H Ιστορία, ο «ματωμένος γάμος» του Game of Thrones και τα κύρια άρθρα της Καθημερινής

Στο κύριο άρθρο της κυριακάτικης Καθημερινής επαναλαμβάνεται για άλλη μια φορά η γνωστή παραίνεση να μην ρισκάρουμε, τώρα, εδώ, τόσο κοντά στο τέλος του Μνημονίου και στην έξοδο στις αγορές, την πορεία της χώρας: 

«Μπορούμε, άραγε, να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα; Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας για τα επόμενα χρόνια. Οι μεταρρυθμίσεις που θα έλθουν σύντομα στη Βουλή κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση και πρέπει να υποστηριχθούν από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. [...] όποιος σκέφτεται να ρίξει μια κυβέρνηση για το… γάλα ή επειδή αντιτίθεται στη διαφάνεια της πολιτικής ζωής θα βρεθεί υπόλογος έναντι της Ιστορίας, γιατί θα υπονομεύσει...

με τον πιο θεαματικό τρόπο την προσπάθεια και τις θυσίες που έχει κάνει ο ελληνικός λαός τα χρόνια της κρίσης».

kathimerini

To αφήγημα που υποστηρίζει αυτή την με στάτους γενικής αλήθειας εκπεφρασμένη βεβαιότητα, πως δεν αξίζει να πέσει μια κυβέρνηση για το γάλα, είναι αυτό που αντιμετωπίζει την Ιστορία ως story: ως μια συνεκτική διήγηση, με αρχή, μέση και τέλος, όπου ο ήρωας περνάει τις κακουχίες αλλά εντέλει φτάνει στον σκοπό του. Και φτάνει μέσα από μια γραμμική ανέλιξη. Η αναλήθεια αυτού του αφηγήματος βρίσκεται στην τελεολογική του διάσταση: αυτό που μπορεί να ανασυγκροτηθεί ως πορεία αναδρομικά —κατόπιν εορτής, δηλαδή— προβάλει εδώ ως αναγκαίο εκ των προτέρων. Το να μη πέσει η κυβέρνηση για το γάλα —θα μπορούσε κάλλιστα και η κυβέρνηση να πέσει και το γάλα να σωθεί και η χώρα να μην καταστραφεί— είναι το αντίστοιχο του «έχω μάτια για να βλέπω», ενώ όλοι ξέρουμε πως «επειδή έχω μάτια βλέπω».

ο πρότυπο αυτό αφήγησης είναι το πλέον συνηθισμένο στα σήριαλ, όπου οι ανατροπές δεν αφορούν συνήθως παρά δευτερεύοντα πρόσωπα και δεν αγγίζουν τον πυρήνα της αφήγησης. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, στον δεύτερο κύκλο της δημοφιλούς σειράς Game of Thrones παρακολουθούμε την εκστρατεία του Ρομπ Σταρκ, γιού του αδίκως σφαγιασθέντος Νεντ, προς τον Νότο, με σκοπό την κατάληψη του θρόνου και την εκδίκηση. Λίγο πριν αυτό που φαντάζει ως τελική μάχη —λίγο πριν την αναμενόμενη κορύφωση δηλαδή— και ενώ ο Ρομπ βρίσκεται με την μητέρα του και την εγκυμονούσα γυναίκα του σε ένα γάμο προς επίτευξη αναγκαίας συμμαχίας, θα συμβεί η απόλυτη ανατροπή: θα αποδειχθεί πως ο σύμμαχος είναι εχθρός και όλο το στράτευμα του Ρομπ (μαζί φυσικά με αυτόν) θα σφαγιασθεί.

 

Το να σκεφτεί κανείς αυτό που μοιάζει εκτός φυσικής σειράς των πραγμάτων, το να μη διστάσει να ανατρέψει αυτόν που μοιάζει ως ο κύριος πρωταγωνιστής: ιδού το μυστικό για μια καλή αφήγηση, ιδού το κύριο καθήκον μιας αντι-ιδεολογικής μετακριτικής.

Χρήστος Νάτσης από unfollow