω τρομερών αποκαλύψεων για τις «στημένες» fast track ιδιωτικοποιήσεις (περισσότερες από 500 υποθέσεις έφτασαν στη Δικαιοσύνη), ενώ από τα περίπου 600 δισ. μάρκα που υποτίθεται πως θα συγκέντρωνε από το μεγαλύτερο ξεπούλημα στην Ιστορία, μάζεψε τελικά μόλις 44 δισεκατομμύρια! Ο Σόιμπλε όμως όχι μόνο «καθάρισε», αλλά βρέθηκε είκοσι χρόνια μετά να εφαρμόζει τα ίδια απάνθρωπα «πρότυπα» σε βάρος ολόκληρης της Ευρώπης...

   

Γιώργος Τσιάρας από efsyn