Δεν θέλουμε ισότητα. Θέλουμε δικαιοσύνη!..

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως όλοι αυτοί που μας κυβερνούν είναι μιά άλλη φυλή.  Κάποιο άλλο είδος ανθρώπων(;).

     Μία φυλή που αφού μας διατάξουν τί πρέπει να κόψουμε, πόσα να δώσουμε, πώς να ζήσουμε, πόσες ακόμα ''θυσίες'' πρέπει να κάνουμε για να μην πάνε χαμένες(!)  οι προηγούμενες,
..μετά γυρίζουν στα ζεστά σπίτια τους, όπου δεν ξεπαγιάζουν, τρώνε όσο και ό,τι θέλουν, έχουν τις κοινωνικές τους συναναστροφές και...

εκδηλώσεις, ψωνίζουν, πάνε διακοπές το καλοκαίρι, ξέρουν ότι θα πάρουν σύνταξη,  είναι οικονομικά ασφαλείς με τις παχουλές, στρογγυλές καταθέσεις τους,

     ..και γενικά ζούνε σαν κανονικοί άνθρωποι, όπως θα έπρεπε δηλαδή να ζούμε κι εμείς!

     Πέρα όμως από αυτή την ανισότητα, η κοροϊδία τους μεγεθύνεται όταν αυτοί οι  ''άλλοι''  μας λένε ότι κάνουμε όλοι τις ίδιες θυσίες!

     Μας λένε ότι σε όλους έχει μειωθεί το εισόδημα κατά τόσο τοις εκατό!

     Δηλαδή μας εμπαίζουν ότι είναι το ίδιο ένας μισθός των 800 ευρώ να μειωθεί, ας πούμε,  κατά 30% και να πάει στα 560 ευρώ, και το ίδιο ένας μισθός 8000 ευρώ να πάει στα 5600!

     Αύριο, μεθαύριο που θα βάλουν χέρι στις καταθέσεις, ως μόνη λύση απομείωσης του χρέους (όπως θα ισχυριστούν),

     ..σε όσους από εμάς έχουν παραμείνει ακόμα κάποια ισχνά 10- 15- 20 ή και 30 χιλιάρικα στην τράπεζα, θα περικοπούν, θα κλαπούν στην ουσία κατά το ένα τέταρτο τουλάχιστον.

     Ποσό τεράστιο και σεβαστό, όταν είναι το τελευταίο, που κρατάει κανείς για ώρα απόλυτης ανάγκης.

     Αντίθετα οι δικές τους καταθέσεις των εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων ευρώ (όσα από αυτά δεν έχουν φυγαδεύσει ήδη σε τράπεζες του εξωτερικού),

     ..ακόμα και να περικοπούν κατά το ίδιο ποσοστό με τις δικές μας, πάλι θα παραμείνουν τεράστιες, ικανές να θρέψουν όχι μόνον τους ίδιους, αλλά και τα παιδιά τους.

     Με δυό λόγια, αλλοιώς πονάει το κόψιμο του κατοστάρικου και του χιλιάρικου στις δικές μας τσέπες, κι αλλοιώς στις δικές τους.

     Για αυτό δεν θέλουμε ισότητα, θέλουμε δικαιοσύνη.

     Αναλογικότητα.

     Θέλουμε να πονέσουν και οι δικές τους τσέπες όσο και οι δικές μας.

     Μόνον τότε θα δικαιούνται να μας λένε πώς και πόσο(!) πρέπει να ζήσουμε!

     Όλα τα άλλα είναι πολιτικές αλητείες!..

     Υ.Γ.  Ακόμα και να δεχτούμε τον αφορισμό του Πάνχοντρου άθλιου, αν ''μαζί τα φάγαμε'', δεν τα φάγαμε εξ ίσου. Τα φάγαμε αναλογικά!. Ε, έτσι πρέπει και να τα πληρώσουμε! (όσα πρέπει να πληρώσουμε).

     Όσοι φάγανε ψίχουλα, να πληρώσουνε ψίχουλα. Όσοι φάγανε ξεροκόμματα να πληρώσουν ξεροκόμματα. Κι όσοι φάγανε την μάνα τους και τον πατέρα τους, να πληρώσουν την μάνα τους και τον πατέρα τους! 

Από Ουδέν Σχόλιον