Για μένα τα βιβλία είναι τα καλύτερα δώρα.
Φέτος ειδικά, ένα βιβλίο που πήρα τα Χριστούγεννα είναι ανεκτίμητο δώρο.
Πρόκειται για την πρώτη ποιητική συλλογή ενός αμφιλεγόμενου πολιτικού, του Άδωνι Γεωργιάδη.
Οι θετικές εντυπώσεις ξεκινούν ήδη από τον τίτλο του βιβλίου: “Κλειούς παραφερνάλια”! Τα προικιά της Κλειούς δηλαδή.
Για όσους το αγνοούν, η Κλειώ κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν η Μούσα της επικής ποίησης και της Ιστορίας.
Πόσο εύστοχος ο τίτλος ! Λιτός, κομψός, αρχαιοπρεπής.
Η 84άρων σελίδων ποιητική συλλογή περιέχει 24 ποιήματα, αριθμός πιστεύω όχι τυχαίος.
Όσες οι ώρες ενός ημερονυχτίου!
Όσα τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου!
Όσες οι ραβδώσεις του κάθε ιωνικού κίονα στον Παρθενώνα!
Όσα τα καράτια του χρυσού, του πολιτιμώτερου μέταλλου!
Όσες οι ραψωδίες της Οδύσσειας του Ομήρου!
Το κάθε ποίημα μια ευχάριστη έκπληξη. Ένα αναπάντεχο δώρο...
Ο πολιτικός Άδωνις μάς φανερώνεται για παράδειγμα στο ποίημα ” Εν Θερμώ Πύλες”
(…)
Οι 300 παρετάχθησαν εκατέρωθεν του Λεωνίδα.
Μόνο που από το αριστερό άκρο
απουσίαζε ο Εφιάλτης.
Πάντα στο αριστερό άκρο βρίσκονται οι Εφιάλτες,
τότε όπως και τώρα…
όπως και πάντα
Τον φιλόπατρη Άδωνι θα συναντήσουμε στο ποίημα ”Τα ου που θέλω”, αφιερωμένο στην μνήμη του Γ.Ράλλη
Ου καταισχύνω τα ιερά όπλα
Ου την φιλτάτη πατρίδα μου
Ου το ένδοξον αίμα της φυλής μου
Ου την γλώτταν την προγονικήν
Ου…
Ου…
Ου…
Ου καταισχύνω,
ου καταισχυνθώ
ελληνοπρεπώς θα ζω
ως την θανή μου.
Και ιδού, ο ιστορικός Άδωνις. Στο ποίημα “Ιστορία, η μόνη αμαρτία μου”
(…)
Μελέτησα την Ιστορίαν
Σπούδασα την Ιστορίαν
Δίδαξα την Ιστορίαν
Διδάχτηκα από την Ιστορίαν
Αγάπησα την Ιστορίαν
Μόνη μου φιλοδοξία παιδιόθεν
να “γράψω” Ιστορίαν.
Και να με γράψει και η Ιστορία…
εις τας δέλτους της.
Οι κοινωνικές ανησυχίες του Άδωνι περιγράφονται περίφημα στο ποίημα “Εσωτερικός διάλογος με ένα άστεγο”
(…)
Φίλτατε, μη λες ότι είσαι άστεγος.
Στη χώρα αυτή
κανείς δεν είναι άστεγος
Κάτω από το γαλανό μας ουρανό
στη σκιά της Ακρόπολης
στον ψίθυρο της Ιστορίας,
είτε μένουμε σε βίλα,
είτε μένετε σε παγκάκι
όλους μας σκέπει η Αθηνά η Παλλάδα
κι η Παναγιά η γλυκυτάτη μητέρα μας
Και τέλος ο ερωτικός Άδωνις, δροσερός και παιγνιώδης, στο ποίημα ” Είσαι θεά”
Η Άρτεμίς μου δεν κρατεί βέλος διά να τοξεύσει το γοργοπόδαρο ελάφι
Η Αθηνά μου δεν κρατεί δόρυ και ασπίδα
Η Αφροδίτη μου δεν κρατεί το μήλον της Έριδος που της χάρισε ο ερωτύλος Πάρις
Η ωραία Ελένη μου δεν κρατεί αργυρούν κάτοπτρον διά να καλλωπίζεται
Η Δήμητρα μου δεν κρατεί χρυσό στάχυ διά να ψωμίσει τους πεινασμένους της γής.
Η δικιά μου θεά, η Ευγενία,
την καρδιά μου κρατεί στα τρυφερά της χέρια.
Και μίαν ράβδον μαέστρου
για να διευθύνει την μουσική του σύμπαντος μου
ραπίζοντας με χάριν τον αέρα.
Φέτος ειδικά, ένα βιβλίο που πήρα τα Χριστούγεννα είναι ανεκτίμητο δώρο.
Πρόκειται για την πρώτη ποιητική συλλογή ενός αμφιλεγόμενου πολιτικού, του Άδωνι Γεωργιάδη.
Οι θετικές εντυπώσεις ξεκινούν ήδη από τον τίτλο του βιβλίου: “Κλειούς παραφερνάλια”! Τα προικιά της Κλειούς δηλαδή.
Για όσους το αγνοούν, η Κλειώ κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν η Μούσα της επικής ποίησης και της Ιστορίας.
Πόσο εύστοχος ο τίτλος ! Λιτός, κομψός, αρχαιοπρεπής.
Η 84άρων σελίδων ποιητική συλλογή περιέχει 24 ποιήματα, αριθμός πιστεύω όχι τυχαίος.
Όσες οι ώρες ενός ημερονυχτίου!
Όσα τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου!
Όσες οι ραβδώσεις του κάθε ιωνικού κίονα στον Παρθενώνα!
Όσα τα καράτια του χρυσού, του πολιτιμώτερου μέταλλου!
Όσες οι ραψωδίες της Οδύσσειας του Ομήρου!
Το κάθε ποίημα μια ευχάριστη έκπληξη. Ένα αναπάντεχο δώρο...
στην καρδιά και στο μυαλό του κάθε Έλληνα.
Στο κάθε ποίημα η αποκάλυψη ενός από τα πολλά πρόσωπα του Ανθρώπου (με το άλφα κεφαλαίο) Άδωνι Γεωργιάδη.
Δεν είμαι φιλόλογος, ούτε βιβλιοκριτικός. Ως απλός αναγνώστης όμως θα παρουσιάσω μερικά αποσπάσματα από την συλλογή αυτή, για να γνωρίσουμε όλοι μας καλύτερα τον -ίσως- παρεξηγημένο αυτόν άνδρα.
Ο πολιτικός Άδωνις μάς φανερώνεται για παράδειγμα στο ποίημα ” Εν Θερμώ Πύλες”
(…)
Οι 300 παρετάχθησαν εκατέρωθεν του Λεωνίδα.
Μόνο που από το αριστερό άκρο
απουσίαζε ο Εφιάλτης.
Πάντα στο αριστερό άκρο βρίσκονται οι Εφιάλτες,
τότε όπως και τώρα…
όπως και πάντα
Τον φιλόπατρη Άδωνι θα συναντήσουμε στο ποίημα ”Τα ου που θέλω”, αφιερωμένο στην μνήμη του Γ.Ράλλη
Ου καταισχύνω τα ιερά όπλα
Ου την φιλτάτη πατρίδα μου
Ου το ένδοξον αίμα της φυλής μου
Ου την γλώτταν την προγονικήν
Ου…
Ου…
Ου…
Ου καταισχύνω,
ου καταισχυνθώ
ελληνοπρεπώς θα ζω
ως την θανή μου.
Και ιδού, ο ιστορικός Άδωνις. Στο ποίημα “Ιστορία, η μόνη αμαρτία μου”
(…)
Μελέτησα την Ιστορίαν
Σπούδασα την Ιστορίαν
Δίδαξα την Ιστορίαν
Διδάχτηκα από την Ιστορίαν
Αγάπησα την Ιστορίαν
Μόνη μου φιλοδοξία παιδιόθεν
να “γράψω” Ιστορίαν.
Και να με γράψει και η Ιστορία…
εις τας δέλτους της.
Οι κοινωνικές ανησυχίες του Άδωνι περιγράφονται περίφημα στο ποίημα “Εσωτερικός διάλογος με ένα άστεγο”
(…)
Φίλτατε, μη λες ότι είσαι άστεγος.
Στη χώρα αυτή
κανείς δεν είναι άστεγος
Κάτω από το γαλανό μας ουρανό
στη σκιά της Ακρόπολης
στον ψίθυρο της Ιστορίας,
είτε μένουμε σε βίλα,
είτε μένετε σε παγκάκι
όλους μας σκέπει η Αθηνά η Παλλάδα
κι η Παναγιά η γλυκυτάτη μητέρα μας
Και τέλος ο ερωτικός Άδωνις, δροσερός και παιγνιώδης, στο ποίημα ” Είσαι θεά”
Η Άρτεμίς μου δεν κρατεί βέλος διά να τοξεύσει το γοργοπόδαρο ελάφι
Η Αθηνά μου δεν κρατεί δόρυ και ασπίδα
Η Αφροδίτη μου δεν κρατεί το μήλον της Έριδος που της χάρισε ο ερωτύλος Πάρις
Η ωραία Ελένη μου δεν κρατεί αργυρούν κάτοπτρον διά να καλλωπίζεται
Η Δήμητρα μου δεν κρατεί χρυσό στάχυ διά να ψωμίσει τους πεινασμένους της γής.
Η δικιά μου θεά, η Ευγενία,
την καρδιά μου κρατεί στα τρυφερά της χέρια.
Και μίαν ράβδον μαέστρου
για να διευθύνει την μουσική του σύμπαντος μου
ραπίζοντας με χάριν τον αέρα.
Ως πολιτικός ο κ. Γεωργιάδης έχει φανατικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Εδώ όμως δε μιλάμε για τον υπουργό, αλλά για τον ποιητή Άδωνι Γεωργιάδη. Και νομίζω ότι όσοι διαβάσουν την ποιητική συλλογή “Κλειούς Παραφερνάλια”, και κρίνουν αντικειμενικά, χωρίς κομματικά ματογυάλια, με καθαρά λογοτεχνικά κριτήρια, θα αναφωνήσουν αυτό που ανεφώνησε έμμετρα ο Κωστής Παλαμάς στον Γιάννη Ρίτσο: “Παραμερίζουμε ποιητή για να περάσεις”.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2013 από τις εκδόσεις Γεωργιάδη, χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, ενδεικτικό της σεμνότητας του ανδρός. Ο ποιητής γνωρίζει ότι οι αναγνώστες αργά ή γρήγορα, από στόμα σε στόμα, θα ανακαλύψουν τον κρυμμένο αυτό θησαυρό.
Το βιβλίο τιμάται μόνο 25 € . Όσο ένα εισιτήριο για το νοσοκομείο δηλαδή, που θέσπισε για το κοινό καλό ο υπουργός μας…
Από afmarx
Σχόλιο
kraftwerkvs permalink 02/01/2014 10:01 πμ
Καλημέρα στην όμορφη ποιητική παρέα που έχει μαζευθεί, επειδή τυγχάνει να είμαι στενός φίλος του Αδώνιδος και επειδή τέλος πάντων είχα πρόσβασει στο ποιητικό του έργο θέλω να καταθέσω εδώ το ΚΡΥΦΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑ της πρώτης αυτής συλλογής το οποίο εξαιτίας της βαθιάς ταπεινότητας του Αδώνιδος δεν ήθελε να το συμπεριλάβει στην συλλογούλα του. Θεωρώ ότι δεν είναι σωστό να μην γίνει κτήμα και αυτό ολάκερου του κόσμου…δικό σας ,,πάμε
Που είσαι Πίνδαρε ποιητή, Ησίοδε γίγαντά μου
Που είσαι Αισχύλε κεραυνέ και Σοφοκλή άρχοντα μου
εσάς καλώ να σας την πω την ιστορία τούτη
που είναι αιτία για να φωνασκώ «ποιος είμαι ορέ πούστη!»
Το βράδυ εψές κοιμήθηκα και είχα φάει σουβλάκια
και έπεσα εις την κλίνη μου να κάνω τα νανάκια
καθώς λοιπόν ρευόμουνα όραμα ηρθέ μεγάλο
να γράψω ποίημα δυνατό σκόνη να σας εκάμω
Και όλο το βράδυ έγραφα και ας είχα και καούρες
καθόλου δεν επίστευα πως έγραφα όλο μπούρδες
Καθώς όμως τα ετελείωνα μια πορδή εξάφνου
ήρθε να σπάσει την σιωπή στον οίκο Γεωργιάδου
Θεική παρέμβαση for sure ήτανε ο παιάνας
σήμα πως ήμουν έτοιμος να γίνω ο νέος Πάνας
πήρα τα χειρόγραφα και στην νυχτιά ξεχύθηκα
που ήμανε γυμνός καθόλου δεν ελυπήθηκα
Είναι εξάλλου μόνο πια λίγες αυτές που μείναν
οι ώρες που θα χρειαστώ τα ποιήματα που γίναν
να τα εκδώσω και να γίνω πιότερο δοξασμένος
απ’ τον παλιό τον Όμηρο (που είναι και πεθαμένος).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου