«Ουάου»..!

Nέα συνιστώσα απέκτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, τον τέως βασιλιά και νυν Κόκκινο Κωνσταντίνο. Μιλώντας στους «Τimes», ο βασιλιάς που μας έβαλε στον γύψο κι εμείς τον στείλαμε στα ξύλα, στα λιθάρια και τ’ άγρια βουνά είπε ότι «η Ελλάδα έχει υποφέρει πολύ από υπερβολικά σκληρά μέτρα! Πρέπει να δώσετε στην κυβέρνηση μια ευκαιρία! Επιβάλλεται να μας αντιμετωπίζετε ως ίσους μεταξύ ίσων στην Ευρωζώνη». Ουάου!  

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει ταράξει τα ύδατα! Μάλιστα περισσότερον απ’ όσον ο Αραχθος τα γιοφύρια (φευ! πιάσανε οι κατάρες της κυρίας Βούλτεψη). Αλλά, αν η συνιστώσα...

πρώην πορφυρός και νυν κόκκινος Κωνσταντίνος χτυπάει το σύστημα στην καρδιά του, εκείνος που του την ξεριζώνει αλύπητα είναι η συνιστώσα Ομπάμα! Δεν είναι δυνατόν να στύβουμε έναν λαό που έχει χάσει το 25% του εισοδήματός του, δήλωσε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και γκρεμίσθηκαν φούρνοι και Χρηματιστήρια, ενώ τα ελληνικά σπρεντς έγιναν Κούγκι. Ουάου! Τα ύστερα του κόσμου! Ακόμα και οι άοπλοι αστυνομικοί δεν βάρηξαν χθες τους αγαπημένους τους διαδηλωτές, παρ’ ότι οι τελευταίοι τούς πείραζαν με άσεμνα τραγουδάκια (του στυλ τα τρία γουρουνάκια) - πλην όμως, προς Θεού! ας μαζέψει κάποιος τον τοπ ποπ Βαρουφάκη! αν συνεχίσει τις επίσημες συναντήσεις του μ’ αυτήν την επιμελημένη πανάκριβη ατημελησία, θ’ αρχίσουν να αυτοκτονούν οι ευέλπιδες των τιμητικών αγημάτων.

Ομως να σοβαρευτούμε (όσο κι αν αυτό κάθε φορά μου είναι δύσκολο όσον δεν φαντάζεστε). Νομίζω ότι καλύτερα απ’ όλους περιγράφει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η «Χάντελσμπλατ», μαίην στρημ οικονομική γερμανική εφημερίδα. Μιλάει για «εξέγερση», αλλά με κάποιο τρέμενς, ως να ομιλούσε για «επανάσταση». Οντως, αν δει κανείς τα δημοσιεύματα του Τύπου απ’ την Ουάσιγκτον ως τη Μόσχα, τις δηλώσεις και τις συναντήσεις πολιτικών ευρέος φάσματος, τις παρεμβάσεις, τις προτάσεις και τις προβλέψεις οικονομολόγων, καθώς και τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης σε πολλές χώρες, θα διαπιστώσει ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει πράγματι ταράξει τα ύδατα.

Ενα ετερόκλητο «μέτωπο» από μια πανσπερμία δυνάμεων μπαίνει σε μια συζήτηση (και αναζήτηση) εναλλακτικών προτάσεων και λύσεων σε σχέση με την κρατούσα γερμανική πολιτική, ως προς τα προβλήματα που η «η ελληνική υπόθεση» βγάζει στον αφρό μέσα στο πλαίσιο της ευρύτερης ευρωπαϊκής κρίσης.

Από τη μια μεριά στέκει αμετακίνητο (αγέρωχο και αλαζονικό) το Βερολίνο: «Δεν χρειάζεται αλλαγή κανόνων». «Δεν υπάρχει λόγος να αντικατασταθεί η Τρόικα. Το σχήμα αυτό έχει αποδώσει». «Μονομερείς αλλαγές δεν γίνονται». Από την άλλη μεριά, κάποιες χώρες, ορισμένα κόμματα και όλες οι εργαζόμενες τάξεις αμφισβητούν, αν όχι το σύστημα, αλλά πάντως την οικονομική δικτατορία στην οποία αυτό έχει εκφυλισθεί.

