Εγώ, ο Στουρνάρας!

Ο κ. Στουρνάρας δήλωσε (στο «Πρώτο Θέμα») ότι θαυμάζει το σθένος του κ. Σόιμπλε. Πού το παράξενο; Κάθε πρωί με τον καφέ του ο κ. Στουρνάρας μετράει τις φουσκάλες: τρεις φουσκάλες δεξιά, 10.000 απολύσεις, δύο φουσκάλες αριστερά, 5000 πωλήσεις.

Ο κ. Στουρνάρας είναι ένας καλός άνθρωπος, έχει το σθένος να θαυμάζει το σθένος του κ. Σόιμπλε, όπως και να εκτελεί τις διαταγές του. Αν και, είμαι βέβαιος ότι ο κ. Στουρνάρας (στο εξής Στουρν για συντομία) θα μπορούσε μα εκδίδει διαταγές σκληρότερες απ’ αυτές του χερ Σόιμπλε, αν...

η χώρα μας ήταν ανεξάρτητη.

Δυστυχώς δεν είναι! απόδειξη ότι ο κ. Στούρν συναρτά τη δημιουργία πρωτογενούς παρ’ ημίν πλεονάσματος με την όποια συζήτηση, από πλευράς Γερμανίας, περί του Αναγκαστικού Κατοχικού Δανείου. Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο μεταξύ τους; (εκτός απ’ τον ραγιαδισμό του ανδρός) καμία! αλλά δουλειά του κ. Στουρν είναι να συσχετίζει τα πράγματα. Επί παραδείγματι την πρώτη κατοικία με την κατάσχεσή της. Το μισθό με την περικοπή του. Τον εργαζόμενο με την απόλυση. Τον άνθρωπο με την αυτοκτονία.

Α όλα κι όλα! Ο κ. Στουρν έχει αναλάβει να κάνει μιαν τόσο βρόμικη δουλειά, που δύσκολα άλλος άνθρωπος θα μπορούσε να αναλάβει, ακόμα κι από ‘κείνους που η Γερμανία του χερ Σόιμπλε απασχολεί με μισθό 1,5 Ευρώ την ημέρα ως αχθοφόρους στους σιδηροδρομικούς σταθμούς.

Πρόκειται βεβαίως για μετανάστες (για την εργασία των οποίων οι Γερμανοί έχουν ανέκαθεν μια λιγούρα), όμως, σ’ αυτήν τη ζωή όλοι μετανάστες είμαστε. Περαστικοί. Ολοι κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Τι φταίει ο κ. Στουρν, αν κάνει τον τροχονόμο σε αυτή τη διαδικασία; Προσωπικώς θαυμάζω το σθένος του. Λίγο είναι να έχεις κάνει τις εργασιακές σχέσεις ζούγκλα κι ύστερα να κανονίζεις αν θα μας φάει ο λιόντας ή ο γορίλας ή ο κροταλίας, χωρίς να μείνει κανείς παραπονεμένος.

Οχι! ο κ. Στουρν βάζει τάξη στον θάνατο. Δεν είναι τσαπατσούλης όπως ο Γιωργάκης που μας πέταξε στην κόλαση κι ύστερα έφυγε για διακοπές στον παράδεισο, ούτε σαν τον κ. Σαμαρά που έχει κάνει success story τη μαλθακία, ούτε σαν τον Μπενύτο που τον απασχολεί μόνον πως από Αντιπρόεδρος Θεού θα γίνει Θεός. Οχι!

Ο κ. Στουρν δουλεύει μεθοδικά και συστηματικά για να παίρνει 369.000 Ευρώ το χρόνο ο Τραπεζίτης που θα σου φάει το σπίτι, δουλεύει επίπονα για να κάνει τις μαλακίες (όλες τις μαλακίες) του κ. Θεοχάρη νόμους του κράτους, ιδρώνει νυχθημερόν για να πουλήσει τα ύδατα και τα δίκτυα, για να πληρώνει με νέα χρέη το χρέος – δεν είναι ένας τυχάρπαστος ο κ. Στουρν, αλλά ένας δίκαιος κριτής, που ξέρει καλύτερα απ’ τον Μίνωα, μη σας πω κι απ’ τον Οσιρι να μοιράζει ακριβοδίκαια τον θάνατο. Του εμποράκου. Του εργάτη. Του καθενός – πλην Δυνατών, Δυναστών και Επικυριάρχων.

Ο κ. Στουρν, δεν είναι ένας τυχαίος που κυκλοφορεί ελεύθερος και χαρούμενος σαν τον κ. Μαντέλη, τον κ. Σημίτη ή τον κ. Αλογοσκούφη, αντιθέτως είναι ένας συγκροτημένος άνθρωπος, προγραμματισμένος (σαν ρομπότ, θα έλεγα) να φθάσει το χρέος στον Θεό – ως το 2060 η Ελλάδα, αν από Λετονία δεν γίνει Τανζανία, θα χρωστάει ακριβώς όσα χρώσταγε πριν ανακαλύψει ο Γιωργάκης το Καστελόριζο κι ο Μπενύτο τον διαφορισμένο λογισμό του ΦΠΑ στις μπουγάτσες.

Με την πολιτική λοιπόν Στουρν – Σαμαρά – Μπενύτο, 1000 άνθρωποι την ημέρα χάνουν τη δουλειά τους, ένας αυτοκτονεί μέρα παρά μέρα και 1000 ακόμα θα χάνουν τα σπίτια τους ανά εξάμηνο. Πρόκειται για γερμανική μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα κατ’ αντίθεσιν προς το θάνατο που σκόρπαγαν χαοτικά ως πριν τρία χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις – για παράδειγμα: μας έλεγαν ότι είχαμε 1.100.000 δημόσιους υπαλλήλους ενώ είχαμε 670.000 (με τους στρατιωτικούς, τους εκπαιδευτικούς και τους γιατρούς μέσα).  

Μας έλεγαν ψέματα – ντροπή τους! Ενώ τώρα ο κ. Στουρν και οι συν αυτώ μας λένε την αλήθεια: ως τον Σεπτέμβρη θα φάω 12.500, μετά άλλες 30.000, ως το 2016 η ανεργία θα φθάσει στο 34%, με τα νέα ωράρια θα κλείσω άλλες 100.000 μαγαζιά, σε έξι μήνες θα μαζέψω 10 δις φόρους αντί για 6,5 δις που έλεγα – επήλθε μια τάξις! Ξέρεις πλέον ποιο εκτελεστικό απόσπασμα θα σε φάει, ποιο ντόπερμαν σε κυνηγάει – δεν είναι λόγο! Σιγά – σιγά, θα βάλουμε και μεις μια τάξη στη ζωή μας, θα γίνουμε Γερμανοί, έστω και μετά θάνατον.

Διότι αν γίνεις Γερμανός με μισθό Λεττονού, χρέη Τανζανού κι ελπίδες Βουλγάρου, πεθαίνεις νωρίς. Συνεπώς, κι ας κλείσουμε με αυτό πριν να σας ευχηθώ «καλή βδομάδα» ο κ. Στουρν είναι ένας θάνατος πολύ σοβαρός και χειρίζεται τα πράγματα σαν Γραφείο Τελετών στο Μόναχο κι όχι στην Κάτω Καρκαλού.

 Θαυμάζω το σθένος του να θαυμάζει το σθένος του χερ Σόιμπλε, να το κάνουμε Προεδρικό Διάταγμα να το θαυμάζουμε όλοι.

Καλημέρα και ζίγκ, χάιλ!

Του Στάθη, μοντάζ Γρέκι