Για πρώτη φορά, ίσως, στην ιστορία, τόσο συσσωρευμένη και συμπιεσμένη λαϊκή ΟΡΓΗ δεν εκδηλώνεται σε συνειδητή Οργανωμένη Πράξη, παρά μόνο λεκτικά. Εκδηλώνεται σε μια Βαβυλωνία οργισμένης λεκτικής περιγραφής και καταδίκης της δωσίλογης κυβέρνησης, του πολιτικού κόσμου, της καθεστωτικής παρακμής και του εφιάλτη της καταστροφής και του αφανισμού μας που ΖΟΥΜΕ…
Ακόμα και τα «αυθόρμητα», «τυφλά» ξεσπάσματα (πλατείες κ.λπ) έχουν σπασμωδικό και επεισοδιακό χαρακτήρα, χωρίς συνέχεια και δίχως να αφήνουν κάποια σοβαρά πολιτικά και οργανωτικά ίχνη- κεκτημένα: Ατμός που χάνεται και πυροδοτεί περαιτέρω το Μεγάλο Θυμό, συνακόλουθα την οργισμένη, ατομική μας λεκτική έξαρση, η οποία παραμένοντας σε...
ατομικό επίπεδο ισοδυναμεί με εκτόνωση…
Τέτοιες καταστάσεις βολεύουν μια χαρά το καθεστώς. Το βολεύει να διαθλάται η λαϊκή οργή σε ατομικά αναθέματα και κατάρες, σε αγελαίες εκφορτίσεις, σε τυφλές εκρήξεις του λαού ο οποίος, όταν θα επιτίθενται οι δυνάμεις καταστολής, θα αναζητά τη σωτηρία του στην τρεχάλα των ποδιών του…
Σήμερα, μάλιστα, έχει αναχθεί σε επιστήμη η προώθηση της αγελαίας, τυφλής, ατομικιστικής έκρηξης: Η «ατομική εξέγερση», η ατομική απόρριψη του καθεστώτος και τα «ατομικά πυρά» εναντίον του.
Τέτοιες είναι και οι «μαζικές εξεγέρσεις» που κυριαρχούνται ΟΧΙ από τις συνειδητές πολιτικές και οργανωτικές ορίζουσες, αλλά από τις τυφλές (ψυχολογικές) ορίζουσες της ψευδούς συνείδησης του εξεγερμένου ατομικισμού.
Αυτά πολύ εύκολα καναλιζάρονται, χειραγωγούνται και ακόμα: Παρέχουν το γόνιμο έδαφος για ποικίλες προβοκάτσιες των καθεστωτικών μηχανισμών, αλλά και άλλες πολύχρωμες ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ πλήθους πολιτικών τυχοδιωκτών…
Οι διεθνείς μηχανισμοί της Νέας Τάξης και τα πολιτικά τους όργανα σε κάθε χώρα μπορούν να παίζουν και να προωθούν αυτό το παιχνίδι της εξέγερσης των ατομικοτήτων, ακριβώς διότι έχουν αλωθεί τα πολιτικά υποκείμενα, οι κοινωνικές συλλογικότητες, κάθε κύτταρο ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ.
Με την άλωση αυτών των κοινωνικών και πολιτικών ιμάντων οι λαοί δεν έχουν στηρίγματα για να κινητοποιηθούν οργανωμένα, με στόχους και προοπτικές.
Για να μπει κάποιος σε σκληρούς αγώνες θέλει θεμέλια, Πίστη σε στόχους και προοπτικές του αγώνα. Οι αγώνες και κυρίως οι εξεγέρσεις δεν είναι παιχνίδια ατομικής έκρηξης και τρεχάλες δίχως Πολιτική και Οργάνωση…
Συνεπώς, όταν απουσιάζουν παντελώς τα πολιτικά επαναστατικά υποκείμενα, τα κύτταρα συλλογικότητας και οι ιμάντες της κοινοτικής δράσης, τότε αυτό που απομένει είναι οι τυφλές και αγελαίες λαϊκές εκρήξεις: Εκρήξεις που απλώς αποτελούν το αθροιστικό σύνολο των «ατομικών εξεγέρσεων»…
Το μεγάλο ιστορικό έγκλημα που έχει συντελεστεί είναι η μετάλλαξη και ενσωμάτωση στους μηχανισμούς της Νέας Τάξης της παραδοσιακής αριστεράς: Κυρίως της Σοσιαλδημοκρατικής, και ευρωκομμουνιστικής και των πολύχρωμων «αριστερίστικων» ποικιλιών τους.
Αυτή η «αριστερά» έπαψε να είναι Αριστερά. Απλώς έγινε ο διαχειριστής της αγωνιστικής αριστερής κληρονομιάς, ο αμείλικτος καταστροφέας αυτής της κληρονομιάς και των επαναστατικών παραδόσεων, καθώς και όλων των ιστορικών κατακτήσεων της Αριστεράς, ο φθονερός και μοχθηρός ροπαλοφόρος (ιδεολογικός και πολιτικός) της Νέας Τάξης.
Ας κάνουμε μια απλή υπόθεση εργασίας: Αν σήμερα υπήρχε Αριστερά στην αυθεντική της ιστορική παράδοση (έστω και στη ρεφορμιστική της εκδοχή) ΟΧΙ μόνο η κυβέρνηση αυτή θα είχε γκρεμιστεί, σαν χάρτινος πύργος, αλλά θα είχε γκρεμιστεί ολόκληρο το σάπιο καπιταλιστικό καθεστώς.
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες κατάρρευσης του συστήματος, βάρβαρης λεηλασίας και χρεοκοπίας των λαών, χωρίς ιστορικό προηγούμενο, αλλά και τέτοιας συσσωρευμένης, διογκωμένης και συμπιεσμένης λαϊκής ΟΡΓΗΣ, θα είχαν εδραιωθεί, γιγαντωθεί και Οργανωθεί τα λαϊκά κινήματα σε δικές τους, πανίσχυρες μορφές κοινοτισμού, δηλαδή ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ…
Τα υπάρχοντα «αριστερά» κόμματα, όμως, τα φτύνουν πλέον οι πάντες και αγωνίζονται απεγνωσμένα να ψαρέψουν ψηφοφόρους και να κρατήσουν τις δραματικά ισχνές δυνάμεις τους…
ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ τη μεγαλύτερη και πιο κατηγορηματική απόδειξη ότι δεν υπάρχει Αριστερά…
Επιβεβαιώνει όμως και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Ότι χωρίς ΑΡΙΣΤΕΡΑ και χωρίς την αναστύλωση της αγωνιστικής ιστορίας της και των επαναστατικών της παραδόσεων δεν υπάρχει καμιά σωτηρία…
Πάνω σε αυτό θα μιλήσουμε στη συνέχεια…
Από resaltomag
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου