... και ο χιονιάς κάνει τα κόκαλα να ριγούν...

Διαβάζουμε: Στην «κατάψυξη» όλη η χώρα

40.000 σε όλο το προτεκτοράτο των τοκογλύφων; Και οι χιλιάδες πια οικογένειες χωρίς ρεύμα και με άδεια στομάχια από την ανέχεια της "ανάπτυξης;"; Και οι τόσες και τόσες μονογονεϊκές οικογένειες χωρίς ρεύμα, χωρίς χρήματα, χωρίς θέρμανση; Εκτός ίσως από κάτι μίζερα μαγκάλια που οι αναθυμιάσεις τους σβήνουν ζωές που δεν πρόλαβαν ακόμα να ζήσουν, όπως της 13χρονης μικρούλας απ'τη Σερβία. Για την οποία άκουσα εγώ με τα ίδια μου τα αυτιά και μια ατάκα συμπόνοιας από κάτι θαμώνες καφενείου: " εντάξει, κρίμα ήταν, αλλά τι να πουν με αυτά που τραβάνε και οι Έλληνες;"

"Τι να πουν;" Να καταλάβουν επιτέλους ότι ΟΛΟΙ οι άνθρωποι υποφέρουν για τους ίδιους λόγους και έχουν τους ίδιους καημούς και πάνω απ'όλα αγωνίες! Όπως το να επιβιώσουν (! Α ρε Βίκτωρ Ουγκώ με τους "Άθλιους" και συ Τσαρλς Ντίκενς με τον "Όλιβερ Τουίστ", πόσο διαχρονικά επίκαιροι είστε!) από έναν ανελέητο χιονιά κι από μια πολύ πιο ανελέητη συμμορία "υψηλά ιστάμενων". Που αντιμετωπίζει τα ανθρώπινα όντα ως τρόφιμους των Άουσβιτς και Νταχάου κι "όποιος ζήσει έζησε!" Είτε...
είναι αυτοί Έλληνες ψηφοφόροι και μη, είτε μετανάστες από την Αφρική, είτε ελληνόπουλα, αλβανάκια, σερβάκια, ρουμανάκια και πακιστανάκια, που αν και υποφέρουν δεν μπορούν με την παιδική τους αθωότητα να κατανοήσουν ότι στον κόσμο των ενηλίκων η ανθρώπινη ζωή μετράει πολύ-μα πολύ λιγότερο! Από τις "επενδύσεις" των πολυεθνικών που ξεζουμίζουν ολόκληρες χώρες και ξεσπιτώνουν ολόκληρους λαούς. Από τα κερδοσκοπικά και σαδιστικά τερτίπια με τις τιμές του πετρελαίου και δωρεάν (ΟΠΩΣ ΘΑ ΟΦΕΙΛΕ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ!) κοινωνικών αγαθών σαν το ρεύμα. Από  τα μεγαλεπήβολα σχέδια εξόδου στις "αγορές" όπου το κέρδος δεν χωράει ανθρώπους...Από τα γκαρίσματα και τις τσιριμόνιες στο θέατρο της Βουλής, για τα μάτια των καρπαζοεισπραχτόρων ψηφοφόρων-θεατών. Που ακόμα αναμένουν "φως στο τούνελ" από αυτούς που μόνο μέσα σε τέτοια σκοτάδια έχουν εκπαιδευτεί να κινούνται και να υπάρχουν...

 Και ο χιονιάς κάνει τα κόκαλα να ριγούν. Και τις συνειδήσεις να βυθίζονται σε ένα ολοένα πιο υπνωτικό λήθαργο... όπως εκείνον του...θανάτου;

ανιχνευτής

(Η εικόνα του πεινασμένου και ξεπαγιασμένου βιοπαλαιστή πάρθηκε από το ΓΡΕΚΙ)

Από antidras