Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει γίνει κυβέρνηση viral. Πάει από την μία επιτυχία στην άλλη. Από το κακό ραντεβού με τη Μέρκελ στην “παραίτηση” του πρέσβη στη Γερμανία μετά από καυγά με τον πιστό συνεργάτη του πρωθυπουργού, από την δήλωση Άδωνη (που χαίρει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού) για κίνδυνο των καταθέσεων στην αποτυχία του φεστιβάλ… νεκρών της Αμφίπολης, αμέσως μετά το συνέδριο όπου βρέθηκε η πλειοψηφία της παράταξης έρχεται η ξαφνική παραίτηση τριών γενικών γραμματέων της κυβέρνησης και άμεση ανάληψη της Πολιτικής Προστασίας από άλλον πιστό συνεργάτη του πρωθυπουργού,  έπεται η  δύσκολη κατάσταση με την τρόικα και προβλήματα στις σχέσεις του υπουργού Οικονομικών με τον πιστό συνεργάτη  του πρωθυπουργού, τον οποίο υπουργό φημολογείται πως θα αντικαταστήσει ένας τρίτος πιστός συνεργάτης του, για να φτάσουμε στην προσφυγή στη βουλή για ψήφο εμπιστοσύνης.

Είχε προηγηθεί η παρέμβαση για τη μη μετάδοση της ομιλίας Τσίπρα στη ΔΕΘ από την κρατική τηλεόραση, τα τηλέφωνα...
του πρωθυπουργού σε κανάλια και εφημερίδες για το “μαύρο” Τσίπρα, η προσπάθεια Βενιζέλου να ματαιώσει την επίσκεψη Τσίπρα στο Βατικανό. Τίποτα από τα παραπάνω δεν διαψεύστηκε.

Η ξέφρενη πορεία αυτής της κυβέρνησης μπορεί να προκαλεί ναυτία, ωστόσο τίποτα δεν πείθει πως αυτή θα καταλήξει σε προ-πρόωρες εκλογές. Τουλάχιστον όχι επειδή είναι στις προθέσεις της.

Αν ήταν στο χέρι της, δεμένους θα τους έβαζε τους 180 να ψηφίσουν για τον Πρόεδρο της  Δημοκρατίας. Μπορεί και να τους έχει ήδη δεμένους δηλαδή, τώρα που το σκέφτομαι.

Πάντως οι 148 ψήφοι που χρειάζεται από την ψήφο εμπιστοσύνης είναι πολύ εύκολο να μαζευτούν, συνεπώς ο πρωθυπουργός δεν ζητάει επιβεβαίωση επειδή φοβάται πως την έχασε εντός βουλής.

Τα σενάρια που διακινούνται από τα συστημικά μέσα περί αντικατάστασης του υπουργού Οικονομικών και βασικού συνομιλητή από πλευράς Ελλάδας, προδίδουν τακτική τζογαδόρου. Είτε επιθυμεί να εμφανιστεί ως τέτοιος στο ελληνικό κοινό, είτε στους εκπροσώπους της τρόικα.

Το δεύτερο είναι κομμάτι δύσκολο από τη στιγμή που λίγες μόλις ημέρες πριν συναντήθηκε με τη Μέρκελ, και τίποτα δεν πρόδιδε κάποιον απογαλακτισμό από τη φράου.

Συνεπώς το σενάριο έχει γραφτεί για να παίξει στα ελληνικά, χωρίς υπότιτλους και με ελληνικές διαφημίσεις.

Το σίγουρο είναι πως σ’ αυτό μεγάλοι παίκτες αποδεικνύονται οι βασικοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, οι οποίοι υπό την μορφή του αναγκαίου φαίνεται πως ετοιμάζονται να αποκτήσουν το δικό τους γραφείο ώστε  να μην ξεροσταλιάζουν πλέον στον καναπέ του πρωθυπουργικού γραφείου.

Όποια κίνηση κι αν ετοιμάζεται να κάνει ο πρωθυπουργός, φαίνεται να είναι μια απολύτως προσωποκεντρική κίνηση, αφού είναι ξεκάθαρο πως δείχνει να μην εμπιστεύεται ούτε τη σκιά του.

Τη στιγμή που όλα δείχνουν ξεκάθαρα πως η κοινωνία έχει γυρίσει την πλάτη και αρχίζει να πιστεύει σε μια άλλη πολιτική λύση, ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του συμπεριφέρονται ωσάν πολύ πρόσφατα να ανακάλυψαν μία μεγάλη συνωμοσία που παίζεται στις πλάτες τους και σκοπό έχει να τους ρίξει από την εξουσία.

Έτσι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα. Ή τουλάχιστον, έτσι επιθυμούν να δείξουν προς τα έξω πως είναι η πραγματικότητα.

Ίσως να πιστεύουν πως έτσι θα κρατηθούν στην εξουσία.

Τι λέει παιδιά; Τσιμπάει, τσιμπάει;

(*Η ΠΤΩΣΗ-1997, εποχές που κάποια συγκροτήματα τιμούσαν το κοινό τους με τέτοιους στίχους)