Η κωμωδία τέρμα

Η τεράστια, και πάρα πολύ αυξημένη, συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα χτεσινά (14/5) συνέδρια των ΕΛΜΕ , παρ’ όλη την εγκλωβιστική δυστοκία ως προς την παραγωγή και άλλης εναλλακτική ς λύσης , έξω από το δίλημμα «απεργία κατά τις εξετάσεις ή όχι απεργία» έδειξε ότι η επιστράτευση δεν αποτέλεσε σοβαρό σκιάχτρο.

Η εμφάνιση πολλών μαθητών στο πλευρό των καθηγητών σε σημερινές εφημερίδες (π.χ. «Ελευθεροτυπία» και «Εφημερίδα των συντακτών») που έλεγαν «ναι μεν το μυαλό μας τώρα είναι απόλυτα προσηλωμένο στις εξετάσεις...

αλλά καταλαβαίνουμε το δίκιο τους») έδειξε ότι

• Δεν έπιασε όσο τόπο νομίστηκε η εκστρατεία να πανικοβληθούν γονείς και μαθητές απο την προβολή αγχωμένων παιδιών στα τηλεοπτικά παράθυρα
•  Έπιασε πολύ περισσότερο τόπο απ’ όσο ελπίστηκε αρχικά η επιστολή υπέρ των καθηγητών του 16-χρονου Κωνσταντίνου Μανίκα από το 10ο Λύκειο Δραπετσώνας (πράγμα που επίσης έδειξε την αυξανόμενη, λόγω κρίσης, ωριμότητα των μαθητών που καταλαβαίνουν, όπως και οι μαθητές σε άλλες δεκαετίες, ότι στα σοβαρά προβλήματα πιο πολύ βοηθούν ως παραδείγματα οι σκεπτόμενοι από τους απλώς επιθυμούντες να χάσουν μάθημα και να κάνουν μπάχαλο ή χαβαλέ…)
• Επίσης όλοι είδαμε (στη γειτονιά μας , όχι στα ΜΜΕ) μαγαζάτορες, που τυχαίνει να ξέρουν ότι είμαστε καθηγητές, να μας λένε «μη νομίζετε ότι όλοι είμαστε εναντίον σας όπως αυτοί που δείχνουν τα κανάλια»)

Αυτά υποβάλλουν την εξής σκέψη και πρόταση:

Την Παρασκευή ανεξάρτητα, από το τι ψήφισαν ή δεν ψήφισαν, κι από το αν συμμετείχαν ή δεν συμμετειχαν χτες στις ΕΛΜΕ, οι καθηγητες μπορουν να πουν, όσοι το σκεφτούν ή το ακούσουν, και θελουν να το εφαρμοσουν, το εξής: «Για να καταλάβουν οι μαθητές και οι γονείς ότι συμμεριζόμαστε την αγωνία τους και ότι θέλουμε να βοηθήσουμε τους μαθητές μας να έχουν καλή ψυχολογία για να γράψουν καλά, δεν θα λείψουμε ως επιτηρητές από τις πανελλήνιες ως το τέλος τους, αλλά θα δηλώσουμε απεργοί και θα ζητήσουμε να καταμετρηθούμε σαν απεργοί χάνοντας, από το υστέρημά μας κι εμείς το μεροκάματό μας. Το ίδιο θα κάνουμε και όσες άλλες μέρες εξετάσεων μας παίρνει, άλλον περισσότερο άλλον λιγότερο, άλλον καθόλου, μετά από την στιγμή που θα ακούσουμε ότι συνάδελφοι ξεκίνησαν μια τέτοια συμβολική κίνηση παθητικής αντίστασης και ενεργής συμπαράστασης στους μαθητές. Στα επικοινωνιακά τρυκ και στα παραπλανητικά γκάλλοπ αγορασμένων/ξεπουλημένων ΜΜΕ θα αντιτάξουμε άμεση επικοινωνία ουσίας και έμπρακτης απόδειξης καλών προθέσεων, γνήσιας καταμέτρησης του πόσοι πιστεύουμε στα σοβαρά τι λέμε, και ξεκάθαρης κλήσης για έμπρακτη κατανόηση και συμπαράσταση στο επόμενο βήμα

