Τι λείπει σήμερα από την πολιτική μας ζωή; Ένας ηγέτης. Ένας άνθρωπος διορατικός και διατεθειμένος να φτάσει ακόμη και μέχρι τα άκρα για το κοινό συμφέρον. Ένας άνθρωπος που να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες του Έλληνα. Για παράδειγμα, αν ο Καποδίστριας δεν έκανε ό,τι έκανε, τότε δεν θα είχαμε σήμερα να λέμε για το κίνημα της πατάτας. Διάβαζα, λοιπόν, την συνέντευξη του αποθανόντος Τρύφωνος Κουταλίδη και την αναφορά που έκανε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Επί ώρες σκεφτόμουνα την σκηνή...
Ο Τρύφωνας Κουταλίδης περιέγραψε...
στην τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα Lawnet.gr την γνωριμία του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή:
"Τη γνωριμία μου με τον Καραμανλή την οφείλω στον Ωνάση. Το 1973, έγινε μια άτυπη απεργία των πιλότων της Ολυμπιακής άνευ προηγουμένου, Εμείς, ως δικαστική υπηρεσία τι κάναμε; Πήγαμε στον εργατοδίκη. Εκείνος εκφωνεί και λέει "Ολυμπιακή Αεροπορία κατά πιλότων..." σταματά και ρωτάει, τι είναι αυτό; Λέω "κ. Πρόεδρε δε γράφει η πόρτα σας απ’ έξω ότι επιλύετε διενέξεις εργοδοτών και εργαζομένων; Ε να που ήλθε και ο εργοδότης". Κατεδικάσθησαν οι πιλότοι. Έξι μήνες μετά, γίνεται καταγγελία της σύμβασης. Τότε υπήρχε ένα πρόβλημα. Όλη η Ολυμπιακή Αεροπορία άξιζε 67 εκατομμύρια δολάρια. Είχαμε υποχρέωση προειδοποίησης έξι μηνών ότι η Ολυμπιακή θα περάσει στο ελληνικό δημόσιο. Αν στους έξι μήνες αυτούς παρέμενε η διοίκηση Ωνάση, θα έχανε 60 εκατομμύρια δολάρια. Άρα ο σκοπός ήταν ένας... Η συμφωνία κατηγγέλθη στις 12 Δεκεμβρίου του 1974. Εμείς είχαμε κάνει ένα σχέδιο να παραιτηθεί το ΔΣ και να κλείσει η εταιρεία. Δεν έμεινε κανείς.
Στις 14 Δεκεμβρίου, ο Καραμανλής πανίσχυρος, Εθνάρχης τότε, με το 57%. Οκτώ η ώρα το βράδυ έρχεται ένα περιπολικό στο σπίτι μου και μου λένε: "σας θέλει ο πρωθυπουργός".
Πάω, με το που μπαίνω μέσα μου λέει: "Που είναι αυτός ρε;" "Ποιος;" λέω κ. Πρόεδρε; "Ο Ωνάσης λέει". "Δεν ξέρω", απαντώ. Λέει "να πας και να κοιτάξεις τα Χριστούγεννα να υπάρχουν πτήσεις. Δε θα αφήσετε τη χώρα χωρίς αεροπορία χριστουγεννιάτικα". Λέω: "κ. Πρόεδρε μου επιτρέπετε; Εγώ είμαι ο δικηγόρος της παρέας. Δεν υπάρχει Διοικητικό Συμβούλιο, έχουν όλοι παραιτηθεί". Μου λέει "την Π….. σας και τον Χρ….. σας αλήτες, θα σας χώσω όλους φυλακή".
Δεν μπορώ να σκεφτώ τον Κώστα Καραμανλή ή τον Γιώργο Παπανδρέου σε μία ανάλογη περίσταση. Σκέφτομαι όμως εμένα, όπως και άλλους που πανηγυρίζαμε (οι ανόητοι) για το τέλος των... δεινοσαύρων. Δεινόσαυροι και πάλι δεινόσαυροι. Από τις σαύρες είναι πιο καλοί οι δεινόσαυροι. Τις σαύρες δεν τις υπολογίζει κανείς. Τους δεινοσαύρους τους φοβούνται. Καλύτερος ο φόβος. Φυλάει και τα έρμα...
Θα σας πω και μία άλλη ιστορία που μου διηγήθηκε ένας παλιός πολιτικός. Ήταν τότε υφυπουργός και όλοι οι υπουργοί και υφυπουργοί υπαγόντουσαν στον έλεγχο ενός συναδέλφου τους - συντονιστή κι ο τελευταίος με την σειρά του ενημέρωνε τον Καραμανλή. Ο συνομιλητής μου, λοιπόν, ήταν νέος στην πολιτική και διατέλεσε για πρώτη φορά υφυπουργός. Κι είπε ο άνθρωπος να κάνει μία δήλωση στο ραδιόφωνο. Μετά από πέντε λεπτά από την ώρα που η δήλωση βγήκε στον αέρα κτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο του. Στην άλλη άκρη ήταν ο Γεώργιος Ράλλης: «Μου είπε ο πρόεδρος να εξηγήσεις τι ακριβώς εννοούσες με την δήλωση». Κάγκελο ο υφυπουργός. Κάπως έτσι ήταν τότε τα πράγματα. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το ρολόι. Μπορούμε όμως να δανειστούμε πολλά από έναν πραγματικό ηγέτη...
Θανάσης Μαυρίδης
Από capital
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου