Αυτοδιαλύθηκε, λοιπόν, η Βουλή. Ανίκανοι αποδείχθηκαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος να συσπειρώσουν αρκετούς βουλευτές για να βγάλουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Για να πούμε τα πράγματα ωμά, δεν κατόρθωσαν να μαζέψουν 180 βουλευτές που ουσιαστικά θα έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει το ολέθριο έργο της.
Έχοντας κατά νου περιπτώσεις βουλευτών που από πολιτική σκοπιά βρίσκονται στα χέρια οποιοσδήποτε κυβέρνησης κατά την εκτίμησή μας, τους οποίους δεν είδαμε να μετακινούνται υπέρ αυτής της κυβέρνησης από τη δεύτερη στην τρίτη ψηφοφορία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το σύστημα δεν κινητοποίησε...
Έχοντας κατά νου περιπτώσεις βουλευτών που από πολιτική σκοπιά βρίσκονται στα χέρια οποιοσδήποτε κυβέρνησης κατά την εκτίμησή μας, τους οποίους δεν είδαμε να μετακινούνται υπέρ αυτής της κυβέρνησης από τη δεύτερη στην τρίτη ψηφοφορία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το σύστημα δεν κινητοποίησε...
όλες τις δυνάμεις του για να διασώσει τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Πέραν τούτου, η ουσία είναι ότι στις 25 Γενάρη θα γίνουν εκλογές οι οποίες θα ανατρέψουν εκ βάθρων τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ των κομμάτων. Είναι βέβαιο ότι θα ανατραπεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ η πρωτιά στην κατάταξη των κομμάτων. Από κει και πέρα όμως τα πάντα είναι ακόμη ρευστά και τα περισσότερα θα λυθούν μόνο μέσω της ψήφου που θα ρίξει ο λαός στην κάλπη, σε τρεις μόλις εβδομάδες από σήμερα.
Όταν γίνονται εκλογές, ο λαός και μόνον αυτός αναλαμβάνει την ευθύνη να αποφασίσει από ποιο κόμμα θα κυβερνηθεί. Μετά την κατάρρευση της χούντας το 1974 ουδέποτε παραβιάστηκε η λαϊκή βούληση, η οποία ήταν τόσο ισχυρή, που σχεδόν πάντα (με εξαίρεση το δεκάμηνο Ιούνιος 1989-Απρίλιος 1990) έφερνε στην εξουσία μονοκομματική κυβέρνηση είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ. Αυτά προτού ο πανάθλιος Γιώργος Παπανδρέου υπαγάγει προσχεδιασμένα και συνειδητά την Ελλάδα στο επαίσχυντο καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας, η οποία έφερε την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση του λαού μας. Οι δίδυμες εκλογές Μαΐου και Ιουνίου 2012 σηματοδότησαν την έναρξη του τέλους του πολιτικού σκηνικού της Μεταπολίτευσης, του μακροβιότερου στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Το Μνημόνιο διέλυσε το ΠΑΣΟΚ οριστικά και αμετάκλητά. Κατέρρευσε ο ένας από τους δύο πυλώνες του συστήματος στο κομματικό επίπεδο. Όταν από το 44% των βουλευτικών εκλογών του 2009 το ΠΑΣΟΚ έπεσε δυόμισι χρόνια αργότερα στο... 12% (!), είναι προφανές πως το κόμμα αυτό είναι αδύνατο να συνέλθει ποτέ. Είναι πολιτικά νεκρό. Αυτό απασχολεί το σύστημα πολύ περισσότερο από το λαό, ο οποίος άλλωστε είναι εκείνος που με την ψήφο του θάβει τα περιφερόμενα κομματικά πτώματα. Ο λαός έδωσε το 44% στο ΠΑΣΟΚ το 2009, ο λαός πάλι το έθαψε στο 12% δυόμισι χρόνια αργότερα, το 2012.
Στις Εκλογές του Γενάρη θα ολοκληρωθεί η καταστροφή του ΠAΣ0Κ, το οποίο έχει ήδη τριχοτομηθεί σε τρία μνημονιακά κόμματα - το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου που μπορεί να μην κατεβεί καν με αυτό το όνομα, το κόμμα του Γιωργάκη και το Ποτάμι του Θεοδωράκη. Μονοψήφιο πλέον ποσοστό μεγαλύτερο του... 3% (!) για να μπουν στη Βουλή είναι το ιδανικό των δύο πρώτων κομμάτων, ενώ ο... «ογκόλιθος» της Κεντροαριστεράς, το Ποτάμι, κι αυτό σε μονοψήφιο ποσοστό άνω του 5% προσβλέπει.
Γελάει και το παρδαλό κατσίκι πλέον με το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος ελπίζει πρωτίστως στους συνταξιούχους της επαρχίας να θυμηθούν το επώνυμο Παπανδρέου, για να τον βοηθήσουν να μπει στη Βουλή. Πολύ δυσκολότερα είναι τα πράγματα για τον Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος πρέπει να δώσει λυσσώδη μάχη μήπως τελικά καταφέρει να «τρυπώσει» στο κοινοβούλιο, πράγμα που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται εξασφαλισμένο ούτε όμως και αδύνατο.
Είναι πάντως απίστευτα διασκεδαστικό το γεγονός ότι ο Βενιζέλος προσπαθεί με νύχια και με δόντια μήπως και κατορθώσει να μπει στη Βουλή ενώ ταυτόχρονα ισχυρίζεται πως το ΠΑΣΟΚ του κρατάει το... «κλειδί της πολιτικής σταθερότητας»! Έχουν και τις λύσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος ακυβερνησίας, λένε τα σούργελα του ΠΑΣΟΚ! Μοιάζουν έτσι πολιτικά με το άλλο κόμμα που διέλυσε το Μνημόνιο, τη ΔΗΜΑΡ, τη διαβόητη «Αριστερά της προσκολλήσεως» που δεν έχει πλέον καθόλου οπαδούς και ψηφοφόρους! Όλα τα αριστερά «λαμόγια της εξουσίας» την εγκατέλειψαν τρέχοντος προς όλες τις υπόλοιπες κομματικές κατευθύνσεις, μόλις η ΔΗΜΑΡ έφυγε από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου!
Αυτοί οι μνημονιακοί καραγκιόζηδες της ΔΗΜΑΡ, λοιπόν, απαίτησαν να τους φτιάξει κοινοβουλευτική ομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία στη συνέχεια θα είναι αυτόνομη για να τον εκβιάζει! Εφαγαν πόρτα, φυσικά, τουλάχιστον για την ώρα. Χτες, την ώρα που το Πριν τυπωνόταν, βάσει εισήγησης της Κ.Ε. επρόκειτο να αποφασίσουν... αυτόνομα κάθοδο στις εκλογές! Ψηφοφόρους πού θα βρουν οι δύστυχοι; Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος με το εκλογικό αποτέλεσμα της ΔΗΜΑΡ, η οποία θυμίζουμε ότι το 2012 είχε πάρει 6,26%! Πάντως οι της ΔΗΜΑΡ, αν τελικά όντως κατεβούν μόνοι τους στις εκλογές, όχι στη Βουλή δεν μπαίνουν, αλλά... ούτε απέξω δεν περνάνε!
Ας αφήσουμε εκείνους από τους ανεξάρτητους βουλευτές που είναι πασίγνωστοι πολιτικοί απατεώνες - κάτι τύπους που παρίσταναν τους αντιμνημονιακούς «αντάρτες», για να πάνε στο «ναι στο Δήμα» και να καταλήξουν στο κόμμα του... Γιωργάκη, του πιο «λυσσασμένου μνημονιακού σκύλου»!
Έτσι κι αλλιώς, κάθε μέρα κάτι θα γίνεται μέχρι τις εκλογές που θα αναστατώνει τον μικρόκοσμο των κονιορτοποιημένων κομμάτων. Ο πολιτικός χρόνος θα είναι πολύ πυκνός σε εξελίξεις - και πριν και μετά τις εκλογές. Αποκλείεται να πλήξουμε!
Πηγή: Γιώργος Δελαστίκ - "Πριν"
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου