Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Το σύνδρομο του χαρτοπαίκτη

Η αδυναμία για την αντιμετώπιση των μακροχρόνιων και καθημερινών προβλημάτων καθώς και η έλλειψη δεξιοτήτων επίλυσης αυτών των προβλημάτων οδήγησε την Κυβέρνηση στην υιοθέτηση της πολιτικής του χαρτοπαίκτη.
Αντί να ψάχνουν για μια βιώσιμη λύση με αλλαγή πολιτικής, υιοθέτηση στρατηγικής ανάπτυξης, αναγνώριση προτεραιοτήτων, προσαρμογή στα νέα δεδομένα, θέσπιση σκοπών και στόχων και σωστό προγραμματισμό, η κυβέρνηση πιστεύει ότι μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις της οικονομίας βάζοντας στοιχήματα και ελπίζοντας στην εύνοια της τύχης εξακολουθώντας να ποντάρει συνεχώς σε αυτά και όταν ως συνήθως τα χάνει επανέρχεται για είσπραξη νέων εσόδων.
Βλέποντας και κάνοντας η κυβέρνηση, εφαρμόζει περιοδικά την εισοδηματική πολιτική του χαρτοκλέφτη, επιβάλλοντας νέους και άδικους φόρους.
Καλοκαίρι έρχεται και οι κυβερνώντες λένε να παίξουν λίγο πιο χοντρό παιχνίδι και τον Οκτώβριο, πάλι εδώ είμαστε.
Ποιος θα πληρώσει πάλι; Δεν απαντώ, το γνωρίζουμε όλοι μας.