Η κοινωνία των 300

Δεν μπορούν οι εκπαιδευτικοί να εκβιάζουν την κοινωνία.
Δεν μπορούν να κρατάνε σε ομηρία τους μαθητές και τους γονείς τους.
Αυτά λένε όλοι οι πολιτικοί, όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου, όλοι οι δημοσιογράφοι.

Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο εκβιασμούς.

Δεν αντέχει άλλο τους εκβιαστές εκπαιδευτικούς.
Τους εκβιαστές...

Εργαζομένους του μετρό.

Ταξιτζήδες.

Ναυτικούς.

Γιατρούς.

Φαρμακοποιούς.

Δημοσίους υπαλλήλους.

Εργαζόμενους των ΔΕΚΟ.

Αφού οι παραπάνω δεν είναι κοινωνία, δεν ανήκουν στον λαό, ποιοι είναι η κοινωνία;

Κοινωνία μήπως είναι το ενάμιση εκατομμύριο ανέργων;

Μήπως είναι το ενάμιση εκατομμύρια εργαζόμενοι που καταργούνται οι κλαδικές συμβάσεις τους και χάνουν το 30% του μισθού τους;

Μήπως είναι οι 300 απο τους 700 χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες που δεν μπορούν να πληρώσουν το ταμείο τους και μένουν ανασφάλιστοι;
Ούτε αυτοί είναι κοινωνία;

Μήπως είναι κοινωνία τα 3 εκατομμύρια που δεν πήγαν να ψηφίσουν κανένα κόμμα απο αντίδραση στο πολιτικό σύστημα; Αποκλείεται, ούτε αυτοί είναι κοινωνία.

Κοινωνία μήπως είναι οι 6 εκατομμύρια  που ψήφισαν κατάργηση χαρατσιών, επανεκκίνηση της οικονομίας, ψήφισαν αριστερούς και τους βγήκαν πιο δεξιοί και απο τους δεξιούς;

Κοινωνία μήπως είναι ο Σύριζα;
Μήπως είναι το ΚΚΕ;
Μήπως είναι η Χρυσή Αυγή;
Μήπως είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες;
Γιατί εκτός απο την κυβέρνηση και αυτοί είναι αντίθετοι στην απεργία των εκπαιδευτικών.

Τελικά κοινωνία είναι οι 300 της Βουλής.
Και μετά γκρινιάζουμε ότι δεν υπάρχει συνεργασία στην πολιτική, ότι δεν μπορούν να τα βρουν για το καλό του τόπου, της πατρίδας.
Τέτοια αγαστή συνεργασία των 300 εναντίον μας έχετε ξαναδεί στην ιστορία;
Μάλλον θα τα βλέπουμε συχνά απο εδώ και πέρα.
Είναι ξεκάθαρο πλέον.
Είναι αυτοί και εμείς.

Από ΛΟΓΙΑ και ΣΚΕΨΕΙΣ, μονταζ Γρέκι