 Στο βήμα που είπαμε, άρνηση αποδοχής μεροκάματου, προφανώς θα ήταν γελοίοι να επιβάλουν την όποιαν ποινή τους επιτρέπει η επιστράτευση και η συναίνεση που εκμαιεύουν διασπείροντας πανικό μέσω του πιο ευαίσθητου σημείου, των γονιών, του μέλλοντος των παιδιών τους, και με το πιο πονηρά επιλεγμένο τάιμινγκ (την περίοδο εξετάσεων, αλλά σιγά την πονηριά, ακόμη και τα παιδιά, όσα σκέπτονται, το κατάλαβαν, αλλά είπαν «προσηλωνόμαστε στις εξετάσεις τώρα, κι αργότερα τα λέμε») . Αλλά το επόμενο βήμα, μη  παθητικής, αντίστασης, μπορεί να πραγματοποιηθει μόνο με την έμπρακτη συμπαράσταση όσων γονέων συμφωνούν ότι είναι απαραίτητο. Το να κάνουν οι καθηγητές απεργία στις διακοπές προφανώς δεν είναι απειλή, απλώς έσοδο είναι για την κυβερνηση (ή μάλλον για τους προϊσταμένους της, τους δανειστές κλπ) Άρα θα πρέπει να απεργήσουμε στην απογευματινή διόρθωση γραπτών των εξετάσεων.

Τότε όμως οι ποινές που προβλέπει η επιστράτευση (απόλυση, «φυλάκιση τριών μηνών» κλπ) μπορούν πλέον να επιβληθούν.

Τι μπορεί να γίνει;

• Πρώτα-πρώτα τι να μη γίνει: μη μας πιάσει κανα τρελλό να νομίζουμε οτι μπαίνουμε στον χώρο της τραγωδίας ή του ηρωισμού. Αν κάποιοι γελοίοι έχουν καταντήσει ηθοποιοί φαρσοκωμωδίας δεν θα καταντήσουμε κι εμείς ηθοποιοί φαρσοτραγωδίας ούτε θα βαφτίσουμε ηρωϊσμό την απλή τακτική κίνηση που απλώς σε μια γελοία φάρσα τους αντεπιτίθεται.
• Λέμε στους γονεις «Εντάξει, τα παιδιά σας τώρα διαβάζουν για τις ενδοσχολικές τα απογεύματα, ελάτε όμως εσεις στα εξεταστικά κέντρα μαζί με όλους όσους από μας δεν έχουν κληθεί για διορθωτές, για να εμποδίζουμε την είσοδό τους, να μην απολύονται οι άνθρωποι αρνούμενοι να πάνε. Κάποιοι βέβαια θα το κάνουν και έτσι, τουλάχιστον αν ήδη έχουν κάποιο διχτυ ασφάλειας με αλλαγή δουλειάς, κλπ ή αν αυτές οι κινητοποιήσεις τους φέρουν σε επαφή με συναδέλφους ή συμπαραστάτες γονείς που θα τους βοηθησουν να βρουν δουλειά ή θα τους προτιμήσουν ή θα τους συστήσουν σαν ιδιαιτεράδες κλπ . Όταν τα παιδιά σας τελειώσουν τις εξετάσεις πείτε τους να έρθουν μαζί σας και να αναβάλουν για λίγο την ολοήμερη χαλάρωση, δεν είναι σωστό τις καταλήψεις να τις κάνουν μόνο τότε που τις κάνουν εκείνοι που μόνο μάθημα θέλουν να χάσουν. Ούτε και είναι σωστό, είτε τα παιδιά, είτε κι εσείς οι ίδιοι, να λέτε ότι βλάπτουμε την ψυχική υγεία των παιδιών που αγωνιούν για το τι βαθμό πήρανε. Εντάξει τα βοηθάμε να έχουν καλή ψυχολογία για να γράψουν καλά. Μη μας χρεώνετε και οτι δεν εχουν καλή ψυχολογια αν αναβάλουν λιγο τα μπάνια τους κλπ»
• Όσοι, συσκεπτόμενοι και μαζί μας, θεωρήσετε ότι αυτά ενέχουν κινδύνους και επικίνδυνες ατέλειες (προβοκάτσιες, ελλιπή περιφρούρηση κλπ) μπορείτε να βοηθήσετε κάλλιστα ως εξης: Να είστε ετοιμοι να απεργήσετε στον κλάδο σας μαζικά αν αρχίσουν απολύσεις ή φυλακίσεις για να αναγκάσετε την κυβέρνηση να σας κάνει κι εσάς φαντάρους να έχουμε «Ελλάδα Ελλήνων μονίμων στρατιωτών» όπου όλοι, άντρες και γυναίκες θα είμαστε φαντάροι και οι κανονικοί φαντάροι θα παίρνουν όλο άδειες για να μην τους τρέφει το στράτευμα αλλά οι γονείς τους που θα είναι απολυμένοι και στρατιώτες. Ίσως αυτό να κάνειόχι μόνο να φανεί πόσο μη βιώσιμο είναι το οικονομικο σύστημα που ζούμε αλλά και να φανεί πόσο αναγκαίο είναι οι σκεπτόμενοι μαθητές να μη θεωρούνται φυτά αλλά «κεφάλια» που πρέπει να τους μιμούνται ή να τους βοηθάνε και οι άλλοι αφού είδαμε πόσο βοήθησε ο 16-χρονος Μανίκας από το 10ο Λύκειο Δραπετσώνας (με μέσο όρο 20) να σπάσει ένας φαύλος κύκλος αυτοεπανάληψης επιχειρημάτων που επέβαλλαν τα ΜΜΕ)
• Επίσης ίσως αυτό κάνει να σπάσει κι ο φαύλος κύκλος του να πετάνε το φταίξιμο πάσα ο ένας στον άλλο οι καθηγητες-γονείς-μαθητές- κριτές αντί να πάνε στον μη φαύλο κύκλο της αλληλεγγύης και του καταμερισμού εργασίας βρίσκοντας το πόστο από το οποίο μπορούν να βοηθήσουν ο καθένας καλύτερα στα κοινά σε όλους μας προβλήματα, και μετατρέποντας την παρούσα κατάσταση σε άσκηση συντονισμού για συνεργασία για να δείξουν όλοι στην κυβέρνηση τι μπορούν και είναι διατεθειμένοι να κάνουν, ή να δείξουν σε εαυτούς και αλλήλους τι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν και να πουν αν προτιμούν αντί να βρουν ποιο είναι το εφικτό και ποιο είναι το πρακτέον τώρα, να αρκούνται σε μελλοντολογίες, σε κομματικές παρελθοντολογικές αλληλοκατηγορίες ή, χειρότερα, σε υποθετικολογίες περί όνου σκιάς του τυπου «ας πούμε τι θα κάναμε αν δεν ήμασταν φαντάροι για να χαρούμε ή να τσακωθούμε για τις υποθετικές μας συμφωνίες ή διαφωνίες αντί να κοιτάξουμε κάθε φαντάρος από μας, και κάθε μη ακόμα φαντάρος απ’εξω, τι περιθώρια αλληλοστήριξης και συνειδητής ανυπακοής έχει ανάλογα με τα προσωπικά του δεδομένα και να δούμε τι είδους συντονισμό δυνατοτήτων μπορεί να κάνουμε και για μέχρι ποιό στόχο να επιμείνουμε. Πάνω από όλα ας διατυπώσουμε με σαφήνεια τον στόχο αυτό γιατί αυτός θα καθορίσει και τις διαιρέσεις ή συνεργασίες την παρούσα στιγμή. Δεν λέμε «επιμένουμε μέχρι να πέσει η κυβέρνηση κλπ κλπ» που μπορεί καν να μη το ασπαζόμαστε όλοι και που μας καθιστά υποχρεωμένους να έχουμε απαντήσει πολύ πιο δύσκολα ερωτήματα πριν το πούμε. Επιμένουμε απλώς μέχρι να αποσυρθεί η προληπτική επιστράτευση.

Γιάννης Αλεβίζος, φυσικός, 7ο ΓΕΛ Αθηνών, Παγκράτι