ή η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής
Του Ζερβού Αργυραδίτη
Τελικός κυπέλλου αύριο με φόντο τη μαύρη σελίδα της Τούμπας που είχε θύματα αυτή τη φορά τους μόνιμους θύτες. Αυτοί που για χρόνια χρησιμοποιούσαν σε βάρος του αιωνίου αντιπάλου τους τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά με τον ιδιωτικό στρατό του ιδιοκτήτη τους, τους τραμπούκους, που έμπαιναν μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν και να πάρουν αυτόγραφα, όπως ανερυθρίαστα δήλωναν οι παράγοντές τους , αυτοί που έσπειραν «Ριζουπόλεις» θέρισαν τις θύελλες...
της Τούμπας.
Τα βίαια επεισόδια και η ατιμωρησία, όχι όλων, αλλά των «ημετέρων» και όσων έχουν δύναμη εντός ή εκτός παρασκηνίου είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη απεικονίζει ένα ελληνικό ποδόσφαιρο στυμμένο από ενδιαφέρον, αξιοπιστία και θέαμα. Εικόνα μιας θλιβερής . παραγκούπολης με τα . παραρτήματά της που προσελκύει ως επενδυτή τον μόνιμο πρωταθλητή. Πέρα από τη συζήτηση για του στημένους αγώνες και τα κυκλώματα του ποδοσφαίρου, η πολιτική εξουσία ούτε θέλει ούτε μπορεί οργανωμένη να ασχοληθεί ακόμα και με τους στοιχειώδεις όρους μιας τυπικής ισονομίας και να εξαλείψει φαινόμενα, όπως η παραρτηματοποίηση του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος . Δεκάδες ποδοσφαιριστές, πέρα από τους υπόγειους διαδρόμους, σε μια σειρά μικρομεσαίες ομάδες δανείζουν οι . μόνιμοι πρωταθλητές.
Ακόμη χειρότερο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, όπου ο δεύτερος διεκδικεί τα πρωτεία με τον ποδοσφαιρικό τσαμπουκά και τη βία για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Ο φαύλος κύκλος της βίας γίνεται μόνιμο σενάριο.
Από το φετινό πρωτάθλημα και μιλώντας ποδοσφαιρικά ελάχιστες οι εξαιρέσεις. Παναθηναϊκός, Ατρόμητος, Παναιτωλικός και Απόλλων είναι, ίσως, οι ομάδες - ΠΑΕ για την ακρίβεια - που βγάζουν κάποια ποδοσφαιρική υγεία, όση υγεία μπορεί να υπάρχει σε ένα νοσηρότατο περιβάλλον, όπου δεν είναι άμοιροι ευθυνών και αθώοι οι παράγοντές τους. Ειδικότερα ο πρώτος και παρά τις αμαρτίες των νεόπλουτων . Αμπράμοβιτς στην τριετία της πολυμετοχικότητας, μετά το βεβαρυμένο παρελθόν Βαρδινογιάννη, περνάει με άριστα στις εξετάσεις της τελευταίας αγωνιστικής κάθε πρωταθλήματος, εδώ και χρόνια, που σημειώνονται τα πιο απίθανα αποτελέσματα από τις αγαπημένες της . παράγκας και τους . σπάθες της.
Είναι αλήθεια ότι η πολυθρύλητη «στρογγυλή θεά» από τη στιγμή που από μέσο παιχνιδιού, άθλησης ή πηγή θεάματος και συγκινήσεων μετατρέπεται σε μέσο για την εξασφάλιση του κέρδους, έχει ως φυσικό επακόλουθο τη βία. Νέοι άνθρωποι, συνήθως, πληρώνουν με αίμα τη λατρεία τους για το ποδόσφαιρο ή κάποιο άλλο άθλημα. Πέρα από τα κοινωνικά και άλλα αίτια που συνδέονται με την κοινωνική περιθωριοποίηση, οι περισσότεροι από τους μεγαλοπαράγοντες έχουν εισβάλλει στον αθλητισμό για να αποκομίσουν εκτός από οικονομικά και πολιτικά οφέλη και κυρίως, για να εξωραϊσουν την εικόνα τους μέσα από την «ηρωοποίησή» τους. Είναι οι χούλιγκαν με ονοματεπώνυμο και γραβάτα που ελέγχουν το κύκλωμα είτε με στημένες διαιτησίες είτε με την παραρτηματοποίηση ομάδων. Οι περισσότεροι από αυτούς «οπλίζουν το χέρι της νεολαίας».
