Τελευταία φορά Ευρώπη

Ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές πέρασαν, και άφησαν πίσω τους καμμένη γη. Εφοπλιστές, “παράγοντες” του ποδοσφαίρου, υποδυόμενοι τον δήμαρχο ή τον σύμβουλο, τηλεπερσόνες και βαθύ κράτος κατάφεραν μεγάλες επιτυχίες. Η απογοητευτική αυτή εικόνα δεν κατάφερε ωστόσο να αλλοιώσει την επιτυχία της Αριστεράς σε περιφέρειες και δήμους που γύρισαν σελίδα και προσανατολισμό για πρώτη φορά. Με πρώτη και καλύτερη την Αττική. Όλοι μαζί. Βέβαια χωρίς το 56,89% των συμπολιτών μας που επέλεξε να σιωπήσει και δεν πήγε να ψηφίσει. Αλλά τέλος πάντων, όσοι αποφάσισαν πως αυτή τους η ψήφος μπορεί να συμβάλει σε ένα κοινό σκοπό.

Η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να χάσει κοντά στις οκτώ μονάδες από την πρότερή της δύναμη, ενώ η Ελιά τα πήγε τέλεια για πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα. Καλά πήγαν και τα άλλα κόμματα χωρίς ιδεολογία, με το Ποτάμι να καταφέρνει να έρθει τρίτο (από το τέλος), με το επεισόδιο “ο Σταύρος ψήφισε” να γράφει υπέροχα στο φακό και τον στόχο του για...

τρίτη θέση να εκπληρώνεται πανηγυρικά.

Κερδισμένη βγήκε και η Τουρκία μαζί με όσους εξυπηρετούνται από την άνοδο του τουρκόφωνου κόμματος DEB, που δρα με τη στήριξη του τούρκικου προξενείου, αλλά και των δύο μεγάλων κομμάτων που ουσιαστικά “δεν κατέβηκαν” στο γήπεδο της Θράκης.

Το ΚΚΕ πάντως, κατάφερε να συσπειρώσει όλες του τις δυνάμεις ψηφίζοντας παντού τις υποψηφιότητες τους κόμματος, ενώ όπου αυτός δεν υπήρχε, πολλοί έριξαν για άκυρο το ψηφοδέλτιο του κόμματος. Έτσι, για σιγουριά.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν τα πήγαν και πολύ καλά για τα επίπεδα του 2012 αφού βρέθηκαν με το μισό ποστό, αλλά μάλλον και αυτό το ποσοστό που πήρε πολύ ήταν και στη Συγγρού έχουν αποφασίσει πως το χρειάζονται. Γι’ αυτό και ο Χατζηνικολάου την έπεσε στον Νότη Μαριά  στον εκλογικό του Ε(λεϊ)νικό, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τεμαχίζει έναν καλεσμένο ο Πρετεντέρης παρέα με τον Βορίδη στην Ανατροπή τους.

Μαζί με μερικά… σπαρταριστά μεζεδάκια των ΑΝΕΛ, στόχος για το μιντιακό σύστημα που συντηρεί τον Σαμαρά είναι και αυτά της ΔΗΜΑΡ, που είδε τον κόσμο της να δηλώνει απών. Στόχος που δεν αναμένεται και ιδιαίτερα δύσκολος αφού μετά την δήλωση του Κουβέλη πως είναι έτοιμοι για συγκυβέρνηση με προγραμματικό πλαίσιο ήρθε η ήττα. Η ήττα φέρνει έκτακτο συνέδριο. Το συνέδριο φέρνει τις δημοκρατικές διαδικασίες, και η ΔΗΜΑΡ θα είναι σύντομα έτοιμη να στηρίξει έναν ανασχηματισμό ευρύ. Αμέσως μετά την προαγωγή του Στουρνάρα.

Κάπου εκεί ανάμεσα κατάφερε και χώθηκε και ο Καρατζαφέρης που επιστρέφει σε ένα πολύ πιο οικείο περιβάλλον. Θυμίζει σχεδόν την εποχή που είχε πρωταρχίσει ο Θέμος και οι Ράδιο Αρβύλα να παίζουν ένα στα τρία βιντεάκια στις εκπομπές τους, γελώντας με τον εκάστοτε “θεούλη και πολύ αστείο τύπο” της παρέας του Καρατζαφέρη και του καναλιού του. Των ίδιων που σήμερα έχουν κεντρικές θεσμικές θέσεις στην κυβέρνηση Σαμαρά. Τον Πλεύρη, τον Βορίδη, τον Άδωνη. Το μακρύ χέρι του Καρατζαφέρη δεν έλειψε ποτέ στην πραγματικότητα.

Αναμφισβήτητα το σημαντικότερο γεγονός, ίσως ακόμα και από την εμφατική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με σχεδόν τέσσερις μονάδες, είναι το γεγονός πως το 10% του εκλογικού σώματος έχει αποφασίσει συνειδητά πως θα στηρίξει τις ελπίδες του σε ένα κόμμα, στην ηγεσία του οποίου βρίσκονται υμνητές του Χίτλερ και κατηγορούμενοι για ποινικά αδικήματα και τις δολοφονίες μεταναστών και Ελλήνων. Φασίστες με τη βούλα και έτσι πρέπει πλέον να αντιμετωπίζονται από όλους μας. Σήμερα, η μόνη παραπλάνηση είναι η ίδια η συζήτηση για τον παραπλανημένο ψηφοφόρο.

Φασίστες όμως έπιασαν πόστα και σε κεντρικά σημεία της Ευρώπης, με πρώτους και καλύτερους τους Γάλλους που ετοιμάζονται να αναχαιτίσουν την επερχόμενη λιτότητα με μπόλικη ακροδεξιά. Το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν ψηφίστηκε από έναν στους τέσσερις Γάλλους, και βρέθηκε λίγο πιο κάτω από τον Φάρατζ στη Βρετανία, όπου την δική του ακροδεξιά παρέα ψήφισαν τρεις στους δέκα Βρετανοί. Η Λεπέν μάλιστα ζήτησε κιόλας διάλυση της βουλής και προκήρυξη εθνικών εκλογών.

Παράλληλα, ακροδεξιοί και ναζιστές βρέθηκαν τρίτοι στην Αυστρία και δεύτεροι στην Ουγγαρία, ενώ πρώτο βγήκε το αποσχιστικό κόμμα στο Βέλγιο. Πρώτο βγήκε και το αντιμεταναστευτικό κόμμα στη Δανία ενώ διπλασίασε τις δυνάμεις του το αντίστοιχο κόμμα της Σουηδία.

Η κατάσταση στην Ευρώπη προμηνύεται δραματική, καθώς όλο και περισσότεροι πολίτες βασίζουν τις ελπίδες τους, ή τους φόβους και τους πόθους τους, στον φασισμό και την μισαλλοδοξία.

Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, το αποτέλεσμα της Ελλάδας αποτελεί λύτρωση, όχι μόνο για τους απανταχού αριστερούς στην Ελλάδα (άλλο ο κόσμος, άλλο ο Κουτσούμπας) αλλά και μια μεγάλη πλειοψηφία ανθρώπων σε όλη την Ευρώπη, που βάλλονται παράλληλα από την λιτότητα και τον φασισμό στις χώρες τους. Η φωνή που ακούγεται πιο ψηλά στην Ελλάδα είναι μια φωνή που υπερασπίζεται τα δικαιώματά των αδύναμων και των εκμεταλλευόμενων.

Πως να νιώθει άραγε ένας δημοκρατικός πολίτης στην Ουγγαρία ή την Αυστρία και πως να ψηφίζει;

Η Ευρώπη έχει ήδη στρίψει ακροδεξιά. Όσο οι δημοκρατικές δυνάμεις συνεχίζουν την επιβολή του φασισμού των παγκοσμίων αγορών, τόσο οι εθνικές αγορές θα απελευθερώνουν τα σκυλιά τους για να κατακρεουργήσουν και τα τελευταία δικαιώματα του Ευρωπαίου και μη, πολίτη αλλά και του μη πολίτη.

Η αριθμητική του εκλογικού αποτελέσματος για την Ελλάδα, λέει πως το καλύτερο timing για βουλευτικές εκλογές που θα έχει στο εγγύς μέλλον ο Σαμαράς, τουλάχιστον μέχρι την προεδρική εκλογή, είναι τούτη η ώρα. Η ήττα θεωρείται διαχειρίσιμη και η διαφορά ανατρέψιμη για τον ίδιο και τους συμβούλους του. Κι αν δεν ήταν δεμένος πισθάγκωνα στο άρμα της Μέρκελ, σίγουρα θα είχε ήδη προκηρύξει πρόωρες εκλογές.

Αλλά επειδή το δόγμα της αφέντρας λέει “εφάρμοζε και μη ερεύνα”, ο Σαμαράς δεν έχει παρά να κυβερνά μέχρι να μη μπορεί άλλο. Όταν πλέον θα έχει πρόβλημα, θα είναι μόνο δικό του. Κανείς βέβαια δεν θέλει να συζητήσει με ένα κόμμα της Αριστεράς την όποια ελάφρυνση του χρέους, με πρώτους και καλύτερους τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο. Εργολαβία η σωτηρία της χώρας από τους καταστροφείς της.

Ο Σαμαράς και το ακροδεξιό του επιτελείο πιστεύει πως κέρδισε χρόνο και πως οι φωνές του Τσίπρα για αναντιστοιχία δυνάμεων μεταξύ βουλής και κοινωνίας, δεν μπορούν να τον αναγκάσουν να πάει σε πρόωρες εκλογές.

Θα επιχειρήσει έναν ανασχηματισμό, ποντάροντας στον επαναπατρισμό των χρυσών εφεδρειών. Τόσο ο Λοβέρδος και το αηδόνι του, όσο και αρκετοί “ανεξάρτητοι” ανυπομονούν για την αφορμή να επιστρέψουν στα αγαπημένα τους έδρανα, γραφεία και υπουργικά συμβούλια. Την ίδια ώρα τα απολειφάδια της ΔΗΜΑΡ τρίβουν τα χέρια τους με τις επικείμενες αλλαγές ηγεσίας και ανυπομονούν να εξαργυρώσουν το στενό μαρκάρισμα που έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα στον Κουβέλη. Όλοι τους είναι έτοιμοι να στηρίξουν μία νέα κυβέρνηση Σαμαρά με ακροδεξιούς και κατηγορούμενους για κατασκοπία, αρκεί να πάρουν ένα κομματάκι γης.

Θα καταφέρει ο Σαμαράς να κρατήσει ικανοποιημένους όλους τους εταίρους που λιγουρεύονται την ανάπτυξη από το ξεπούλημα της υπόλοιπης χώρας, ή οι φωνές που θα ακούγονται όλο και πιο κοντά στο κεφάλι και την παράταξή του, θα τον αναγκάσουν να αρχίσει να το χτυπάει όλο και πιο συχνά αναθεματίζοντας το;

Έγραψε ο Ρεμπελίσκος