Εγκλημα και τιμωρία

Κάθε εβδομάδα ζούμε μια διαβολική εβδομάδα με τον κατήφορο να μην έχει τέλος. Ακόμα και το κούρεμα 50%-70% δεν θα είναι η τελεία στον κατήφορο αλλά ένα ακόμα σπρώξιμο. Και αυτό γιατί το σχέδιο ήταν και παραμένει διαφορετικό από αυτό που θα ήταν προς το συμφέρον των πολιτών αυτής της χώρας.

Όμως καλό θα ήταν να δούμε κάποια στοιχεία αυτής της πρωτόγνωρης ιστορίας. Δημιουργήθηκε ένα απίστευτο χρέος με επιλογή και ευθύνη των πολιτικών και καλείται ο πολίτης να πληρώσει τα σπασμένα. Ο Πάγκαλος είχε πει ότι όλοι μαζί τα φάγαμε. Δεν έχω χαϊδέψει ποτέ τους πολίτες – ψηφοφόρους και δεν σκοπεύω να το κάνω. Η βασική ευθύνη μας είναι ότι λειτουργούμε με ένα εγωιστικό σκεπτικό. Ας καίγεται ο κόσμος γύρω μας, εμείς παραμένουμε απαθείς όσο η φωτιά είναι έως το σπίτι του γείτονα. Ψηφίζουμε κάποιο κόμμα είτε επειδή είναι οικογενειακή παράδοση (αποδεικνύοντας την παντελή έλλειψη πολιτικής παιδείας και λογικής), είτε...

γιατί προσδοκούμε ένα μικρό ρουσφετάκι, είτε επειδή γευόμαστε ένα ρουσφετάκι, είτε επειδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κυβερνάνε, οι άλλοι δεν πρόκειται να βγούνε (λες και τους ψήφισαν οι περισσότεροι αλλά δεν βγήκαν), είτε επειδή την πολιτική την αντιμετωπίζουμε ως ποδόσφαιρο (και πανηγυρίζουμε μετά τις εκλογές επειδή νικήσαμε – τρομάρα μας).

Η ευθύνη μας λοιπόν είναι στις πολιτικές επιλογές που κάνουμε. Ουσιαστικά έχουμε ανεχθεί τα λαμόγια και τους πολιτικούς – εγκληματίες ψηφίζοντας τους (πάλι ο Πάγκαλος είχε πει «ας μην μας ψηφίζατε» - δίκιο έχει).

Επίσης πολλοί πολίτες έχουν κλέψει από το δημόσιο. Λίγα οι πολλοί, πολλά οι νταβαντζήδες. Πολλοί φοροδιαφεύγουν. Πολλοί αδιαφορούν για το γενικό καλό αρκεί να έχουν την ευκαιρία να βολευτούν ή να βουτήξουν.

Είναι και αυτό μια ευθύνη. Μόνο που σε όλους αυτούς κάποιοι τους επιτρέπουν να έχουν τέτοιες συμπεριφορές. Όταν ερχόντουσαν τα κονδύλια από την Ευρώπη με το τσουβάλι κάποιοι επέτρεψαν στους αγρότες να τα κάνουν πετσετάκια στους οίκους πολιτιστικής ανάπτυξης και πολυτελή αυτοκίνητα αντί να τα επενδύσουν στην γεωργία και την κτηνοτροφία.

Τους φοροφυγάδες μπορείς να τους πιάσεις με έναν απλό τρόπο.Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων (μετρητά, ακίνητα, κινητά κλπ) και έλεγχος φορολογικών δηλώσεων. Τι δεν δικαιολογείται; Πρόστιμο, φυλάκιση, δήμευση. Και η αρχή να γίνει με αυτούς που είχαν την εξουσία. Και κάθε χρόνο τσεκάρισμα δηλωθέντων και περιουσίας. Με αυτόν τον τρόπο δεν μπορείς να τα γράψεις και στην πεθερά σου γιατί θα πρέπει εκείνη να αποδείξει που τα βρήκε. Και για τις οφσορ εταιρείες μπορεί να βρεθεί τρόπος ώστε να μην αποτελούν καταφύγιο των κλεφτών.

Η βασική ευθύνη λοιπόν είναι των πολιτικών, και σε μεγαλύτερο βαθμό αυτών που είχαν την εξουσία. Αυτοί θα έπρεπε να πληρώσουν το χρέος που δημιούργησαν και όχι σωρηδόν οι μισθωτοί, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι.

Ας πάμε ένα βήμα παρακάτω. Το πρόβλημα όπως έχουμε καταλάβει δεν είναι ελληνικό. Είναι πρόβλημα του συστήματος. Όποιο κούρεμα και να γίνει δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα. Όσο η βασική πυξίδα της κοινωνίας θα είναι το χρήμα και η απόκτηση του με κάθε μέσο αντί η πυξίδα μας να είναι ο άνθρωπος το πρόβλημα θα είναι μόνιμο. Ίσως με μικρά διαλλείματα, αλλά μόνιμο. Δεν είναι τυχαίο ότι παγκόσμια το αίτημα είναι να στραφεί η πολιτική προς τον άνθρωπο και όχι να λειτουργεί ως υπάλληλος των τραπεζών.

Το σύστημα έχει μπλοκάρει κατά πως φαίνεται. Και μπορεί οι λαοί να έχουν κοντή μνήμη και να ξεχνούν (παράλληλα να μην μαθαίνουν από την ιστορία) αλλά το σύστημα νομίζω ότι θα χρησιμοποιήσει την γνώση που έχει. Και η γνώση αυτή λέει ότι για να ξεπεράσεις μια μεγάλη κρίση πρέπει να κάνεις πόλεμο.Το φοβάμαι.

Πάμε πάλι πίσω στα δικά μας. Μας λένε για κούρεμα 50%. Όμως δεν θα μπορέσουμε να κουρέψουμε το σύνολο του χρέους καθώς κάποια χρέη εξαιρούνται και κάποια δεν είναι στην ελληνική δικαιοδοσία. Συγκεκριμένα τα δάνεια που έχουμε πάρει από την τρόικα είναι ενυπόθηκα και είναι της δικαιοδοσίας του αγγλικού δικαίου. Όποτε εξαιρούνται και αυτά από το κούρεμα.Έτσι το κούρεμα αφορά περίπου 200 δις. Που με το 50% θα γίνουν 100δις.Υπολογίζουν ότι η χώρα θα χρειαστεί να δανειστεί περί τα 25 δις για να στηρίξει τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία.

Οπότε θα κάνουμε ένα κούρεμα για να φτάσουμε το χρέος από τα380 δις στα 300 δις. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή. Μια τρύπα που θα μας φέρει ακόμα πιο πίσω, που θα έχει καταφέρει να πιάσει τον αρχικό στόχο της τρόικας για μισθούς 300 ευρώ (κάτι που το είχε πει ο Καρατζαφέρης ένα χρόνο πριν –νομίζω όχι τυχαία), την ανεργία στα ύψη ώστε να μην υπάρχουν αντιδράσεις στο ξεπούλημα της χώρας και φυσικά στην απόλυτη εξάρτηση της χώρας από τις χώρες που θα συνεχίζουν να μας δανείζουν.

Αυτό λοιπόν που θα ακούσετε ως νέα επιτυχία της κυβέρνησης με το χρέος να γίνεται διαχειρίσιμο (όπου το χρέος που θα μας έχει μείνει θα είναι μεγαλύτερο από αυτό που μας οδήγησε στο μνημόνιο – όπου μπήκαμε, να μην το ξεχνάμε, για να γλυτώσουμε την χρεοκοπία), ότι η χώρα σώθηκε (για άλλη μια φορά) ξεχάστε τα την επόμενη στιγμή. Η χώρα, χωρίς να έχει απαλλαγεί από το χρέος θα βυθιστεί σε μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερη ανέχεια, περισσότερους φτωχούς, περισσότερους άνεργους.

Τι έπρεπε να κάνει η Ελλάδα; Εξαρχής έπρεπε να πει την αλήθεια στον λαό και να γίνει μια συζήτηση (που ακόμα δεν έχει γίνει) για το ποιες είναι οι συνέπειες κάθε επιλογής. Για παράδειγμα η επιλογή του μνημονίου είχε εξαρχής την συνέπεια της ύφεσης, της φτώχιας, των φόρων που δημιουργούν ύφεση και φυσικά της αύξησης του χρέους. Ήταν μια επιλογή ενός φαύλου κύκλου. Γνωστά σε όλους. Και όμως επιλέχθηκε αυτός ο δρόμος που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε σε πτώχευση. Αφού όμως πρώτα είχε δημιουργήσει τις συνθήκες που θα βόλευαν τους δανειστές μας (την Γερμανία και την Γαλλία ας πούμε).

Μόνο που η πτώχευση θα γίνει σε μια στιγμή που ήδη οι κάτοικοι αυτής της χώρας έχουν φτάσει σε οριακά σημεία.

Τι θα μπορούσε να γίνει; Αυτό που συζητάνε σήμερα (και που ήταν απαγορευτικό να το ανέφερες πριν λίγο καιρό) και με πιο ουσιαστικό τρόπο.Με ένα γενναίο κούρεμα που θα ερχόταν έτσι κι αλλιώς. Απλά το καθυστέρησαν 2χρόνια. Μόνο που θα γινόταν όταν οι συνθήκες ήταν υπέρ της Ελλάδας. Το μνημόνιο ουσιαστικά ήταν ένα πρόωρο μνημόσυνο για την χώρα. Και μάλιστα με μια δανειακή σύμβαση όπου παραχωρούμε την εθνική μας κυριαρχία και ασυλία. Η οποία σύμβαση δεν έχει περάσει καν από την βουλή. Κάτι που δεν πολυακούγεται.

Παρένθεση.

Η στάση του ΠΑΣΟΚ είναι κάτι παραπάνω από ύποπτη. Όπως και της αντιπολίτευσης. Κανονικά, και ας δεχθώ για λόγους οικονομίας ότι δεν ήξεραν εξαρχής το σύνολο του προβλήματος, θα έπρεπε από τον Δεκέμβρη του 2009 να πουν την αλήθεια, να ανοίξουν μια ειλικρινή συζήτηση για το θέμα και τις επιλογές και να προχωρούσαν σε εκλογές και σε δημοψήφισμα. Αντί αυτού επέλεξαν να οδηγήσουν την χώρα στο μνημόνιο για να σωθούν οι τράπεζες (ντόπιες και ξένες,ιδίως οι ξένες) γνωρίζοντας ότι πολιτικά θα καταστραφούν. Δέχθηκαν μία μεθόδευση καταστροφής της χώρας, απεμπολώντας τα όποια όπλα είχε και παραδίδοντας ουσιαστικά την εθνική κυριαρχία και την δημόσια περιουσία στην τρόικα και τα συμφέροντα που αυτή υπηρετεί. Ξεπούλησαν την Ελλάδα, έχουν τον λαό σε συνθήκες πτώχευσης και τα απλά ομόλογα τα μετέτρεψαν σε ενυπόθηκα δάνεια. Μιλάμε για ένα διαρκές έγκλημα κατά της χώρας και των πολιτών σε βάθος πολλών γενεών. Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να δεχθώ ότι εγώ, ένας άσχετος με τα οικονομικά και χωρίς τις δικές τους πληροφορίες, έβλεπα το αδιέξοδο του μνημονίου και την παράδοση της χώρας και οι κυβερνώντες δεν το έβλεπαν. Ένοχοι είναι και όλοι οι βουλευτές που ψήφισαν όλους αυτούς τους εγκληματικούς νόμους.

Η αξιωματική αντιπολίτευση στην αρχή δέχθηκε αυτήν την πολιτική και στην συνέχεια άσκησε μια πολιτική που μόνο σε κάποιες λεπτομέρειες και μόνο επικοινωνιακά εξέφραζε τις διαφωνίες της. Μούγκα στην στρούγκα για την παράδοση άνευ όρων της εθνικής κυριαρχίας και την άρνηση του ΠΑΣΟΚ να φέρει στην βουλή την δανειακή σύμβαση. Άσε που ο Σαμαράς θα τιμήσει τις υπογραφές της χώρας. Αυτό λέγεται συνενοχή.

Η αριστερά για μεγάλο διάστημα έκανε την πάπια με το ΚΚΕ να κάνει ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής με το ΠΑΜΕ ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολιόταν περισσότερο με τα εσωτερικά του παρά με την πασοκική λαίλαπα.

Πέρασε ένας χρόνος από την υπογραφή της δανειακής σύμβασης για να γίνει μια ερώτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ στην βουλή.

Κανονικά θα έπρεπε από την αρχή να ουρλιάζουν και να ενημερώνουν τον κόσμο για το τι γίνεται. Και υπήρχαν τρόποι να γίνει όσο μποϊκοτάζ και αν είχαν από τα ΜΜΕ. Αλλά δεν έκαναν τίποτα. Δυστυχώς η αριστερά στην Ελλάδα έδειξε ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών.

Τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα η τηλεόραση με τον τρόπο της και τηνάθλια προπαγάνδα στήριξε το έγκλημα κατά της χώρας και των πολιτών. Μόλις στο τελευταίο εξάμηνο άρχισαν κάποιοι να αλλάζουν ρότα, βλέποντας προφανώς ότι είναι πλέον και αυτοί στο κάδρο των ενόχων. Όσο ύποπτος και εγκληματικός είναι ο ρόλος της κυβέρνησης άλλο τόσο είναι και των περισσότερων ΜΜΕ.

Για τον Καρατζαφέρη και την κόρη του επίτιμου δεν έχω σχόλια. Απλά να αναφέρω ότι ευτυχώς που ο Καρατζαφέρης στήριξε το μνημόνιο γιατί διαφορετικά η ακροδεξιά θα είχε πολλούς υποστηρικτές. Σε εποχές τέτοιων κρίσεων οι λαοί ή επαναστατούν ή ακολουθούν έναν ακροδεξιό πολιτικό. Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ακόμα ούτε το ένα ούτε το άλλο. Φοβάμαι ότι εντέλει εν μέσω πανικού θα αλληλοφαγωθούμε.

Κλείνει η παρένθεση.

Τι μπορεί να γίνει; Μια ρήξη με το σύστημα. Η εγκληματική πολιτική του ΠΑΣΟΚ βγάζει μόνο στην απόλυτη καταστροφή της χώρας για δεκαετίες.Η ΝΔ δεν πρόκειται να κάνει κάτι διαφορετικό. Ο Σαμαράς θα τιμήσει τις υπογραφές της χώρας. Το έχει πει. Εντάξει θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση. Θα του πουν «όχι» και θα τιμήσει τις υπογραφές.

Για την αριστερά, τι να πω. Κατώτεροι των περιστάσεων, ως αφανή δεκανίκια του συστήματος λειτουργούν.

Ρήξη χρειάζεται. Αφού έτσι κι αλλιώς θα πρέπει αυτή η χώρα να συντηρηθεί και να ζήσει με τις δυνάμεις της γιατί να μην το κάνουμε φεύγοντας από τις δαγκάνες των τραπεζών;

Θα πρέπει να αρνηθούμε όλο το χρέος. Και της τρόικας. Είναι παράνομο, απεχθές επαχθές και ότι άλλο βάλει ο νους σας. Η σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης δεν έχει περάσει καν από την βουλή.

Και αφού αρνηθούμε το χρέος να κοιτάξουμε πως θα κάνουμε αυτήν την χώρα παραγωγική. Έλεος πια. Αγοράζουμε λεμόνια Αργεντινής και πατάτες Τουρκίας. Να παράγουμε. Να εκμεταλλευτούμε εμείς τον ήλιο και όχι οι Γερμανοί.Το αέριο, το πετρέλαιο… τον πλούτο μας.
Και να καθαρίσουμε τον τόπο από τα λαμόγια και από την νοοτροπία τους.

Το επίπεδο της ζωής μας θα είναι σε κάθε περίπτωση άθλιο.Ίσως το μόνο δίλλημα που έχουμε είναι: Πτωχευμένοι και πουλημένοι και απόλυτα εξαρτημένοι ή πτωχευμένοι βασιζόμενοι στις δυνάμεις μας ώστε κάποια στιγμή να δούμε φως.

Αυτό ίσως σημαίνει έξοδος από την Ε.Ε. (η οποία ίσως την τελευταία στιγμή γλυτώσει, σύμφωνα με κάποιους οικονομολόγους, όπως ο Βαρουφάκης,την διάλυση της). Όμως παράλληλα χρειάζεται και διαφορετική πολιτική για να μπορέσει η χώρα να αποκτήσει ελπίδες. Διαφορετικό πολιτικό σύστημα,διαφορετικούς πολιτικούς, διαφορετική νοοτροπία του λαού και επιτέλους να αποκτήσουμε και λίγη πολιτική παιδεία ώστε να αντιλαμβανόμαστε το τι γίνεται και παράλληλα για να έχουμε άποψη και θέληση για να την εφαρμόσουμε.

Ένας οικονομολόγος που πιστεύω ότι θέτει σε μια τέτοια βάση το πρόβλημα είναι ο Δημήτρης Καζάκης. Οι απόψεις του έχουν ενδιαφέρον.

Το κείμενο αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε είναι αποσπασματικό και ελλιπές. Με μεγάλη μου χαρά θα ήθελα να συμπληρωθεί στα σχόλια. Θα είναι αναρτημένο και στο http://antiakribeia.blogspot.com/ όπου λόγω σχεδόν ελάχιστης ανάρτησης θεμάτων θα είναι σε πρώτο πλάνο οπότε και ο διάλογος πιο εύκολος και για μεγάλο διάστημα.

Μικρός Φωκίων