Ενας μόνο μήνας ήταν αρκετός για να αρχίσει να γίνεται ορατή η μεγάλη ανατροπή που έχει ήδη ξεκινήσει από την επομένη των εκλογών. Μόνο που η ανατροπή δεν αφορά την υφιστάμενη πολιτική κατάσταση, αλλά την πολιτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο από την κρίση με κατάργηση των μνημονίων και της τρόικας, κατάργηση όλων των νόμων που γεννούν λιτότητα, ανεργία, φτώχεια, αυτό που λένε «ανθρωπιστική κρίση».
Την Παρασκευή που πέρασε...
Την Παρασκευή που πέρασε...
η κυβέρνηση προχώρησε σε μια ενδιάμεση μεταβατική συμφωνία, παράταση δηλαδή, διάρκειας τεσσάρων μηνών με τους εταίρους στην ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Η Συμφωνία, το Μνημόνιο δηλαδή, που έληγε κανονικά στις 31.12.2014, θα ισχύσει μέχρι τον Ιούνη. Οι Θεσμοί, η Τρόικα δηλαδή, θα «εγκρίνει», θα ελέγχει και θα αξιολογεί (επιτήρηση δηλαδή) κάθε ενέργεια της κυβέρνησης. Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τηρήσει η χώρα μας τις δανειακές υποχρεώσεις προς όλους τους δανειστές πλήρως και έγκαιρα και επιπλέον «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται επιπλέον να διασφαλίσουν τα πρέποντα πρωτογενή πλεονάσματα ή τα οικονομικά έσοδα που απαιτούνται για τη βιωσιμότητα του χρέους σύμφωνα με την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012». Εβαλε τέλος δηλαδή στα περί διαγραφής και κουρέματος του χρέους, στις διεθνείς διασκέψεις και τους λογιστικούς ελέγχους για το «νόμιμο» και το «παράνομο» μέρος του. Το χρέος, που έχει γονατίσει το λαό, από επαχθές και επονείδιστο πρέπει να καταστεί, αν δεν είναι κιόλας από την περίοδο της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, βιώσιμο, και να πληρωθεί βεβαίως μέχρι τη τελευταία του δεκάρα.
Το Ιούνη και με την προϋπόθεση ότι θα είμαστε καλά παιδιά και θα τύχουμε θετικής αξιολόγησης από τους «θεσμούς», θα υπογράψει η κυβέρνηση ένα Συμβόλαιο, νέο μνημόνιο δηλαδή, ώστε να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τις μεγάλες υποχρεώσεις μας προς τους δανειστές και κύρια την ΕΚΤ, τον Ιούλη και τον Αύγουστο. Ποιος ξέρει, ίσως μετά από πιο σκληρές διαπραγματεύσεις να πετύχει μια ελάφρυνση της εξυπηρέτησης του χρέους, δηλαδή μεγαλύτερες περιόδους χάριτος, λίγο χαμηλότερα επιτόκια, περισσότερες και μικρότερες δόσεις, έτσι ώστε να ελαφρυνθούμε λίγο εμείς και τα παιδιά μας και να μεταφέρουμε το χρέος στα εγγόνια και τα δισέγγονά μας.
Η επικαιρότητα και η επιχειρηματολογία των εταίρων μας έχει ήδη σχολιαστεί με χιούμορ και επιτυχία, σε ανύποπτο χρόνο, από τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, στη σκηνή που ο Νικήτας Πλατής ενσαρκώνει τον τοκογλύφο του χωριού, από το «Υπάρχει και φιλότιμο».
Η απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να είναι η στρατηγική του Καραγκιόζη με την οποία αντιμετωπίζει τον Βεληγκέκα: «Θα βαρέσει, θα βαρέσει, θα ιδρώσει, θα κρυώσει, θα πλευριτωθεί, θα αρρωστήσει βαριά και θα πεθάνει…»
Οι προηγούμενοι, Σαμαράς – Βενιζέλος, ήταν τόσο άθλιοι που δεν χωράει καμιά σύγκριση με τους τωρινούς. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν μπορεί να συγκρίνεται με τους χτεσινούς, αλλά με την επάρκειά της και την αποτελεσματικότητά της απέναντι στα σοβαρά προβλήματα του λαού μας. Ο λαός μας δεν χρειάζεται καλύτερο διαχειριστή της φτώχειας του. Ηγεσία χρειάζεται που θα συγκρουστεί στα σοβαρά με όλο εκείνο το σύστημα που τα πλοκάμια του, μέσα και έξω από τη χώρα, σφίγγουν θανάσιμα το παρόν και το μέλλον μας.
Για να πιάσει τόπο η συγγνώμη του Μανώλη του Γλέζου για τη συνεργεία του σ’ αυτή την ψευδαίσθηση, θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάψει να είναι δέσμιος των ευρωπαϊκών του ψευδαισθήσεων. Η έξοδος από την κρίση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση περνάει από την μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το σχεδιασμό της οικονομίας με αξιοποίηση όλου αυτού του εργατικού δυναμικού που σήμερα βουλιάζει στο βούρκο της ανεργίας, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Με δύο λόγια μια πραγματικά Αριστερή Κυβέρνηση που θα στηρίζεται και θα προχωράει μαζί με το λαό.
Γράφει ο Ανδρέας Δενεζάκης από imerodromos
Οι προηγούμενοι, Σαμαράς – Βενιζέλος, ήταν τόσο άθλιοι που δεν χωράει καμιά σύγκριση με τους τωρινούς. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν μπορεί να συγκρίνεται με τους χτεσινούς, αλλά με την επάρκειά της και την αποτελεσματικότητά της απέναντι στα σοβαρά προβλήματα του λαού μας. Ο λαός μας δεν χρειάζεται καλύτερο διαχειριστή της φτώχειας του. Ηγεσία χρειάζεται που θα συγκρουστεί στα σοβαρά με όλο εκείνο το σύστημα που τα πλοκάμια του, μέσα και έξω από τη χώρα, σφίγγουν θανάσιμα το παρόν και το μέλλον μας.
Για να πιάσει τόπο η συγγνώμη του Μανώλη του Γλέζου για τη συνεργεία του σ’ αυτή την ψευδαίσθηση, θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάψει να είναι δέσμιος των ευρωπαϊκών του ψευδαισθήσεων. Η έξοδος από την κρίση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση περνάει από την μονομερή διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το σχεδιασμό της οικονομίας με αξιοποίηση όλου αυτού του εργατικού δυναμικού που σήμερα βουλιάζει στο βούρκο της ανεργίας, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Με δύο λόγια μια πραγματικά Αριστερή Κυβέρνηση που θα στηρίζεται και θα προχωράει μαζί με το λαό.
Γράφει ο Ανδρέας Δενεζάκης από imerodromos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου