Λιβύη: Ο χορός των λυκανθρώπων άρχισε…

Της Μαρίας Σεφέρου

«Ο πόλεμος εναντίον μια ξένης χώρας συμβαίνει μόνο όταν οι τάξεις με το χρήμα εκτιμούν ότι θα βγάλουν κέρδος από αυτόν.» (George Orwell, 1903-1950, Βρετανός συγγραφέας)
«Τουλάχιστον 110 πυραύλους εναντίον 20 κυβερνητικών στόχων στη Λιβύη εξαπέλυσαν αμερικανικά, γαλλικά και βρετανικά αεροσκάφη, ανακοίνωσε το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Πύραυλοι Τόμαχοκ ερίφθησαν σε Τρίπολη και Μισράτα, μεταδίδει το CNN. Για απώλειες κάνει λόγο η λιβυκή τηλεόραση, όπως μεταδίδει το Al Jazzera.» (πηγή)

Ο "ιερός" πόλεμος της Συμμαχίας των βαρβάρων έχει ήδη αρχίσει, και οι "σύμμαχοι" διαγκωνίζονται ποιος θα ρίξει τις περισσότερες βόμβες εναντίον του αλληλοσπαρασσόμενου Λιβυκού λαού, για να τον προστατέψουν, φυσικά. Το πρώτο θύμα του πολέμου είναι βεβαίως η Αλήθεια!

Τον περίμεναν, πώς τον περίμεναν, έναν τέτοιο "ιερό" πόλεμο εναντίον μιας χώρας με πετρέλαια! Και η ευκαιρία τους δόθηκε, ή τη δημιούργησαν οι ίδιοι με τις ραδιουργίες τους – παλιά τους τέχνη κόσκινο – καθότι έχουν πείρα και παράδοση σε αυτά. Όπως ξέρετε, οι "ιεροί" πόλεμοι αναπόφευκτα συνεπάγονται και "ιερές" ανθρώπινες απώλειες, καθόσον ο σκοπός (αποικιοκρατικός) αγιάζει τα μέσα. Έτσι, τα ανθρώπινα θύματα που προκαλούν οι ...

πολεμικές τους επιχειρήσεις δεν τα μετράνε οι σύμμαχοι του διαβόλου. Μετράνε μόνο τα θύματα που προκαλεί ο δαιμονοποιημένος τους εχθρός, στην εν λόγω περίπτωση ο Καντάφι.

Και όμως, οι εξεγερθέντες Λίβυοι στην αρχή του εμφυλίου τόνιζαν ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν ήθελαν ανάμιξη ξένων δυνάμεων στην εσωτερική τους διαμάχη. Ακούστε τους:

Στη συνέχεια, κάποιοι από τους αντάρτες ζητούσαν εσπευσμένα την επέμβαση της Δύσης. Σύντομα θα το μετανιώσουν, όμως… Διότι οι ξένοι εισβολείς δεν θα τους αγαπήσουν περισσότερο από τον επί 41 χρόνια ηγέτη τους.

Πρέπει να είναι σχιζοφρενείς η δαιμονισμένοι εκείνοι που οργάνωσαν την «Operation Odyssey Dawn» το Σάββατο, 19/03/2011. Μόνο που δεν διευκρίνισαν ποιανού Οδύσσεια θα ξημέρωνε. Η Οδύσσεια του Καντάφι, του Λιβυκού λαού στο σύνολό του, ή η δική τους; Φοβάμαι ότι τη χθεσινή αποφράδα ημέρα ξημέρωσε μια καινούργια Οδύσσεια για την ανθρωπότητα. Μια εμφύλια διαμάχη που θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε λυθεί διπλωματικά από το Συμβούλιο Ασφαλείας με διάλογο και σεβασμό και στα δύο αντιμαχόμενα μέρη, κατέληξε σε εκτεταμένη και βίαιη στρατιωτική επέμβαση με οδυνηρές συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους, και κατ’ επέκταση για τους λαούς της Μεσογείου, με πρώτη στη λίστα την Ελλάδα.

Τι γύρευε η υπερχρεωμένη ΤρΕλλάς ξυπόλυτη στ’ αγκάθια; Δεν της έφτανε η απειλητική εσωτερική κρίση; Τι γύρευε ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στη συμμαχία των Βαρβάρων; Θα μπορούσε να είχε βρει χίλιες δυο βάσιμες δικαιολογίες για να μην εμπλακεί η χώρα μας. Θα μπορούσε, π.χ., να πει στον ΟΗΕ: «Πες αλεύρι, η κατεχόμενη Κύπρος σε γυρεύει.» Θα μπορούσε να πει στον πολεμοχαρή Σαρκοζί: «Όπως ξέρεις Νικολά, δεν υπάρχει σάλιο.» Ή θα μπορούσε να πει, «Νικολά, η Λιβύη βρίσκεται μια ντουφεκιά μακριά από την Ελλάδα, μη με μπλέκεις.»

Κάποιοι αναλυτές μάλιστα είπαν ότι θα μπορούσε ο Πρωθυπουργός να θέσει και οικονομικά ανταλλάγματα για να συμμετάσχει. Ντροπή τους! Ακόμη κι αν μας έσβηναν όλο το χρέος, αυτό δεν θα μπορούσε να ελαφρύνει την ενοχή μας για το ανθρώπινο αίμα που θα χυθεί και με τις ευλογίες μας.

Όχι βέβαια ότι χρειάζεται κανείς δικαιολογίες και επιχειρήματα για να υπερασπίζεται την ειρήνη και να αποκηρύσσει τη βία. Αλλά ο George Papandreou είναι ένας δεδηλωμένος «yes man», και δεν θα μπορούσε να υψώσει ανάστημα και να δράσει ως ειρηνοποιός. Ωστόσο, αφού ο Καντάφι υπήρξε φίλος του πατέρα του και του ίδιου, όπως έχω γράψει σε προηγούμενο άρθρο μου, είχε ένα παραπάνω λόγο να ενεργήσει ως ειρηνοποιός υψώνοντας στεντόρεια φωνή. Αλλά τι λέω; Τη στεντόρεια (υβριστική) φωνή την εξαντλεί εναντίον της αντιπολίτευσης, και εναντίον των φτωχών που διαμαρτύρονται για την αύξηση του εισιτηρίου κατά 40%.

Αλήθεια, μας περίσσεψαν κονδύλια και για πολέμους; Ζητάμε δανεικά, επιμηκύνσεις αποπληρωμής, μείωση επιτοκίου του χρέους, και την ίδια στιγμή χρηματοδοτούμε σταυροφορία αποικιοκρατών εναντίον μιας μέχρι χθες φίλης αραβικής χώρας; Δείτε ξανά πόσο σκηθρωπός είναι ο George Papandreou καθώς αναγγέλλει σύμπλευση με την απόφαση των βαρβάρων:

Όπως ανέφερα στο προηγούμενο άρθρο μου, ήταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης που έσπασαν πρώτες την εκεχειρία, ενώ το καθεστώς του Καντάφι έκανε απεγνωσμένη έκκληση προς διεθνείς παράγοντες να σπεύσουν στη Λιβύη για να εποπτεύσουν την εκεχειρία. Όμως οι πολεμοχαρείς αποικιοκράτες δεν ήθελαν να δώσουν στην Ειρήνη έστω και την τελευταία στιγμή μια ευκαιρία και ούτε καν απάντησαν. Οι στρατιωτικές τους επιχειρήσεις ήταν, άλλωστε, προ πολλού δρομολογημένες και ο πολεμικός οργασμός τους ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Και ποιος θέλει να του κόψουν τον οργασμό;

Για τα high tech χτυπήματά τους δεν θα τους δοξάσω εδώ. Το κάνουν άλλωστε όλα τα ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, και δυστυχώς πολλά blogs. Ίσως κάποιοι να θεωρούν τις αεροπορικές επιχειρήσεις κάτι σαν πολεμική ταινία και τις απολαμβάνουν κιόλας. Γι’ αυτό παραθέτουν απλά τα γεγονότα, και ουδέν σχόλιο, κρίση ή καταδίκη των πολεμικών δραστηριοτήτων. Είπαμε οι δολοφονικές επιχειρήσεις πολλών βαρβάρων μαζί καθαγιάζονται.

Αλήθεια, γιατί μαζεύτηκαν τόσοι πολλοί βάρβαροι για να πολεμήσουν ένα βάρβαρο; Είναι σα να παίρνεις μια ασήκωτη βαριά για να σπάσεις ένα καρύδι! Μα προφανώς για να σηκώσουν όλοι μαζί το βάρος της αμαρτίας και να τους φανεί ελαφρύτερο. Ακόμη, και για να κάνουν επίδειξη δύναμης και υψηλής τεχνολογίας ώστε να σπρώξουν μετά τον πόλεμο τα οπλικά τους συστήματα. Και βέβαια, για να δοκιμάσουν πώς διάολο δουλεύουν, και για να μη μαραζώσουν οι εκπαιδευμένοι χειριστές τους από την αδράνεια. Καταλάβατε τώρα γιατί οι βάρβαροι χρειάζονται τους πολέμους;

«Θα πειστεί κάποτε το χοντροκέφαλο ανθρώπινο γένος ότι μεγαλύτερη μωρία και συμφορά από τον πόλεμο δεν υπάρχει, και από τα παθήματά του θα διδαχθεί κάποτε ότι πρέπει να τον καταργήσει, ως πάρα πολύ οδυνηρό και πανάκριβο μέσο για τη λύση διαφορών;» Ιμάνουελ Καντ

Δεν το βλέπω, μακαρίτη Κάντ… Διότι ο μωρός δε μπορεί να αυτοδιαγνώσει τη μωρία του.

Κλείνοντας θα παραθέσω μερικά links για μελλοντική αποτίμηση της ill fetched «Operation Odyssey Dawn»: Δείτε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.

Από τη Μαρία Σεφέρου