Στην Μαδρίτη προχθές, 300.000 άνθρωποι στην πρώτη προεκλογική συγκέντρωση του Podemos διαδήλωναν και δήλωναν ότι «πρέπει να ονειρευόμαστε κι εμείς ονειρευόμαστε». Στην ίδια πλατεία, την Πουέρτα ντελ Σολ, όπου απ’ τις συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων το 2011 γεννήθηκε το Podemos, ο επικεφαλής του κόμματος, Πάμπλο Ιγκλέσιας, φώναζε στα ελληνικά: «Αθήνα! ένας άνεμος δημοκρατικής αλλαγής φυσά στην Ευρώπη». Ελληνικές σημαίες αδελφωμένες με ισπανικές, σημαίες του ΣΥΡΙΖΑ αδελφωμένες με τις πολύχρωμες σημαίες της Αριστεράς απ’ όλη την Ευρώπη - μια «εξέγερση», όπως έγραψε η «Χάντελσμπλατ», κι όχι μόνον για την Ισπανία.

«Ποιος είπε ότι δεν γίνεται;», ρωτούσε ο Ιγκλέσιας. «Ποιος είπε ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα; Οταν οι κάτω θέλουν και οι πάνω δεν μπορούν, έρχεται η ώρα της αλλαγής. Και η αλλαγή αυτή λέγεται δημοκρατία» (χθεσινά «Νέα», ρεπορτάζ Νατάσα Μπαστέα).

Δεν θα μείνω στη συγκίνησή μου απ’ τον χορό των ελληνικών σημαιών στην Πουέρτα ντελ Σολ, αλλά θα σταθώ στη στήριξη που δίνει ο ισπανικός λαός στο Podemos βγαίνοντας στους δρόμους. Μια στήριξη που ενισχύθηκε στην έμπνευσή της και από την εντολή που έδωσε ο ελληνικός λαός στον ΣΥΡΙΖΑ. Το σχήμα είναι αμφίδρομο και ο ισπανικός λαός μπορεί να εμπνεύσει τον ελληνικό λαό με τη στάση του.

Οι συναντήσεις και οι συζητήσεις που έχει μπροστά της να κάνει αυτές τις ημέρες η ελληνική κυβέρνηση κοινωνικής και εθνικής σωτηρίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι δύσκολες και θα οδηγήσουν ή σε μια υποχώρηση της Γερμανίας ή σε μια ρήξη σε πανευρωπαϊκό πλέον επίπεδο. Το θέμα δεν είναι πια η πιθανή υποχώρηση ή ο εξαναγκασμός σε υποχώρηση της Ελλάδας - αυτό έχει απ’ τα πράγματα ξεπερασθεί. Διότι το πραγματικό πρόβλημα έχει αναδυθεί. Κι αυτό το πρόβλημα είναι η απόπειρα των Δυνατών της Ενωσης να κατασκευάσουν κράτη ειδικές οικονομικές ζώνες. Αποικίες χρέους. Παρίες. Προτεκτοράτα. Το μοντέλο αυτό, με τη νίκη του ελληνικού λαού διά της Αριστεράς στην Ελλάδα, ράγισε. Κι αυτό επηρεάζει τους πάντες. Το Βερολίνο τρίζει τα δόντια του και ακονίζει τα νύχια του. Οψόμεθα.

Πλην όμως, οι σημαίες που χορεύουν στην πλατεία του Ηλιου στη Μαδρίτη ζεσταίνουν την καρδιά εκατομμυρίων εργαζομένων στην Ευρώπη και τον κόσμο...

Εντολή εδώ, διαδηλώσεις εκεί. Εντολή εκεί, διαδηλώσεις εδώ.

Αυτός είναι ο νέος παράγων...

Του Στάθη από enikos