Ημέρες λήθης

1. Σήμερα είναι ημέρα λήθης. Ημέρα μνήμης ήταν χθες, του Πολυτεχνείου ανήμερα.

Ημέρα λήθης που είναι σήμερα, θυμήθηκα ένα ξεχασμένο ανέκδοτο. Είδα πάλι δημοσκοπήσεις και το θυμήθηκα –τις πρόσφατες που κυκλοφόρησαν κι εξακολουθούν να βγάζουν, άλλες μπροστά την Ν.Δ., ενώ άλλες οριακή διαφορά από τον Σύριζα. Και λέω να σας το πω το ανέκδοτο, που είναι σήμερα ημέρα λήθης, για...

να ευθυμήσουμε.

Ήταν μεγάλη εθνική αργία, π.χ. Κυριακή του Πάσχα, όταν ένας ξαφνικός πονόδοντος έβγαλε ένα δυστυχή άνθρωπο στους δρόμους του χωριού, να ψάχνει για οδοντίατρο. Έβρισκε όμως τα πάντα κλειστά, και κίνησε για την πόλη. Εκεί, είδε έξω από μια ανοιχτή πόρτα αναμμένη μια φωτεινή ταμπέλα, που απεικόνιζε ένα κόκκινο σταυρό κι ένα μεγάλο δόντι. «Σώθηκα!», σκέφθηκε και μπήκε. Μέσα, συνάντησε έναν άνθρωπο με ιατρική μπλούζα, και του εξήγησε τι του συμβαίνει. «Λυπάμαι», του λέει ο γιατρός, «αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε, διότι δεν είμαι οδοντίατρος· είμαι γυναικολόγος.» «Τότε, γιατί έχετε βάλει δόντι στην ταμπέλα;», τον ρωτάει ο δυστυχής. Απαντάει ο γιατρός: «Τι να έβαζα, δηλαδή;»

Αυτά, που λέτε, με τους δημοσκόπους. Τι να δείχνουν οι δημοσκοπήσεις τους;

2. Σήμερα είναι ημέρα λήθης. Ημέρα μνήμης ήταν χθες, του Πολυτεχνείου ανήμερα.

Ημέρα λήθης που είναι σήμερα, θυμήθηκα έναν ξεχασμένο Καβάφη. (Έτσι γίνεται με τα χιλιειπωμένα. Ξεχνιούνται…)

    Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
    όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
    πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
    κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Να ‘χα, μωρέ, ένα τρόλεϊ τώρα που ήδη διάβηκαν οι Μήδοι, να το γράψω πάνω του, να το βλέπει ο κόσμος! Και να γίνει επιτέλους το Πολυτεχνείο πράγματι πιο επίκαιρο από ποτέ…

3. Σήμερα είναι ημέρα λήθης. Ημέρα μνήμης ήταν χθες, του Πολυτεχνείου ανήμερα.

Ημέρα λήθης που είναι σήμερα, ονειρεύομαι την ημέρα που δεν θα χωρίζονται οι ημέρες σε ημέρες μνήμης και σε ημέρες λήθης.

Από sotosblog