Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Πάσχος Μανδραβέλης: Ο άνθρωπος που έβλεπε τις διαδηλώσεις να περνούν

O Πάσχος Μανδραβέλης, οι διαδηλώσεις, το καμάκι και η χρεοκοπία
Yπάρχουν τριών ειδών διαδηλώσεις, σύμφωνα με τον Πάσχο Μανδραβέλη της Καθημερινής. Πρώτον, η διαδήλωση-καμάκι, που γινόταν για να βρει κανείς γκόμενο/-α, ιδίως «στην εποχή που (καθυστερημένα) ήρθε η σεξουαλική επανάσταση» (στην Ελλάδα, εννοείται).

Δεύερον, η διαδήλωση της «υψωμένης γροθιάς», όταν «όποιος προλάβαινε έκλεινε το κέντρο της Αθήνας». Η Αριστερά κινητοποιείτο, σύμφωνα με τον Π.Μ., και το κράτος πλήρωνε:...
«η Δεξιά ή το ΠΑΣΟΚ πλήρωνε, μέχρι που χρεοκοπήσαμε…».

Και τρίτον, έχουμε τις σημερινές φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις. Για να αποδείξει το φιλοκυβερνητικό χαρακτήρα τους, ο αρθρογράφος επικαλείται μια δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα στη Βουλή (9.2.2015): «Δεν είναι αυθόρμητες οι κινητοποιήσεις. Δεν είναι μαζικό το κίνημα όταν ταυτίζεται με την κυβέρνηση, ακόμα και αν ήμασταν εμείς στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ… Κάθε άλλο παρά είναι αυθόρμητες οι συγκεντρώσεις αυτές, αφού εστάλη sms από συγκεκριμένο κόμμα. Εμείς όταν κάνουμε κινητοποιήσεις λέμε ότι γίνονται με την υπογραφή του ΚΚΕ».

Φυσικά και δεν είναι αυθόρμητες αυτές οι διαδηλώσεις. Φυσικά τις στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ… και όχι μόνο, αφού και μέχρι χθες φανατικά αντισυριζικά κανάλια, όπως π.χ. το Μega, ενημερώνουν τους τηλεθεατές για τις σημερινές κινητοποιήσεις στις πλατείες πολλών πόλεων. Όμως ο κόσμος που συμμετέχει μπορεί να δώσει το δικό του νόημα σ’ αυτές.

Σκέφτεται κανείς πόσα χημικά, πόσα δακρυγόνα, πόσοι ξυλοδαρμοί από αστυνομικούς, πόσοι τραυματισμοί από κλοτσιές ΜΑΤατζήδων σε διαδηλώσεις έχουν προηγηθεί για να μπορεί σήμερα ο κ. Μανδραβέλης να χλευάζει τους απολυμένους, τους άνεργους, τους οικονομικά εξαθλιωμένους εργαζόμενους και συνταξιούχους που έχουν κατά καιρούς διαδηλώσει στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων. Η πρωτότυπη θεωρία του ότι η «υψωμένη γροθιά» έφερε τη χρεοκοπία πρέπει από εδώ κι εμπρός να διδάσκεται στα πανεπιστήμια, στο μάθημα της Πολιτικής Οικονομίας.

Είναι αυτονόητο ότι ο Πάσχος Μανδραβέλης και η διαδήλωση είναι πράγματα ασύμβατα. Μόνο σε «διαδήλωση κατσαρόλας» ή σε αντισυγκέντρωση τύπου ΕΚΟΦ μπορούμε να τον φανταστούμε να συμμετέχει. Και το μόνο που δεν έγραψε στο άρθρο του είναι το πόσο καλά πήγαινε η ελληνική οικονομία επί χούντας, όταν κανείς δεν τολμούσε να διαδηλώσει με «οικονομικά (κυρίως) αιτήματα», όπως συνέβαινε επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Τώρα που έχουμε Απόκριες, θα μπορούσε ο κ. Μανδραβέλης να μασκαρευτεί διαδηλωτής. Ποιος ξέρει, ίσως να έκανε και καμία χρήσιμη γνωριμία, παρόλο που δεν ζούμε στην εποχή της σεξουαλικής επανάστασης.

Τέλος, αξίζει να παραθέσουμε δύο σχόλια αναγνωστών του άρθρου από την ιστοσελίδα της Καθημερινής. Επιλεκτική, βέβαια, είναι αυτή η παράθεση, μια που πολλοί δηλώνουν ενθουσιασμένοι με το κείμενο και βάζουν στον Πάσχο «είκοσι με άριστα το δέκα».

«Μια που είστε τόσο καλός στην αριθμητική των διαδηλώσεων γιατί δεν μας λέτε πόσοι έμειναν άνεργοι εξαιτιας των μνημονιακών πολιτικών, ποσα μαγαζιά έκλεισαν, πόσοι αυτοκτονησαν, ποιο ειναι το ποσοστο των πολιτων που ζουν στα όρια της φτώχειας ή και κάτω απ αυτά, κατά πόσο αυξήθηκαν οι εκατομμυριούχοι και η περιουσια τους στα χρόνια της κρισης, πόσοι δουλεύουν σε μαύρη και ανασφάλιστη εργασια, πόσοι πληρώνονται ακόμη και 8 μήνες αργότερα…οι διαδηλώσεις σας μαραναν».

2. «Εκτός από τα χέρια γροθιές και τα χέρια επαίτη, μη ξεχνάμε και κάτι αλλά χέρια, κουρασμένα, γεμάτα ρόζους και σημάδια από τα χρόνια εργασίας, δουλεμένα στα χωράφια και τις οικοδομές. Και κάτι αλλά χέρια, με κιτρινισμένα δάχτυλα από τα τσιγάρα, από ανθρώπους που ψάχνουν χρόνια για το μεροκάματο. Και τα αλλά χέρια, απαλά και φρέσκα, που μόνο σελίδες βιβλίων έμαθαν να γυρίζουν και τώρα κουβαλούν τις βαλίτσες τους σε ξένους τόπους.

Και φυσικά τελευταία, τα χέρια ενός άνδρα, ιδρωμένα και νευρικά, κάπου εκεί στα κέντρο των διεθνών αποφάσεων, να υπογράφει αποφάσεις άλλων, χέρια τρεμάμενα από την στέρηση (εξουσίας), να προδίδει σαν άλλος εφιάλτης τη χώρα του..

Από mao