Η δημόσια υγεία στη μέγγενη του επικοινωνισμού και των μνημονίων

Από την 1/1/2014 καθιερώνεται το χαράτσι Γεωργιάδη στην εισαγωγή ασθενών στα νοσοκομεία που υποχρεούνται να πληρώσουν 25€ ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι. Έχουν εισαχθεί κάποιες εξαιρέσεις ώστε να μην θεωρηθεί τόσο επαχθές το μέτρο αλλά η ουσία είναι ότι αποτελεί το πιο κραυγαλέο μέτρο εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος υγείας στο οποίο η πρόσβαση καθορίζεται από την οικονομική δυνατότητα των πολιτών και παύει πλέον να εκπορεύεται από το θεμελιώδες δικαίωμα της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες υγείας.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις (Όταν το ΔΝΤ δολοφονεί: Το πείραμα της υγείας, Η πολιτική της διάλυσης του δημόσιου συστήματος υγείας) του blog είχε επισημανθεί ότι σε όλες τις χώρες πριν την Ελλάδα που εφαρμόστηκαν μνημονιακές νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι δείκτες...

δημόσιας υγείας είχαν επιδεινωθεί σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που μείωσαν το προσδόκιμο ζωής των πολιτών. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνες, έχει καταδειχτεί ότι υπάρχει άμεση συσχέτιση παραγόντων όπως το εισόδημα, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η κοινωνική θέση με την υγεία και σύμφωνα με τον ψυχίατρο Wilkinson (Income distribution and life expectancy) αποτελούν εξίσου αν όχι σημαντικότερους παράγοντες καλής υγείας ακόμα και από τα συστήματα υγείας και την τεχνολογία. Μια σημαντική απόδειξη για αυτό το συμπέρασμα προκύπτει αν συγκρίνει κανείς το προσδόκιμο ζωής των μεγαλοαστικών στρωμάτων της Γκάνα με τα μικροαστικά και πληβειοποιημένα στρώματα στις ΗΠΑ, όπου το προσδόκιμο ζωής των μεγαλοαστών της Γκάνα είναι μεγαλύτερο από το προσδόκιμο ζωής των λαϊκών στρωμάτων των ΗΠΑ (εκπομπή Dustbowl 14/4/2013, Στο κόκκινο).

Ήδη στην Ελλάδα παρατηρούνται σημάδια επίπτωσης στους δείκτες υγείας από τις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές αναφορικά με τη βρεφική θνησιμότητα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η αύξηση της παιδικής θνησιμότητας τα τελευταία χρόνια των μνημονίων δεν οφείλεται τόσο στη μείωση δημόσιων υπηρεσιών υγείας αλλά στην επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης της κοινωνίας (ρεύμα, θέρμανση, επισκέψεις σε γιατρούς, εργαστηριακές εξετάσεις, κτλ).

Βρεφική Θνησιμότητα στις χώρες της ΕΕ όπου εφαρμόζονται μνημονιακές πολιτικές μείωσης του εισοδήματος των κοινωνικών στρωμάτων

Στην Ελλάδα έχει εκτιμηθεί ότι ο αριθμός των ανασφάλιστων έχει αυξηθεί σημαντικά και μάλιστα ο πρόεδρος του ΕΟΠΠΥ τους υπολογίζει σε παραπάνω από 3 εκατομμύρια! Ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα των επιπτώσεων των εφαρμοζόμενων μνημονιακών πολιτικών στους δείκτες υγείας του πληθυσμού αποτελεί και το πρόσφατο περιστατικό της έκκλησης του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού (ΜΚΙΕ) για περίθαλψη 10 ανασφάλιστων ασθενών με σοβαρές παθήσεις. Όταν το υπουργείο υγείας του Γεωργιάδη δέησε να ασχοληθεί με το θέμα ήταν πλέον πολύ αργά για έναν καρκινοπαθή από τους 10 ανασφάλιστους της έκκλησης του ΜΚΙΕ. Το υπουργείο του Γεωργιάδη επενέβη για τη νοσηλεία και περίθαλψη των συγκεκριμένων ανασφάλιστων ασθενών όταν πλέον διαπίστωσε ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι ικανές να τραυματίσουν την προπαγανδιστική επιχείρηση επικοινωνισμού που έχει εγκαινιάσει ο υπουργός με καθημερινές παρεμβάσεις στα φιλικά του ΜΜΕ.

Είναι ενδεικτική η προσπάθεια του Γεωργιάδη να ψευδολογήσει για το συγκεκριμένο θέμα όπως προκύπτει από τις παρακάτω συζητήσεις στο twitter.

Λίγες μέρες πριν το συγκεκριμένο περιστατικό, ο Γεωργιάδης είχε αναφέρει κυνικά στο twitter ότι δεν υπάρχουν λεφτά για περίθαλψη ανασφάλιστων, σε ερωτήσεις που δεχόταν για τη ΜΗ επιβολή φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων στους φιλικούς προς την κυβέρνηση καναλάρχες. Ήρθε ο θάνατος ακόμα ενός ανασφάλιστου που δεν βρήκε πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας μερικές μέρες μετά για να επιβεβαιώσει την απανθρωπιά των μνημονιακών πολιτικών στον τομέα της υγείας. Η ταξικότητα των πολιτικών αυτών συμπυκνώνεται στο νόημα “όποιος έχει λεφτά, μπορεί να ελπίζει σε παροχή υπηρεσιών υγείας, οι υπόλοιποι θα πεθάνουν“.

Το ζωτικό ψεύδος του Γεωργιάδη στο συγκεκριμένο περιστατικό της έκκλησης του ΜΚΙΕ για τους 10 ανασφάλιστους με σοβαρές παθήσεις είναι ότι οι ανασφάλιστοι επιδιώκουν να βρουν περίθαλψη στο δημόσιο σύστημα υγείας αλλά αντιμετωπίζουν την άρνηση των διοικήσεων, κατόπιν οδηγιών του υπουργείου. Ο συγκεκριμένος ανασφάλιστος καρκινοπαθής που πέθανε πριν λίγες μέρες είχε προσπαθήσει να νοσηλευτεί σε δύο δημόσια νοσοκομεία χωρίς επιτυχία.

Η προπαγάνδιση από τη μεριά του υπουργείου ότι καθημερινά φροντίζει για ανασφάλιστους (βλ. τουιτ Γεωργιάδη παραπάνω εικόνα) αποτελεί την επιτομή της μνημονιακής πολιτικής ξεχαρβαλώματος του δημόσιου συστήματος υγείας. Η χρήση του επιχειρήματος από το Γεωργιάδη αποτελεί από τη μία μέρος της επικοινωνιακής του τακτικής για την αυτοπροβολή και την προσωπική του ανάδειξη, από την άλλη αποτελεί την εξατομίκευση που προωθεί η κυβέρνηση ως προς τα δημόσια αγαθά προκειμένου να αναπτύξει την προσωπική διάσταση της σχέσης των ατόμων με το δημόσιο αγαθό και υπηρεσία και να σπάσει τον κοινωνικό χαρακτήρα τους. Έτσι η εξατομίκευση που αφορά την περιπτωσιολογία, όπως στην περίπτωση των 10 ανασφάλιστων, συντηρεί τόσο την εικόνα της κοινωνικής “ευαισθησίας” των εξουσιαστών προς επικοινωνιακή εκμετάλλευση, όσο και αποκρύπτει την ανυπαρξία ενός δημόσιου συστήματος που να φροντίζει τις περιπτώσεις αυτές γιατί δεν χωράνε στις πολιτικές επιδιώξεις της εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος υγείας.

Η εκτίμηση του υπουργείου υγείας για τα έσοδα από την επιβολή εισιτηρίου 25€ στα δημόσια νοσοκομεία κυμαίνεται στα 50-60 εκατομμύρια € το χρόνο. Το ύψος του ποσού αυτού είναι μόνο κλάσμα της ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ φορολόγησης των εφοπλιστών που τελικά ανακοινώθηκε αλλά δεν υλοποιήθηκε και κατά πολύ μικρότερο των εκτιμώμενων εσόδων από επιβολή φόρου 20% στις τηλεοπτικές διαφημίσεις που τελικά ΔΕΝ εφαρμόστηκε προς όφελος των καναλαρχών των ΜΜΕ και των διαφημιστικών εταιριών.

Δεν είναι η κοινωνική αναλγησία των εξουσιαστών που σοκάρει, είναι η απόδειξη ότι οι ταξικές πολιτικές της μνημονιακής λαίλαπας στον τομέα της υγείας έχουν άμεση αντανάκλαση στις ζωές των ασθενών που επιπλέον επιβαρύνονται και με τα 25€ της εισαγωγής στο νοσοκομείο. Οι ταξικές πολιτικές τους είναι δολοφονικές, κι αυτό που τους απασχολεί και ΜΟΝΟ είναι να διαχειριστούν επικοινωνιακά τις περιπτώσεις των ανασφάλιστων που πεθαίνουν αποκλεισμένοι από το δημόσιο σύστημα υγείας ώστε να μην τραυματιστεί η εικόνα και η επικοινωνία των εξουσιαστών. Σε αυτό φυσικά βοηθούν τους εξουσιαστές και οι φίλοι τους καναλάρχες και δημοσιογράφοι στα ΜΜΕ…

Από freenet2004