Τρακόσια καθάρματα, χωρίς καλούς τρόπους, με δικαιολογία τα μέτρα υπέρ της σωτηρίας του έθνους προέβησαν σε ακατονόμαστες πράξεις ενάντια στους τριακόσιους ευεργέτες της βουλής.
Είναι πράγματι αποκρουστικό το θέαμα να κόβονται οι μισθοί, να μένουν χιλιάδες άνθρωποι άνεργοι, να μην υπάρχει ελπίδα ούτε για το παρών ούτε για το μέλλον αλλά είναι ακόμα πιο αποκρουστικό να γιουχάρουν οι πολίτες τους άξια αμειβόμενους και σκληρά εργαζόμενους βουλευτές.
Θα πρέπει επιτέλους οι αγανακτισμένοι πολίτες να μάθουν καλούς τρόπους και να φέρονται έτσι ώστε να μην προκαλούν την αισθητική του Πρετεντέρη.
Άμεσα θα πρέπει να αντικατασταθεί το σύνθημα «Κλέφτες, κλέφτες» από το «ευεργέτες, ευεργέτες».
Επιτρέπεται η μούντζα αλλά μόνο για δύο φορές ανά οχτάωρο.
Οι αγανακτισμένοι πολίτες δεν επιτρέπεται να επιτίθεται με βιαιότητα κατά των βουλευτών και των ...
θεσμών φωνάζοντας «να καεί, να καεί το μπ⓪υρδέλ⓪ η βουλή».
Αντί αυτού του συνθήματος θα πρέπει ειρηνικά και σιωπηλά (γιατί ο θόρυβος ενοχλεί το βουλευτικό σώμα από το θεάρεστο έργο του) να πηγαίνουν μπροστά από την είσοδο της βουλής και να καταθέτουν ότι τους έχει απομείνει από τους μισθούς τους.
Στην θέα ενός βουλευτή να μην αρχίζουν τις ροχάλες οι οποίες γεμίζουν με μικρόβια τον ιερό χώρο του κοινοβουλίου αλλά να ραίνουν με τριαντάφυλλα τους αντιπρόσωπους του λαού οι οποίοι νυχθημερόν πασχίζουν για το καλό της πατρίδας.
Επίσης οι αγανακτισμένοι θα πρέπει να τραγουδάν τραγούδια που συνάδουν με τους καλούς τρόπους και δεν μπορούν να θεωρηθούν ως προσβολή προς τους θεσμούς.
Για παράδειγμα επιτρέπεται να τραγουδούν το «μια ωραία πεταλούδα» και το «χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ» ενώ απαγορεύεται να τραγουδάν το «ήταν ένα μικρό καράβι» καθώς θα θεωρηθεί ότι συμβολίζει τον τρόπο που θα φύγουν οι πολιτικοί από την χώρα, όπως και το «δεν περνάς κυρά Μαρία» καθώς θα θεωρηθεί ότι συνιστά απειλή προς την Δαμανάκη.
Επειδή οι δημοσιογράφοι – παπαγαλάκια βγάζουν σπυράκια όταν λέμε ότι φταίνε όλοι οι βουλευτές να ζητάμε από κάθε βουλευτή που βλέπουμε να μας δίνει υπεύθυνη δήλωση με την οποία να διαβεβαιώνει ότι αυτός δεν έχει βλάψει την χώρα.
Βέβαια αν κάποιος ρωτήσει όλους τους πολιτικούς, μα όλους, δεν θα βρεθεί ούτε ένας που να παραδεχτεί μια πράξη του που ήταν ενάντια στο δημόσιο συμφέρον.
Τέλος πάντων, επειδή έστω θεωρητικά συμφωνώ ότι δεν είναι όλοι ίδιοι ας βγει επιτέλους ο ένας που αποτελεί την εξαίρεση να τον δούμε και να τον εξαιρούμε από τον κανόνα, και μάλιστα ονομαστικώς.
Τα δύο κόμματα εξουσίας με τις πολιτικές τους, τις λαμογιές τους, τις κλεψιές τους, τις επιλογές τους είναι υπεύθυνα για όλη αυτήν την κατάσταση. Διαχρονικά.
Και πραγματικά δεν έχει κανένα νόημα να ψάχνουμε ποιος έκλεψε περισσότερο ή ποιος μπορούσε να κρύβει τις λαμογιές καλύτερα.
Πλέον, όπως λέει και η Αλέκα, είμαστε σε πόλεμο. Ο λαός πλέον αποφάσισε να αντιδράσει. Όσο οι πολιτικοί επιτελούσαν το έργο της καταστροφής της χώρας ο λαός κοιμόταν στους καναπέδες και στις εκλογές παρίστανε τον ανίδεο και τους ψήφιζε.
Όλοι ξέραμε ότι οι πολιτικοί μας και έκλεβαν και κακοδιαχείριση έκαναν και μίζες έπαιρναν. Αλλά ηλιθιωδώς νομίζαμε ότι δεν μας αφορούσε το θέμα και βγάζαμε τον σκασμό. Ενίοτε και με κανένα ρουσφετάκι.
Τώρα όμως που οι πολιτικοί μας έστειλαν τον λογαριασμό αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε. Αργήσαμε και πάλι.
Οπότε είναι φυσικό να αντιδρούμε. Είναι βαρύς και ασήκωτος ο λογαριασμός. Και όσο υπήρχε το παραμύθι μιας διετούς ύφεσης και μέτρων και μετά όλα θα έστρωναν συνεχίζαμε να κοιμόμαστε. Τώρα όμως που μας έκλεισαν και την τελευταία χαραμάδα ελπίδας αντιδρούμε.
Και ας αφήσουμε τις αηδίες περί προσβολής του θεσμού των βουλευτών. Όταν οι ίδιοι χρόνια τώρα αλληλοκατηγορούνται για τις κλεψιές δεν προσβάλλεται ο θεσμός; Όταν η κόρη του επίτιμου, ο λαγός – κωλ⓪τ⓪ύμπας, ο Αντωνάκης, ο Γιωργάκης και άλλοι μιλάνε για κυβέρνηση προσωπικοτήτων δεν ομολογούν ότι οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας είναι άχρηστοι; Δεν είναι προσβολή αυτό;
Προσβολή είναι η ροχάλα του συνταξιούχου που δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα του ή η μούντζα του 50άρη άνεργου με τρία παιδιά;
Και έχεις και την ΓΣΕΕ να κηρύττει 24ωρη απεργία για τις 15 Ιουνίου. Δεν την αφήνατε για μετά τον Αύγουστο;
Αν είχαν λίγη τσίπα και οι συνδικαλιστές θα έπρεπε να είχαν υποβάλλει την παραίτηση τους και αυτοί που θα έπαιρναν την θέση τους να κήρυτταν απεργία διαρκείας. Στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Και να ήταν κάθε μέρα έξω από την βουλή.
Μας το έλεγαν από πέρυσι οι Αργεντινοί. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε κάποια ελπίδα είναι να είναι στους δρόμους 2 εκατομμύρια πολίτες. Κάθε μέρα.
Οι 50 ή οι 100 χιλιάδες πλέον είναι λίγοι. Να νιώσουν το ποτάμι της οργής να έρχεται καταπάνω τους.
Γι΄ αυτό και έχουν τρομάξει και λένε τις αηδίες περί θεσμών και καλών τρόπων των διαδηλωτών. Για να σπείρουν τον φόβο.
Πλέον, όπως λέει και η Αλέκα, είμαστε σε πόλεμο. Ο λαός πλέον αποφάσισε να αντιδράσει. Όσο οι πολιτικοί επιτελούσαν το έργο της καταστροφής της χώρας ο λαός κοιμόταν στους καναπέδες και στις εκλογές παρίστανε τον ανίδεο και τους ψήφιζε.
Όλοι ξέραμε ότι οι πολιτικοί μας και έκλεβαν και κακοδιαχείριση έκαναν και μίζες έπαιρναν. Αλλά ηλιθιωδώς νομίζαμε ότι δεν μας αφορούσε το θέμα και βγάζαμε τον σκασμό. Ενίοτε και με κανένα ρουσφετάκι.
Τώρα όμως που οι πολιτικοί μας έστειλαν τον λογαριασμό αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε. Αργήσαμε και πάλι.
Οπότε είναι φυσικό να αντιδρούμε. Είναι βαρύς και ασήκωτος ο λογαριασμός. Και όσο υπήρχε το παραμύθι μιας διετούς ύφεσης και μέτρων και μετά όλα θα έστρωναν συνεχίζαμε να κοιμόμαστε. Τώρα όμως που μας έκλεισαν και την τελευταία χαραμάδα ελπίδας αντιδρούμε.
Και ας αφήσουμε τις αηδίες περί προσβολής του θεσμού των βουλευτών. Όταν οι ίδιοι χρόνια τώρα αλληλοκατηγορούνται για τις κλεψιές δεν προσβάλλεται ο θεσμός; Όταν η κόρη του επίτιμου, ο λαγός – κωλ⓪τ⓪ύμπας, ο Αντωνάκης, ο Γιωργάκης και άλλοι μιλάνε για κυβέρνηση προσωπικοτήτων δεν ομολογούν ότι οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας είναι άχρηστοι; Δεν είναι προσβολή αυτό;
Προσβολή είναι η ροχάλα του συνταξιούχου που δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακα του ή η μούντζα του 50άρη άνεργου με τρία παιδιά;
Και έχεις και την ΓΣΕΕ να κηρύττει 24ωρη απεργία για τις 15 Ιουνίου. Δεν την αφήνατε για μετά τον Αύγουστο;
Αν είχαν λίγη τσίπα και οι συνδικαλιστές θα έπρεπε να είχαν υποβάλλει την παραίτηση τους και αυτοί που θα έπαιρναν την θέση τους να κήρυτταν απεργία διαρκείας. Στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Και να ήταν κάθε μέρα έξω από την βουλή.
Μας το έλεγαν από πέρυσι οι Αργεντινοί. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε κάποια ελπίδα είναι να είναι στους δρόμους 2 εκατομμύρια πολίτες. Κάθε μέρα.
Οι 50 ή οι 100 χιλιάδες πλέον είναι λίγοι. Να νιώσουν το ποτάμι της οργής να έρχεται καταπάνω τους.
Γι΄ αυτό και έχουν τρομάξει και λένε τις αηδίες περί θεσμών και καλών τρόπων των διαδηλωτών. Για να σπείρουν τον φόβο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου