Για κάθε γεγονός, μεγάλου πολιτικού βεληνεκούς, ένα είναι το αλάθευτο κριτήριο: Η θέση των κατεστημένων μηχανισμών (διεθνών και εγχώριων).
Κόντρα σ’ αυτή τη θέση πρέπει να στραφεί η αναζήτηση της αλήθειας.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα ζητήματα της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Παγκόσμιας και εγχώριας).
Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο μίτος της Αριάδνης και στο αιματηρό κτύπημα εναντίον του Charlie Hebdo: Στην παγκόσμια και υστερική τρομολαγνεία εναντίον των «Τζιχαντιστών» (ο νέος διεθνής «δαίμονας»).
Η αλήθεια δεν μπορεί ΠΟΤΕ να βρίσκεται στην πλευρά αυτής της τρομοκρατικής, προπαγανδιστικής υστερίας των...
Κόντρα σ’ αυτή τη θέση πρέπει να στραφεί η αναζήτηση της αλήθειας.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα ζητήματα της ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (Παγκόσμιας και εγχώριας).
Εδώ ακριβώς βρίσκεται ο μίτος της Αριάδνης και στο αιματηρό κτύπημα εναντίον του Charlie Hebdo: Στην παγκόσμια και υστερική τρομολαγνεία εναντίον των «Τζιχαντιστών» (ο νέος διεθνής «δαίμονας»).
Η αλήθεια δεν μπορεί ΠΟΤΕ να βρίσκεται στην πλευρά αυτής της τρομοκρατικής, προπαγανδιστικής υστερίας των...
διεθνών μηχανισμών της ιμπεριαλιστικής κακουργίας, του ψεύδους και της παραπληροφόρησης…
Ο Thierry Meyssan αποσαφηνίζει, στο παρακάτω κείμενό του, κάποια σοβαρά μεθοδολογικά ζητήματα και δείχνει το δρόμο που θα πρέπει να στραφούμε για την ΑΛΗΘΕΙΑ…
Ποιος έδωσε την εντολή για το χτύπημα εναντίον του Charlie Hebdo;
Του Thierry Meyssan
Reseau Voltaire 7 Ιανουαρίου 2015
Ενώ πλήθος Γάλλων αντιδρούν στην επίθεση εναντίον του Charlie Hebdo καταγγέλλοντας τον ισλαμισμό και διαδηλώνοντας στους δρόμους, ο Thierry Meyssan υπογραμμίζει ότι η ερμηνεία που παραπέμπει στους τζιχαδιστές είναι αδιανόητη. Αν και θα ήταν σκόπιμο να καταγγείλει κι αυτός ο ίδιος μια επιχείρηση της Αλ Κάιντα ή του Daesh (Ισλαμικό κράτος του Ιράκ και της Συρίας) συλλογίζεται και κάνει μία άλλη υπόθεση, πολύ πιο επικίνδυνη. (Πρόλογος)
Στις 7 Ιανουαρίου μία ομάδα κομάντο εισέβαλε στο Παρίσι στα γραφεία του Charlie Hebdo και δολοφόνησε 12 άτομα. Άλλα 4 θύματα βρίσκονται ακόμη σε κρίσιμη κατάσταση. Στα βίντεο ακούμε τους δολοφόνους να φωνάζουν Αλάχ Αχμπαρ, ότι πήραν εκδίκηση για τον Μοχάμετ. Ένας μάρτυρας, η σκιτσογράφος Κοκό, βεβαίωσε ότι δήλωναν Αλ Κάιντα οπότε δεν χρειαζόταν και τίποτε περισσότερο για να καταγγείλει πλήθος Γάλλων ότι πρόκειται για ένα κτύπημα ισλαμιστών.
Όμως αυτή η υπόθεση είναι παράλογη.
Η αποστολή αυτών των κομάντο δεν έχει σχέση με την ιδεολογία των τζιχαδιστών
Στην πραγματικότητα μέλη ή συμπαθούντες τους αδελφούς Μουσουλμάνους της Αλ Κάιντα ή του Νταές δεν θα ικανοποιούνταν με το να σκοτώσουν άθεους σκιτσογράφους, θα προτιμούσαν να καταστρέψουν πρωτίστως, κάτω από τα μάτια τους, τα αρχεία του περιοδικού, σύμφωνα με το πρότυπο των όσων έπραξαν στις περισσότερες επιχειρήσεις τους στο Μαχρέμπ (πρώην Βαρβαρία) και στην Εγγύς Ανατολή (Λεβάντε)
Για τους τζιχαδιστές το πρώτο καθήκον είναι να καταστρέψουν τα αντικείμενα που σύμφωνα με την κρίση τους προσβάλλουν τον Θεό κι ύστερα να τιμωρήσουν «τους εχθρούς του Θεού»..
Επίσης δεν θα υποχωρούσαν αμέσως διαφεύγοντας από την Αστυνομία, χωρίς να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, αντιθέτως θα τελείωναν την αποστολή τους, έστω και αν χρειαζόταν να πεθάνουν επί τόπου.
Από την άλλη μεριά βίντεο και μερικές μαρτυρίες δείχνουν ότι αυτοί που επετέθησαν ήσαν επαγγελματίες. Ήξεραν καλά να μεταχειρίζονται τα όπλα και πυροβολούσαν μόνον εύστοχα. Δεν ήσαν ντυμένοι κατά τον τρόπο που ντύνονται οι τζιχαδιστές αλλά σαν κομάντος του στρατού.
Ο τρόπος με τον οποίο εκτέλεσαν στο πάτωμα έναν τραυματισμένο αστυνομικό που δεν αποτελούσε κανέναν κίνδυνο γι αυτούς αποδεικνύει ότι η αποστολή τους δεν ήταν να πάρουν εκδίκηση για τον Μοχάμετ από το χοντρό χιούμορ του Charlie Hebdo.
Αυτή η επιχείρηση σκοπεύει να δημιουργήσει την αρχή για ένα εμφύλιο πόλεμο
Το γεγονός ότι οι επιτιθέμενοι μιλούν καλά γαλλικά κι ενδεχομένως να είναι Γάλλοι δεν επιτρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η επίθεση πρόκειται για επεισόδιο φραγκο – γαλλικό (αμιγώς γαλλικό).
Αντιθέτως το γεγονός ότι πρόκειται για επαγγελματίες επιβάλλει να γίνει διάκριση από πιθανούς πατρόνους και τίποτε δεν αποδεικνύει ότι αυτοί οι τελευταίοι (πατρόνοι) είναι Γάλλοι.
Αποτελεί μεν φυσιολογική πρώτη αντίδραση (αντανακλαστικό) αλλά εντελώς λανθασμένο διανοητικά να πιστεύει κάποιος που δέχεται επίθεση ότι γνωρίζει τον επιτιθέμενο. Αυτό είναι λογικό όταν πρόκειται για εγκληματίες του κοινού δικαίου αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με την διεθνή πολιτική.
Οι εντολοδότες αυτής της επίθεσης ήξεραν ότι θα προκαλούσε χάσμα μεταξύ των Γάλλων μουσουλμάνων και των μη μουσουλμάνων Γάλλων. Το Charlie Hebdo είχε ειδικευτεί σε αντι-μουσουλμανικές προκλήσεις και οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στη Γαλλία υπήρξαν άμεσα ή έμμεσα θύματά του.
Αν οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας καταδικάσουν χωρίς αμφιβολία την επίθεση αυτή, θα τους είναι πάραυτα δύσκολο να επιδείξουν τόσο πόνο για τα θύματα όσο θα νιώσουν οι αναγνώστες της εφημερίδας. Αυτή η κατάσταση θα θεωρηθεί από κάποιους ως συνενοχή με τους δολοφόνους.
Ως εκ τούτου, αντί να θεωρήσουμε αυτή την εξαιρετικά δολοφονική επίθεση ως ισλαμιστική εκδίκηση κατά της εφημερίδας που δημοσίευσε τα σκίτσα του Μωάμεθ και πολλαπλασίασε έτσι τα αντι-μουσουλμανικά πρωτοσέλιδα , θα ήταν πιο λογικό να θεωρηθεί ότι είναι το πρώτο επεισόδιο μιας διαδικασίας που στοχεύει να δημιουργήσει έναν εμφύλιο πόλεμο.
Η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» σχεδιάστηκε στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον
Η ιδεολογία και η στρατηγική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους δεν συνηγορεί στη δημιουργία ενός εμφυλίου πολέμου στη «Δύση», αλλά αντίθετα στην «Ανατολή», και στον διαχωρισμό ερμητικά των δύο κόσμων.
Ποτέ ο Σαγίντ Κουτμπ, ή κάποιος άλλος από τους διαδόχους του, δεν υποδαύλισαν συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων.
Αντίθετα, η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» διατυπώθηκε από τον Bernard Lewis για το Αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και στη συνέχεια προπαγανδίστηκε από τον Samuel Huntington όχι ως μια στρατηγική κατάκτησης, αλλά ως μια προβλέψιμη κατάσταση [ 1 ].
Είχε ως στόχο να πείσει τους πληθυσμούς των χωρών μελών του ΝΑΤΟ για μια αναπόφευκτη σύγκρουση που πήρε προληπτικά τη μορφή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Δεν είναι στο Κάιρο, το Ριάντ ή τη Καμπούλ που εκθειάζουν την «σύγκρουση των πολιτισμών», αλλά στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ.
Οι χορηγοί της επίθεσης εναντίον του Charlie Hebdo δεν επεδίωξαν να ικανοποιήσουν τζιχαντιστές ή Ταλιμπάν, αλλά νεο-συντηρητικούς η φιλελεύθερα γεράκια.
Μην ξεχάσουμε τα ιστορικά προηγούμενα
Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα τελευταία χρόνια είδαμε τις ειδικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ή χωρών-μελών του ΝΑΤΟ:
• Να δοκιμάζουν στη Γαλλία τις καταστροφικές επιπτώσεις ορισμένων φαρμάκων σε άμαχο πληθυσμό [ 2 ]
• Να υποστηρίζουν την ΟΑS (ΟΑΚ =Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών) στην απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Charles de Gaulle [ 3 ]
• Να προβαίνουν σε επιθέσεις υπό ψευδή σημαία εναντίον αμάχων σε διάφορα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ [ 4 ].
Πρέπει να θυμόμαστε ότι μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι επιτελείς των ΗΠΑ πειραματίστηκαν και έβαλαν σε λειτουργία σε πάρα πολλές χώρες τη στρατηγική των «μονομαχιών των σκύλων». Αυτή συνίσταται στο να σκοτώνουν μέλη της πλειοψηφούσας κοινότητας και εν συνεχεία μέλη των μειονοτήτων, επιρρίπτοντας τις ευθύνες διαδοχικά (back-to-back) μέχρις ότου όλοι να είναι πεπεισμένοι ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή τους.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ουάσιγκτον προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και πρόσφατα στην Ουκρανία [ 5 ].
Οι Γάλλοι θα πρέπει επίσης να θυμούνται ότι δεν είναι αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών που προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ.
Μέχρι σήμερα, εξάλλου, κανένας από αυτούς δεν έχει διαπράξει κάποια επίθεση στη Γαλλία, η δε υπόθεση Mehdi Nemmouche δεν είναι αυτή ενός μοναχικού τρομοκράτη, αλλά ενός πράκτορα που πήρε την εντολή να καθαρίσει δύο πράκτορες της Μοσάντ στις Βρυξέλλες [ 6 ] [ 7 ].
Ήταν η Ουάσιγκτον, η οποία συγκάλεσε στις 6 Φεβρουαρίου 2014 τους υπουργούς Εσωτερικών της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας (ο κ Valls έστειλε αντιπρόσωπο), της Ιταλίας, Πολωνίας και του Ηνωμένου Βασίλειου, για να θέσει το ζήτημα της επιστροφής των Ευρωπαίων τζιχαντιστών ως ένα θέμα εθνικής ασφάλειας. [ 8 ].
Μόνο μετά από αυτή τη συνάντηση άρχισε ο γαλλικός Τύπος να πλευρίζει το θέμα αυτό, μια κι άρχισαν οι αρχές να αντιδρούν.
Ο Τζον Κέρι μίλησε για πρώτη φορά στα γαλλικά προκειμένου να στείλει ένα μήνυμα στους Γάλλους. Καταγγέλλει μια επίθεση κατά της ελευθερίας της έκφρασης (ενώ η χώρα του δεν έπαψε ποτέ από το 1995 να βομβαρδίζει και να καταστρέφει τις τηλεοράσεις που δημιουργούσαν μελανά σημεία στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη) και εξαίρει τον αγώνα εναντίον του σκοταδισμού.
Δεν γνωρίζουμε ποιος διέταξε αυτή την επαγγελματική επιχείρηση εναντίον του Charlie Hebdo , αλλά δεν θα πρέπει να βιαστούμε. Θα πρέπει να εξετάσουμε όλες τις υποθέσεις και να παραδεχτούμε ότι σε αυτό το στάδιο, ο πιο πιθανός σκοπός της είναι να μας διαιρέσουν. Και ότι οι πιο πιθανοί χορηγοί της βρίσκονται στην Ουάσιγκτον.
Thierry Meyssan
[1] « La "Guerre des civilisations" », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 juin 2004.
[2] « Quand la CIA menait des expériences sur des cobayes français », par Hank P. Albarelli Jr., Réseau Voltaire, 16 mars 2010.
[3] « Quand le stay-behind voulait remplacer De Gaulle », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 10 septembre 2001.
[4] « Les Armées Secrètes de l’OTAN », par Daniele Ganser, éd. Demi-Lune. Disponible par chapitre sur le site du Réseau Voltaire.
[5] « Le représentant adjoint de l’ONU en Afghanistan est relevé de ses fonctions », « Washington peut-il renverser trois gouvernements à la fois ? », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 23 février 2014.
[6] « L’affaire Nemmouche et les services secrets atlantistes », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 9 juin 2014.
[7] On objectera les affaires Khaled Kelkal (1995) et Mohammed Mehra (2012). Deux cas de « loups solitaires » liés à des jihadistes ; mais ni à la Syrie, ni à l’Irak. Malheureusement, tous deux furent exécutés en opération par les Forces de l’ordre de sorte qu’il est impossible de vérifier les théories officielles.
[8] « La Syrie devient "question de sécurité intérieure" aux USA et dans l’UE
ΠΗΓΗ:
http://www.voltairenet.org/article186408.html
Από resaltomag
Στις 7 Ιανουαρίου μία ομάδα κομάντο εισέβαλε στο Παρίσι στα γραφεία του Charlie Hebdo και δολοφόνησε 12 άτομα. Άλλα 4 θύματα βρίσκονται ακόμη σε κρίσιμη κατάσταση. Στα βίντεο ακούμε τους δολοφόνους να φωνάζουν Αλάχ Αχμπαρ, ότι πήραν εκδίκηση για τον Μοχάμετ. Ένας μάρτυρας, η σκιτσογράφος Κοκό, βεβαίωσε ότι δήλωναν Αλ Κάιντα οπότε δεν χρειαζόταν και τίποτε περισσότερο για να καταγγείλει πλήθος Γάλλων ότι πρόκειται για ένα κτύπημα ισλαμιστών.
Όμως αυτή η υπόθεση είναι παράλογη.
Η αποστολή αυτών των κομάντο δεν έχει σχέση με την ιδεολογία των τζιχαδιστών
Στην πραγματικότητα μέλη ή συμπαθούντες τους αδελφούς Μουσουλμάνους της Αλ Κάιντα ή του Νταές δεν θα ικανοποιούνταν με το να σκοτώσουν άθεους σκιτσογράφους, θα προτιμούσαν να καταστρέψουν πρωτίστως, κάτω από τα μάτια τους, τα αρχεία του περιοδικού, σύμφωνα με το πρότυπο των όσων έπραξαν στις περισσότερες επιχειρήσεις τους στο Μαχρέμπ (πρώην Βαρβαρία) και στην Εγγύς Ανατολή (Λεβάντε)
Για τους τζιχαδιστές το πρώτο καθήκον είναι να καταστρέψουν τα αντικείμενα που σύμφωνα με την κρίση τους προσβάλλουν τον Θεό κι ύστερα να τιμωρήσουν «τους εχθρούς του Θεού»..
Επίσης δεν θα υποχωρούσαν αμέσως διαφεύγοντας από την Αστυνομία, χωρίς να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, αντιθέτως θα τελείωναν την αποστολή τους, έστω και αν χρειαζόταν να πεθάνουν επί τόπου.
Από την άλλη μεριά βίντεο και μερικές μαρτυρίες δείχνουν ότι αυτοί που επετέθησαν ήσαν επαγγελματίες. Ήξεραν καλά να μεταχειρίζονται τα όπλα και πυροβολούσαν μόνον εύστοχα. Δεν ήσαν ντυμένοι κατά τον τρόπο που ντύνονται οι τζιχαδιστές αλλά σαν κομάντος του στρατού.
Ο τρόπος με τον οποίο εκτέλεσαν στο πάτωμα έναν τραυματισμένο αστυνομικό που δεν αποτελούσε κανέναν κίνδυνο γι αυτούς αποδεικνύει ότι η αποστολή τους δεν ήταν να πάρουν εκδίκηση για τον Μοχάμετ από το χοντρό χιούμορ του Charlie Hebdo.
Αυτή η επιχείρηση σκοπεύει να δημιουργήσει την αρχή για ένα εμφύλιο πόλεμο
Το γεγονός ότι οι επιτιθέμενοι μιλούν καλά γαλλικά κι ενδεχομένως να είναι Γάλλοι δεν επιτρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η επίθεση πρόκειται για επεισόδιο φραγκο – γαλλικό (αμιγώς γαλλικό).
Αντιθέτως το γεγονός ότι πρόκειται για επαγγελματίες επιβάλλει να γίνει διάκριση από πιθανούς πατρόνους και τίποτε δεν αποδεικνύει ότι αυτοί οι τελευταίοι (πατρόνοι) είναι Γάλλοι.
Αποτελεί μεν φυσιολογική πρώτη αντίδραση (αντανακλαστικό) αλλά εντελώς λανθασμένο διανοητικά να πιστεύει κάποιος που δέχεται επίθεση ότι γνωρίζει τον επιτιθέμενο. Αυτό είναι λογικό όταν πρόκειται για εγκληματίες του κοινού δικαίου αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με την διεθνή πολιτική.
Οι εντολοδότες αυτής της επίθεσης ήξεραν ότι θα προκαλούσε χάσμα μεταξύ των Γάλλων μουσουλμάνων και των μη μουσουλμάνων Γάλλων. Το Charlie Hebdo είχε ειδικευτεί σε αντι-μουσουλμανικές προκλήσεις και οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στη Γαλλία υπήρξαν άμεσα ή έμμεσα θύματά του.
Αν οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας καταδικάσουν χωρίς αμφιβολία την επίθεση αυτή, θα τους είναι πάραυτα δύσκολο να επιδείξουν τόσο πόνο για τα θύματα όσο θα νιώσουν οι αναγνώστες της εφημερίδας. Αυτή η κατάσταση θα θεωρηθεί από κάποιους ως συνενοχή με τους δολοφόνους.
Ως εκ τούτου, αντί να θεωρήσουμε αυτή την εξαιρετικά δολοφονική επίθεση ως ισλαμιστική εκδίκηση κατά της εφημερίδας που δημοσίευσε τα σκίτσα του Μωάμεθ και πολλαπλασίασε έτσι τα αντι-μουσουλμανικά πρωτοσέλιδα , θα ήταν πιο λογικό να θεωρηθεί ότι είναι το πρώτο επεισόδιο μιας διαδικασίας που στοχεύει να δημιουργήσει έναν εμφύλιο πόλεμο.
Η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» σχεδιάστηκε στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον
Η ιδεολογία και η στρατηγική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους δεν συνηγορεί στη δημιουργία ενός εμφυλίου πολέμου στη «Δύση», αλλά αντίθετα στην «Ανατολή», και στον διαχωρισμό ερμητικά των δύο κόσμων.
Ποτέ ο Σαγίντ Κουτμπ, ή κάποιος άλλος από τους διαδόχους του, δεν υποδαύλισαν συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων.
Αντίθετα, η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» διατυπώθηκε από τον Bernard Lewis για το Αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και στη συνέχεια προπαγανδίστηκε από τον Samuel Huntington όχι ως μια στρατηγική κατάκτησης, αλλά ως μια προβλέψιμη κατάσταση [ 1 ].
Είχε ως στόχο να πείσει τους πληθυσμούς των χωρών μελών του ΝΑΤΟ για μια αναπόφευκτη σύγκρουση που πήρε προληπτικά τη μορφή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Δεν είναι στο Κάιρο, το Ριάντ ή τη Καμπούλ που εκθειάζουν την «σύγκρουση των πολιτισμών», αλλά στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ.
Οι χορηγοί της επίθεσης εναντίον του Charlie Hebdo δεν επεδίωξαν να ικανοποιήσουν τζιχαντιστές ή Ταλιμπάν, αλλά νεο-συντηρητικούς η φιλελεύθερα γεράκια.
Μην ξεχάσουμε τα ιστορικά προηγούμενα
Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα τελευταία χρόνια είδαμε τις ειδικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ή χωρών-μελών του ΝΑΤΟ:
• Να δοκιμάζουν στη Γαλλία τις καταστροφικές επιπτώσεις ορισμένων φαρμάκων σε άμαχο πληθυσμό [ 2 ]
• Να υποστηρίζουν την ΟΑS (ΟΑΚ =Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών) στην απόπειρα δολοφονίας του προέδρου Charles de Gaulle [ 3 ]
• Να προβαίνουν σε επιθέσεις υπό ψευδή σημαία εναντίον αμάχων σε διάφορα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ [ 4 ].
Πρέπει να θυμόμαστε ότι μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι επιτελείς των ΗΠΑ πειραματίστηκαν και έβαλαν σε λειτουργία σε πάρα πολλές χώρες τη στρατηγική των «μονομαχιών των σκύλων». Αυτή συνίσταται στο να σκοτώνουν μέλη της πλειοψηφούσας κοινότητας και εν συνεχεία μέλη των μειονοτήτων, επιρρίπτοντας τις ευθύνες διαδοχικά (back-to-back) μέχρις ότου όλοι να είναι πεπεισμένοι ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή τους.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Ουάσιγκτον προκάλεσε τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και πρόσφατα στην Ουκρανία [ 5 ].
Οι Γάλλοι θα πρέπει επίσης να θυμούνται ότι δεν είναι αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών που προέρχονται από τη Συρία και το Ιράκ.
Μέχρι σήμερα, εξάλλου, κανένας από αυτούς δεν έχει διαπράξει κάποια επίθεση στη Γαλλία, η δε υπόθεση Mehdi Nemmouche δεν είναι αυτή ενός μοναχικού τρομοκράτη, αλλά ενός πράκτορα που πήρε την εντολή να καθαρίσει δύο πράκτορες της Μοσάντ στις Βρυξέλλες [ 6 ] [ 7 ].
Ήταν η Ουάσιγκτον, η οποία συγκάλεσε στις 6 Φεβρουαρίου 2014 τους υπουργούς Εσωτερικών της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας (ο κ Valls έστειλε αντιπρόσωπο), της Ιταλίας, Πολωνίας και του Ηνωμένου Βασίλειου, για να θέσει το ζήτημα της επιστροφής των Ευρωπαίων τζιχαντιστών ως ένα θέμα εθνικής ασφάλειας. [ 8 ].
Μόνο μετά από αυτή τη συνάντηση άρχισε ο γαλλικός Τύπος να πλευρίζει το θέμα αυτό, μια κι άρχισαν οι αρχές να αντιδρούν.
Ο Τζον Κέρι μίλησε για πρώτη φορά στα γαλλικά προκειμένου να στείλει ένα μήνυμα στους Γάλλους. Καταγγέλλει μια επίθεση κατά της ελευθερίας της έκφρασης (ενώ η χώρα του δεν έπαψε ποτέ από το 1995 να βομβαρδίζει και να καταστρέφει τις τηλεοράσεις που δημιουργούσαν μελανά σημεία στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη) και εξαίρει τον αγώνα εναντίον του σκοταδισμού.
Δεν γνωρίζουμε ποιος διέταξε αυτή την επαγγελματική επιχείρηση εναντίον του Charlie Hebdo , αλλά δεν θα πρέπει να βιαστούμε. Θα πρέπει να εξετάσουμε όλες τις υποθέσεις και να παραδεχτούμε ότι σε αυτό το στάδιο, ο πιο πιθανός σκοπός της είναι να μας διαιρέσουν. Και ότι οι πιο πιθανοί χορηγοί της βρίσκονται στην Ουάσιγκτον.
Thierry Meyssan
[1] « La "Guerre des civilisations" », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 juin 2004.
[2] « Quand la CIA menait des expériences sur des cobayes français », par Hank P. Albarelli Jr., Réseau Voltaire, 16 mars 2010.
[3] « Quand le stay-behind voulait remplacer De Gaulle », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 10 septembre 2001.
[4] « Les Armées Secrètes de l’OTAN », par Daniele Ganser, éd. Demi-Lune. Disponible par chapitre sur le site du Réseau Voltaire.
[5] « Le représentant adjoint de l’ONU en Afghanistan est relevé de ses fonctions », « Washington peut-il renverser trois gouvernements à la fois ? », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 23 février 2014.
[6] « L’affaire Nemmouche et les services secrets atlantistes », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 9 juin 2014.
[7] On objectera les affaires Khaled Kelkal (1995) et Mohammed Mehra (2012). Deux cas de « loups solitaires » liés à des jihadistes ; mais ni à la Syrie, ni à l’Irak. Malheureusement, tous deux furent exécutés en opération par les Forces de l’ordre de sorte qu’il est impossible de vérifier les théories officielles.
[8] « La Syrie devient "question de sécurité intérieure" aux USA et dans l’UE
ΠΗΓΗ:
http://www.voltairenet.org/article186408.html
Από resaltomag
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου