Το κόμμα κάνει τον υποψήφιο ή ο υποψήφιος το κόμμα;

Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως ο Σαμαράς κάνει αλλαγή πολιτική πλεύσης επειδή πήρε τη Γκερέκου και τον Οιονόμου;
Πιστεύει κανείς ότι, επειδή εντάσσει κάποια στελέχη κεντρώα, αλλάζει σε κάτι η ακροδεξιά ατζέντα του;
Νομίζω πως κανείς δεν το πιστεύει.
Νομίζω πως όλοι καταλαβαίνουν ότι, επειδή βλέπει ότι προφανώς δεν του φτάνουν οι δικές του ψήφοι και χρειάζεται και ψήφους απ' αυτές που στις Ευρωεκλογές πήγαν στο ΠΑΣΟΚ, στο Ποτάμι, τη ΔΗΜΑΡ κλπ, έπρεπε κι ο Σαμαράς να κάνει μια συμβολική κίνηση, τείνοντας το χέρι...

προς αυτούς, προκειμένου να συσπειρωθεί ένα ευρύ ιδεολογικά κοινό, με στόχο να μη βγει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Κι αυτή η συμβολική κίνηση φυσικά είναι η ένταξη κάποιων δυνάμεων/στελεχών από το χώρο του κέντρου.

Γιατί, όπως και να το κάνουμε, ένας παραδοσιακά μη δεξιός ψηφοφόρος ο οποίος όμως τρέμει στο ενδεχόμενο να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, σκέφτεται να ψηφίσει ΝΔ, αλλά δε νιώθει συμβατός μ' αυτό το χώρο.

Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, λοιπόν, εύστοχα η ΝΔ προσεγγίζει στελέχη με τα οποία θα νιώθουν συμβατοί οι πολίτες που σκέφτονται να ψηφίσουν πρώτη φορά ΝΔ.

Αυτό όμως καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτό δεν αλλλάζει τίποτα στην πολιτική της ΝΔ.

Αυτό είναι προφανές.

Δε νομίζω να υπέθεσε κανείς πως ο Σαμαράς θα ακολουθήσει πιο... κεντρώα πολιτική, λόγω Γκερέκου!

Η Γκερέκου κι ο Οικονόμου δεν ονειρεύονται να καθαρίζουν μετανάστες και μαλλιάδες, όπως ίσως ο Σαμαράς, αλλά απλώς συμφώνησαν μαζί του στην κεντρική πολιτική στρατηγική.

Δηλαδή... "Yes, my wonderful madame" στη Μέρκελ και "μη τυχόν και βγει ο Σύριζα".

Αυτό είναι όλο!

Επομένως, γιατί δημιουργούνται τέτοιου είδους υπαρξιακά ζητήματα, όταν πρόκειται για τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ;
Πιστεύει κανείς πως πρόκειται να αλλάξει η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, αν ενταχθούν και κάποιες δυνάμεις ή στελέχη που προέρχονται από άλλους χώρους, είτε εξ αριστερών του είτε εκ δεξιών του;
Τι θα πάθει; Θα... μπασταρδευτεί το καθαρόαιμο;
Τι θα αλλάξει στην κεντρική πολιτική γραμμή του, αν κατέβει η Ραχήλ Μακρή, ο Βουδούρης, ο Χάρρυ Κλυνν, Βαρουφάκης, ο Λαπαβίτσας ή η Κατσέλη;
Λέτε μήπως, λόγω Ραχήλ, θα αρχίσει ο Τσίπρας να κάνει... "επιχειρήσεις-σκούπα";
Ή μήπως λόγω Τζάκρη θα ιδρύσει... fashion police;

Ας είμαστε σοβαροί.
Ένα κόμμα που θέλει να αυξήσει την απήχησή του σε λαϊκά στρώματα τα οποία το βλέπουν με συμπάθεια αλλά νιώθουν πολιτικά ασύμβατα με αυτό, για να το ψηφίσουν πρώτη φορά στη ζωή τους χρειάζονται, όπως είπαμε και παραπάνω, να δουν κάποιες κινήσεις εκ μέρους του κόμματος, για να προσελκυθούν και να μην τους 'αρπάξει' άλλο κόμμα "όμορου χώρου".
Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως πρέπει ένα κόμμα να μαζεύει ό,τι να 'ναι.
Είναι απαραίτητο ο υποψήφιος να έχει πάρει σάφή θέση στο δίλημμα "εμείς ή αυτοί", να συμφωνεί με την κεντρική στρατηγική του κόμματος και η πολιτική του παρουσία να μη βαρύνεται φυσικά με σκάνδαλα.

τη μεταγραφή-βόμβα του αιώνα: να κλείσει για το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ τον... Άδωνι Γεωργιάδη!

Όσο για την πολιτική του ταυτότητα, υπάρχει ένα σαφές και σχεδόν αλάνθαστο κριτήριο: φανταστείτε σήμερα στο τρίτο υπόγειο της Κουμουνδούρου, τον Σκουρλέτη να καταφέρει να κλείσει

Πείτε, λέω εγώ, πως τα βρήκανε και ο Άδωνις αρχίζει να εκθειάζει τον... Τσίπρα!
Ωραία.
Ποιος θα τον ψηφίσει;
Ποιος ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει τον Άδωνι;
Ούτε οι υποστηρικτές της Αδωνιάδας θα μεταφερθούν στον Σύριζα ούτε οι Συριζαίοι θα γίνουν Αδωνο-fans!
(Βέβαια όσοι έχουν χιούμορ, θα τον ψήφιζαν. Έτσι, για να σπάσουμε πλάκα, να δούμε τί θα έλεγε!)

Σοβαρά τώρα, πιστεύει κανείς ότι κάποιος πολιτικά ασύμβατος με το κόμμα υποψήφιος, θα κατάφερνε να βγει στη Βουλή;
Συνήθως, όχι.
Σε λίγες περιπτώσεις, όμως, μπορεί να συμβεί κι αυτό.
Αλλά, κι όταν συμβαίνει αυτό, σημαίνει ότι τελικά δεν είναι ασύμβατος με ένα κομμάτι της βάσης αυτού του κόμματος.
Και επομένως καλώς επιλέχτηκε ως υποψήφιος.
 

Προφανώς δεν εννοώ να ενταχθεί κάθε... "Άδωνις" που θα βρεθεί στο δρόμο, αλλά ότι, εάν και εφόσον πληρούνται κάποιες αυτονόητες προϋποθέσεις, η συμβατότητα ενός υποψηφίου με το κόμμα αποδεικνύεται στην κάλπη. Αν σκίσει ή αν πατώσει.
Δεν είναι τυχαίο ότι στις εκλογές του '12, η Σακοράφα (για την οποία είχαν επίσης εκφραστεί αντιρρήσεις από πολλούς οπαδούς της "καθαρότητας") πρώτευσε με μεγάλη διαφορά σε σταυρούς στη μεγαλύτερη περιφέρεια της Ελλάδας, τη Β΄Αθήνας. Προφανώς ήταν πάρα πολύ συμβατή με το εκλογικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έσκισε στη Β' Αθήνας. Όχι μόνο γι' αυτό, αλλά και γι' αυτό.
Και δεν έχασε κανείς από αυτήν τη συνεργασία.
Παραδείγματος χάριν, εχθές συζητούσα με μια πρώην ψηφοφόρο της ΝΔ, η οποία κινδυνεύει να χάσει το σπίτι της σε πλειστηριασμό, είναι στα δικαστήρια με την τράπεζα και χρωστάει το ότι ακόμη δεν έχει μείνει άστεγη στο "νόμο Κατσέλη". Αυτή λοιπόν μου έλεγε ότι θα ψηφίσει πιθανότατα Σύριζα, λόγω της Κατσέλη. Για να σώσει το σπίτι της. Νιώθει περισσότερη ασφάλεια.

Διότι, όταν κάνεις ένα άνοιγμα προς όλους τους χώρους και λες "ψηφίστε μας", τότε υποχρεούσαι να κάνεις συμβολικά ανοίγματα προς αυτούς τους χώρους, για να τους προσεγγίσεις.
Αυτό, όμως, δεν αλλάζει τη γραμμή πλεύσης σου.
Στην ουσία δεν αλλάζεις το "κείμενο".
Απλώς το "μεταφράζεις" σε μια ακόμη "γλώσσα".

Μαζεστίξ από τοίχο-τοίχο...