Λάβαμε την παρακάτω απάντηση για την ανάρτηση «Μήπως το νέο ήθος που επαγγέλλονται οι Οικολόγοι είναι μια ανθρώπινη τραγωδία; » [κλικ για να δείτε την αναδημοσίευση], που έγινε στο Blog GreekBlock και αναδημοσιεύσαμε
1. Λυπάμαι που ο καταγγέλλων «πρέπει για την ώρα να μείνει ανώνυμος», ίσως γιατί φοβάται το νέο νόμο για τις κουκούλες. Προσωπικά χαίρομαι που μπορώ να απαντήσω δίνοντας το όνομά μου. Λέγομαι Γιάννης Παρασκευόπουλος και είμαι μέλος των Οικολόγων Πράσινων. Διάβασα από την πρώτη στιγμή το ανώνυμο δημοσίευμα που αναρτήσατε, και περίμενα δύο πράγματα:
Να διασταυρώσει κάποιος τις πληροφορίες για τις «αδρές αμοιβές» και τα «θηριώδη πρότζεκτς», όπως άλλωστε προτείνει και ο ίδιος ο αποστολέας.
Να δώσει ο ίδιος ο Τρεμόπουλος, ή κάποιος από την «Αντιγόνη», μια απάντηση.
Βλέποντας ότι τελικά τίποτε από τα δύο δε συμβαίνει, έκρινα σκόπιμο να καταθέσω εγώ κάποια από όσα τυχαίνει να ξέρω:
Διαβάστε τη συνέχεια της απάντησης στα σχόλια (κάντε κλικ στον τίτλο) .
1 σχόλια:
… Η συνέχεια της απάντησης του Γιάννη Παρασκευόπουλου …
Τα ετήσια έσοδα της «Αντιγόνης» για το 2008, από όλα μαζί τα θηριώδη πρότζεκτς και από κάθε άλλη πηγή εσόδων ήταν 180.000 ευρώ, δηλαδή 15.000 ευρώ το μήνα. Αν τα μοιράζονταν οι 13 βασικοί συνεργάτες που αναφέρονται στην ιστοσελίδα, θα ερχόταν στον καθένα ένα ποσό ακαθάριστων αποδοχών 1150 ευρώ το μήνα. Αφαιρέστε τις κρατήσεις για φόρο και τις ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένου και εργοδότη, και έχετε κάτι πολύ κοντά στη γενιά των 700 ευρώ. Τον υπολογισμό αυτό φαίνεται ότι δεν τον έκανε ο ανώνυμος «φίλος», με αποτέλεσμα να φαντάζεται αδρές αμοιβές και ό,τι άλλο.
Στην πραγματικότητα οι συνεργάτες της «Αντιγόνης» εργάζονται κυρίως εθελοντικά και χωρίς αμοιβή (φαντάζεστε 4 καθηγητές πανεπιστημίου να δουλεύουν καθένας για 700 ευρώ;). Στην κατηγορία αυτή ανήκε από το 1993 μέχρι πρόσφατα και ο Τρεμόπουλος, δουλεύοντας από το ξεκίνημά της χωρίς να έχει εισπράξει ούτε δραχμή. Κάποια στιγμή ανέλαβε μια θέση μερικής απασχόλησης στην «Αντιγόνη», με τον ασύλληπτο μηνιαίο μισθό των… 500 ευρώ καθαρά. Το να καταγγέλλεις κάτι τέτοιο ως «ανθρώπινη τραγωδία», μάλλον αποτελεί τραγωδία για τα μυαλά του καταγγέλλοντα..
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη όπου δύσκολα μένει κάτι κρυφό. Λίγο πολύ όλοι εκεί ξέρουν σε τι γειτονιά και τι διαμέρισμα μένει ο Τρεμόπουλος, σε τι σχολείο στέλνει τα παιδιά του, τι αμάξι έχει και με τι βέσπα μετακινείται στην πόλη. Αν υπήρχε κάτι «περίεργο», αυτό θα είχε προ πολλού βγει στη δημοσιότητα από τους τόσους ισχυρούς που έχει κατά καιρούς ενοχλήσει, από τον Ψωμιάδη μέχρι το Στέγγο: σκεφτείτε μόνο πόσο θα ήθελαν να έχουν την παραμικρή ένδειξη εναντίον του, όσοι τον μήνυσαν και τον είδαν να αθωώνεται στα δικαστήρια.
Σε μια εποχή όπου το πολιτικό σύστημα φαίνεται να έχει διαβρωθεί σε πολύ μεγάλη έκταση, είναι φυσικό να γινόμαστε όλοι καχύποπτοι.
Στο χώρο των ΜΚΟ υπάρχουν σίγουρα κάποιες οργανώσεις-σφραγίδες που φτιάχτηκαν για να βάζουν χέρι σε ευρωπαϊκά κονδύλια. Υπάρχουν όμως και πλήθος ανθρώπων που θέλησαν να κάνουν κάτι που πραγματικά τους εκφράζει, και συχνά αποδέχονται ακόμη και μισθούς πολύ κάτω από αυτούς που παίρνουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι. Αν πρόκειται κάποιοι να αλλάξουν την κοινωνία έστω και λίγο, αυτοί θα είναι μάλλον όσοι δέχονται να ξεβολευτούν.
Η Ελλάδα είναι σήμερα η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου κάποιοι θεωρούν εξ ορισμού επιλήψιμη την οποιαδήποτε επαφή με ευρωπαϊκά κονδύλια: Ξέρουμε κάτι που δεν ξέρουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, ή απλά φανταζόμαστε τα πράγματα όπως θέλουμε εμείς;
2. Ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν υπήρξε μόνο σφαγέας μειονοτήτων και θεμελιωτής του τουρκικού κράτους. Ολόκληρη τη δεκαετία του 1930 ήταν ο βασικός σύμμαχος της Ελλάδας στην υπεράσπιση της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης απέναντι στις βουλγαρικές διεκδικήσεις. Η πρώτη γενιά προσφύγων από τον Πόντο είχε στηρίξει σύσσωμη τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο ξεκίνημα αυτής της πολιτικής, ενώ από το 1938 μέχρι το 1955 το δρομάκι δίπλα στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης είχε το όνομά του.
Τη σχετική αναφορά είχε κάνει ο Μιχάλης Τρεμόπουλος στο νομαρχιακό συμβούλιο Θεσσαλονίκης, αντιτάσσοντας την πολυεθνική ιστορία της πόλης στη σταυροφορία του γνωστού νομάρχη κ. Ψωμιάδη για το σχολικό βιβλίο ιστορίας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουν ότι οφείλουμε να υποστηρίζουμε το είδος ιστορικής μνήμης που ένωσε την Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και όχι εκείνο που οδήγησε στην αιματηρή διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Η δήλωση του Μ.Τρεμόπουλου, που αναφερόταν έμμεσα σε ήδη διατυπωμένη πρόταση του δημοτικού συμβούλου Γιάννη Μπουτάρη να ξαναδοθεί το όνομα του Ατατούρκ στο στενό δίπλα στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, είχε τότε δώσει αφορμή για μια παθιασμένη εκστρατεία εναντίον του. Αν πάντως ο Μ. Τρεμόπουλος θεωρηθεί «προδότης» για τη συγκεκριμένη δήλωση, τότε εξίσου προδότες θα πρέπει να θεωρηθούν:
Ο Ι. Μεταξάς, που έδωσε το όνομα του Ατατούρκ στο συγκεκριμένο δρόμο.
Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις μέχρι τον Πλαστήρα και τον Παπάγο, που το διατήρησαν.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που θεμελίωσε την προσέγγιση με τον Κεμάλ.
Οι παππούδες των σημερινών Ποντίων, που παρέμειναν μέχρι τέλους βενιζελικοί.
3.Το σημείωμα δεν αναφέρει τι είδους σχέσεις, με ή χωρίς εισαγωγικά, διατηρεί ο Τρεμόπουλος με το Σόρος. Υπάρχει κάτι άλλο, πέρα από ένα άρθρο για την ελληνική περιβαλλοντική πολιτική που είχε δημοσιεύσει το 1999 ο Τρεμόπουλος στην αγγλόφωνη εφημερίδα Balkan Horizons που αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα cdsee.org ;
4. Στα γεγονότα της Γάζας, το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα ζήτησε δημόσια το άμεσο πάγωμα της εμπορικής συμφωνίας Ε.Ε.-Ισραήλ, συμφωνία στην οποία μάλιστα είχε ήδη αντιταχθεί. Δε μπορώ να ξέρω τι έγινε (και μάλιστα διακομματικά) στο Βερολίνο, ξέρω όμως ότι στην Ελλάδα οι εδώ Παλαιστίνιοι εκτίμησαν τη θέση των Οικολόγων Πράσινων σε σημείο που η υπεύθυνη μορφωτικών υποθέσεων της Παλαιστινιακής Παροικίας θα είναι τον Ιούνιο υποψήφια ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων.
Γιάννης Παρασκευόπουλος
Δημοσίευση σχολίου