Απαξιωμένες “γλάστρες”.

Από τότε που ξεκίνησε η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα -αρχές του 1990-, αρχίσαμε σιγά-σιγά να μαθαίνουμε τις τότε “νέες” εκφράσεις τα «κορίτσια γλάστρες». Τα κορίτσια αυτά δικαίως ή αδίκως τα ονόμασαν έτσι γιατί πλαισίωναν τους βασικούς παρουσιαστές της κάθε εκπομπής. Όσο περισσότερο μπουτάκι και βυζάκι έδειχνε ο φακός, τόσο καλύτερα για την εκπομπή και τα νούμερα που έκανε. Τα κορίτσια λοιπόν αυτά δεν έλεγαν κάτι, απλά χαμογελούσαν για να βγει το προς το ζην.

Εκείνη την εποχή με τα πλούσια οφθαλμόλουτρα, αργότερα την χαρακτήρισαν παρακμιακή και...
ότι βρε παιδί μου, είχε παραγίνει το κακό. Αρχίσαμε να “σοβαρεύουμε” ως κουλτούρα.

Λίγο πριν το “τέλος” αυτών των “ωραίων” εκπομπών, οι υπεύθυνοι των καναλιών έβλεπαν ότι θα έπρεπε να άλλαζαν τις “γλάστρες”, βλέπεις είχε αρχίσει να μπουχτίζει ο κόσμος τα καλλίγραμμα μπουτάκια . Έτσι αύξησαν τις εκπομπές με τις συνεντεύξεις των πολιτικών, όλο και πιο συχνά είχαμε ινκόγκνιτο παρουσιάσεις και όχι μόνο. Εδώ και χρόνια έγιναν οι απαραίτητες “γλάστρες” των καναλιών και πολύ περισσότερο των πρωινών ενημερωτικών.

Όλα αυτά τα χρόνια ακούγαμε ότι παλεύουν για τους πιο φτωχούς, τους άνεργους και για μια πιο αξιοπρεπή Υγεία, παιδία και φυσικά το αξεπέραστο “για το καλό του τόπου” και πολλά άλλα. Προσπάθησαν με φιλότιμο, αυταπάρνηση, τιμιότητα αλλά “άγνωστο” γιατί, οι φτωχοί έγιναν περισσότεροι, οι άνεργοι ως “παράσιτα” για το κράτος αυξήθηκαν, η υγεία και η παιδία είναι σε χωρίς αλεξίπτωτο ελεύθερη πτώση και επίσης κατά πολύ περίεργο τρόπο, το καλό για τον τόπο, έγινε κακό.

Κάποτε θεωρητικά οι βουλευτές ήταν χρήσιμοι γιατί βασικά έβαζαν τους ψηφοφόρους τους σε δουλειά. Δεν ήθελαν βλέπεις να τους πουν κάποια στιγμή μονοφαγάδες…

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια που είναι και πιο εμφανή η παρουσία των πραγματικών αφεντικών τους, απαξιώθηκε ο ρόλο τους και μη έχοντας κάτι πιο σοβαρό να κάνουν, συνέχισαν με πιο θέρμη τις πρωινές κυρίως παρουσίες τους στα κανάλια. Αυτή η βελτιωμένη έκδοση “γλάστρας”, μιλάει, φωνάζει, βρίζει, βαράει με τη γλώσσα και όχι μόνο. Έχει επίσης τη δυνατότητα να σκέφτεται τους ταλαιπωρημένους Έλληνες, να αφουγκράζεται και να συγκινείται  από τα προβλήματα μας και για πολλοστή φορά, να αγωνίζεται για το καλύτερο μέλλον μας. Κάποιοι μάλιστα έχουν κάνει το σκ….. τους “παξιμάδι” για να έχει κάποιο αποτέλεσμα ο αγώνας τους. Όχι άλλο “παξιμάδι” ρε παιδιά, πονάει η καρδιά μου για εσάς και “παξιμάδι” σας!

Γεμίσαμε παράθυρα και ανούσιες απόψεις γιατί ήταν μόνο λόγια. Όλοι έβαζαν τη μάσκα τους και μπλα, μπλα έπειθαν και ακόμα προσπαθούν να μας πείσουν για τις αγνές προθέσεις τους.

Τώρα που χάσαμε τα κορίτσια “γλάστρες”, έχω την αίσθηση ότι είχαν πιο αξία από τις νέες “γλάστρες”…

Με τις ώρες θα μπορούσα να γράφω για τα καμώματα τους, θα κλείσω όμως αφιερώνοντάς τους ένα μικρό απόσπασμα από το χθες μου.

“Μάσκες αρκετές

στα πρόσωπα τους πειστικές

βασανίζουν την αλήθεια

με τα βρώμικα τους δίχτυα.”

Από Ούτε λόγος