«Pacta sunt servanda»

«Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται». Αρκεί να είναι δίκαιες, αμοιβαία επωφελείς και η τήρησή τους να είναι εφικτή. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, οι συμφωνίες είναι καταδικασμένες να καταρρεύσουν προκαλώντας καταστροφές...

Η ιστορία υπενθυμίζει ότι υπάρχουν καλές (επωφελείς) και κακές συμφωνίες, συμφωνίες που τηρήθηκαν (μέχρι τελικής πτώσης) και άλλες που στον δρόμο άλλαξαν προσφέροντας διεξόδους και νέες προοπτικές.

Για παράδειγμα, οι συνθήκες (Σεβρών και Λωζάννης) που επιβλήθηκαν σε βάρος...

της ηττημένης στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο Γερμανίας τηρήθηκαν (διά πυρός και σιδήρου) κατά γράμμα. Όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν «επωφελείς» συμφωνίες ούτε για τους νικητές που τις επέβαλαν ούτε για τους ηττημένους που κλήθηκαν να τις υποστούν. Αυτές οι συνθήκες:

• οδήγησαν την ηττημένη Γερμανία σε οικονομικό αδιέξοδο,

•  υπέθαλψαν τον ναζισμό

• και τελικά καλλιέργησαν το έδαφος για το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ίσως επειδή το πάθημα έγινε μάθημα, το γερμανικό οικονομικό θαύμα (μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), πέραν όλων των άλλων, οφείλεται και στο γεγονός ότι κάποιες συμφωνίες δεν τηρήθηκαν:

Πράγματι, οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλεσαν τους δανειστές της Γερμανίας (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα!) το 1953 στο Λονδίνο και ενορχήστρωσαν «κούρεμα» του γερμανικού χρέους κατά 50% και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του κατά 30 έτη. 

Σήμερα, ξεχνώντας την Ιστορία, το ευρωπαϊκό (και γερμανικό) πολιτικό κατεστημένο καλεί (και) τη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να τηρήσει μια ανέφικτη και άδικη συμφωνία, τη συμφωνία για την εξυπηρέτηση του κολοσσιαίου ελληνικού χρέους.

Πρόκειται για ένα χρέος που η ευρωπαϊκή (γερμανική) πολιτική ελίτ μετέφερε από τις τράπεζες στις πλάτες των ευρωπαϊκών λαών. Προκειμένου, λοιπόν, η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ να μη βρεθεί στην ανάγκη να απολογηθεί γιατί λειτούργησε και αποφάσισε ως υπάλληλος των τραπεζιτών, ζητά από τις ελληνικές κυβερνήσεις να τηρήσουν μια ανέφικτη συμφωνία...

Καμιά, ωστόσο, πολιτική σκοπιμότητα δεν μπορεί να κάμψει την επίμονη πραγματικότητα: η ελληνική οικονομία, βαδίζοντας στον πέμπτο χρόνο ύφεσης, για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών, σύμφωνα με μελέτη του ΟΟΣΑ, θα πρέπει – σε ό,τι αφορά τους δείκτες του ελλείμματος στους προϋπολογισμούς της – να τοποθετηθεί ανάμεσα σε χώρες όπως η Γερμανία, η Ελβετία και η πετρελαιοπαραγωγός Νορβηγία!

Πρόκειται, προφανώς, για μια «συμφωνία» που – απλώς – δεν είναι δυνατόν να τηρηθεί...

Δημήτρης Μηλάκας από το Ποντίκι