Ο δικαστής ο Μπερντ

Κόψε φάτσες για να φτύνεις

Τελικά στην Ελλάδα είναι νόμιμο να γ@μ@ς τη ζωή όλων των Ελλήνων, εκτός της πολύτιμης ζωής των μπάτσων και των δικαστών.

Εδώ που τα λέμε, αν οι μπάτσοι είναι οι μπράβοι της εξουσίας, οι δικαστές είναι οι διαιτητές του ματς μεταξύ εξουσίας και πολιτών.

Αυτοί "σφυρίζουν" και αποφασίζουν τι είναι κανονικό και τι αντικανονικό.

Άρα οι παράγοντες τους έχουν ανάγκη.

Κι αφού τους έχουν ανάγκη, τους καλοπιάνουν.

Και φυσικά οι πλουσιότεροι και...

δυνατότεροι παράγοντες έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια να επηρεάσουν τους "διαιτητές".

Κι αυτοί οι παράγοντες είναι οι παράγοντες της εξουσίας.

Μα οι "παράγκες" έτσι χτίζονται!

Οι παράγοντες σκάνε μπόλικο χρήμα σους διαιτητές, τους προστατεύουν από κάθε "κακοτοπιά" και γι' αντάλλαγμα ζητούν μονάχα να σφυρίζουν ό,τι "αρμόζει", ωστε να έρθει το αποτέλεσμα που επιδιώκουν.

Έτσι κάνουν και οι κυβερνήσεις με τους δικαστές.

Δηλαδή, ο δικαστής για να κλείσει τα μάτια του μπροστά στην παρανομία και για να μη βγάλει άχνα και... "ενοχλητικές αποφάσεις", θα πρέπει να 'χει το στόμα μπουκωμένο!

Με στόμα μπουκωμένο απ' τα φράγκα, δέχεται να λερώσει τα χέρια του και να βγάλει τις αποφάσεις που βολεύουν.

Αντισυνταγματικές μόνο οι περικοπές των δικαστικών και των ένστολων.

Αλλά συνταγματικότατες οι περικοπές όλων των άλλων, οι μη αναλογικοί φόροι, οι μαζικές απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η πώληση νερού και ενέργειας, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, το χάρισμα σε ιδιώτες τραπεζών σωσμένων με δημόσιο χρήμα...

Ολα αυτά συνταγματικότατα!

Οι καλοί μας δικαστές όλα τα 'χουν βρει σύννομα και κανονικά!

Νομιμότατη η καταστροφή όλων των υπολοίπων.

Εκτός από τη δική τους.

Μόνο η δική τους καταστροφή είναι παράνομη...

(από αριστερά προς τα δεξιά)
Ποζάρουν κατά σειρά η Κυβέρνηση, ο Δικαστής κι ο Μπάτσος.
Ο Χρυσαυγίτης λείπει, για να συμπληρωθεί το καρέ...

Κανονικά θα πρέπει σήμερα σύσσωμο το αντικυβερνητικό μπλοκ να κράζει αυτήν την άθλια απόφαση.

Και να μην καλοπιάνει τον κάθε καρι⓪λη δικαστή, για κανένα λόγο.

Δεν είναι κοινωνικός αυτοματισμός.

Είναι στοιχειώδης αίσθηση Δικαίου.

Τα 'χαν γράψει καλύτερα από μένα καμιά 40αριά χρόνια πριν ο Λοΐζος με τον Νεγρεπόντη για κάποιο νέγρο δικαστή που 'τρωγε με τους λευκούς φονιάδες στην υγειά των νέγρων κορόιδων.

Για τον δικαστή τον Μπερντ.

Ακούστε γι' αυτόν.

Μη και γάλα δεν τού ‘δωσα
από τα μαύρα μου τα στήθεια;
Μη και δεν τον μεγάλωσα
με τα δικά μας τα τραγούδια;
Μάρτυράς μου η νέγρα η Παναγιά.

Όχι, δεν είναι γιος μου
δεν είναι νέγρος
ο δικαστής ο Μπερντ.
Όταν νέγρους σκοτώνουν
ο δικαστής ο Μπερντ
τρώει με τους φονιάδες.
Δεν είναι γιος μου
νέγρος δεν είναι ο Μπερντ.

Νέγρα είμαι μα δεν πρόδωσα
στιγμή την μαύρη μου την πέτσα
νέγρος που νέγρο πρόδωσε
ξεγράφτηκε για ‘με τη νέγρα
μάρτυράς μου η νέγρα η Παναγιά.

Μαζεστίξ από τοίχο-τοίχο...