Ο Μαζί-τα-φάγαμε και η κουστωδία των πράσινων βατράχων

Από oapatris 

Μετά το επεισόδιο των γιαουρτιών στα Καλύβια, τις δημόσιες καταγγελίες του Αντιπροέδρου της σοσιαλιστικής μας κυβερνήσεως Θεοδώρου Παγκάλου, γνωστού ως «Μαζί-τα-φάγαμε», περί σχεδίου δολοφονίας του από το ΣΥΡΙΖΑ και τις μισθωμένες του αλβανικές συμμορίες, και μετά την επιστολή διαμαρτυρίας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προς τον αρχηγό του πράσινου εσμού και πρωθυπουργό της Ελλάδος για τη συμπεριφορά του Παγκάλου, διαπιστώθηκε τελικώς ότι ο Μέγας Πάγκαλος υποστηρίζεται μετά μανίας από σύμπασα την πράσινη κουστωδία για όσα λέει και πράττει (λες και δεν το ξέραμε!) και κατηγορήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως «μπάχαλο». Περαιτέρω, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας αντιλήφθηκε ότι, όταν στρέφεται κατά Παγκάλου, στρέφεται εναντίον πάσης της συμπάσχουσας μετ’ αυτού κυβερνητικής παρατάξεως και καλά θα κάνει να μην ξεχωρίζει πρόσωπα, και ως εκ τούτου θα πρέπει να τους καταγγέλλει ως σύνολο, δεδομένου ότι όλοι οι πράσινοι σοσιαλιστές  μας ταυτίζονται με τις απόψεις του Παγκάλου… και μη χειρότερα.

Αυτή, λοιπόν, η πράσινη κουστωδία του Παγκάλου που επιθυμεί διακαώς να σώσει μαζί του και μαζί με τον αρχηγό τους την Ελλάδα,  μου έδωσε την αφορμή να τους κάνω θέμα αυτού του κειμένου, δεδομένου ότι εδώ και καιρό, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, αναπαράγουν απνευστί τα διάφορα παγκαλικά κλισέ («μαζί-τα-φάγαμε», «μαζί-διαφθείραμε», κλπ.), όπως οι πράσινοι βάτραχοι αναπαράγουν τα «κοάξ, κοάξ», όταν κοάζουν. Κι εκείνο που διακηρύσσουν πάντα για ... 

τον ευτραφή Αντιπρόεδρό τους και προσπαθούν να το επιβάλουν στη συνείδησή μας σαν επιχείρημα που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι το κοάξ «Ο Πάγκαλος λέει την αλήθεια».

Εδώ, όμως, αρχίζει και το πρόβλημα περί «αληθείας» των ρήσεων του κυρίου Παγκάλου, επειδή ο αξιότιμος Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως έχει καταγγείλει πολλά σε βάρος πολλών, μεταξύ των οποίων περίοπτη θέση κατέχουν όλα τα στελέχη και τα μέλη του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, καθώς και ο αρχηγός του και πρωθυπουργός της χώρας Γεώργιος Παπανδρέου, ακόμα και ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου. Ας τα δούμε:

«Όταν το ’81 μπήκα στη Βουλή, μια ημέρα ο αείμνηστος Τάσος Σεχιώτης με ρώτησε πώς τα πάω. “Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι μου ζητούν διορισμούς, στις συγκεντρώσεις, όταν λέμε ότι θα καταργήσουμε τα ρουσφέτια ενθουσιάζονται”, είπα. “Δεν κατάλαβες ότι εννοούσαν να μην κάνουν οι άλλοι ρουσφέτια και να κάνουμε εμείς τα δικά μας”, μου απάντησε ο θυμόσοφος». (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 22.9.2010)

Όπως καταλαβαίνετε, ο κύριος Πάγκαλος μιλάει για την περίοδο μετά την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ (1981), εποχή που ο ίδιος είχε αναλάβει και υπουργική θέση. Ποιοι τον χειροκροτούσαν τότε; Ποιοι ήταν που συμμετείχαν σ’ αυτές τις κομματικές συγκεντρώσεις; Ποιοι απαιτούσαν ρουσφέτια; Μας τους δείχνει πιο καθαρά μια δήλωσή του στα ΝΕΑ (14.12.2009):

«Υπάρχουν εκατοντάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θέλουν διάφορες θέσεις… Φανταζόντουσαν ότι με την έλευση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία όπως στο παρελθόν θα υπέρχετο νομή της εξουσίας».

Όπως φαίνεται καθαρά, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης αναφέρεται στο απώτερο αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και στη στάση των στελεχών του κόμματός του.

Τα πράγματα, όμως, εμφανίζονται χειρότερα, όταν ο κύριος Πάγκαλος αναφέρεται στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου. Στις 15/5/2009, ο μέγας αυτός πράσινος ηγέτης δήλωσε στο ραδιοσταθμό City.

«Σε ένα βιβλίο που ετοιμάζω αναμνήσεων και θα λέγεται “Στην Ευρώπη με τον Αντρέα” (…) περιγράφω πώς ο Παπανδρέου μού είχε πει, όταν τον ρώτησα τι θα γίνει – γιατί ανέλαβα το υπουργείο Εξωτερικών, τον ευρωπαϊκό τομέα, ενώ ίσχυε ακόμα αυτή η γραμμή μας “Εξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ”, δηλαδή, αυτή ήταν η θέση μας – και τον ρώτησα “τι πολιτική θα κάνουμε τώρα πρόεδρε, γιατί εγώ είμαι ευρωπαϊστής, αλλά εσείς έχετε πει έτσι, και ο κόσμος μας ψήφισε με βάση αυτό το πρόγραμμα”.

Μου είπε ο Παπανδρέου: “Πιστεύεις ότι θα μας ψήφιζαν, αν πιστεύανε ότι πραγματικά θα φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ;”, την ΕΟΚ όπως την έλεγαν τότε.

Και λέω, λοιπόν, “τότε γιατί χειροκροτάγανε;”.

Λέει: “Γιατί τους άρεσε να το λέμε και γιατί ήταν πεισμένοι ότι δεν πρόκειται να το κάνουμε”».

Και κλείνει ο σοφός Πάγκαλος με το εξής… «ηθικό δίδαγμα»:

«Δεν ξέρω αν αυτό είναι μάθημα κυνισμού, αλλά εν πάση περιπτώσει βρίσκω ότι είναι μια υπέροχη πολιτική σκέψη, που ισχύει για πάρα πολλά πράγματα στην Ελλάδα»!

Αν ισχύει το «ο Πάγκαλος λέει αλήθεια» της πράσινης κουστωδίας, τρομάζω να σκεφτώ ποιοι κυβέρνησαν την Ελλάδα, με ποιες απατηλές διακηρύξεις και με ποια κυνική συνείδηση του απατηλού χαρακτήρα των διακηρύξεων κατέλαβαν την εξουσία, ποιοι τους χειροκροτούσαν συμπράττοντας συνειδητά στην πολιτική εξαπάτηση, ποιοι τελικά συνεχίζουν να θεωρούν τον κυνισμό «υπέροχη πολιτική σκέψη». Ερωτοτροπεί πολύ ο κύριος Πάγκαλος με τον «κυνισμό»! Στην παραπάνω δήλωσή του για τον Ανδρέα Παπανδρέου δείχνει να μην καταλαβαίνει τι είναι κυνισμός. Προχτές, όμως, στην πρωινή συνέντευξή του στο Mega (21.3.2011), καταγγέλλοντας  τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Πρόεδρό του, δήλωσε ότι ξέρει, αλλά δεν του αρέσει: «Κάτι κυνικό θα πω που δε μ’ αρέσει, αλλά θα το πω… Ποια κυβέρνηση έκανε αυτά που έλεγε προεκλογικά… Καμία!» [Παρεμπιπτόντως: Όταν κάποιος σας λέει ότι θα πει ή θα κάνει κάτι που δεν του αρέσει ή δεν τον εκφράζει, να ξέρετε ότι αυτό ακριβώς του αρέσει και αυτό τον εκφράζει.]

Κι ας κλείσουμε τις παραθέσεις με αναφορές του κυρίου Παγκάλου στον σημερινό αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Γεώργιο Παπανδρέου: 

«Εγώ δεν είμαι φίλος του κυρίου Παπανδρέου ούτε υπάρχει καμία προοπτική να γίνουμε φίλοι στο μέλλον (…) Με το που ανέλαβε (σ.σ. ο Παπανδρέου ως υπουργός Εξωτερικών επί Σημίτη) εμφανίστηκε ένα σύνολο ανθρώπων που δε μιλάνε καν καλά ελληνικά – διότι είναι Ελληνοαμερικανοί – πάντες μέσα στο υπουργείο. Οι διπλωμάτες γελάνε… “Στους διαδρόμους του υπουργείου” λένε “επίσημη γλώσσα είναι η αγγλική με αμερικανική προφορά”. Όχι ότι η χρήση της αγγλικής αποτελεί κανενός είδους ένδειξη για μειωμένη εθνική συνείδηση, αλλά το να υπηρετείς στο υπουργείο Εξωτερικών μιας χώρας και η μητρική σου γλώσσα να είναι άλλη, οπωσδήποτε σοκάρει.» (ΒΗΜΑ, 3/10/1999)

Μάλιστα, ο κύριος Πάγκαλος είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ, αν ο Γ. Παπανδρέου γινόταν πρωθυπουργός. Γι’ αυτό ο δημοσιογράφος (Τάσος Παπάς) τον ρωτάει (ΚΥΡ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 16/09/2001):

«Επιμένετε στην απόφαση ότι αν γίνει πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου εσείς θα αποχωρήσετε;

ΑΠ.: Αυτό δεν οφείλεται σε μια προσωπική αντιπάθεια, οφείλεται σε δύο σκέψεις: Η πρώτη είναι ότι βρίσκω απαράδεκτη την κατάθεση υποψηφιοτήτων πριν από το συνέδριο και ενόψει εκλογών στις οποίες επικεφαλής θα είναι ο Κ. Σημίτης. Αν στις εκλογές πάει ο Κ. Σημίτης συνοδευόμενος από τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος έχει ανακηρύξει εαυτόν διάδοχό του, είναι προφανές ότι η θέση του αδυνατίζει. Θεωρώ, λοιπόν, κάθε τέτοια κίνηση υπονομευτική της δυνατότητας του κόμματος να πείσει. Τη θεωρώ στρατηγική ήττας. Η δεύτερη σκέψη είναι ότι εγώ δεν θεωρώ ότι ο κ. Παπανδρέου έχει τα προσόντα να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας. Έχω συνεργαστεί μαζί του, έχει πολλά προτερήματα, αλλά θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν τον θεωρώ κατάλληλο για να γίνει πρωθυπουργός, ασχέτως αν είναι σήμερα πολύ της μόδας ο κ. Παπανδρέου. Πιστεύω επιπλέον και για λόγους αισθητικούς ότι θα είναι απαράδεκτη εξέλιξη, θα είναι παλινδρόμηση, αν η χώρα πάει πίσω προς τον ανιψιό του ενός και το γιο του άλλου. Το βασικό επιχείρημα αυτών που προωθούν τον κ. Παπανδρέου είναι ότι τ’ όνομά του ενώνει. Εγώ δεν δέχομαι να με ενώσει με κανέναν άλλο ένα όνομα. Θέλω ιδέες για να ενωθώ και θέλω μια προσωπικότητα που να έχει συνέπεια στην προώθηση των ιδεών. Ο Κ. Σημίτης είναι μια τέτοια προσωπικότητα. Ο κ. Παπανδρέου, με συγχωρείτε που διαφωνώ τόσο πολύ με το συρμό, δεν είναι».

Τι άλλο να προσθέσει κανείς από τις ρήσεις του μεγάλου αυτού ανδρός γι’ αυτή την πράσινη κουστωδία που κοάζει σύσσωμη, επαναλαμβάνοντας τα κοάξ κοάξ του ευτραφούς ηγέτη τους; Μάλλον αρκεί ένας χαρακτηρισμός του ίδιου γι’ αυτούς: «αριβίστικη τσογλαναρία» (ΝΕΑ 2.5.2006). Λέει αλήθεια;