Η Αγωνία του Τερματοφύλακα

«Κλειδί» για την πρόοδο της ελληνικής οικονομίας, χαρακτήρισε τις μεταρρυθμίσεις η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), συμπληρώνοντας ότι  «Η επιτυχία του μεταρρυθμιστικού σχεδίου της Ελλάδας θα εξαρτηθεί από την εφαρμογή του στην πράξη».

Χωρίς να ξεχνάμε τι έλεγε μέχρι προχθές το ΔΝΤ ούτε να συγχωρούμε τους απελθόντες, ανάξιους και υπόλογους κυβερνήτες, δεν μπορούμε παρά να αναρωτιόμαστε για πολλά, διάφορα και...

σκόρπια περί των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. 

Μεταρρύθμιση δεν είναι να διαλύονται οι δημόσιες δομές ή να καταρρέουν οι διπλά και τρίδιπλα χρεωμένες υποδομές, με ταυτόχρονη αύξηση των φόρων και του απρόσκοπτου πλουτισμού των γνωστών και μη εξαιρετέων κρατικοδίαιτων εργολάβων. Μεταρρύθμιση θα ήταν η φορολογία με στοιχεία ανταποδοτικότητας, συνταγματικής νομιμότητας και κοινωνικής λογικής. Μεταρρύθμιση θα ήταν η πάταξη της διαφθοράς, του παρασιτισμού και όλων εκείνων των αναίσχυντων και καιροσκοπικών πρακτικών διασπάθισης του δημοσίου χρήματος που αναπαρήγαγε αδιάφορα ετούτο το βορβορώδες σύστημα που μας έφερε εδώ που μας έχει φέρει.

Μεταρρύθμιση δεν είναι να πουλάνε οι τραπεζίτες τις απαιτήσεις των τραπεζών δημόσιας ιδιοκτησίας που εκμεταλλεύονται, στα 30 λεπτά του ευρώ στους ίδιους τους χρεώστες τους. Ούτε είναι μεταρρύθμιση να χρεώνονται οι ζημιές τέτοιων άνομων πράξεων στον ανύποπτο φορολογούμενο ραγιά και στα παιδιά του και στα εγγόνια του και στα δισέγγονά του. Μεταρρύθμιση θα ήταν να ελεγχθούν εκείνοι που εκχώρησαν τέτοια δάνεια με ανεπαρκείς εγγυήσεις και οι άλλοι που επένδυσαν τον δανεικό και δημόσιο πλούτο αλλού από εκεί που υποσχέθηκαν συμβατικά ή ακόμα χειρότερα τον μετέφεραν παράνομα στο εξωτερικό ή τρισχειρότερα τον τοποθέτησαν σε περίτεχνα και εξόχως αποδοτικά χρηματοοικονομικά προϊόντα, δια μέσου των δαιδαλωδών αλλά ανιχνεύσιμων διαδρόμων του χρήματος, δηλώνοντας ταυτόχρονα και δολίως πτωχοί.

Μεταρρύθμιση δεν είναι να αυξάνονται οι έμμεσοι φόροι κατανάλωσης μιας καθημαγμένης κοινωνίας που έχει φτάσει στα όρια της εξάντλησής της, για  να εξυπηρετείτε ένα χρέος που είναι ανεξέλεγκτο και αβίωτο. Μεταρρύθμιση θα ήταν να ελεγχθούν αυτοί που το δημιούργησαν, αυτό το ειδεχθές χρέος.

Μεταρρύθμιση δεν είναι να πεθαίνουν, επειδή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην φαρμακευτική τους αγωγή, οι ασθενείς. Μεταρρύθμιση θα ήταν να παταχθεί η αισχροκέρδεια και οι δόλιες πρακτικές των εισαγωγέων φαρμάκων που πλουτίζουν αδικαιολόγητα και αφορολόγητα. Ακόμα σημαντικότερη μεταρρύθμιση, θα ήταν  να παράγονται στην Ελλάδα τα ινδικά ή τα πακιστανικά γενόσημα φάρμακα που με τριγωνικές συναλλαγές και άλλα κόλπα ανομολόγητα, φθάνουν πανάκριβα στον πάγκο του ελληνικού φαρμακείου.

Μεταρρύθμιση, δεν είναι να υπολειτουργούν τα δημόσια νοσοκομεία, για να θησαυρίζουν τα ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα, στέλνοντας ακόμα πιο βαθιά στον βούρκο της χρεοκοπίας, τα ασφαλιστικά ταμεία. Μεταρρύθμιση θα ήταν η χρηστή διοίκηση και η εγγύηση ότι κανείς ανασφάλιστος δεν θα πεθαίνει στον δρόμο, κάνοντας την κοινωνία μας να μοιάζει με ζούγκλα χωρίς τον Ταρζάν.  

Και πάνε λέγοντας οι σκέψεις περί μεταρρύθμισης, με χαριτολογήματα ή και χωρίς αυτά…

Μεταρρυθμίσεις δεν ήταν όλα αυτά που συνέβαιναν σε ετούτην την κοινωνία, χρόνια τώρα, και που όλους μας, μας μετέφεραν πίσω στην εποχή του λίθου, παράγοντας μόνο ανείπωτη αδικία, απίστευτη ανισότητα και ασύλληπτο όλεθρο.

Μεταρρυθμίσεις θα ήταν αυτά που διατυπώθηκαν στις προγραμματικές θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης πριν λίγες εβδομάδες.

Όμως, αυτό που βλέπουμε να διαδραματίζονται από την ανάγνωση των προγραμματικών θέσεων και μετά, είναι ένας απίστευτος και παράλογος εκβιασμός εκ μέρους των εντιμότατων φίλων μας και των "θεσμών", οι οποίοι διαδηλώνουν έμμεσα αλλά με σαφήνεια, ότι οι επικυρίαρχοι, οι οποίοι καλόμαθαν με τον ενδοτισμό και την δόλια υποχωρητικότητα των απελθόντων ολετήρων, δεν ενδιαφέρονται για κανενός είδους αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις. Ενδιαφέρονται μόνο να καλύψουν τις απάτες τους, υπό το νέφος των κίβδηλων μεταρρυθμίσεων του πρόσφατου παρελθόντος.

Κυρίως, ενδιαφέρονται οι "θεσμοί" για τη διαιώνιση της επικυριαρχίας τους. Όπως είπε κι εκείνος ο Αμερικάνος πολιτικός, του οποίου το όνομα δεν μπορώ να θυμηθώ: «Στην πολιτική, δύο πράγματα έχουν σημασία: το πρώτο είναι τα λεφτά και δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο είναι το δεύτερο».

Από την άλλη μεριά, βλέπομε όλους αυτούς που είναι σήμερα επιφορτισμένοι με την ευθύνη που τους φορτώσαμε με την ψήφο μας, προκειμένου να σηκώσουν το κολοσσιαίο βάρος της εθνικής διαπραγμάτευσης στο όνομά μας, αντί να αντεπεξέρχονται στις ελπίδες και τις απαιτήσεις μας, αυτοί να κάνουν βήματα μπροστά στα λόγια και άλματα πίσω στις πράξεις.

Τους βλέπομε να κουτουλούν ο ένας πάνω στον άλλο κι έτσι άπειροι όπως είναι με τα τερτίπια της διακυβέρνησης και βουτηγμένοι μέσα στο τέλμα της υφιστάμενης δημόσιας διοίκησης, να πνίγονται σε μια κουταλιά νερό, βασισμένοι σε δομές, που όταν δεν αποδεικνύονται ανίκανες να παράξουν έργο, είναι απλώς περισσότερο από πρόθυμες να σαμποτάρουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.

Ακόμα χειρότερα, αντί να είναι στα υπουργεία τους όλοι αυτοί που ψηφίσαμε για να μας κυβερνήσουν και να εργάζονται πυρετωδώς για την εθνική επανόρθωση, κατά τη λαϊκή εντολή, αυτοί περιδιαβαίνουν στα ετοιμόρροπα πλατό της υπερχρεωμένης, φοροδιαφεύγουσας και βδελυρής μηντιοκρατίας, από το πρωί ίσαμε το βράδυ∙ και –το χειρότερο- με χαμηλωμένο το βλέμμα τους, οι εκλεκτοί μας, ως να ήταν αμελείς μαθητές ή τάχα ένοχοι των ακατανόμαστων ανομημάτων του πρόσφατου παρελθόντος, απολογούνται στους ακριβοπληρωμένους πρωταγωνιστές της παραπληροφόρησης και στους άλλους ψιττακούς της Τηλεδημοκρατίας, την οποία τις προάλλες είχαμε ελπίσει ότι εξοστρακίσαμε με την ψήφο μας!

Απολογούνται σαν άμαθα σχολιαρόπαιδα, Κύριος οίδε για ποιον ακατανόητο λόγο ή ποιο ανερμήνευτο και ακατονόμαστα σύμπλεγμα, όταν όλοι εμείς που τους ψηφίσαμε, τους στηρίξαμε και συνεχίζομε να τους στηρίζουμε, το κάναμε με την ελπίδα και την απαίτηση να πράξουν πολλά και σπουδαία, ανάμεσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η έγκληση των Μέσων Μαζικού Εμπαιγμού (ΜΜΕ) που ανέκαθεν, αδικαιολόγητα και αναίσχυντα, καταχρώνται αφορολόγητα τις δημόσιες συχνότητες για να διασπείρουν όπως πάντα, έτσι και σήμερα, μόνον τρόμο και παραπληροφόρηση, ως να μην έχει αλλάξει τίποτα σε ετούτον τον παντέρμο τόπο, μετά την 25ην Ιανουαρίου!

Όπως πολύ εύστοχα σημείωσε και ο άλλος, την μπάλα δεν τους την δώσαμε για να αναπαραγάγουν την αγωνία του τερματοφύλακα τη στιγμή του πέναλτι απέναντι στη διαπλοκή. Την πάσα τους τη δώσαμε για να βάλουν γκολ!

Alexandros Raskolnick από my-pillow-book