Αυτή την κεντροαριστερά ποιος θα την πάρει;

Τα κενά τα καλύπτει η Φύση. Ενίοτε καλύπτονται και παρά φύσιν. Δεν είναι αμαρτία. Άλλωστε ο σκοπός πάντα αγίαζε τα μέσα. Ως εκ τούτου, το να δρας εξτρεμιστικά εναντίον της λογικής και να δηλώνεις κεντροαριστερός για να επιβιώσεις πολιτικά, οικονομικά ή κοινωνικά, δεν είναι κακό. Μ@λ@κία το λες, κακό όχι.

Το κενό δημιουργήθηκε από τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκίνησε ως λαϊκίστικο σοσιαλκάτι τρίτου δρόμου, εξελίχθηκε σε εκσυγχρονιστικό χρηματιστηριακό, μετατράπηκε σε απολιτίκ φιτ και κατάντησε προσωπική άποψη περί μνημονιακής κεντροαριστεράς.

Αυτό το κενό, λοιπόν, της κεντροαριστεράς όρμησαν πολλά τσούρμα να το καλύψουν, κυρίως για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Βενιζέλος με Κουβέλη, Λοβέρδος με Κουβέλη, η...

«Κίνηση 75» του ΠΑΣΟΚ και εσχάτως 58 άνθρωποι που αυτοχαρακτηρίζονται κεντροαριστεροί. Σέβομαι απόλυτα το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του καθένα, οπότε ακόμη κι αν ο Τζήμερος δηλώσει αύριο κεντροαριστερός, ως τέτοιον θα τον υπολογίζω. Άλλωστε ο Τζήμερος με τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο και αρκετούς από τους 58 που έχουν εκφράσει δημόσιο λόγο, δεν έχουν και μεγάλες διαφορές. Ίσως να μην έχουν και καμία.

Αυτό γίνεται φανερό κι από την «έκκληση» των «58» η οποία όπως γράφουν οι ίδιοι «Απευθύνεται στους πολίτες, στα κόμματα, στις συλλογικότητες, στα πολιτικά πρόσωπα, στις συνδικαλιστικές, τις αυτοδιοικητικές και τις πνευματικές δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού». Δηλαδή ένα «απ’ όλα έχω».

Το κέντρο πάντα με φόβιζε και ένα ακόμη επιχείρημα για το φόβο μου αυτό, προσέφερε η κυρία Σώτη Τριανταφύλλου, μία εκ των «58», η οποία σε κείμενό της αναφέρει: «ο ιταλικός φασισμός προέκυψε από μικροαστικά κινήματα «κέντρου», όχι πολιτικού άκρου – γι’ αυτό επεκτάθηκε σε όλο το κοινωνικό σώμα». Έτσι είναι. Το κέντρο πάει όπου θέλει. Κέντρο είναι. Κέντρο βολής, κέντρο διασκέδασης, κέντρο πόλης, πάντως κέντρο. Επεκτείνεται προς την πλευρά που οδηγούν άλλοτε οι συνθήκες κι άλλοτε τα συμφέροντα.  Όσο για τον όρο «κεντροαριστερά», η όποια προσπάθεια να οριοθετηθεί καταργήθηκε από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η ΔΗΜ.ΑΡ., αυτοπροσδιορίστηκε κι αυτή ως «υπεύθυνη Αριστερά» και συνεργάστηκε όσο χρειάστηκε με τη μετριοπαθή ακροδεξιά του Σαμαρά και των συνεργατών του.

Σε κάθε περίπτωση, καλά κάνουν οι άνθρωποι και ασχολούνται. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον κυριότερο λόγο που έπεσαν με τα μούτρα στη δημιουργία «κεντροαριστεράς» καθώς ο Σαμαράς μόνο που δεν εξέφρασε δημόσια –μέχρι στιγμής – την ικανοποίησή του για τις εξελίξεις. Απλώς θα τσακωθούν και είναι κρίμα να χαλάσουν καρδιές «συντρόφων», «συνοδοιπόρων», «συνμνημονιακών» ή όπως αλλιώς θα αποφασίσουν να αποκαλούνται μεταξύ τους.

Ήδη σήμερα ο κεντροαριστρός Λοβέρδος που ρήμαξε κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και εργασιακών δικαιωμάτων στο πέρασμά του από τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, μιλώντας στον Real fm δήλωσε σχετικά με την κίνηση των «58»: «Το είδαμε με ενδιαφέρον το κείμενο, όμως νομίζω ότι στην πολιτική η μέθοδος να παίρνουμε πρωτοβουλίες μέσω της συλλογής υπογραφών από διανοούμενους ήταν μια μέθοδος της δεκαετίας του ’70 η οποία δε νομίζω ότι έκτοτε αποδίδει. Προτιμότερο είναι, παρά ότι σέβομαι το κείμενο σέβομαι και τις υπογραφές, εκτιμώ τους ανθρώπους, τους πιο πολλούς απ’ αυτούς, νομίζω όμως ότι οι πολιτικές πρωτοβουλίες σχετικά με την κεντροαριστερά και το κέντρο έχουν να κάνουνε   με τα πολιτικά της υποκείμενα και όχι με έμμεσους τρόπους». Για να μην υπάρξει αμφισβήτηση, ακούστε τον εδώ από το όγδοο λεπτό και μετά. Στη συνέχεια, ο Λοβέρδος εξηγεί γιατί η κεντροαριστερά των Λοβέρδου – Κουβέλη είναι η καλύτερη από τις άλλες κεντροαριστερές.

Εντάξει, όχι ότι με ενοχλεί να σκοτωθούν μεταξύ τους τα μαγαζάκια της κεντροαριστεράς, απλώς καλό θα ήταν όταν τελειώσουν, βαρεθούν, κάνουν το όποιο χρέος τους, να συμμαζέψουν γιατί στο μέλλον είναι προφανές ότι θα υπάρξουν  κι άλλοι ενδιαφερόμενοι. Η κεντροαριστερά ήταν πάντοτε μια καλή λύση. Ιδίως για τη Δεξιά.

Από τον ΚΑΡΤΕΣΙΟ