Οι αγρότες σε κίνδυνο

Το καμπανάκι χτυπούσε εδώ και πολύ καιρό. Η ελληνική αγροτική παραγωγή δεν απειλείται μόνο από τη συνεχή συρρίκνωση των καλλιεργειών, αλλά και από τη σημαντική μείωση των κοινοτικών επιδοτήσεων. Το θέμα είναι γνωστό από χρόνια, όμως πολλοί, ακόμη και στην κυβέρνηση, φαίνεται να το συνειδητοποιούν -αν το συνειδητοποιούν- μόλις σήμερα.

Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική, η γνωστή μας ΚΑΠ, για την περίοδο 2014-2020 διαφοροποιεί το καθεστώς διάθεσης των αγροτικών επιδοτήσεων που δίνονται από την Ε.Ε., μειώνοντας...

έως και 30% τα προς διάθεση ποσά. Το σεντούκι για την Ελλάδα περιλαμβάνει συνολικά 19,7 δισ. ευρώ, όπως συμφώνησαν πριν από μερικούς μήνες οι αρχηγοί κρατών της Ε.Ε. Πρόκειται όμως για ποσόν κατά πολύ μειωμένο σε σχέση με όσα είχαν δοθεί τις προηγούμενες δεκαετίες.

Η εξέλιξη αυτή, απόρροια της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, κυριαρχεί στην Ευρώπη επιβάλλοντας στα κράτη-μέλη να άρουν σταδιακά όλα τα προστατευτικά μέτρα και στην εγχώρια αγροτική παραγωγή τους. Η κεντρική αρχή αυτής της πολιτικής είναι ότι και τα αγροτικά προϊόντα συμπεριλαμβάνονται πλέον στα αγαθά της αγοράς, τα οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους κανόνες περί ανταγωνιστικότητας και ελεύθερης διακίνησης, όπως επιτάσσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

Στην Ελλάδα της κρίσης και της κοινωνικής εξαθλίωσης αυτό μετράει διπλά. Πρώτον, γιατί ο εγχώριος πρωτογενής τομέας συρρικνώνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας της ένταξής μας στον ευρωπαϊκό παραγωγικό καταμερισμό. Κάτι που έχει οδηγήσει στην εξαφάνιση της παραδοσιακής αγροτιάς και στη συνεχή υποβάθμιση της δυνατότητας της χώρας να παράγει, στοιχειωδώς, τα προϊόντα διατροφής που έχει άμεση ανάγκη.

Και δεύτερον, γιατί η πλήρης απελευθέρωση δεν βοηθάει στην προσπάθεια ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση, μέσω της ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα, όπως ευαγγελίζονται κυβερνητικοί παράγοντες και στελέχη της τρόικας. Εκτός εάν εννοούν τη μαζική εξαγορά αγροτικών γαιών από ξένα funds.

Μπορεί η επιστροφή στην ύπαιθρο να είναι ευσεβής πόθος, συχνά και αναγκαία διέξοδος για πολλούς άνεργους νέους. Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει ούτε αυτόματα ούτε με ευχολόγιο. Εάν πραγματικά η κυβέρνηση επιθυμεί να ενισχύσει την αγροτική παραγωγή της χώρας, οφείλει να το πράξει αμέσως και ουσιαστικά. Οχι με αόριστες υποσχέσεις, αλλά με οργανωμένο σχέδιο, επιλογές συγκεκριμένων ποικιλιών, προώθηση των ποιοτικών καλλιεργειών και παροχή κινήτρων παραγωγής σε όλους.

Δυστυχώς όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις (και η σημερινή) δεν κάνουν τίποτα απ' αυτά. Ας ξυπνήσουν από το λήθαργο, πριν να είναι αργά. Γιατί οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι, που θα πληρώσουν τη νύφη, δεν είναι αμνοί. Μπορεί μάλιστα να μετατραπούν και σε λύκους.

Από enet