Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Η παράγκα της πολιτικής!!!

Ξεκίνησε σαν φιλικός αγώνας, εμείς πήγαμε στο γήπεδο με τα αθλητικά και αυτοί ήρθαν με τα κουστούμια. Ήθελαν να πάρουν τον αγώνα στα χαρτιά, είχαμε κάνει παρανομίες έλεγαν. Διαμαρτυρηθήκαμε εντόνως, αλλά μας είπαν για να γίνει ο αγώνας θα βάλουμε στοίχημα, δεν θα παίξουμε για πλάκα., το τίμημα 20% των αποδοχών μας. Δεχτήκαμε, δε γίνεται να χάσουμε από τους κουστουμάτους, εμείς είμαστε παικταράδες σκεφτήκαμε.

Κατεβήκαμε στον αγωνιστικό χώρο, με σορτσάκι και φανέλα και μας περίμενε μια έκπληξη. Ξένοι διαιτητές, αμερικανός ο πρώτος, δανός και γαλλο-γερμανός οι δύο επόπτες και ο τέταρτος γυναίκα, γερμανίδα. Ωραία είπαμε αυτοί θα μας παίξουν τίμια , 50-50 και ας παίζουμε στην έδρα μας.

Βγήκαμε όλοι στην επίθεση να βάλουμε γκολ και …
όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις φάγαμε το πρώτο, όχι επειδή δεν είχαμε καλή άμυνα, αλλά φρου και φρου ο διαιτητής δεν μας άφησε να αλλάξουμε ούτε δυο πάσες, οι επόπτες άλλα αντ΄ άλλων, αν παίζανε με την πλάτη στο γήπεδο χωρίς να βλέπουν κάποια στιγμή θα σήκωναν και μία φορά σωστά το σημαιάκι.

Το γκολ που φάγαμε ήταν 5 μέτρα οφσάιντ και ο δανός επόπτης έδωσε παίζεται, δεν πειράζει παιδιά είπαμε πάμε πάλι απ΄ την αρχή θα τους πάρουμε τα σώβρακα.
Φάγαμε άλλα 2 γκολ χωρίς να το καταλάβουμε. Στο τρίτο έγινε χαμός, 3 μέτρα έξω από την περιοχή και ο αμερικανός διαιτητής έδωσε πέναλτι και απέβαλε τον τερματοφύλακα για διαμαρτυρία.

Εξοργίστηκαν οι φίλαθλοι και άρχισαν να ανάβουν βεγγαλικά και να πετάνε κροτίδες στον αγωνιστικό χώρο, απάντησαν τα όργανα της τάξης με δακρυγόνα. Τα επεισόδια επεκτάθηκαν εκτός γηπέδου, στους δρόμους. Είχαμε θύματα.  Παγωμάρα στον αγνωστικό χώρο, αναταραχή στην εξέδρα, άρχισαν να μπαίνουν οι φίλαθλοι στο γήπεδο, ο διαιτητής διάκοψε τον ο αγώνας και έφυγαν άρον- άρον οι κουστουμάτοι με τη συνοδεία αστυνομικών οργάνων.

Επενέβη η ευρωπαϊκή ομοσπονδία διέταξε να πληρώσουμε το στοίχημα, μας επέβαλε οριστικώς από το πρωτάθλημα και αποφάσισε ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να ξαναπαίζουμε.

Έπεσε πολύ χρήμα κάτω από τραπέζι, έστησαν τον αγώνα, μας άφησαν χωρίς περιθώρια αντίδρασης, χωρίς καμία ελπίδα, ήμασταν βλέπεις παικταράδες και θα παίρναμε το πρωτάθλημα. Μπορεί να μην ξαναπαίξουμε σε γήπεδο αλλά ο αγώνας συνεχίζεται στους δρόμους. Η παράγκα της πολιτικής μας απαγόρευσε το δικαίωμα στη χαρά και στη ζωή.