Ποτέ το τέλος δεν βλέπει το τέλος του.

Το σύστημα διορθώνει τα λάθη του. Κι εξηγούμαι: όταν το σύστημα, δηλαδή ο κ. Στουρνάρας, δηλαδή οι Σημιτάνθρωποι προωθούσαν στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο την κυρία Αναστασία Σακελαρίου ρίσκαραν το ενδεχόμενο η τσόζεν αυτή γκόλντεν γούμαν να διαπράξει κάποια λαθάκια και να αρχίσει να αφήνει διάφορα εκατομμυριάκια να διαλέγουν τσέπες.

Οντως, τώρα η κυρία Αναστασία Σακελαρίου διώκεται ποινικώς με κίνδυνο το σύστημα να αρχίσει να πληρώνει τα λάθη του, αν! Αν δεν είχε λάβει πρόνοια. Την εξής:...

όταν η κυρία Σακελαρίου και ο/η κάθε κυρία Σακελαρίου μετετέθη απ’ το σύστημα, δηλαδή τον κ. Στουρνάρα, δηλαδή τον κ. Σαμαρά στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώστε από νέα, ισχυρότερη θέση, να ελέγχει την ελεύθερη διακίνηση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ προς πάσαν κατεύθυνσιν, ελήφθη η πρόνοια να έχει η κυρία Σακελαρίου.

ο/η ή κάθε κυρία Σακελαρίου, το ακαταδίωκτον για όποια πράξη διαπράξει. Να έχει δηλαδή ασυλία ακόμα κι αν διέπραττε κακουργήματα. Να έχει δηλαδή όχι το τεκμήριο της αθωότητος και της εντιμότητος, αλλά να είναι αθώα και έντιμη με διάταγμα για ό,τι κι αν κάνει. Αθώα με Εδικτο.

Ούτε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι αθώος με υπουργική απόφαση, ούτε καν στη Ζιμπάμπουε συμβαίνουν τέτοια πράγματα (διότι εκεί το σύστημα δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί). Εδώ όμως που το σύστημα έχει ολοκληρωθεί, κι έχει γίνει πλέον τόσο τέλειο όσον το Γερμανικό, η Δημοκρατία σπεύδει και λαμβάνει πρόνοια, να είναι υπεράνω ελέγχου, δηλαδή να είναι υπεράνω του νόμου εντεταλμένοι υπάλληλοι όπως η κυρία Σακελαρίου ή κάθε άλλος όμοιων καθηκόντων.

Διότι το σύστημα μαθαίνει απ’ τα λάθη του. Ορίστε! τώρα που τα σκάνδαλα σκάνε το ένα μετά το άλλο σαν βομβίτσες, το μάθημα είναι σαφές: να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοιου είδους δυσλειτουργίες. Πώς; με το να τεθούν εκτός νόμου δηλαδή υπεράνω του νόμου τα πρόσωπα εκείνα που θα μπορούν να παράγουν και να προάγουν έκνομες ενέργειες και παράνομες πράξεις χάριν ανωτέρας βίας. Και πάντα η πιο ανώτερη βία είναι ο προσπορισμός κερδών και ισχύος υπέρ εκείνων που ασκούν εναντίον των υπ’ αυτοίς την πιο κατάφορη βία.

Απορούν ορισμένοι (σ.σ. δεν είναι τυχαίο το ότι απορώ σημαίνει δεν βλέπω) γιατί η κυρία Σακελαρίου δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί από Διευθύνουσα Σύμβουλος του Τ.Χ.Σ. τουλάχιστον ώσπου να τελεσιδικήσει η δίωξη εναντίον της.

Μα το θέμα δεν είναι πλέον εκεί, ούτε στο ποιος (επόμενος) θα λάβει τα διακόσια πενήντα χιλιάρικα του μισθού της, αλλά στο αν αυτός που δουλεύει για το σύστημα, από τόσο κρίσιμες θέσεις που έχουν να κάνουν με τις εσωτερικές του ανακατανομές, έχει το ακαταδίωκτο, είναι απαραβίαστος. Διαθέτει ασυλία (τη στιγμή που ακόμα και η Ελλάδα έχει χάσει τη δική της έναντι των δανειστών).

Οταν το σύστημα ανασχηματίζεται ορισμένοι αρχιερείς πετάνε στα σκυλιά ορισμένους ιερείς.

Για παράδειγμα ο κ. Σημίτης. Ο «αρχιερέας της διαπλοκής». Καλείται τώρα από πολλούς να μιλήσει για τα σκάνδαλα που έλαβαν χώρα επί της οκταετούς υπατείας του! Μένω εμβρόντητος. Πρώτον: πολλοί απ’ όσους τον εγκαλούν τώρα, τον υποστήριξαν στον καιρό του με όλες τους τις δυνάμεις. Δεύτερον: ο κ. Σημίτης υπήρξε προ Μνημονίων εξ ίσου ανδρείκελο με τα ανδρείκελα επί Μνημονίων. Εκανε ό,τι του έλεγαν οι Επικυρίαρχοι και για τα εθνικά θέματα (ως και τον δρόμο για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης άνοιξε) και για την οικονομία και εναντίον της κοινωνίας. Η ταπεινότης  μου ήταν ανάμεσα σε εκείνους που δεν έπαψαν επί βασιλείας Σημίτη ούτε για μια μέρα να φωνάζουν για τα σκάνδαλα, τις μίζες και τη διασπάθιση που άνθισαν επί «εκσυγχρονισμού». Ομως αυτά ήταν τα πταίσματα Σημίτη. Τα κακουργήματα ήταν η κατακρεούργηση του κοινωνικού ιστού, η εισαγωγή της Ελλάδας στο οικονομικό Γκουαντάναμο και η αποδόμηση του λαϊκού φρονήματος.

Και όντως, αυτά τα εγκλήματα δεν έχουν ποινικές διαστάσεις όπως οι μίζες. Είναι πολιτικά εγκλήματα (που τα τιμώρησε ο λαός, πλην όμως με ελαφρές ποινές). Διότι ο κ. Σημίτης δεν ελέγχεται μόνο διότι έκανε τα στραβά μάτια για όσους πλούτιζαν (όπως και το κόμμα του ακόμα) παράνομα γύρω του, αλλά διότι πρωτοστάτησε ο ίδιος στην παραγωγή εκείνης της πολιτικής που έγινε η πρώτη ύλη – σε επίπεδο σκατίλας – στα χέρια εκείνων που έκαναν την Ελλάδα έρμαιο της διαπλοκής και της διαφθοράς, της υποτέλειας, της αποβλάκωσης και – τώρα – της ανεργίας, της αποανάπτυξης και της απελπισίας.

Ο κ. Σημίτης κυκλοφορεί ανάμεσά μας απρόσβλητος. Διότι έφτιαξε, πατώντας  στα χνάρια του Ανδρέα, ένα σύστημα που κρατάει σήμερα απρόσβλητη τη κυρία Σακελαρίου. Που επιτρέπει στον κ. Ψυχάρη με άρθρο του στο χθεσινό Βήμα να κάνει ανασχηματισμό και να διορίζει, από Μάιο, Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος τον κ. Στουρνάρα.

Που επιτρέπει στον  κ. Σαμαρά να γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όσα ο ίδιος έλεγε για τη σύσταση «μιας και μόνης Εξεταστικής για το πως φθάσαμε στο Μνημόνιο».  

Διότι το σύστημα μαθαίνει απ’ τα λάθη του. Οι Γερμανοί έμαθαν ότι εκεί που δεν τα καταφέρνουν τα τανκς, τα καταφέρνουν οι τόκοι. Και οι μίζες. Και η υπαγωγή των Γερμανών εργαζομένων (άρα και των Ελλήνων και όλων) υπό τα Καυδιανά Δίκρανα της ατίμωσης.

Το σύστημα που παράγει τα σκάνδαλα είναι το ίδιο ένα σκάνδαλο. Το σύστημα που παράγει κρίσεις είναι οι κρίσεις του. Θεσμισμένες πλέον. Με τις offshore, τις ΜΚΟ, τις Ανεξάρτητες Αρχές – αλήθεια η Ανεξάρτητη Αρχή που είναι αρμόδια για το μαύρο χρήμα, τι έχει να επιδείξει για τις τρέχουσες υποθέσεις που έχουν έρθει στο φως, εκτός απ’ την είσπραξη των παχυλών αμοιβών των μελών της;

Ζούμε μέσα σε μια σοβαροφανή φάρσα που αποτελεί τραγωδία για εκατομμύρια πολίτες, στης οποίας φάρσας τη μόστρα φιγουράρουν τύποι σαν τον κ. Μπαρόζο που είναι για φουσκιές, τον Λιάπη που κλέβει ρεύμα απ’ τη ΔΕΗ, τον κ. Σημίτη που το παίζει ιερό ξόανο της σιωπής, την κυρία Μέρκελ που νομίζει ότι οι ζωές των ανθρώπων είναι από πείνα και αγωνία, του κλώτσου και του μπάτσου, ή του Στουρνάρα που νομίζει ότι η κυρία Σακελαρίου θα μείνει βυζαντινό «Απληκτον» στη μέση της Φρυγίας.

Τα βυζαντινά «Απληκτα» τα πήρε ο διάολος και τα σήκωσε, όπως πήρε την Ιερά Συμμαχία, τον Αξονα κι όλα τα ανεμομαζώματα – διαβολοσκορπίσματα.

Διότι ναι μεν το σύστημα μαθαίνει απ’ τα λάθη του, αλλά επαναλαμβάνει τη φύση του. Και η φύση του είναι απάνθρωπη – διαρκώς συνεπώς θα συντρίβεται, ώσπου να συντριβεί τελείως απ’ τον άνθρωπο. Και θα συντρίβεται διότι είναι φύση παράλογη, αφιλοσόφητη κι ανήθικη.

email: stathis@enikos.gr

Του Στάθη από enikos