Κάνουν την κάλπη... Κούγκι

Τελικά τους είχαμε παρεξη­γήσει. Πόσα και πόσα δεν ειπώθηκαν για την προ­σπάθεια της κυβέρνησης να παραμείνει πάση θυσία στην εξου­σία. Γράψτε λάθος.
Να φύγουν θέλουν οι άνθρωποι. Και όσο δεν το έχουν απολύτως βέ­βαιο, τόσο περισσότερο προσπα­θούν – σκληρά και με φιλότιμο, είναι η αλήθεια – μην τυχόν και οι ψηφο­φόροι επιφυλαχθούν, μην αλλάξουν γνώμη στα στερνά και τους κρατή­σουν, μην τυχόν και παρατείνουν το μαρτύριο της παραμονής τους στην εξουσία. Δεν εξηγούνται αλλιώς όλα όσα κάνουν...

αυτή την εποχή.

1.Δεν εξηγείται, για παράδειγμα, διαφορετικά το ότι έγιναν όλα έτσι άγαρμπα και χυδαία με τον ενι­αίο φόρο ακινήτων.

Δύο χρόνια υπόσχονταν ότι θα φέ­ρουν έναν δίκαιο νόμο που θα αντικα­θιστούσε το άδικο και βαρύ χαράτσι του Βενιζέλου μέσω της ΔΕΗ. Ύστερα από δύο χρόνια, λοιπόν, αντί για τον εξαγγελθέντα δίκαιο φόρο, μπούκα­ραν σαν κοινοί κλεφτοκοτάδες σε όλες τις στάνες και τα κοτέτσια της χώ­ρας. Με καταγέλαστα τερτίπια, χωρίς να υπολογίζουν ποιους φορολογούν και γιατί. Αρκεί να κλείσουν τις μαύρες τρύπες του δημοσιονομικού – και πο­λιτικού – κενού τους. Και βεβαίως, μέ­σα στον χαμό, άφησαν τους μεγάλους ιδιοκτήτες στο απυρόβλητο.

Και στο τέλος της ιστορίας, ανίκα­νοι να παραδεχτούν τη ληστρική λα­θροχειρία τους, έψαχναν να βρουν σε ποιον θα φορτώσουν τα σπασμένα. Και μάλιστα σε μια κυβέρνηση στην οποία ακόμη και το κλάσιμο (μετά συγχωρήσεως) χρειάζεται... «εντολή Σαμαρά».

2.Δεν εξηγείται, επίσης, διαφορε­τικά το ότι αποφάσισαν, λίγους μόνο μήνες πριν από τις σχεδόν βέ­βαιες εκλογές – οι οποίες υποτίθε­ται ότι αποτελούν... όπλο πολιτικού αιφνιδιασμού στα χέρια του πρωθυ­πουργού –, να διαβεβαιώνουν ότι θα τσακίσουν τους συνταξιούχους με το νέο ασφαλιστικό, ότι θα κρεμά­σουν στο τσιγκέλι μητέρες ανηλίκων, εργαζόμενους με βαρέα και ανθυγ εινά και όλο το Δημόσιο. Και να ομολογούν σχεδόν ανοιχτά ότι το μέλλον των συνταξιούχων είναι η πενιχρή «εθνική σύνταξη» των 360 ευρώ. Δεν εξηγείται, ακόμη, διαφορε­τικά το ότι σχεδιάζουν εισβολές εφοριακών στα σπίτια και τα μαγαζιά φορολογουμένων για να αρπάζουν χρήματα και πολύτιμα αντικείμενα έναντι οφειλών στην εφορία.

3.Δεν εξηγείται, επιπλέον, λογικά το ότι αυτή την απόφαση έλαβε το Νο­μικό Συμβούλιο του Κράτους, έστω με «οριακή» πλειοψηφία. Μετά μά­λιστα την απόφαση για τη Μανωλά-δα. Μετά τη θεωρία του Αδώνιδος ότι «οι επιστάτες πυροβόλησαν στον αέρα, και τα σκάγια, όπως έπεφταν, χτύπησαν μερικούς μετανάστες».

Προφανώς, κατά τον ίδιο τρόπο, οι εφοριακοί θα σκοντάφτουν στο κεφα-λόσκαλο, θα τρακάρουν κατά λάθος πάνω στις πόρτες των οφειλετών και ύστερα θα τους παίρνουν τα βαφτιστι­κά σταυρουδάκια και τα σκουλαρίκια ως αποζημίωση υπέρ του Δημοσίου για τραυματισμό και ψυχική οδύνη. Εκτός αν τους τα παίρνουν μαύρα, για να τους αφήνουν τουλάχιστον τα μα­χαιροπίρουνα και τις κουρτίνες.

4.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι, όταν προήδρευαν στην Ε.Ε. και άρχιζε η κρίση στην Ουκρα­νία, στήριξαν μονομερώς τους Ουκρανούς – χαριεντιζόμενοι δημοσίως ακόμη και με νεονα­ζί – χωρίς να κρατήσουν, έστω, τα διπλωματικά προσχήματα με τη Ρωσία.

◆ Πώς, ενώ λάμβαναν απόφα­ση για συμμετοχή στις κυρώ­σεις, δεν σκέφτηκαν να υπερα­σπιστούν τα εμπορικά συμφέρο­ντα της χώρας τους; ◆ Πώς δεν σκέφτηκαν ότι αυτή η τεράστια αγορά μπορεί να χα­θεί για χρόνια, και μάλιστα προς όφελος της Τουρκίας, με τερά­στιο κόστος για την ελληνική παραγωγή;

Μπορούσαν να κάνουν τα κα­λά και υπάκουα παιδιά στη Μέρ-κελ και τον Ομπάμα χωρίς να κά­ψουν οριστικά τον δίαυλο επικοινω­νίας με τη Ρωσία. Αυτό δηλαδή που έκανε ο πολύ νεότερός τους Ιταλός Ρέντσι.

Εκτός αν πιστεύουν στ’ αλήθεια τις παπαριές ότι μόνος του ο τουρισμός θα σώσει τη χώρα. Όμως, αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα έπρεπε ο Σα­μαράς να αφήσει από σήμερα τη θέ­ση του στην Όλγα Κεφαλογιάννη. Νεότερη και γοητευτικότερη είναι, καλύτερα τα καταφέρνει στην εμπο­ρική διπλωματία, με όλους καλά τα έχει, ό,τι πρέπει δηλαδή για να σώσει τη χώρα και να φέρει χρήμα και επεν­δύσεις...

5.Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι  επιτρέπουν την καταλήστευση αγροτών και κτηνοτρόφων, που βλέ­πουν τα κόστη και τους φόρους τους συνεχώς να ανεβαίνουν, που βλέπουν τα προϊόντα τους να πωλούνται για λί­γα λεπτά του ευρώ, αλλά να φτάνουν στον καταναλωτή σε δεκαπλάσιες και εικοσαπλάσιες τιμές. Που, τελικά, βλέπουν το εισόδημά τους να καταρ­ρέει σχεδόν χωρίς ελπίδα ανάκαμψης και ταυτόχρονα όλους τους ενδιά­μεσους και τους ραντιέρηδες να θη­σαυρίζουν μέσα στην κρίση.

6.Δεν εξηγείται διαφορετικά το  ότι ακόμη και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας γίνεται με τό­σο εξόφθαλμα «φιλικά» κριτήρια. Ή ότι ανερυθρίαστα αφήνουν στο απυ­ρόβλητο ή δίνουν τα πάντα στη μό­νιμα ευνοούμενη μιντιακή και επιχει­ρηματική ολιγαρχία. Όμως - θα πείτε δικαίως - εδώ δεν τους νοιάζουν τα γαμωσταυρίδια των Γερμανών και της τρόικας, τις κατάρες του φτωχο-μπινέ θα λογαριάσουν;

Ας κάνουμε τη σούμα λοιπόν: Οι ιδιοκτήτες ακινήτων - όσοι δηλα­δή έχουν κάτι ακόμη να προστατεύ­σουν, άρα και να είναι συντηρητικοί στην κάλπη -, οι αγρότες, πολλοί από τους εργαζομένους στο Δημό­σιο και οι συνταξιούχοι είναι οι μεγά­λες κοινωνικές κατηγορίες στις οποί­ες ελπίζει η Ν.Δ. για ένα αξιοπρεπές ποσοστό στις εκλογές, δεδομένου ότι αποτελούν τις τελευταίες εκλογι­κές της εφεδρείες και την τελευταία της ελπίδα να μην καταρρεύσει.

Βλέπουν ότι χάνουν. Ξέρουν ότι θα φύγουν. Και, σαν τον κοσμοκαλό-γερο Σαμουήλ, αποφάσισαν να ανα­τιναχθούν στο κυβερνητικό Κούγκι μαζί με τους τελευταίους πιστούς τους. Αλλιώς δεν εξηγείται όλος αυ­τός ο ορυμαγδός πολιτικής ηλιθιό­τητας. Εκτός αν εσείς - έμπειροι και σοφοί αναγνώστες μας - έχετε άλλη εξήγηση...

Σταύρος Χριστακόπουλος από το Ποντίκι