Εξαγωγαί «Ο ΡΑΧΟΗΣ»

Του Γιώργου Τραπεζιώτη  

«Το να αναζητά κανείς έναν εχθρό στο εξωτερικό, είναι ένα ‘κόλπο’ που έχουμε ήδη παρακολουθήσει πολλές φορές στην Ιστορία. Αυτό δεν λύνει προβλήματα, αυτό δεν κάνει τίποτε άλλο από το να τα επιδεινώνει. Η μόνη λύση είναι να επιδεικνύεται σοβαρότητα», δήλωνε ο Μαριάνο Ραχόι την περασμένη Κυριακή, επιτιθέμενος στον Αλέξη Τσίπρα ο οποίος μία ημέρα νωρίτερα είχε τολμήσει να προσβάλλει τα ιερά τοτέμ...

της ευρωπαϊκής λιτότητας.

«Μας είχαν στήσει παγίδα οι πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Σαμαρά, για να μας ρίξουν στα βράχια πριν καλά-καλά αναλάβουμε την κυβέρνηση. Με στόχο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία και την ανατροπή της κυβέρνησης.

Με στόχο δηλαδή τη λεγόμενη αριστερής ή αντιμνημονιακή παρένθεση. Πήγαμε στη διαπραγμάτευση σε καθορισμένα από πριν ασφυκτικά χρονικά περιθώρια», είχε πει ο Έλληνας πρωθυπουργός, στην διάρκεια της ομιλίας του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, φωτογραφίζοντας ουσιαστικά την Ισπανία και την Πορτογαλία, ότι συνασπίστηκαν εναντίον της νέας ελληνικής κυβέρνησης.

«Όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται» λέει ο λαός. Ο ίδιος λαός που την 25η Ιανουαρίου ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Ο κάτοχος της… μύγας, στην περίπτωση αυτή είναι ο Μαριάνο Ραχόι, που έγινε «έξαλλος» και με την αναφορά Τσίπρα περί επίδρασης στους (πολιτικούς) συσχετισμούς σε άλλες χώρες «και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία». Και ο Ραχόι είναι αυτός που προκειμένου να ξεχαστεί το ισπανικό πόπολο από την ανεργία και την ανέχεια, «αναζητά εχθρούς στο εξωτερικό», διώχνοντας όπως-όπως την μπάλα στην ελληνική εξέδρα…

Εμείς Podemos (Μπορούμε)! Ο Ραχόι δεν μπορεί…

Το Λαϊκό Κόμμα (PP), πιο λιανά, η ΝΔ της Ισπανίας, προσπαθεί να πιαστεί από τα κοντοκουρεμένα μαλλιά των γραβατοφορεμένων στελεχών της, καθώς με τίποτε πια δεν μπορεί να πιάσει την αλογοουρά του Πάμπλο Ιγκλέσιας, και βέβαια του Podemos που – όπως μαρτυρούν ξεκάθαρα οι δημοσκοπήσεις – καλπάζει προς την εξουσία. Και βέβαια ένα τέτοιο ενδεχόμενο προβλέπεται να χαλάσει περαιτέρω την ευρωπαϊκή πιάτσα των δανειζόμενων και των δανειστών…

Δεν είναι όμως η πρώτη φορά η ισπανική Δεξιά επιχειρεί με κάθε τρόπο να πείσει τους Ισπανούς ψηφοφόρους πως η Ελλάδα (του ΣΥΡΙΖΑ) θέλει να κάνει του κεφαλιού της, την ώρα που η Μαδρίτη έχει βοηθήσει την Αθήνα με δάνεια. Ποιος ξεχνάει τη δήλωση του Λουίς Ντε Γκίντος λίγο πριν την αυγή του 2015: «Η Ελλάδα έλαβε 210 δις. ευρώ από την ευρωζώνη, από τα οποία τα 26 δις. από την Ισπανία, η οποία αντιμετώπιζε επίσης οικονομική κρίση και αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από την ΕΕ», είχε πει ο Ισπανός υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Cope, θέλοντας να ενεργοποιήσει τα συντηρητικά αντανακλαστικά των συμπατριωτών του. Μάταια όμως…

Και ο Ραχόι την ίδια στιγμή κάνει ό,τι μπορεί, την ώρα που βλέπει όχι ένα, ούτε δύο, αλλά 40 άτομα να παραπέμπονται σε δίκη με την κατηγορία της εμπλοκής τους σε κύκλωμα διαφθοράς που σχετίζεται με το Λαϊκό Κόμμα. Στη δίκη δε, κατηγορίες θα αντιμετωπίσει βέβαια και το ίδιο το PP, καθώς στο εδώλιο θα καθίσουν – όχι και τόσο αναπαυτικά – και τρεις πρώην ταμίες του πολιτικού σχηματισμού του οποίου ηγείται ο Ραχόι.

Η δίκη θα ξεκινήσει πιθανότατα στις αρχές του 2016 κι όπως φαίνεται η προεκλογική περίοδος – και η πολιτική αντιπαράθεση – θα κινηθούν γύρω από το τεράστιο αυτό σκάνδαλο. Ακόμη ένας λόγος λοιπόν να βρεθούν τρόποι προκειμένου να στραφεί αλλού το ενδιαφέρον των Ισπανών ψηφοφόρων κι ένας δοκιμασμένος τρόπος είναι και το γνωστό μότο «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ».

Νέα Δημοκρατία… Εξωτερικού

«Πολλοί χρησιμοποιούν τις στατιστικές και τα νούμερα, όπως χρησιμοποιούν οι μεθυσμένοι τις λάμπες του δρόμου. Περισσότερο για να μπορέσουν να σταθούν όρθιοι, παρά για να τους φωτίσουν το δρόμο». Όταν ο Ρομάνο Πρόντι δανειζόταν πριν από λίγα χρόνια την ρήση του Σκοτσέζου λόγιου Άντριου Λανγκ, για να στηρίξει την άποψη πως η γλώσσα της στατιστικής στην σύγχρονη πολιτική σκηνή δεν λειτουργεί παρά μόνο παρελκυστικά, σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του τον Ισπανό πρωθυπουργό.

Ο «μεθυσμένος» πολιτικά αρχηγός του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος της Ισπανίας, την ώρα που η ανεργία στην χώρα του αγγίζει το 23,7%, επιμένει πως η ανάπτυξη... έρχεται. Και ταυτόχρονα τάζει 3.000.000 νέες θέσεις απασχόλης («μερικής» το πιο πιθανό) «μέσα στα επόμενα χρόνια», επιμένοντας πως η λιτότητα έφερε (;) την Ισπανία στον... ίσιο δρόμο της σωτηρίας – πάντα κατά τις διδαχές του Βερολίνου. Παράλληλα σκληραίνει τη στάση του – παρέα με τους μνημονιολάγνους Πορτογάλους του Πέδρο Πάσους Κοέλιο – απέναντι στην Ελλάδα επιχειρώντας βέβαια να εξάγει την κρίση και να στρέψει το ενδιαφέρον αλλού…

Ο Ισπανός πρωθυπουργός όμως, ξεχνάει (;) τις εικόνες-σοκ που έκαναν τους τελευταίους μήνες το γύρο του κόσμου με πρωταγωνίστριες ολόκληρες οικογένειες, βαριά χτυπημένες από την ύφεση που γέννησε η λιτότητα, να υποχρεώνονται ακόμη και δια της βίας, σε έξωση από την πρώτη τους κατοικία!

Σε απόλυτους αριθμούς, η βαρβαρότητα μεταφράζεται στο γεγονός πως σχεδόν 35.000 πρώτες κατοικίες κατασχέθηκαν το 2014 στην Ισπανία από ιδιοκτήτες που δεν μπορούσαν πλέον να αποπληρώνουν τα δάνειά τους! Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής της Ισπανίας (ΙΝΕ), κάθε μέρα που περνούσε το 2014 δηλαδή , γίνονταν στην χώρα 95 εξώσεις από την πρώτη κατοικία!

Ο αριθμός μάλιστα είναι αυξημένος κατά 7,4% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, ενώ αν ληφθούν υπόψη οι δευτερεύουσες κατοικίες, τα γραφεία, τα εμπορικά καταστήματα, τα αγροτεμάχια και τα οικόπεδα, τότε πρέπει να σημειωθεί πως οι κατασχέσεις στην Ισπανία αυξήθηκαν κατά 9,3% το 2014, φθάνοντας συνολικά τις 119.442!

Από την οικονομική κρίση και το σκάσιμο της φούσκας της αγοράς ακινήτων λοιπόν το 2008, επτά χρόνια μετά η ισπανική κοινωνία βιώνει τώρα τις συνέπειες της πολιτικής φούσκας του Ραχόι. Όσο για τον ίδιο τον Ισπανό πρωθυπουργό; Μετά τις εκλογές θα μπορεί να κάνει παρέα με τον Αντώνη Σαμαρά, περιμένοντας μάταια – και οι δυο – να κλείσουν στις χώρες του οι «αριστερές παρενθέσεις»…

stokokkino