10 ΔΙΣ ΕΥΡΩ τα τραπεζικά χρέη μόλις οκτώ ομίλων!

ΠΟΤΕ ΠΗΡΑΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΜΕ ΠΟΙΑ ΤΡΙΚ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
  
Μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί κρύβεται στα θεμέλια του χρηματοπιστωτικού συστήματος και γενικότερα της οικονομίας της χώρας. Οκτώ επιχειρηματικοί όμιλοι χρωστούν πάνω από 10 δις στις ελληνικές τράπεζες, μέσω συσσωρευμένων δανειακών υποχρεώσεων που δεν εξυπηρετούνται είτε στο σύνολο είτε στο μεγαλύτερο μέρος τους.

Πετρελαϊκές και κατασκευαστικές εταιρείες, όμιλοι με ευρεία γκάμα δραστηριοτήτων, με διασυνδέσεις και με μέσα ενημέρωσης κυριαρχούν στον κατάλογο των υπερχρεωμένων εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου. Τα τρανταχτά ονόματα των ολιγαρχών, λόγω της ισχύος τους αλλά και των μηχανισμών που μπορούσαν να ενεργοποιήσουν, αποτελούσαν κίνδυνο για τις τελευταίες κυβερνήσεις της χώρας. Ως εκ τούτου, απολάμβαναν «προνομιακές σχέσεις» με το τραπεζικό σύστημα και κατόρθωναν να εξασφαλίζουν ανεξέλεγκτη κατ” ουσίαν δανειοδότηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μεγάλου επιχειρηματικού κονσόρτσιουμ, που με τη μέθοδο...

των συνεχών αναχρηματοδοτήσεων δανείων αλλά και των δανείων-πακέτων από κοινοπρακτικό τραπεζικό σχήμα έφτασε να έχει άνοιγμα κοντά στο 1 δις ευρώ, το οποίο σχεδόν διπλασιάζεται με τις ανεξόφλητες υποχρεώσεις του σε ασφαλιστικά ταμεία και ΔΕΚΟ. Επίσης, ισχυρότατη εταιρεία, με μεγάλη συμμετοχή στα δημόσια έργα στα χρόνια της «κοσμογονίας», στις δύσκολες εποχές δυσκολεύεται να εξυπηρετήσει τις τραπεζικές υποχρεώσεις της. Τα χρέη της ξεπερνούν το 1,7 δις ευρώ.

Οι διάττοντες αστέρες

Στη λίστα των οκτώ ομίλων συμπεριλαμβάνονται και άλλοτε κραταιά ονόματα, που στην πορεία εξελίχθηκαν σε… φούσκες. Ως εκ τούτου, η αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες. Παράδειγμα αυτής της κατηγορίας αποτελεί αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας που εκτοξεύτηκε την εποχή των παχιών αγελάδων, αλλά που τα δίσεκτα χρόνια των Μνημονίων δεν απέφυγε την ελεύθερη πτώση. Τα τραπεζικά χρέη του εκτιμώνται περί τα 800 εκατ. ευρώ και τα συνολικά (προς ασφαλιστικά ταμεία, οφειλές σε εργαζόμενους πέραν του έτους) ξεπερνούν το 1 δις.

Άλλη, ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί επιχειρηματικός όμιλος που δραστηριοποιήθηκε κατά καιρούς σε διάφορους παραγωγικούς τομείς άσχετους μεταξύ τους, κάνοντας κύκλο εργασιών δεκάδων δις ευρώ και απασχολώντας χιλιάδες εργαζόμενους. Ο συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος, που εμφανιζόταν ως κολοσσός με ισχυρούς συμμάχους εκτός Ελλάδας, εμφανίζεται να έχει τραπεζικές υποχρεώσεις άνω των 2 δις, με τα περιθώρια εξυπηρέτησής τους να είναι μηδαμινά.

Ακόμη, παρά την επιτυχημένη πορεία εταιρείας στον κλάδο της βαριάς βιομηχανίας, η ηγεσία της έλαβε την απόφαση να «μεταναστεύσει» μέσα στην κρίση. Άφησε πίσω της «φέσια» σε τρεις τράπεζες που ξεπερνούν το 1 δις, όμως, σύμφωνα με τραπεζικές πηγές, υπάρχει μερική μόνο εξυπηρέτηση.

Ο πόλεμος με τα συμφέροντα

Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Συνασπισμός παλαιότερα ήταν ένα κόμμα που οριακά έμπαινε στη Βουλή, οι καταγγελίες του για συσσώρευση πλούτου σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά χέρια αντιμετωπίζονταν ως υπερβολές ρομαντικών ακτιβιστών που αδυνατούσαν να κατανοήσουν τις ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού. Μετά τις εκλογές του 2012 όμως, που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και καθώς η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, οι αποκαλούμενοι «ολιγάρχες» άρχισαν να αισθάνονται απειλή για τα συμφέροντα και την εξουσία τους. Και τώρα έφτασε η ώρα του απολογισμού: της απόδοσης ευθυνών αλλά και του… λογαριασμού. Για να δοθούν οι απαντήσεις που περιμένουν οι πολίτες για το πού πήγαν τα χρήματα των ανακεφαλαιοποιήσεων και των πακέτων στήριξης προς τις τράπεζες, για το πώς υποστηρίχθηκαν δέκα ονόματα του επιχειρείν και αφέθηκαν στη μοίρα τους εξακόσιες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι.

Σύμφωνα με δημοσκοπικά δεδομένα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, οι Έλληνες πολίτες θεωρούν το θέμα της διαφθοράς και της διαπλοκής από τα μείζονα πολιτικοοικονομικά ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση. Η καταπολέμηση της διαπλοκής και της διαφθοράς, ως βασικών συνεπειών της σχέσης επιχειρηματιών με το κράτος, έγιναν σημαία του ΣΥΡΙΖΑ τόσο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου όσο και κατά την προεκλογική περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουάριου, επέλεξαν ως συνοδοιπόρο στην εξουσία αλλά και στη μάχη κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς τον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Στο συμβολικό επίπεδο αλλά και σε αυτό της μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας, ο πρωθυπουργός δημιούργησε υπουργικό χαρτοφυλάκιο για την καταπολέμηση της διαφθοράς με πολιτικό προϊστάμενο τον έντιμο και άτεγκτο πρώην δικαστικό Παναγιώτη Νικολούδη. Ητοποθέτησή του σε αυτή τη νευραλγική κυβερνητική θέση σήμανε συναγερμό σε όλους εκείνους που θέλουν να συνεχίσουν να νέμονται την πολιτικοοικονομική εξουσία.

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή ήταν κατηγορηματικός, λέγοντας ότι «είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε με το καθεστώς της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας το οποίο βύθισε τη χώρα μας στην κρίση και είναι υπεύθυνο για την απαξίωση της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο». Κατηγορηματικός για το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν και ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «η κυβέρνηση θα καταστρέψει την ολιγαρχία». Ο κ. Νικολούδης, μιλώντας στο Κοινοβούλιο, δήλωσε ότι στην Ελλάδα υπάρχει «μια χούφτα οικογενειών που θεωρούν ότι το κράτος υπάρχει για να υπηρετεί τα συμφέροντά τους», ενώ σε συνέντευξή του στο Reuters διευκρίνισε με σαφήνεια ότι δεν επιτίθεται εναντίον των πλουσίων, αλλά εναντίον αυτών που παρανόμησαν για να γίνουν πλούσιοι.

Η αποφασιστικότητα που επιδεικνύει η κυβέρνηση, όπως είναι φυσικό, έχει τρομάξει τους ολιγάρχες. Το στοίχημα που έχει βάλει ο Αλέξης Τσίπρας να «καθαρίσει» την ελληνική πολιτική και οικονομική ζωή από μια «στρέβλωση» που οδηγούσε σε αδιαφάνεια, μόλυνε την πολιτική και οικονομική ατμόσφαιρα και δημιούργησε κράτη εν κράτει συσπειρώνει εναντίον του όλους αυτούς που προσβλέπουν στη διαιώνιση της πρότερης κατάστασης. Οι περίφημοι «ολιγάρχες» φοβούνται τον έλεγχο του τρόπου σύναψης δημόσιων συμβάσεων, που τους απέδιδαν όχι μόνο μεγάλα κέρδη, αλλά και τη διαχρονική αποκλειστικότητα, αφού κάθε φορά «πουλούσαν» ως μεγάλο προβάδισμά τους το καλύτερο «know how» και την «εντοπιότητά» τους. Αλήθεια, πόσο πατριώτες μπορεί να είναι αυτοί;

Όπως και να “χει, μεγαλοεργολάβοι, μιντιάρχες και άλλοι επιχειρηματίες, που επί της ουσίας μέσω «θαλασσοδανείων» συντηρούσαν την εξουσία τους ή νέμονταν με την ανοχή και τη συνδρομή της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας τα έργα ή τα κονδύλια, νιώθουν πλέον την ανάσα των ελεγκτικών μηχανισμών. Γι’ αυτό και προσπαθούν λυσσαλέα να υπονομεύσουν την εικόνα της κυβέρνησης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Οι πληροφορίες που έρχονται στο φως περί προνομιακής μεταχείρισης για συμμετοχή σε ΕΣΠΑ ή περί «αμέλειας» που οδήγησε σε φαινόμενα όπως η γιγάντωση του λαθρεμπορίου καυσίμων σφίγγουν τον κλοιό…

Πηγή: «Επίκαιρα»

Από vathikokkino