Είναι πικρή αλήθεια ότι η πολιτική εξουσία ούτε ικανή είναι ούτε θέλει να περιορίσει τη βία στα γήπεδα. Κάνει ό, τι μπορεί για να λειτουργεί το ποδόσφαιρο σαν «όπιο του λαού» και «αλεξικέραυνο» της κοινωνικής βίας. Γι' αυτό συναλλάσσεται με κάθε είδους παράγοντες - επαγγελματίες νονούς της νύχτας που θεωρούν το πρωτάθλημα ιδιοκτησία τους που μπορούν να το δίνουν σε όποιον μεγαλοπαράγοντα θέλουν.
Το "NO POLITIKA" συνοδεύτηκε από τους οπαδούς των νεοναζί στο λιμάνι με συνθήματα «στη Θύρα 7 εργάτες και αφεντικά γίνονται ένα», «η Χρυσή Εποχή δεν είναι πίσω μας, αλλά μπροστά μας» και αποτέλεσαν το προκάλυμμα για να μετατραπεί μια ιστορική ομάδα σε άντρο των νεοναζί, όσο και αν «ξεχάστηκε» η πρόσφατη τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ για τα νεοναζιστικά σύμβολα. Το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» στα μουλωχτά εκσυγχρονίζεται με την ευλογία της εκκλησίας και το σύνθημα του μητροπολίτη Πειραιώς «Κατέβα πρόεδρε να πάρεις το . λιμάνι». Έτσι τώρα ήρθε η ώρα για την κατάληψη του Δήμου.
Στο όνομα του Ολυμπιακού, ενός ιστορικού και λαοφιλούς Συλλόγου εμπαίζονται οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του για να εξυπηρετηθούν οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα παραγόντων του. Η αλήθεια είναι ότι σταθερά, αλλά υπόγεια, τα τελευταία χρόνια οι ιδιοκτήτες είχαν μετατρέψει τον Ολυμπιακό σε στυλοβάτη και εκφραστή ενός παρηκμασμένου κοινωνικοπολιτικού συστήματος. Εδώ και χρόνια ο Ολυμπιακός στήριζε υποψηφίους στις βουλευτικές εκλογές και κυβερνήσεις, αλλά και δημάρχους με στόχο την πολιτική και επιχειρηματική εκμετάλλευση του αθλητισμού με την χρησιμοποίηση των οργανωμένων οπαδών, πολλοί από τους οποίους δουλεύουν σε επιχειρήσεις του εκάστοτε ιδιοκτήτη του. Ένα τμήμα και κορυφαία στελέχη των οργανωμένων είναι υπάλληλοι του εκάστοτε προέδρου και εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρώην διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών και επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στη Ριζούπολη το 2003 Ι. Τσιρώνης που μετά την αποστρατεία του «προήχθη» σε διευθυντή «ασφαλείας» του Ολυμπιακού και του «Γ. Καραϊσκάκης». Άλλωστε στον Ολυμπιακό βρήκαν στέγη «δοκιμασμένα» στελέχη των κυβερνήσεων ΠΑ. ΣΟ. Κ με πρώτο και καλύτερο τον μεταφορέα των "Pampers" στο σκάνδαλο Κοσκωτά, Γ. Λούβαρη, τον ΓΓ του ΥΠΕΧΩΔΕ επί Κ. Λαλιώτη, τον Ι. Χρυσικόπουλο μέχρι και τον Ι. Μώραλη και πολλούς άλλους μικρομεσαίους.
Τώρα πια άμεσα ο Ολυμπιακός μετατρέπεται άμεσα και φανερά σε μηχανισμό εξυπηρέτησης οργανωμένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Το λιμάνι «αναβαθμίζεται και όλη η θαλάσσια γραμμή της Αθήνας μέχρι τη Βουλιαγμένη προετοιμάζεται αποτελεί ένα τεράστιο φιλέτο για να κομματιαστεί και να πουληθεί στους επιχειρηματίες και τις πολυεθνικές. Σε αυτή την κατεύθυνση βρίσκεται και η υποψηφιότητα Μπέου στο Βόλο επιδιώκοντας την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής.
Από alfavita
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου