Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Σχεδίασαν τη χρεοκοπία...

Του Δημήτρη Καζάκη
ΟικονομολόγουΑναλυτή

Mε τον πρωθυπουργό στη γύρα για μια ακόμη φορά, προκειμένου να ξεπουλήσει όσο-όσο ό,τι έχει απο­μείνει από την κυριαρχία και την περι­ουσία της χώρας, συνεχίζονται σε επί­πεδο Ε.Ε. οι παρασκηνιακές κινήσεις, τα ποικίλα πάρε-δώσε για την «τελική λύση» τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ευρωζώνη.

Ωστόσο, όποια κι αν είναι αυτή η «τελική λύση», σίγουρα θα είναι η απαρχή ενός νέου γύρου βαθέματος της κρίσης της ευρωζώνης και της Ε.Ε. Το οικοδόμημα της «ευρωπαϊκής ολο­κλήρωσης» και η «αρχιτεκτονική» του ευρώ πάσχει εκ θεμελίων και επομέ­νως δεν σώζεται με καμιά αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού και της εσω­τερικής διαρρύθμισης.

Δεν μπορεί η υιοθέτηση ενός ανελα­στικού και σκληρού κοινού νομίσματος, όπως και η αναγωγή των πάντων στην πάση θυσία τήρηση των 3 ή 4 κριτηρίων του Μάαστριχτ, να οδήγησε στη χειρό­τερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει η Ευ­ρώπη τουλάχιστον ...
μεταπολεμικά και οι δημιουργοί όλων αυτών να περιμένουν πως αν σφίξουν ακόμη περισσότερο τα λουριά θα υπάρξει διέξοδος. Πρόκειται για τον ορισμό του παραλογισμού.

Η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει γι­ατί οι αρχιτέκτονες του ευρώ κατήργη­σαν τα βασικά μακροοικονομικά εργα­λεία με τα οποία μια εθνική οικονομία μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Η ίδια η λογική του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που δημιουργήθηκε για να υποστηρίζει το ευρώ, αποτέ­λεσε τον καταλύτη της σημερινής κρί­σης και την εγγύηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη στο άμεσο μέλλον, τουλάχιστον για τις πιο αδύναμες οικο­νομίες. Και τι προσπαθούν να κάνουν οι γραφειοκράτες, οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί της ευρωζώνης και της Ε.Ε.; Να επιβάλουν ένα ακόμη πιο αυστηρό και ανελαστικό «σύμφωνο ανταγωνι­στικότητας» και μια «οικονομική δια­κυβέρνηση» που δεν καταργεί απλά τις επιμέρους δημοσιονομικές πολιτικές, αλλά την ίδια την εσωτερική συγκρότη­ση της εθνικής οικονομίας των κρατών - μελών, συγκεντρώνοντας όλες τις κρί­σιμες οικονομικές αποφάσεις στη δι­καιοδοσία των κεντρικών οργάνων της Ένωσης. Και μετά περιμένουν ότι θα υπάρξει διέξοδος από την κρίση…

Η βοϊδόμυγα της… Ήρας

Λες και έστειλε η Ήρα από τον Όλυμπο μια βοϊδόμυγα που, όπως τρέλανε τις μυθικές αγελάδες στις όχθες του Στρυμόνα, έκανε το ίδιο και με τους ευρωκράτες, που τώρα σπρώχνουν το κοπάδι των κρατών - μελών στον γκρε­μό, στην άβυσσο των διεθνών αγορών. Ίσως να είναι η εκδίκηση της μυθικής Ελλάδας για το καθεστώς του μνημο­νίου και της δανειακής σύμβασης που επέβαλαν στη χώρα με μοναδικό σκο­πό να διασώσουν τους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους επενδυτές ομο­λόγων. Κάτι άλλωστε που ομολογούν όλοι σήμερα ανοιχτά. «Αυτό που έχει συμβεί μέχρι σήμερα είναι το γεγονός ότι οι Ιρλανδοί και οι Έλληνες φορο­λογούμενοι έχουν φορτωθεί καινούρ­γιο χρέος έτσι ώστε οι πιστωτές να μην αποκρυσταλλώσουν απώλειες. Δεν εί­ναι παρά μια μεταμφιεσμένη διάσωση για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τους ασφαλιστές του Βορρά. Όπως προει­δοποιούσε ανέκαθεν η Αριστερά, η νο­μισματική ένωση είναι μια ‘‘υπόθεση για τραπεζίτες’’», όπως έγραφε πρόσφατα ο γνωστός δημοσιογράφος και αναλυτής της «Daily Telegraph » (20/2) Άμπρος Έβανς-Πρίτσαρντ.

Η βοϊδόμυγα δεν έχει αφήσει ήσυχο ούτε τον κ. Παπανδρέου με την κυβέρ­νησή του. Θα μου πείτε, δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια μιας και η πετριά, όπως λέει κι ο λαός μας, υπήρ­χε εξυπαρχής. Είναι τέτοια η προσή­λωση της κυβέρνησης και προσωπικά του κ. Παπανδρέου στα συμφέροντα των αγορών και των ευρωκρατών, που πραγματικά έχουν χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και πραγματικότητας. Είναι χα­ρακτηριστικό το εξής: Αποκαλύφθηκε ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 φέρε­ται να είχε ζητήσει ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου την παρέμβαση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, σύμφωνα με δήλωση που φέρεται να έχει κάνει ο Ντομινίκ Στρος-Καν σε γαλλικό κανάλι. Η δήλωση του επικεφαλής του ΔΝΤ φέρεται να έχει γίνει στο γαλλικό κανάλι Canal+, στο πλαίσιο ντοκιμαντέρ για τον κ. Στρος-Καν, που θα μεταδοθεί τον επόμενο μήνα. Σύμφωνα με τον κ. Στρος-Καν, όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός του έθεσε πριν από 14 μήνες την ιδέα προ­σφυγής στο ΔΝΤ, εκείνος απάντησε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα δεχτούν σε καμία περίπτωση τη μονομερή παρέμ­βαση του Ταμείου σε μία χώρα της ευ­ρωζώνης.

Πώς απάντησε σ’ αυτή την αποκά­λυψη η κυβέρνηση; Όχι μόνο την επι­βεβαίωσε, αλλά σύμφωνα με τον κ. Πεταλωτή αυτή ήταν η επιδίωξη της κυβέρνησης εξαρχής: «Όλοι θυμόμα­στε τις τεράστιες προσπάθειες της ελ­ληνικής κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου να αντι­μετωπίσει με τον πλέον άμεσο τρόπο το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας το οποίο αποκαλύφθηκε μετά τις εκλο­γές του 2009», σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και συνέχισε: «Με λεπτούς χειρισµούς, µε ψυχραιµία και περίσσια αποφασιστικότητα, καταφέ­ραµε σε εποχές πολύ δύσκολες για τη χώρα µας να δηµιουργηθεί η γνωστή λύση του τριµερούς µηχανισµού δανεισµού και στήριξής µας και η υπαγωγή µας σε αυτόν.

Ήταν… προμελετημένο

Αυτό που σήµερα είναι το ζητούµενο για την Ευρώπη, δηλαδή η δηµιουργία ενός µόνιµου παρόµοιου µηχανισµού, εµείς το κατορθώσαµε, επιχειρώντας σ’ ένα εξαιρετικά δύσκολο κλίµα ανα­ξιοπιστίας για τη χώρα µας, έτσι όπως την παρέδωσε η Ν.Δ. και φθάσαµε σή­µερα, απαλλαγµένοι από τις προσωρι­νές δανειακές µας ανάγκες, να σχεδι­άζουµε και να υλοποιούµε τις µεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η Ελλάδα. Η πορεία αυτή ούτε αυτονόητη, ούτε εύκολη ήταν. Είναι αποτέλεσµα σκληρής δουλειάς και συµπυκνωµένης κατανόησης από τον ελληνικό λαό και την κυ­βέρνησή µας».

Τι µας αποκαλύπτει ο κ. Πεταλωτής; Αφενός ότι ευθύς εξαρχής στόχος της κυβέρνησης ήταν να µας οδηγήσει στο καθεστώς του µνηµονίου και της δανει­ακής σύµβασης. Αµέσως µετά τις εκλο­γές του 2009. Κι εποµένως όταν ο κ. Παπανδρέου δήλωνε στις 3/12/2009 στο CNN ότι «δεν θα αναγκαστούµε να προβούµε σε στάση πληρωµών και ότι δεν χρειάζεται να διασώσει την Ελ­λάδα η Ε.Ε.» αποδεικνύεται ότι έλεγε παραμύθια. Αφετέρου ότι η Ελλάδα υπήρξε το πειραματόζωο για να δοκι­µαστεί πάνω της ο µόνιµος µηχανισµός που ετοιµάζεται για ολόκληρη την ευ­ρωζώνη και την Ε.Ε. σήµερα. Και έχει το θράσος αυτή η κυβέρνηση να επι­χαίρει, γιατί παραµύθιαζε τον ελληνι­κό λαό για µήνες πριν επίσηµα «ανα­καλύψει» ότι δεν µπορεί να αποφύγει την πτώχευση χωρίς το µνηµόνιο και τη δανειακή σύµβαση.

Ποιων τα συμφέροντα υπηρετού­σε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, όταν οµολογεί σήµερα ότι η επι­δίωξη ήταν εξαρχής να εφαρµοστεί ο µηχανισµός στήριξης στην Ελλάδα, ως πιλοτικό πρόγραµµα για τον µόνιµο µη­χανισµό που επιδιώκουν να επιβάλουν οι ευρωκράτες; Ποιοι ήθελαν κάτι τέ­τοιο; Μην ξεχνάµε ότι στις 29/1/2010 ο Αλμούνια, ο κατεξοχήν υπεύθυνος επίτροπος τότε, είχε δηλώσει ότι η ευ­ρωζώνη δεν διαθέτει κανένα «σχέδιο Β» για να βοηθήσει την Ελλάδα. «Δεν υπάρχει ζήτηµα διάσωσης της Ελλά­δας» είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια του ετήσιου Νταβός. «Η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει. Στην ευρωζώνη πτώχευση δεν υφίσταται». Όλα τα προβλήµα­τα της χώρας θα λυθούν µε βάση το «σχέδιο Α», δηλαδή τη «δηµοσιονοµι­κή προσαρµογή» της χώρας, που είχε εκπονήσει τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Ανάλογες δηλώσεις έκανε τότε και ο Μπαρόζο. Ποιος λοιπόν επεδίωκε τη λύση του «σχεδίου Β», που σήµερα έχει επεκταθεί σ’ όλη την ευρωζώνη;

Από τη στήλη αυτή, από το πρώτο κιόλας άρθρο στις 4/3/2010, προσπαθήσαµε να εξηγήσουµε µε τις περισσότερες δυνατές λεπτοµέρειες ότι οι λεγόµενες «αγορές», δηλαδή οι κερδοσκόποι δανειστές του ελλη­νικού δηµοσίου, αλλά και των άλλων κρατών της ευρωζώνης, ήθελαν ευ­θύς εξαρχής να υπάρξει ένας τέτοι­ος µηχανισµός. Ένας µηχανισµός που θα τους εξασφάλιζε τις χρεωστικές απαιτήσεις τους έναντι µιας ενδεχό­µενης επίσηµης πτώχευσης, αλλά και θα έθετε στη διάθεσή τους τις χώρες σαν την Ελλάδα που βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας. Αυτός ο µη­χανισµός επιβλήθηκε πιλοτικά στην Ελλάδα µε τους χειρότερους, µε τους πιο επαχθείς όρους. Επιβλήθηκε κα­τόπιν στην Ιρλανδία και οι αγορές εξα­κολουθούν να πιέζουν για να υπάρξει µόνιµος τέτοιος µηχανισµός ώστε να αναλάβει τις χώρες που έπονται.

Εποµένως η οµολογία του κυβερνη­τικού εκπροσώπου αποκαλύπτει ένα µέρος των συμφωνιών που έκλεισε στο παρασκήνιο η κυβέρνηση Παπανδρέου µε τους κερδοσκόπους ήδη από την αρ­χή της κρίσης. Δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι στα τέλη Ιανουαρίου µε αρχές Φε­βρουαρίου του προηγούµενου έτους κυβερνητικά στελέχη είχαν απανωτές συναντήσεις στην Αθήνα µε τον κ. Πόλ-σον, επικεφαλής ενός από τα µεγαλύ­τερα hedge fun d παγκοσµίως. Ο κύρι­ος αυτός βρέθηκε στην Αθήνα µόνο και µόνο για να διαπιστώσει πόσο «ανοιχτή για δουλειές» ήταν η κυβέρνηση και η Ελλάδα, όπως διαβεβαίωνε ο ίδιος λί­γες ηµέρες αργότερα στη γνωστή σύ­σκεψη των hedge funds στο Μανχά­ταν της Νέας Υόρκης στις 8/2/2010. Οι επαφές και οι συµφωνίες που κλείστη­καν µε την κυβέρνηση και τους κερδο­σκόπους στο παρασκήνιο άνοιξαν τον δρόμο για την επιβολή του καθεστώ­τος του µνηµονίου και την πόρτα για την µετεξέλιξη της Ε.Ε. σύµφωνα µε τα γούστα και τα άµεσα συµφέροντα των πιο αδίστακτων και παρασιτικών δυνά­µεων της διεθνούς αγοράς.

Μon ami, Dominique

Όλα αυτά φυσικά έγιναν με τις ευλογίες και την κάλυψη της κυβέρνησης των ΗΠΑ, την παρό­τρυνση του «mon am i, Dominique», όπως λέει ο Στρος-Καν ότι τον αποκάλεσε ο Γ. Παπανδρέου όταν τον Δεκέμβριο του 2009 του πρωτοζήτησε τις «συμβουλές» του, όπως επίσης και ενός κλει­στού κύκλου ευρωκρατών που μελετούσαν από τις αρχές του 2009 τον τρόπο να πλασάρουν τον μηχανισμό αυτόν στους πολίτες των κρατών - με­λών. Την αποκάλυψη αυτού του μυστικού κυκλώ­ματος, που αποτελούνταν από κορυφαίους γραφειοκράτες, τραπεζίτες και πολιτικούς της Ε.Ε., έκανε η «Wall Street Journal » στις 24/9/2010.

Τις λεπτομέρειες φυσικά των πάρε-δώσε, των δεσμεύσεων και των συμφωνιών του παρασκη­νίου, θα τις μάθουμε όταν ο ελληνικός λαός θα ανατρέψει την παρούσα κυβέρνηση, θα εκδιώξει το πολιτικό προσωπικό του σύγχρονου δωσιλογισμού, θα καταργήσει απόρρητα και στεγανά που κρύβουν λοβιτούρες, ρεμούλες, ατασθαλίες, υπόγειες διασυνδέσεις και θα ανοίξει σε κοινή θέα τους δημόσιους λογαριασμούς στο σύνολό τους. Και τότε θα μάθει με επώδυνο τρόπο ο κ. Παπανδρέου και όλος ο συρφετός του πολιτικού προσωπικού που οδήγησε τη χώρα σ’ αυτή την κατάντια ότι η διαφάνεια δεν είναι ένα απλό κλι­σέ για δεκάρικους εκ του προχείρου.

«Τελική λύση»

Μέχρι τότε, όμως, ο κ. πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ανεβάζουν στροφές για να ολο­κληρώσουν την καταστροφή. Επειδή βλέπουν ότι τα ψωμιά τους είναι λίγα, βιάζονται να βάλουν την υπογραφή τους και στην τελευταία πράξη του δράματος, την επιβολή της «τελικής λύσης» που επιθυμούν τα μεγάλα αφεντικά των αγορών. Αυτό το νόημα έχει και η επίσκεψη του πρωθυ­πουργού στο Βερολίνο αυτές τις ημέρες.

Βασικό μέλημα του κ. Παπανδρέου είναι να πουλήσει στους Γερμανούς την ιδέα της επαναγοράς των ομολόγων. Ως τυπικός μεσίτης των αγορών τρέχει να περιορίσει όσο το δυνατόν τις ζημιές των κερδοσκόπων κατόχων ομολόγων. Από την αρχή το μόνο που ένοιαζε την κυβέρνηση ήταν αυτό ακριβώς. Πώς θα εξασφαλίσει τους κατόχους οµολόγων. Όχι µόνο λόγω των πιέσεων των διεθνών αγορών, αλλά και γιατί σηµαντικές ποσότητες οµολόγων βρίσκονται στα χέρια της εγχώριας οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση σε κάθε ευκαιρία βιαζό­ταν να δηλώσει ότι είναι υπέρ της επιµήκυνσης, δηλαδή της χειρότερης µορφής αναδιάρθρωσης του χρέους για τον οφειλέτη, αλλά µε κανέναν τρόπο δεν θέλει το «κούρεµα», δηλαδή τη µεί­ωση της ονοµαστικής αξίας των οµολόγων. Γιατί;

Διότι δεν θέλει οι δικοί της άνθρωποι και τα στη­ρίγµατά της να υποστούν ζηµιές και απώλειες.

«Από το παράθυρο»

Όµως καθώς το οικονοµικό κλίµα επιδεινώνε­ται, τόσο περισσότερο αυξάνουν οι πιθανότητες να µην µπορέσει τελικά να αποφύγει ούτε η κυ­βέρνηση ούτε οι κερδοσκόποι που κρύβονται πί­σω της ένα γερό «κούρεμα» των ομολόγων. Την προοπτική αυτή ενισχύει και η αδυναµία της ευ­ρωζώνης να ετοιµάσει έγκαιρα και να επιβάλειτάχιστα και όχι το 2013, όπως επισήµως έχει ανα­κοινωθεί, τον µόνιµο µηχανισµό διαχείρισης των πτωχεύσεων εντός της.

Σύµφωνα µε το «Bloomberg» (22/2), o κ. Πα­πανδρέου επικέντρωσε τις συνοµιλίες του µε την κ. Μέρκελ στην ανάγκη να περιληφθεί στη συµφωνία που πρόκειται να κλειστεί στα τέλη Μαρτί­ου η δυνατότητα επαναγοράς οµολόγων από τον µόνιµο µηχανισµό αντιµετώπισης κρίσεων, που ετοιµάζει η Ε.Ε., µε στόχο να µειωθούν τα επιτό­κια. Η λογική του κ. Παπανδρέου είναι απλή. Αςαγοράσει µε κάποιον τρόπο τα οµόλογα των υπό χρεοκοπία χωρών το Ευρωπαϊκό Ταµείο Χρηµα­τοπιστωτικής Στήριξης, ή κάποιος άλλος οργανισµός της ευρωζώνης, προσφέροντας νέα οµόλο­γα χαµηλότερου επιτοκίου. Στην πράξη προσπα­θεί να βάλει τη λογική του ευρωομολόγου από το παράθυρο. Κι αυτό είναι κάτι που επιθυµούν διακαώς οι κερδοσκόποι κάτοχοι οµολόγων, αλ­λά αρνήθηκε για µια ακόµη φορά η Bundesbank, διαβλέποντας τον κίνδυνο για τη δηµοσιονοµική κατάσταση της Γερµανίας.

Τα δίνει όλα χάριν των κερδοσκόπων

Προκειμένου ο κ. Παπανδρέου να πείσει την κ. Μέρκελ να δεχτεί το σχέδιο των κερδοσκόπων, είναι διατεθειμένος να τα δώσει όλα. Όχι τα δικά του, αλλά ό,τι έχει απομείνει στη χώρα και τον λαό. Έτσι, η «αξιοποίηση» της δημόσιας περιου­σίας, οι υποδομές, τα νοσοκομεία, ό,τι διαθέτει και δεν διαθέτει η χώρα, μπήκαν στο τραπέζι της συναλλαγής.

Ήδη ανακοινώθηκε ότι το γερμανικό υπουργείο Υγείας θα αναλάβει εργολαβικά να «εκσυγχρο­νίσει» το δημόσιο σύστημα υγείας της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Στέφαν Κάπφερερ, υφυπουργό Υγείας της Γερμανίας, η προσοχή πρέπει να επικε­ντρωθεί στο καίριο πρόβλημα της διαχείρισης των κονδυλίων. Ένα ζήτημα «που αφορά πολλές πλευ­ρές της νοσοκομειακής περίθαλψης, όπως π.χ. το θέμα της διάρκειας της παραμονής των ασθε­νών στα νοσοκομεία. Και συγκεκριμένα: πόσο γρήγορα μπορούμε να δώσουμε εξιτήριο στους ασθενείς και εάν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε με τα εξωτερικά ιατρεία την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη», δήλωσε στην «Deutsche Welle » (15/2). Με άλλα λόγια, το όλο ζήτημα θα είναι πώς θα αποτρέπεται η μακροχρόνια νοσηλεία και πώς θα εκδιώκεται γρήγορα από το δημόσιο νοσοκομείο ο ασθενής για να αναζητήσει την κά­λυψη της ιδιωτικής υγείας. Κάτι που εφαρμόζει η γερμανική κυβέρνηση και στη Γερμανία, ιδιωτικο­ποιώντας το πρώτο δημόσιο σύστημα καθολικής υγείας στην Ευρώπη, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1880. Η ουσία είναι ότι η διαχείριση των ελ­ληνικών δημόσιων νοσοκομείων παραδίδεται σε γερμανικές εταιρείες υγείας, οι οποίες αποτελούν από τους πιο σημαντικούς χορηγούς του κόμμα­τος της Μέρκελ και θησαυρίζουν αυτή την εποχή από τις ιδιωτικοποιήσεις στη Γερμανία.

Χρεοκοπούμε υπέρ της Γερμανίας

Η Γερμανία προσπαθεί να κρατηθεί στον αφρό και να μην βουλιάξει μαζί με την ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2010 υπήρξε μια «χρυσή χρονιά», όπως αποκλήθηκε, για το γερμανικό εμπόριο. Οι εξαγωγές εμφάνισαν αύξηση κατά 18,5% σε σχέση με το 2009, ενώ αύξηση παρουσίασαν και οι εισαγωγές στη Γερμανία, και μάλιστα κατά 20%. Πρόκειται για το μεγαλύτερο εμπορικό πλεόνασμα που έχει καταγραφεί στη Γερμανία από το 1974. Την περασμένη χρονιά το άλμα των γερμανικών εξαγωγών τροφοδοτήθηκε από την αυξημένη ζήτηση στις αναπτυσσόμενες χώρες εκτός ευρωζώνης, όπως την Κίνα, τη Βραζιλία και την Ινδία, αλλά και από τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, κυρίως από τις προβληματικές οικονομίες του Νότου. Οι εξαγωγές προς τις χώ­ρες εκτός ευρωζώνης αυξήθηκαν κατά 26%, ενώ προς τις χώρες εντός της ευρωζώνης κατά 12,7%! Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η χρόνια ύφεση και η χρεοκοπία των χωρών σαν την Ελλάδα μεταφρά­ζεται σε τρομακτικές εμπορικές επιδόσεις για τη Γερμανία. Αυτό δίνει μια σημαντική διάσταση των ανταλλαγμάτων που ζητά η Γερμανία για να προ­βεί σε «παραχωρήσεις» σε επίπεδο ευρωζώνης. Και επίσης προϊδεάζει τα ανταλλάγματα που είναι διατεθειμένη να δώσει η κυβέρνηση προκειμένου η Μέρκελ να συμφωνήσει στο σχέδιο διάσωσης των κερδοσκόπων.