Έρευνα ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ – «Εισόδημα – Δαπάνες Νοικοκυριών»
Στα πρόθυρα της οικονομικής ασφυξίας βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος των ελληνικών νοικοκυριών. Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει από την ετήσια τακτική έρευνα του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ που έγινε...
σε συνεργασία με την
εταιρία MARC A.E.
Σύμφωνα με την έρευνα:
1) Το 40,2% των νοικοκυριών, δηλαδή 1,4 εκ. νοικοκυριά έχουν στην οικογένεια ένα τουλάχιστο άτομο σε ανεργία. Από αυτό το ποσοστό μόνο το 9,8% λαμβάνει επίδομα ανεργίας (λιγότερο από 200,000). Περισσότεροι από 1 εκ. πολίτες έχουν μείνει ακάλυπτοι για τον κίνδυνο της ανεργίας.
2) Το 44,3% του πληθυσμού έχει οικονομικές υποχρεώσεις προς τις τράπεζες. 1 στα 10 νοικοκυριά αναγκάστηκαν να ρευστοποιήσουν περιουσιακά στοιχεία για ανταπεξέλθουν στην κρίση. Οι πρόσφατοι νόμοι για τη φορολόγηση ακινήτων, τις κατασχέσεις καταθέσεων και τη μερική άρση των πλειστηριασμών αναμένεται να δημιουργήσουν συνθήκες ασφυξίας στα νοικοκυριά.
3) 1 στα 3 νοικοκυριά βρίσκεται στο όριο καθυστέρησης πληρωμών προς το δημόσιο, ταμεία Δ.Ε.Κ.Ο., τράπεζες, δάνεια κ.λ.π, λόγω αδυναμίας (το 34,8% των νοικοκυριών καθυστερεί τις οφειλές για να μπορέσει να αντεπεξέλθει, ενώ το 41,7% δήλωσε ότι δε διαθέτει επαρκές εισόδημα για την κάλυψη των υποχρεώσεων
4) Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των νοικοκυριών συνεχίζεται αν και πλέον το φαινόμενο επιβραδύνει. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν καλύπτει φορολογικές και δανειακές υποχρεώσεις, αγοράζει αγαθά χαμηλότερης ποιότητας για να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις και φοβάται ότι κάποια στιγμή θα κινδυνεύσει να χάσει το σπίτι του.
5) Το 94,6% των νοικοκυριών έχει υποστεί μειώσεις εισοδήματος το διάστημα της κρίσης (2010-2013). Η συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών που ανήκουν στo εισοδηματικό κλιμάκιο 10,000-25,000€ (96-97%) εμφανίζει μειώσεις στα εισοδήματά της. Σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (2012), το 82,4% του πληθυσμού αναφέρει ότι έχει υποστεί μειώσεις μέσα στο 2013, γεγονός που δείχνει ότι τα εισοδήματα διατηρούν την καθοδική τους τάση.
[...] 7) Βασική, ίσως και μοναδική στήριξη των νοικοκυριών αποτελούν τα εισοδήματα από συντάξεις (48,6%). Τα εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες, ελευθέρια επαγγέλματα και επιχειρηματική δραστηριότητα έχουν υποχωρήσει ως προς τη συνεισφορά τους στην οικονομία του νοικοκυριού (35,9% των νοικοκυριών στηρίζεται σε μισθούς, 10,3% σε επιχειρηματικά κέρδη).
8) Κλίμα απαισιοδοξίας συνεχίζει να διακατέχει τα ελληνικά νοικοκυριά. Το 41,7% θεωρεί ότι δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις οικονομικές υποχρεώσεις του επόμενου έτους. Αυξημένη αδυναμία δηλώνουν τα νοικοκυριά με 1 τουλάχιστο άνεργο (51%).
[...] 10) Δραματικές εμφανίζονται οι περικοπές στην κατανάλωση λόγω της συρρίκνωσης των εισοδημάτων – Το 63,7% των νοικοκυριών έχει κάνει περικοπές στις δαπάνες ειδών διατροφής, ενώ το 90,3%, περιόρισε τις δαπάνες για ένδυση – υπόδηση και περίπου το 90% έχει περιορίσει τις εξόδους σε εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ, σινεμά. Άνω του 75% των νοικοκυριών έχει κάνει περικοπές στις δαπάνες για θέρμανση και μετακινήσεις, γεγονός που συνδέεται με τη διατήρηση του υψηλού και αναποτελεσματικού φόρου στην κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης.
[...] 13) 1 στα 3 νοικοκυριά φοβάται ότι θα χάσει το σπίτι του εξ αιτίας τόσο των συσσωρευμένων υποχρεώσεων όσο και των επιπρόσθετων επιβαρύνσεων (δανειακών, φορολογικών και άλλων). Η ανασφάλεια αυτή δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο αποεπένδυσης και κατάρρευσης των αξιών των ακινήτων. [Ολόκληρη την Έρευνα μπορεί να την διαβάσετε Ε Δ Ω]
Ένα απόσπασμα του τελευταίου editorial της Athens Review of Books :
Σήμερα κυβερνούν τη χώρα τα δύο κόμματα που έχουν απόλυτη ευθύνη για τη σημερινή οδύνη. Τα κόμματα αυτά, έχοντας τον απόλυτο και άνετο έλεγχο της εξουσίας κατά την τελευταία τριακονταετία, δανείστηκαν, καταχράστηκαν, εκμαύλισαν, εκμεταλλεύτηκαν, συναλλάχθηκαν αθέμιτα και τελικά διέλυσαν τη χώρα. Την τελευταία τετραετία προσπαθούν να ξεφύγουν την καθαρτήρια τιμωρία μεταθέτοντας τις ευθύνες τους. Καθυστέρησαν τις μεταρρυθμίσεις για να μειώσουν το πολιτικό κόστος και να εμφανίσουν ως υπαίτιους των όσων συνέβησαν τους ξένους δανειστές. Και, το κυριότερο, παρ’ όλα τα δεινά που προκάλεσαν, τα κόμματα αυτά –ως συλλογικοί οργανισμοί– δεν άλλαξαν διόλου. Δέσμια των χρεοκοπημένων διαπλεκόμενων συμφερόντων, συναλλάσσονται ξεδιάντροπα μαζί τους προσφέροντάς τους αφειδώς διαφημίσεις, δάνεια και δουλειές την ώρα που ένας ολόκληρος λαός υποφέρει. Πιστά στον πιο άθλιο κομματισμό αναθέτουν σε πολιτευτές, μέλη ΝΟΔΕ και άλλους κομματάρχες τη διοίκηση νοσοκομείων, οργανισμών και δημόσιων υπηρεσιών. Αδιόρθωτοι συνεχίζουν να διορίζουν και να ρουσφετολογούν. Να μοιράζουν εφάπαξ, πλουσιοπάροχες εθελούσιες εξόδους και πρόωρες συντάξεις στα απομεινάρια των κομματικών τους στρατών, την ώρα που φορολογούν αμείλικτα και καταδιώκουν τους πολίτες που οι ίδιοι κατέστρεψαν. Ταυτόχρονα είναι και τα δύο αυτά κόμματα κυριολεκτικά χρεοκοπημένα. Τα δάνεια που πήραν παράνομα και καταχρηστικά, πέραν των πλουσιοπάροχων νόμιμων κρατικών επιχορηγήσεων και των αφειδών μαύρων χρημάτων που κατέληγαν στα ταμεία τους από τις διάφορες Siemens, δεν μπορούν πλέον ούτε καν να τα εξυπηρετήσουν.
——Πόσο καιρό μπορούν τα κόμματα αυτά να συνεχίσουν να κυβερνούν; Ο χρόνος τους τελειώνει ανελέητα και το γνωρίζουν και τα ίδια. Όσο όμως συνεχίζουν τόσο η οργή του κόσμου αυξάνεται τροφοδοτώντας τον παραλογισμό και τις ακραίες εκδοχές της πολιτικής. Ως συλλογικότητες, τους είναι αδύνατο να αλλάξουν. Είναι δέσμια των ανομημάτων τους και ευπρόσβλητα σε κάθε είδους εκβιασμό από τα διάφορα συμφέροντα, μικρά και μεγάλα, που κατά καιρούς συναλλάχθηκαν μαζί τους. Όσο ιστορίες αποκαλύπτονται, από τα πιο πενιχρά, όπως τα λαδώματα στις εφορίες και οι πλαστές πινακίδες οχημάτων μεγαλόσχημων, μέχρι τις μίζες για τους εξοπλισμούς και τις θηριώδεις συναλλαγές με τη διαπλοκή, τόσο γίνονται πιο ευάλωτα, απαξιώνονται και απαξιώνουν ό,τι έχει απομείνει ακόμα όρθιο στον τόπο. [ARB]
Και ο Παντελής Μπουκάλας στην «Καθημερινή»:
Δεν απειλούνται τα οικονομικά θεμέλια μόνο. Μ’ αυτά, κουτσά-στραβά θα τα καταφέρναμε. […] Εχει πληγωθεί βαριά το ηθικό, το φρόνημα, η εμπιστοσύνη όχι μόνο στην πολιτεία, αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό· αφού ό,τι τίμιο κι αν κάνουμε, ό,τι φρόνιμο και δίκαιο, εξακολουθούμε να μένουμε πολύ πίσω από την πραγματικότητα και τις πιεστικές απαιτήσεις της, την ώρα που άλλοι θριαμβεύουν ανομώντας. Οσο για τις παλιές μας συνήθειες, που τάχα τις κόψαμε μαχαίρι, εδώ είναι όλες: ο παλαιοκομματισμός, ο νεποτισμός, ο ημετερισμός και η ασχεδίαστη πορεία προς το πουθενά, μέσα σε ένα τούνελ συνεχώς διαστελλόμενο προς όλες τις κατευθύνσεις, όπως το σύμπαν.
——Το κοινό μας σπίτι έχει ένα κόκκινο σημάδι στην πόρτα του, σφραγίδα κινδύνου, όπως έπειτα από σεισμό. Ισως προέρχεται από τα «κόκκινα» δάνεια που απειλούν πάμπολλους «καλά προστατευμένους» δανειολήπτες. Ισως πάλι είναι από τα απομεινάρια που άφησαν πίσω τους όσο έσβηναν οι «κόκκινες γραμμές» των θρύλων, που υποτίθεται ότι δεν θα τις εγκαταλείπαμε ποτέ. Ο,τι κι αν ισχύει, το προειδοποιητικό σήμα είναι ίδιο: Κίνδυνος πτώσης.
Από roides
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου