Προς συγκυβέρνηση: Άλλο στρατηγήματα κι άλλο τεχνάσματα... Και θα είναι κρίμα Αλέξη να γίνεις ΓΑΠ σε τόσο μικρή ηλικία και με τόση μικρή θητεία...

Περνάν οι μέρες μάλλον άγονα.

Μετά τις πρώτες μέρες εντυπωσιασμού, περιμένουμε κάποιο σημείο ότι το θαύμα έρχεται. Και εισπράττουμε συχνά το αντίθετο.

Λένε ότι είναι πολύ νωρίς. Συμφωνώ. Αλλά ο κίνδυνος του να είναι σύντομα πολύ αργά υπερσκελίζει κατά πολύ τη δικαιολογία του ότι τώρα είναι πολύ νωρίς.

Ο λαός ψήφισε τη συγκυβέρνηση για να σταματήσει...

ο μνημονιακός πόνος και να αντιμετωπιστεί η παθογένεια που έφερε τη χώρα ως εδώ, να απομακρυνθούν οι υπαίτιοι από το δημόσιο βίο.

Είχα τονίσει πως το δεύτερο δεν είναι απλά λαϊκό αίτημα αλλά και απαραίτητο διαπραγματευτικό όπλο. Το ξέρετε κάθε φορά που σας κοπανάν οι Ευρωπαίοι με το ρόπαλο «της τήρησης των δεσμεύσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων» πως πρέπει αν μη τι άλλο για λόγους εθνικούς να απονομιμοποιήσετε τις προηγούμενες κυβερνήσεις: Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να καταδικαστούν νομικά.
 
Αντί αυτού και πέραν των συμβολικών κινήσεων και της ρητορείας, προτείνεται για ΠτΔ ο Προκοπάκης Παυλόπουλος, ένας άνθρωπος ο οποίος ναι μεν αναγνώριζε την αντισυνταγματικότητα των όσων ψήφιζε παρά ταύτα ως καλός Προσκοπάκης που ήταν τα ψήφιζε…
Δύο πράγματα πρέπει να προσέχει που τα βάζει ένας πολιτικός άνδρας. Το πρώτο και κύριο είναι η υπογραφή του. Και ο κος Παυλόπουλος έβαζε τις υπογραφές του στην θανατική καταδίκη της χώρας κατά εξακολούθηση.

Δεν είναι αυτός ο Πρόεδρος εγγυητής της δημοκρατίας. Κάτι τέτοιο θα ήταν πχ ο κος Κοντογιώργης. Ο Πάκης είναι εγγυητής του ενδοτισμού.

Δεν κρίνω τον Παυλόπουλου ως στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή ούτε και αναπαράγω τη λάσπη του πασοκισμού για εκείνη την περίοδο. Τον κρίνω όμως για τα χρόνια του ως μνημονιακού βουλευτή. Και έτσι κρίνω και τον Κώστα τον Καραμανλή.

Λένε πως χρειαζόμαστε μια ευρύτερη συναίνεση και πως η κίνηση αυτή ήταν στρατήγημα για να αποδυναμωθεί ο Σαμαρισμός. Σωπάτε καλέ: Την ευρεία συναίνεση τη δίνει σήμερα το 75% της λαϊκής αποδοχής που έχει η συγκυβέρνηση. Ο Σαμαρισμός είναι πολύ κάτω από το 18% που έχει σήμερα η ΝΔ. Η επανόρθωση των Καραμανλικών, αυτό που προεκλογικά φαινόταν μια όχι και άσχημη στρατηγική, με τις σημερινές συνθήκες είναι ένας επικίνδυνος αναχρονισμός.

Οπότε γιατί ανασταίνετε ένα Λάζαρο που βρίσκεται ήδη σε αποσύνθεση;

Ψηφίσαμε Συριζα και Ανελ με εντολή να αναστήσει τους σάπιους;

Όχι φυσικά. Το αντίθετο ψηφίσαμε: Να τους θάψουμε τόσο βαθειά που να μη βρωμάει η χώρα από την μπόχα τους.

Όχι, δεν ψηφίσαμε καλοΣαμαριτισμό στη θέση του Σαμαρισμού.

Και βάζετε τώρα για Φρουρό της δημοκρατίας έναν τσιλιαδόρο, εφιάλτες να φυλούν Θερμοπύλες.

Ποιος υπέδειξε στον Τσίπρα αρχικά τον δήθεν ατσαλάκωτο Αβραμόπουλου και έπειτα τον Πάκη; Ποιανού ήταν η φαεινή ιδέα του ότι θα δούμε προκοπή με τον Προκόπη πρόεδρο;
Ποιος επιμένει σε κάτι που πλέον δεν έχει πλέον νόημα και μόνο φθορά προκαλεί;
Ποιος εν τέλει κυβερνά τη νέα κυβέρνηση;

Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου;

Μετά από κάθε εθνική καταστροφή να’ σου και το Νέο που υπόσχεται περισσότερη δημοκρατία και καταλήγει με μοναδική μέριμνα την εθνική συμφιλίωση, την απόδοση δηλαδή συγχωροχαρτιών στους υπαιτίους.

Καινούριοι λωτοφάγοι παράγονται και η παθογένεια ξανά προς τη δόξα τραβά.

Δικαιώστε όλους αυτούς που σας απαξίωναν: Το Σαμαρά, το Βενιζέλο, το ΚΚΕ, τον Καζάκη, τον Μανδραβέλη, τον Πρετεντέρη και την Τριανταφύλλου, τους αναρχικούς, τους Γερμανούς και τους απολιτικούς που είχαν για μόνιμη επωδό το σαδομαζοχιστικό «Τίποτε δεν αλλάζει σε αυτή τη χώρα».

Σας το χει πει: η ρήξη θα γίνει: απλά αυτή τη φορά έχετε το προνόμιο να διαλέξετε να μην γίνει στο γνωστό πεδίο, να μην γίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης και απέναντι στο λαό, αλλά να γίνει απέναντι στους εχθρούς του.

Τι περιμένετε; Παρά τη παραφιλολογία οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους δεν προχωρούν: Τι θέλετε; Να σας πετάξουν ένα κόκκαλο για να ισχυριστείτε πως ο λαός δεν προδόθηκε, πως οι προσδοκίες και τα προτάγματα του ικανοποιήθηκαν;

Αυτά που κάποτε μου μοιάζαν μεγαλοφυή στρατηγήματα τώρα μου μοιάζουν φθηνά τεχνάσματα.

Το whatever it takes του Γιάννη Δραγασάκη περικόπηκε σε ένα απλό whatever.
Τι περιμένετε; Ο Φαλτσιάνι προσφέρθηκε να σας βοηθήσει με τους φοροφυγάδες.
Τι περιμένετε;
Τα κανάλια της διαπλοκής ακόμη εκπέμπουν.
Τι περιμένετε;
Οι νταβατζήδες είναι στο απυρόβλητο.
Τι περιμένετε;

Μόνο ανακοινώσεις ακούμε και αποκαλύψεις. Κύριοι, είστε κυβέρνηση και όχι δημοσιογραφικό περιοδικό.

Τι περιμένετε για να αρχίσετε να δράτε ως κυβέρνηση;
Τι περιμένετε για να κλείσετε τις τρύπες του προϋπολογισμού και να μηδενίσετε τις σπατάλες;

Το ξέρω ότι εμείς περιμένουμε πάρα πολλά. Περιμένουμε θαύματα. Αυτά ακριβώς που δεσμευτήκατε ότι θα κάνετε.

Εμείς δώσαμε τις εντολές. Εσείς οραματιστήκατε τη στρατηγική. Και οφείλετε να υλοποιήσετε και τα δύο χωρίς λιποψυχίες. 

Δεν μπορεί να δουλεύουν σαν τα σκυλιά 4-5 πρόσωπα της κυβέρνησης κι οι υπόλοιποι να έχουν νοοτροπία βισματούχου δημοσίου.

Ζητάμε τ’ ακατόρθωτο. Αυτό ακριβώς για το οποίο δεσμευτήκατε.

Δεν είναι φυσικά όλα τόσα μαύρα όσο τα περιγράφω. Αλλά η χώρα δεν αντέχει να ζει άλλο στις πενήντα αποχρώσεις του γκρι. Δεν έχει νόημα να σας συγκρίνουμε με το παρελθόν. Η σύγκριση αυτή θα είναι προκλητικά υπέρ σας. Αλλά έχει νόημα να σας κρίνουμε με βάση το τι πρέπει να γίνει στο εγγύς μέλλον και το πόσο από το ενεργό παρελθόν θα μπορέσετε να αποδομήσετε για να μπορέσει να υπάρξει κάποιο μέλλον να ζήσουμε.

Την Πέμπτη περνάτε κάποιες κόκκινες γραμμές. Ανάσες ζωής δίνουν, αλλά από μόνες τους δεν αρκούν, κυρίως όταν γαλάζια και πράσινα «παιδιά» περνούν στις γραμμές σας οι οποίες φαίνεται να μετατοπίζονται προς το συμβιβαστικότερο.

Για λίγο καιρό ακόμη θα διαδηλώνουμε υπέρ σας και ενάντια στην ολοκληρωτική Ευρώπη ωσάν λαός και Κυβέρνηση να ήταν το ίδιο και ταυτό. Αν μας αποδείξετε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, τότε μην εκπλαγείτε όταν μας δείτε να διαδηλώνουμε εναντίον σας.

Και θα είναι κρίμα Αλέξη να γίνεις ΓΑΠ σε τόσο μικρή ηλικία και με τόση μικρή θητεία και να στέλνεις τα ΜΑΤ εναντίον μας.

Δε θα ναι απλά το τέλος της αριστερής παρένθεσης. Θα είναι και το τέλος της πολιτικής στη χώρα.

Καταλαβαίνω ότι το άγχος που σου μεταφέρουμε είναι βαρύ. Είναι μεγαλύτερο ακόμη κι από αυτό που νιώθουμε εμείς στην καθημερινή ζωή μας. Δε θα μπορούσε άλλωστε να’ ναι αλλιώς: Ηγέτης υποτίθεται ότι είσαι στην πιο δύσκολη ώρα της χώρας.

Φρόντισε Αλέξη: το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα είναι μια νέα μεταπολίτευση.
Το χουμε δει αυτό το έργο. Και εξελίχθηκε σε ταινία καταστροφής.
Δε θα είμαστε λοιπόν στο ίδιο έργο θεατές.

Το ξέρουμε ότι έχουμε ανάγκη από χρόνο και χρήμα. Δεν έχουμε τίποτε από τα δύο. Φροντίστε λοιπόν ο χρόνος που κερδίζετε να μην είναι χαμένος χρόνος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για καμιά πολυτέλεια πλέον. Και ο χαμένος χρόνος είναι η πιο σπάταλη απ όλες τις πολυτέλειες σήμερα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa