Με σκληρή γλώσσα ο κ. Τατσόπουλος καταγγέλει τον blogger ότι κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του: «Άμα κρύβομαι πίσω από ένα ψευδώνυμο και λέω κοινοτυπίες και παραδοξολογίες θα έχω και...
εγώ κοινό. Και το πουλί μου έξω να βγάλω πάλι κοινό θα έχω. Η Τζούλια ένα γ@μησ@κι έκανε και δες τι κοινό έφτιαξε!», λέει χαρακτηριστικά.
H διαμάχη ξέσπασε πριν μερικές μέρες με αφορμή ένα κείμενο στο οποίο ο Πιτσιρίκος ανέφερε ότι στη λίστα με τις μίζες της Siemens δεν βρίσκονται μόνο πολιτικοί και δημοσιογράφοι αλλά και συγγραφείς. Ο γνωστός συγγραφέας απειλεί τώρα να κινηθεί δικαστικά θεωρώντας πως ο blogger τον «φωτογραφίζει» λόγω ενός προηγούμενου άρθρου για την Ντόρα Μπακογιάννη. Από την πλευρά του ο Πιτσιρίκος σε σημερινή του ανάρτηση τον χαρακτηρίζει «ακατονόμαστο» θυμίζοντας με σκωπτικό τρόπο την υπόθεση Νταλάρα-Πανούση. Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του κ.Τατσόπουλου έχει ως εξής:
Απευθυνθήκατε στις Αρχές για να μάθετε την ταυτότητά του pitsirikou;
Είχα πάει νωρίτερα στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, από την εποχή του «1821» που δεχόμουν 10-20 απειλές την ημέρα κατά της ζωής μου. Ζήτησα να μάθω ποιος είναι πίσω από όλα αυτά για να λάβω τα μέτρα μου. Είναι πιτσιρίκια που απλά απειλούν ή είναι κάτι σοβαρό; Τις προάλλες ήμουν στο δρόμο και ένας σταμάτησε και μου είπε «Τι σου έκανε η Ελλάδα ρε μ@λ@κ@;» γιατί το δικό μου το πρόσωπο το έχει δει. Θέλω λοιπόν να ξέρω και το δικό τους.
Οι αστυνομικοί μου είπαν πως με βάση την κείμενη νομοθεσία οι Αρχές δεν μπορούν να βοηθήσουν για ένα απλό λόγο. Η άρση απορρήτου δεν είναι εφικτή γιατί οι περισσότερες διευθύνσεις είναι είτε αμερικανικές είτε ελβετικές, καθώς με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία το πιο ανεκτικό καθεστώς στους bloggers το έχει η Ελβετία. Δεν μπορούμε να κάνουμε άρση γιατί δεν υπάγονται στο δίκαιό μας. Πότε μπορούμε να κάνουμε κάτι; Μόνο αν σας επιτεθούν! Τότε θα κάνουμε άρση του απορρήτου!
Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι δεν είναι μια φράση τύπου «ο Τατσόπουλος είναι μ@λ@κ@ς». Αυτό είναι η γνώμη σου. Αλλά όταν λες ότι ο άλλος είναι εγκληματίας, είναι παιδεραστής χρειάζεται να στοιχειοθετείς τις κατηγορίες. Ειδάλλως να στήσουμε λαϊκά δικαστήρια και θα δείτε ότι στο τέλος δεν θα μείνουν παρά ελάχιστοι. Το έλεγε άλλωστε ο Ροβεσπιέρος «Τι είναι η γενική θέληση; Η δική μου»
Δεν ανακάλεσε όμως λέγοντας ότι δεν σας ξέρει;
Εκεί αρχίζει η υποκρισία. Ο Πιτσιρίκος φάνηκε να μην είναι πολύ έξυπνος: Έκανε δύο λάθη. Λίγες ώρες πριν γράψει το κείμενο έγραψε στο twitter του «Χτες μου την έπεσαν συγγραφείς, οπότε -λογικά- σήμερα θα μου την πέσουν οι πουτ@νες. Αχ, ξέχασα πως είναι το ίδιο». Μετά μας φωτογράφισε αλλά επειδή ή δεν είναι πολύ έξυπνος ή έχει αλτζχαΐμερ στα 40 του έκανε πως δεν με ξέρει. Είναι πολύ αστείο γιατί έχει γράψει για μένα και μάλιστα σήμερα ανέβασα στη σελίδα μου κείμενό του όπου έλεγε πως τον συγκίνησα σαν συγγραφέας! Το αφιερώνω στα χάπατα που τον διαβάζουν, που δεν θέλουν αποδείξεις και απλά πιστεύουν ότι να' ναι επειδή το έγραψε ο Πιτσιρίκος.
Γιατί πιστεύετε πως έχει τόσο κοινό και «πουλάει»;
Το θράσος πουλάει. Κινεί την προσοχή. Άμα κρύβομαι πίσω από ένα ψευδώνυμο και λέω κοινοτυπίες και παραδοξολογίες θα έχω και εγώ κοινό. Και το πουλί μου έξω να βγάλω πάλι κοινό θα έχω. Η Τζούλια ένα γ@μησ@κι έκανε και δες τι κοινό έφτιαξε!
Κάποιος ο οποίος ξεμένει από επιχειρήματα καταφεύγει στη συκόφαντία και είναι τόσο ηλιθιος που βάζει επιπλέον και την υποτιθέμενη άγνοιά του.
Δυστυχώς για αυτόν, τo «scripta manent» το οποίο χρησιμοποιεί για να κοκορεύεται εμείς του το βάζουμε στον κώλο όταν κάποια στιγμή αποδεικνύεται τι μεγάλος π@π@ρολόγος είναι. Το πόσο δημαγωγός, τι διαχειριστής οργής είναι χωρίς να έχει στοιχεία. Τι πανικόβλητο ποντίκι είναι στην πραγματικότητα!
Πως ξεκίνησε αυτή η κόντρα με τον Πιτσιρίκο;
Αυτή η ιστορία είχε σαν πυροκροτητή ένα κείμενο του pitsirikou το οποίο διαδόθηκε γρήγορα καθώς ήταν ένα καθ' όλα υβριστικό κείμενο – με την αρχαιοελληνική σημασία της ύβρεως- που λεγόταν «η Ντόρα και τα σκ@τά», το οποίο αναφερόταν στην επίθεση που δέχθηκε στην Κρήτη από ομάδα κουκουλοφόρων που φώναζαν «σκ@τά στον τάφο του Μπακογιάννη».
Το κείμενο έλεγε ότι η φράση ήταν άστοχη αφού η κ. Μπακογιάννη επισκέπτεται τακτικά τον τάφο του άνδρα της. Σε άφηνε να εννοήσεις ότι η ίδια ταυτίζεται με τα σκ@τά. Εγώ δεν έχω καμία σχέση με την κ. Μπακογιάννη και πολλές φορές έχω διαφωνήσει δημόσια με τις ιδέες της. Μαζί με άλλους συγγραφείς καταφερθήκαμε εναντίον του κειμένου για ένα βασικό λόγο: ότι βεβήλωνε τη μνήμη ενός νεκρού, ανεξάρτητα τον νεκρό. Τα παιδάκια μπορεί να μην ήξεραν ποιος ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης, όμως ο Πιτσιρίκος που είναι 40άρης ήξερε.
Αν δεχτούμε αυτό το κείμενο μπορούμε κάλλιστα να πάρουμε την Αντιγόνη του Σοφοκλή και να την πετάξουμε στη λεκάνη της τουαλέτας, διότι αυτό ακριβώς το θέμα πραγματεύεται. Έρχεται λοιπόν ένα τσουτσέκι 2.500 χρόνια μετά και λέει ότι μια χήρα είναι σκ@τά στον τάφο του άνδρα της. Ταρατατζούμ.
Και κατσίκα και αγελάδα να ήταν τα ίδια θα έγραφα, όταν λες σε μια χήρα σκ@τά στον τάφο του άνδρα της. Αν δεν έχουμε την αίσθηση της ύβρεως, την τραγωδία να τη βάλουμε στον κѠλ⓪ μας!
Πως συνδέθηκε η εκπομπή του Παύλου Τσίμα με το κείμενο «πιο πουτάνες απ' τις πουτάνες»;
Κατά διαβολική σύμπτωση και οι τρεις συγγραφείς είμαστε καλεσμένοι στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα για τους άστεγους και το ιστορικό κέντρο, η οποία προβλήθηκε χθες. Κανείς μας δεν το είχε αναφέρει εκτός από μένα που το είχα προαναγγείλει στη σελίδα μου στο facebook. Ο Πιτσιρίκος διάβασε τα δικά μας κείμενα για τη Μπακογιάννη και προφανέστατα διάβασε και την ανάρτησή μου για την εκπομπή. Έτσι, έγραψε ένα κείμενο με τίτλο «Οι πιο πουτ@νες και από τις πουτ@νες» εφαρμόζοντας την γκεμπελική μέθοδο της φλουταρισμένης φωτογραφίας. Τι είναι αυτό; Είναι η πρακτική του να μην ονομάζεις κάποιον ελλείψει στοιχείων αλλά να τον φωτογραφίζεις τόσο -εκεί μπαίνει και το φλου- που αν επαληθευτεί η κατηγορία να μπορείς να το επικαλεστείς ενώ αν σε κυνηγήσουν να μπορείς να πεις πως «ουδέποτε αναφέρθηκα στο εν λόγω άτομο».
Είμαστε λοιπόν πουτ@νες. Πληρωνόμαστε από μεγαλοϊδιοκτήτες, τη Siemens χωρίς φυσικά εμάς να μας ρωτάει κανείς ή να έχουμε γνώμη. Το κείμενο λοιπόν, μπήκε μια μέρα πριν την εκπομπή και όποιος έβλεπε την εκπομπή την επόμενη θα καταλάβαινε ότι ο μεγαλοδημοσιογράφος που ξεκίνησε από το Ριζοσπάστη είναι ο εξής ένας, ο Παύλος Τσίμας, και εκεί πάνε οι μεγαλοσυγγραφείς που είναι πουτ@νες και τα παίρνουν για να γράφουν. Όταν όμως θα τον καλούσαμε στα δικαστήρια θα έκανε την πάπια. Εκεί γεννιέται και το εξής δίλημμα: ή κάνεις το κουνέλι ή αντιδράς.
Μπορώ να κάνω το κουνέλι – άλλωστε η διατύπωση μου το επιτρέπει. Ποιο είναι το κέρδος; Οι περισσότεροι που δεν θα το διαβάσουν δε ν θα καταλάβουν ότι εννοεί εμένα. Αν όμως αντιδράσω έχω ένα πρόβλημα: δείχνω ότι έχω τη μύγα. Και εκεί είναι και το μεδούλι της ιστορίας. Ζούμε σε μια εποχή που το τεκμήριο αθωότητας έχει γίνει τεκμήριο ενοχής, είσαι δηλαδή ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Ο Σπύρος Δερβενιώτης χαρακτήρισε «βουλγαρακισμό» όλη αυτή την ιστορία, χρησιμοποιώντας τη φράση του Γιώργου Βουλγαράκη που είχε πει «φέρτε μου τις αποδείξεις», λέγοντας: «Το ξέρουμε ρε Τατσόπουλε πως άμα πληρωνώσουν δεν θα έκοβες δελτίο παροχής υπηρεσιών. Που να βρούμε τις αποδείξεις;»
Ας εξετάσουμε λοιπόν το επιχείρημα. Ας υποθέσουμε ότι εγώ είμαι ένας ανώνυμος blogger που είμαι δημοφιλής και με διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι. Ένα πρωί ξυπνάω και λέω ότι ο τάδε τα παίρνει χωρίς στοιχεία, απλά επικαλούμενος τη διαίσθησή μου. Επειδή δεν είμαι τόσο ηλίθιος δεν τον κατονομάζω αλλά τον περιγράφω ώστε όλοι να καταλαβαίνουν ποιον εννοώ. Με διαβάζει λοιπόν αυτός ο κύριος και τρελαίνεται γιατί τυχαίνει τότε να έχει και αφραγκιές πολλές διότι και πουτ@να τον λένε και τη χάρη δεν έχει. Ας υποθέσουμε ότι μετά από έρευνα με βρίσκει και με ρωτάει. Τι στοιχεία; Αυτά είναι βουλγαρακισμοί, τερτίπια της αστικής δημοκρατίας! Είμαι σίγουρος ότι τα έχεις πάρει! Είναι η διαίσθησή μου!
Όλοι θεωρούν ότι είναι απολύτως περιττό να αποδείξουμε αυτό που λέμε. Αρκεί να το πούμε. Το μόνο που έχουμε είναι η ρετσινιά. Επειδή εμείς το πιστεύουμε δεν χρειαζόμαστε αποδείξεις. Εγώ κατάγομαι από το παλιό δικαιϊκό σύστημα όμως, που έπρεπε όταν σε συκοφαντούσε κάποιος να αποδείξει εκείνος την ενοχή σου και όχι εσύ την αθωότητά σου.
Επειδή ακριβώς ζούμε σε ένα περιβάλλον εκτεταμένης ανομίας, ο κόσμος έχει τσακιστεί να βλέπει ανθρώπους που βγάζει μάτι ότι τα έχουν πάρει να μένουν ατιμώρητοι. Η διάχυτη αντίληψη είναι ότι «όλοι τα παίρνετε από όλους». Πως ζείτε εσείς; Απ' τη δουλειά σας; Ας γελάσουμε.
Μετά από δεκαεπτά βιβλία και όντας εμπορικός συγγραφέας δεν μπορεί να ζεις από τη δουλειά σου πρέπει να σε συντηρεί η Siemens!
Τέτοιου τύπου συκοφαντίες απευθύνονται στο θυμικό, είναι στην ουσία διαχειριστές της οργής. Φταίνε οι πολιτικοί, οι κομμουνιστές, οι πούστηδες και οι συγγραφείς. Γιατί να μην φταίνε και οι συγγραφείς; Αλλά προβληματίστηκε κανείς γιατί άραγε να χρηματίζονται οι συγγραφείς; Πόσο σημαντικό εκτόπισμα άραγε έχουν στην ελληνική κοινωνία που να πρέπει να μπούνε στα payroll μιας πολυεθνικής;
Κανείς δεν κάνει αυτή την ερώτηση, γιατί απλά κανείς δεν ξέρει τους Έλληνες συγγραφείς! Το μόνο που ξέρουν είναι ότι είναι πουτάνες, γιατί απλά όλοι είναι πουτάνες. Κανείς δεν μπαίνει στην λογική να σκεφθεί το ανταποδοτικό κίνητρο του επιχειρηματία για να του τα ακουμπήσει.
Άλλωστε εγώ είμαι «ιδεολόγος προδότης», σαν τις Πόντιες πουτ@νες που δεν πληρώνονται!
Όταν έκανα το «1821» λέγανε πολλοί «Ποιος είναι αυτός; Δεν τον ξέρει κανείς, δεν έχει κάνει τίποτα». Και αυτό είναι το απίστευτο. Μπορεί να θεωρείσαι από τους πιο πετυχημένους συγγραφείς στην Ελλάδα αλλά αυτό σημαίνει ότι σε ξέρουν 200.000 άνθρωποι. Άντε σου λέω σε ξέρουν 500.000 – μένουν άλλα 9 εκατομμύρια που δεν σε ξέρουν. Οπότε μπορεί ο άλλος να πει ό,τι θέλει. Ότι με είδε ο Αλαφούζος στο δρόμο και είπε «έλα να καταρρακώσουμε το φρόνημα των Ελλήνων», να σπάσει το ηθικό τους για να μην πιστεύουν στους ήρωές τους – λες και τους γνώριζαν!
Οι αποδείξεις δεν χρειάζονται γιατί απλά ένας λαός δεν τις θέλει. Είμαι προδότης, αδερφή, κομμουνιστής, βιαστής γυναικών, νεοταξίτης, Εβραίος και άθεος. Τώρα πως γίνεται να είσαι και βιαστής γυναικών και π⓪ύστης κανείς δεν μπαίνει στη διαδικασία να το σκεφτεί.
Τι μπορείς να κάνεις για όλα αυτά; Μπορείς να μη μιλήσεις αλλά αυτό ενέχει ένα κακό: ο άλλος αποθρασύνεται επικαλούμενος την παραφιλολογία περί «ελευθερίας του λόγου». Δεν ζητάω την επωνυμία κάποιου όταν μου γράφεις τη γνώμη σου – αλλά όταν μου πεις ότι ο τάδε χρηματίζεται ή είναι παιδεραστής τότε θέλω το γ@μημένο σου το όνομα. Δεν μπορεί να κάνεις μια καταγγελία ανώνυμα.-
Από iefimerida
Σχετικά:
Ο ακατονόμαστος
Διαδικτυακός «πόλεμος» Τατσόπουλου- Πιτσιρίκου
«Οι πιο πουτ@νες από τις πουτ@νες»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου